Να ξεκαθαρίσει την πολιτική του ο Σύριζα

Δεν είμαι ο μόνος που αντιλαμβάνομαι ότι το αποτέλεσμα της 25ης Μαΐου δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικό για την Αριστερά. Πολλοί φίλοι με τους οποίους το συζητάω έχουν την ίδια γνώμη και συμμερίζονται την ίδια με μένα απαισιοδοξία για το μέλλον. Πιστεύουν και αυτοί ότι μέχρι τις εθνικές εκλογές μεσολαβεί ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο μπορεί να έρθουν τα πάνω κάτω. Οι πιο σημαντικοί λόγοι που δικαιολογούν την απαισιοδοξία είναι:

• Η έλλειψη συμμάχων μετά την κατάρρευση της ΔημΑρ και την πτώση των ΑνΕλ
• Η πληθώρα στήριξης στο μνημονιακό πλάνο της κυβέρνησης που μπορεί να μειώθηκε εκλογικά η δύναμή της αλλά έχει πλέον δεξιά και αριστερά της δεξαμενές ψήφων, βουλευτών και ιδεών να την στηρίζουν (Ποτάμι, Ελιά, Καρατζαφέρης)
• Η απεριόριστη δυνατότητα να βγουν λαγοί από το καπέλο (απίστευτα ψέματα που θα μοιάζουν με αλήθειες) με τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας και των οργανισμών που φτιάχνουν ή χαλάνε την εικόνα της οικονομίας.
• Η πλήρης και ξεδιάντροπα μεροληπτική στάση των ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης.

Το θέμα είναι ότι δεν ωφελούν οι διαπιστώσεις και επισημάνσεις αν δεν συνοδεύονται και από προτάσεις που να δίνουν διεξόδους και λύσεις. Και δεν ισχυρίζομαι ότι αυτές τις λύσεις θα τις δώσω εγώ, ούτε και κανείς άλλος μόνος του. Τα θέματα αυτά αφορούν τον ίδιο τον Σύριζα και, κυρίως, τις δεξαμενές σκέψης που διαθέτει οι οποίες μπορούν να διαμορφώσουν θέσεις που να μπορούν να συζητηθούν στα κεντρικά όργανα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ωστόσο ας δούμε εμείς δυο ακραία σενάρια που, πιθανότατα κανένα από τα δυο δεν θα υιοθετηθεί από τον Σύριζα, αλλά που δείχνουν τα όρια μιας πολιτικής που θα μπορούσε να τον κάνει να έχει μια σαφή πρόταση για να πει στον κόσμο που θέλει να τον ακολουθήσει αλλά φαίνεται ακόμα διστακτικός.

Τα δυο ακραία σενάρια σκοπό έχουν να δείξουν πως περίπου θα μπορούσε ο Σύριζα να εξηγήσει στον κόσμο που ελπίζει σε αυτόν το πως θα προχωρήσει στο μέλλον αν πάρει την διακυβέρνηση της χώρας. Τι θα κάνει στην αρχή, τι θα ακολουθήσει, πως θα αντιμετωπίσει τα εμπόδια, ποιο σχέδιο έχει για την οικονομία, ποιοι θα είναι οι μετρήσιμοι στόχοι του κλπ. Η άρση της ασάφειας που υπάρχει σήμερα είναι ίσως το πιο κρίσιμο πρόβλημα που πρέπει να εξαλείψει ο Σύριζα για να πείσει. Ας δούμε λοιπόν σε αδρές γραμμές αυτά τα δυο ακραία σενάρια, το ένα –θα λέγαμε- της “δραχμής” και το άλλο –ας το ονομάσουμε- του “ευρώ”.

ΣΕΝΑΡΙΟ Α: 

(Αντιμνημονιακό, ασυμβίβαστης πολιτικής)

Είναι αυτό που θα ονομάζαμε “σενάριο της δραχμής”, όχι τόσο γιατί η κυβέρνηση με κορμό τον Σύριζα θα έπαιρνε μια απόφαση “φεύγουμε από το Ευρώ και αν χρειαστεί βγαίνουμε και από την ΕΕ” αλλά γιατί θα έπαιρνε μέτρα τα οποία δεν θα λογάριαζαν το ενδεχόμενο να μας βγάλουν οι Μερκελιστές από το ευρώ οδηγώντας μας, με τα μέσα που έχουν ακριβώς λόγω του ευρώ, σε οικονομική ασφυξία.

Η αριστερή κυβέρνηση θα είχε στην περίπτωση αυτή τη στήριξη του ΚΚΕ και αρκετή ανοχή από τον ελληνικό λαό για να φτιάξει ένα άμεσο πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας. Τα βήματα θα πρέπει στην περίπτωση αυτή να είναι σαφή και εφαρμόσιμα. Κόβουμε νόμισμα, μας υποτιμούν τόσο, αυτό σημαίνει αυξήσεις σε αυτά τα είδη αλλά και αυξήσεις μισθών, συντάξεων και δουλειές. Χρηματοδότηση των επιχειρήσεων με το δικό μας χρήμα για να υπάρξει παραγωγή, να έχουμε ανταγωνιστικά προϊόντα και να αυξηθεί άμεσα και ουσιαστικά η απασχόληση.  Να περιγραφούν τα προβλήματα (τρελή αύξηση τιμών των εισαγομένων, φτήνια των ελληνικών, πολύ μεγάλη αύξηση του τουρισμού, βελτίωση του ισοζυγίου, προβλήματα δημοσιονομικά, αναπροσανατολισμός της εξωτερικής μας πολιτικής κλπ.). Να ξέρουν όλοι ποια θα είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά και να υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα για το πως μπαίνουμε σε αυτό το τούνελ και πως βγαίνουμε από αυτό.

ΣΕΝΑΡΙΟ Β: 

(Φιλοευρωπαϊκό, πολιτική συμβιβασμού με την πραγματικότητα)

Είναι αυτό που θα ονομάζαμε “σενάριο του ευρώ” και που σε γενικές γραμμές ακολουθεί ο Σύριζα αλλά δεν γίνεται και πολύ πειστικός γιατί συγχέει το σενάριο αυτό, που είναι μια τακτική συμβιβασμού με την πραγματικότητα και αποδοχής ότι αυτή πλέον δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά, με την αντιμνημονιακή ρητορική της περιόδου 2011-1012. Δυστυχώς οι μνημονιακές δυνάμεις άντεξαν αρκετό χρόνο και δημιούργησαν τετελεσμένα τα οποία δεν μπορούν να επανέλθουν στην “προτέρα” κατάσταση. Ούτε οι απολυμένοι μπορούν να προσληφθούν (μόνο κάποιοι με ονοματεπώνυμο του δημοσίου) ούτε οι μισθοί μπορούν να επανέλθουν, ούτε οι εργασιακές σχέσεις μπορούν να βελτιωθούν στην πραγματική οικονομία καθώς η ανεργία και η φτώχεια συμπιέζουν την αξία της εργασίας σε σημεία που να την μηδενίζουν έναντι της αξίας του κεφαλαίου.

Αλλά και στο διεθνές επίπεδο το χρέος πλέον δεν είναι σε ιδιώτες αλλά στα κράτη (περνά δηλαδή η ενδεχόμενη μείωσή του από τα κοινοβούλια και δεν μπορεί να γίνει μονομερώς όπως θα μπορούσε πριν το PSI) και ισχύει το αγγλικό δίκαιο που επιτρέπει ακόμα και την “κατοχή” της χώρας. Επομένως η παραμονή στο ευρώ, στην ευρωζώνη και στην ΕΕ συνεπάγεται σεβασμό κάποιων κανόνων μέσα στους οποίους θα πρέπει να περιορίσει τις ενέργειές της μια κυβέρνηση με κορμό τον Σύριζα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει τα βήματα που θα γίνουν αύριο να περιγραφούν αναλυτικά και να είναι σαφή και κατανοητά από τον κόσμο.

Ενδεικτικά ας πούμε ότι θα πρέπει να περιγράψει κάπως έτσι το πρόγραμμα δράσης του. α) Από το μνημόνιο θα αλλάξω αμέσως αυτά (κατώτατο μισθό, υγεία για όλους, αύξηση των δικαιούχων του ΕΚΑΣ, εργασιακά ζητήματα που θα καταργούν τον “μεσαίωνα”, μείωση φόρων των φτωχών στρωμάτων, χαρατσιών κλπ.), β) πέραν του μνημονίου θα προχωρήσω σε είσπραξη φοροδιαφυγής σε μεγάλη έκταση, θα ρυθμίσω υποχρεώσεις επαγγελματιών και μικρών, θα δώσω κίνητρα για προσλήψεις και νέες επιχειρήσεις κλπ.. γ) οι τράπεζες είναι κρατικές, επομένως βάζω κυβερνητικά συμβούλια και προωθώ ρυθμίσεις δανειοληπτών και χρηματοδότηση επιχειρήσεων δ) παίρνω μέτρα για να κινηθεί η αγορά ακινήτων και να ξεκινήσει η οικοδομή με πολλαπλές συνέπειες για την απασχόληση ε) αυτά θα κάνω για την αγροτική οικονομία κλπ.. Όλα αυτά θα πρέπει να κατανεμηθούν σε ένα εφικτό χρονοδιάγραμμα και να είναι σαφές πότε θα γίνουν, τι θα κοστίσουν και τι θα αποδώσουν.

Στην ουσία δεν πρόκειται για μια ΑΛΛΗ πολιτική σε σχέση με εκείνη της ΝΔ αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς συμβαίνει και τώρα. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα παράλληλα με αυτές τις πολιτικές υπάρχει και ένας καπνός που επιτρέπει σε όποιον ΘΑ ΗΘΕΛΕ να είναι διαφορετική να την φαντασιώνεται ως τέτοια. Καλή πολιτική για εσωκομματικές ισορροπίες κακή, όμως, για τον κόσμο που άλλα περιμένει και απογοητεύεται.

Συμπέρασμα: 

Νομίζω ότι έγινε κατανοητό τι ήθελα να πω. Χρειάζεται μια σαφέστερη πολιτική από τον Σύριζα και η σαφήνεια θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα κυβερνητικό σχέδιο που θα δίνει στον πολίτη την σιγουριά ότι η Αριστερά, αν και δεν έχει κυβερνήσει ως τώρα ποτέ της, είναι έτοιμη να αναλάβει την διακυβέρνηση. Να έχει ένα καθαρό χρονοδιάγραμμα, κοστολογήσεις των δράσεων, προβλήματα και εναλλακτικά σενάρια και ακόμα τροποποιήσεις –ενδεχομένως- κάποιων σταθερών στην εξωτερική μας πολιτική, τέτοιες που να υποβοηθούν την οικονομική προσπάθεια της χώρας.

Είτε με το σενάριο Α είτε με το σενάριο Β είτε με οποιοδήποτε άλλο, θα πρέπει ο Σύριζα να πείσει ότι αν πάρει την κυβέρνηση δεν θα «καταστρέψει» ότι έχτισε η συγκυβέρνηση, έστω κι αν αυτό που έχτισε είναι ένα ψέμα και η μόνη της συνεισφορά είναι η καταστροφή της χώρας προς χάριν των αποκαλουμένων ως «δανειστών». 
Ωστόσο στο διεθνές περιβάλλον στο οποίο ζούμε και με το ευρώ που πορευόμαστε αυτή είναι η επιτυχία και η αποτυχία, μετριέται με τον τρόπο που μετρά η ΕΕ, το ευρωγκρούπ και το ΔΝΤ. Άρα θα πρέπει να μιλήσουμε στη γλώσσα τους αν θέλουμε να προχωρήσουμε με το ευρώ.

Αν θέλουμε να πούμε ΟΛΗ την αλήθεια, θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο μοναδικός δρόμος είναι εκείνος της δραχμής. Ας δει ο Σύριζα αν μπορεί να κάνει ΤΩΡΑ την επανάσταση και αν το αποφασίσει, ας προχωρήσει με ένα σενάριο σαν εκείνο της δραχμής. Αλλιώς ας πάει με το σενάριο του «ευρώ» προσαρμόζοντας τον λόγο του και τις πολιτικές του στο νέο τοπίο που –δυστυχώς για την Ελλάδα- έχει διαμορφωθεί ανεπιστρεπτί τα τελευταία χρόνια.