Θέλουν να κάνουν "Μέλλουσα" την "Τέως" βιομηχανική ζώνη του Πειραιά. Θα τους αφήσουμε;

Μεγάλη προσοχή πρέπει να δώσει ολόκληρος ο Πειραιάς, από το ένα άκρο του μέχρι το άλλο, σε αυτά που εγκυμονούν οι προθέσεις της κυβέρνησης σχετικά με το μέλλον της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου. Με συγκεκριμένες αποφάσεις τους η Κυβέρνηση και ο ΟΛΠ πάνε να φορτώσουν στην πόλη του Πειραιά και κυρίως στο δυτικό μέτωπό του δραστηριότητες που για χρόνια ήταν απαγορευμένες και έξω από κάθε προοπτική.

• Ήδη η ΕΥΔΑΠ λειτουργεί ρυπαίνοντας την ατμόσφαιρα με την αδιαφορία της στο πως "ανοίγει τα καπάκια" και πως διοχετεύει τις μυρωδιές στην γύρω περιοχή
• Ήδη ο ΟΛΠ φτιάχνει καρ-τέρμιναλ και εγκαταστάσεις επεξεργασίας αποβλήτων στο Κερατσίνι χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα
• Ήδη ο Μελισανίδης έχει αποκλείσει το λιμανάκι των Σφαγείων με συρματοπλέγματα λες και οι ακτές είναι δικές του

και δίπλα σε όλα αυτά τα "ηδη συντελεσμένα"¨έρχονται και εξελίξεις που θα χειροτερέψουν ακόμα περισσπότερο την κατάσταση και θα καταστήσουν το όραμα της ανάπλασης για τον λαό μακρινό.
Οι τελευταίες εξελίξεις είναι όλες αρνητικές:

• Μετέβαλαν την απόφαση του ΟΡΣΑ του 1997 που μιλούσε για χρήσεις πολεοδομικού κέντρου χωρίς βιομηχανία και βιοτεχνία με συντελεστή δόμησης 0.4 σε χρήσεις που περιέχουν και βιομηχανικές (δήθεν μη οχλούσες) με συντελεστή δόμησης 0.6

• Περιέλαβαν στο Ρυθμιστικό της Αθήνας χρήσεις μεταποίησης στην περιοχή, πράγμα που ήταν αποκλεισμένο από το Π.Δ. 84 του 1984 το οποίο τροποποιήθηκε κι αυτό από την παρούσα κυβέρνηση επιτρέποντας υπό όρους επεκτάσεις και εκσυγχρονισμούς εργοστασίων.

• Έδωσαν άδειες (ΟΛΠ και Περιφέρεια) λειτουργίας σε εγκαταστάσεις διαχωρισμού υγρών αποβλήτων των πλοίων μετατρέποντας την χρήση στο λιμανάκι των Σφαγείων που είχε χαρακτηριστεί από τον ΟΡΣΑ ως Μαρίνα και από τον δήμο Δραπετσώνας ως ελεύθερο λιμανάκι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Η εφημερίδα "ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ" του Γιώργου Χατζόπουλου του Μαΐου 1976.
38 χρόνια μετά, θα ξαναγυρίσουμε στα ίδια αιτήματα; Ντροπή γι αυτή την κυβέρνηση που λειτουργεί με μόνο οδηγό τα μεγάλα συμφέροντα και δεν διστάζει να μας πάει πίσω πολλές δεκαετίες για να τα εξυπηρετήσει

Με ένα μακροσκελές αλλά εμπεριστατωμένο άρθρο του ο Νίκος Μπεάζογλου αναλύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και ιστορικά αλλά και με αναφορές στο νομικό πλαίσιο. Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στη Σταγόνα4u και θα το βρείτε εδώ.

Καταλήγει ως εξής το άρθρο:

• Εφαρμόζουμε το πρόγραμμα Ανάπλασης για μας και τα παιδιά μας.
• Απομονώνουμε όλους αυτούς που μας κρύβουν την αλήθεια και μας γεμίζουν με ψέματα.
• Εμείς θέλουμε τα λιμάνια και ιδιαίτερα ο Πειραιάς να παραμείνουν δημόσια και να ενισχύσουν τον δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα τους.
• Όχι στο ξεπούλημα του ΟΛΠ

Με την ψιλοδιαφωνία μου ως προς το τελευταίο (που μπορεί κανείς να θεωρήσει ως παρότρυνση για "μοσχοπούλημα", πράγμα που δεν θεωρώ ότι εννοεί βεβαίως ο αρθρογράφος), προσυπογράφω αυτή την κατάληξη.

Αν η κατάρρευση της κτηματικής αγοράς έστειλε την ανάπλαση μέσω πολεοδόμησης στα αζήτητα για ένα, άγνωστο προς το παρόν, χρονικό διάστημα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παραδοθεί ο χώρος σε βιομηχανικές χρήσεις έστω και συμβατές ή αναγκαίες για το λιμάνι.

Πρώτος από όλους θα πρέπει να υπερασπιστεί τον δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα του χώρου ο Δήμος Δραπετσώνας (και ο Δήμος Κερατσινίου φυσικά) που σε αυτό τον αγώνα θα έχει συμπαραστάτη (και όχι υπονομευτή πάροχο αδειοδοτήσεων) και την Περιφέρεια Αττικής. Οι θέσεις και του Χρήστου Βρεττάκου και της Ρένας Δούρου (και του αντιπεριφερειάρχη Γαβρίλη) ήταν περισσότερο από κατηγορηματικές σε ό,τι αφορά στην υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του χώρου και του δημόσιου συμφέροντος. Δεν πρέπει να μείνει όμως το θέμα μόνον μέχρι εκεί.

Είναι μια υπόθεση που αφορά σε ολόκληρο τον Πειραιά. Είμαι βέβαιος ότι και το Πέραμα με τη νέα του δημοτική αρχή θα είναι στην πρώτη σειρά του αγώνα όπως και η Νίκαια-Ρέντης με τον Γιώργο Ιωακειμίδη. Το ίδιο ελπίζω και πιστεύω και για τον Κορυδαλλό. Όσο για τον Πειραιά, είναι μια καλή ευκαιρία για τον Μώραλη να αποδείξει ότι η αντίθεση Μαρινάκη-Μελισσανίδη δεν ήταν απλό προεκλογικό τρικ αλλά μπορεί να δώσει και αποτελέσματα. 

Δεν είναι όμως υπόθεση ούτε και των γύρω δήμων μονάχα. Θα πρέπει να κινητοποιηθούν πολλές και ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας, φορείς και άτομα, όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το αύριο του ευρύτερου Πειραιά, για το μέλλον αυτής της πόλης.
Η επαναλειτουργία μιας Επιτροπής Ανάπλασης, πολύ πιο διευρυμένης και με Παμπειραϊκό χαρακτήρα, είναι νομίζω σήμερα αναγκαία.