Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Πρόταση Μομφής. Η Αριστερά της Ευθύνης και η Ευθύνη της Αριστεράς!


Μια διαδικαστική πρόταση του Σύριζα στη Βουλή, έκανε την κυβέρνηση άνω-κάτω. Εκεί που θα απαντούσε θαρραλέα στην πρόκληση της πρότασης μομφής προς τον Στουρνάρα, τώρα νομολογεί και συνταγματολογεί για να την αποφύγει.
Ο λόγος έχει να κάνει με την πειθήνια στάση της προς τους "δανειστές". Σε αυτούς και μόνο δίνει λόγο. Αυτοί θα πουν ότι "πέτυχε θαύμα" και θα της δώσουν αέρα για τις εκλογές, αυτοί θα την “βγάλουν στις αγορές” για να πει ότι πέρασε η δοκιμασία, αυτοί θα της δώσουν τα “όπλα” για να μας τυφλώσει και να υποκλέψει την ψήφο μας για μια ακόμη φορά ώστε να ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής μας. 
Κι εμείς τι είμαστε; ηλίθιοι; 
Μα, και βέβαια είμαστε ηλίθιοι ... και καλά να πάθουμε!
Λεπτομέρεια. Ο Φώτης Κουβέλης είπε πως δεν είναι σωστό να τίθεται πρόταση εναντίον ενός αφού η αποφάσεις είναι συλλογικές. Είναι πολύ υπέρ των θεσμών ο κύριος Φώτης και δεν θέλει να εξευτελίζεται το δημοκρατικό μας πολίτευμα! Θα έλεγα ότι όλα τα άλλα είναι αναμενόμενα. Ο Σύριζα έκανε το κόλπο του -και ήταν καλό κόλπο- ο Καμένος συμφώνησε, η Παπαρήγα συμφώνησε και ο Κουβέλης σκέφτηκε με ευθύνη! Αυτό ήταν, λοιπόν, το σημερινό νέο, η επάνοδος της Αριστεράς της ευθύνης που μας είχε αφήσει χρόνους με τους 58 και τις ελιές. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι περαστικό!
Δεν θέλω όμως να μείνω στην “Αριστερά της Ευθύνης” θέλω να πω δυο λόγια και για την “Ευθύνη της Αριστεράς”. Δεν ξέρω αν το έχουν κατανοήσει όλοι, όμως η Αριστερά στη χώρα μας, ο Σύριζα, η Δημάρ, το ΚΚΕ αλλά και δυνάμεις Πασόκων που δεν είναι εντελώς πουλημένες ή και άλλοι χώροι που βλέπουν το εθνικό πρόβλημα με μάτια ελληνικά, είτε είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, είτε οι εξωκοινοβουλευτικοί Ανταρσύα, Οικολόγοι κλπ., όλοι αυτοί που μπορούν να βάλουν ένα φρένο στον κατήφορο, έχουν μια μεγάλη ευθύνη. Πρέπει πάση θυσία να διώξουν την κυβέρνηση των ξένων συμφερόντων και να ξαναφέρουν τον πολίτη στο κέντρο του ενδιαφέροντος αφήνοντας τους δανειστές λίγο στην άκρη.
Όμως βλέπω σημάδια ανησυχητικά και στον χώρο από τον οποίο ελπίζουν οι Έλληνες για την απελευθέρωσή τους. Βλέπω στρατηγικές έντασης, αποκλεισμών, προσωπικών επιλογών, βλέπω να μπαίνει πολλές φορές το εγώ μπροστά από το εμείς με αποτέλεσμα και δημοσκοπικά ακόμη να μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι θα καταφέρει να νικήσει τον λαό για μια ακόμη φορά και να τον θέσει στο περιθώριο οριστικά.
Ελπίζω η Αριστερά να αντιληφθεί την ευθύνη της.

ΛΙΣΤΕΣ


Από τον Λουκά Τζανή έλαβα ένα e-mail (και φαντάζομαι ότι δεν θα είμαι βέβαια ο μοναδικός παραλήπτης τέτοιου μηνύματος) με το οποίο ο δήμαρχος δίνει κάποιες εξηγήσεις γιατί το όνομά του περιλαμβάνεται σε μια λίστα που δημοσιεύτηκε χτες. Την λίστα αυτή, που λέγεται “Λίστα Νικολούδη” εγώ δεν την έχω δει ακόμα πληροφορούμαι όμως ότι πρόκειται για ένα κατάλογο δημάρχων και λοιπών αυτοδιοικητικών των οποίων η δήλωση του “πόθεν έσχες” τους έχει προβλήματα.
Πριν από μήνες είχε δημοσιευτεί μια άλλη λίστα με αυτοδιοικητικούς που είχαν προβλήματα με τη δικαιολόγηση των εκλογικών δαπανών του 2010 και ακόμα πιο πριν για αυτοδιοικητικούς που έλεγχε το ΣΔΟΕ. Όλες αυτές οι λίστες δεν φωτίζουν τίποτε, περισσότερο μπερδεύουν τα χλωρά με τα ξερά και συσκοτίζουν σε μια κοινωνία που έχει μάθει ότι όλα γίνονται εν κρυπτώ, οπότε όταν κάτι βλέπει το φως όλοι νομίζουν ότι να, τώρα, αποκαλύφθηκε επιτέλους η πυρίτιδα. 
Δεν είμαι βέβαια εναντίον της δημοσίευσης όλων αυτών των στοιχείων, είμαι όμως υπέρ της σωστής αξιολόγησής τους. πράγμα που φοβάμαι ότι δεν κάνει η κοινωνία μας σήμερα εθισμένη σε άλλες πρακτικές. Αύριο ίσως θα είναι όλοι πιο έτοιμοι να αξιολογούν τέτοιες πληροφορίες, σήμερα όμως όλα αυτά απλά δυσφημίζουν τον καταδεικνυόμενο σαν πρόσωπο που “εμπλέκεται” σε σκοτεινές υποθέσεις.
Η Λίστα του ΣΔΟΕ περιείχε ονόματα που εξέταζε το ΣΔΟΕ ακόμα και μετά από ανώνυμες καταγγελίες. Ο καθένας μπορούσε να κάνει ανώνυμη καταγγελία και το ΣΔΟΕ καλά έκανε και την εξέταζε. Ακόμα, αν θέλεις, καλά έκανε και μας ενημέρωσε επ’ αυτού ώστε αν κάποιος έχει να προσκομίσει κι άλλα στοιχεία να μπορεί να το κάνει. Όμως δεν ακούστηκε έτσι αυτή η λίστα, ούτε έγινε με κανένα τρόπο ορθή χρήση της. Στον κόσμο ακούστηκε ένα “αχά, τον βρήκανε κι αυτόν …” κι έμεινε η λάσπη, το γρατσούνισμα της προσωπικότητας, ένας απόηχος που ακόμα και όταν απομακρυνθήκαμε χρονικά από το γεγονός μπορούσε να μένει σαν υπονοούμενο στα χείλη κάποιων που θα ήθελαν να βλάψουν.
Η Λίστα των δημάρχων που δεν δικαιολόγησαν ποσά των εκλογικών τους δαπανών χρησιμοποιήθηκε περίπου με τον ίδιο τρόπο. Ένας περίπλοκος νόμος που οι αυτοδιοικητικοί δεν είχαν προλάβει να τον κατανοήσουν ακόμα καλά-καλά, οδήγησε κάποιους σε μη ορθή δικαιολόγηση δαπανών. Η δημόσια αρχή που εξέτασε τα δικαιολογητικά βρήκε τα λάθη κι έκανε κατάλογο με χρεώσεις και καταλογισμούς που ανέλαβαν οι λογιστές των καταδειχθέντων να ξεκαθαρίσουν. Εκείνο που έμεινε όμως ήταν ότι “ο τάδε βρισκόταν στον κατάλογο” και αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει τη ζημιά στη φήμη του.
Η Λίστα Νικολούδη μου είπαν ότι περιέχει αυτοδιοικητικούς που το πόθεν έσχες τους δεν δικαιολογεί κάποια ποσά που έχουν στην κατοχή τους ή κάποια περιουσία τους. Πίσω από αυτό, όπως πίσω και από τα προηγούμενα μπορεί να κρύβεται σκάνδαλο και δικαίως ερευνάται. Όμως πίσω από αυτό, όπως πίσω και από τα προηγούμενα, μπορεί να μην κρύβεται απολύτως τίποτε, αλλά η ζημιά να γίνεται και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο. Και ο Λουκάς Τζανής διαμαρτύρεται για άνιση μεταχείριση καθώς οι άλλες λίστες κυκλοφόρησαν πέρσι ή πρόπερσι ενώ η δική του λίγο πριν τις εκλογές, τότε που και οι ευκαιρίες για εκμετάλλευση είναι πολύ περισσότερες και τα κίνητρα για διαστρέβλωση πολύ πιο ισχυρά. Από την άποψη αυτή έχει δίκιο.

Όλα αυτά πρέπει να ερευνώνται. Πρέπει και να δημοσιεύονται αφού βοηθούν στο να συνετίζονται οι επόμενοι και να γνωρίζει η κοινωνία τι ερευνάται. Θα είναι λάθος να περάσουμε πάλι στη σιωπή και την απόκρυψη. Εκείνος όμως που πρέπει να εκπαιδευτεί να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι είναι ο πολίτης, ο οποίος είναι ακόμα εθισμένος στην απόκρυψη και κάθε τέτοια πληροφορία την αντιμετωπίζει σαν αποκάλυψη. Γι αυτό, και για όσο ο πολίτης θα μαθαίνει, καλύτερα θα ήταν να απέφευγαν οι αρχές τέτοιες κινήσεις σε προεκλογική περίοδο που μπορεί να εκθέσουν αδίκους αλλά να βλάψουν και δικαίους. Ας προσεχθεί λίγο περισσότερο το τεκμήριο τη αθωότητας που σε τέτοιες περιόδους αμβλύνεται σημαντικά λόγω των παθών.

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Ο Άλλος Δρόμος φτιάχνει αύριο το ψηφοδέλτιό του .. μια ενέργεια που μπορεί να φτάνει πολύ μακριά ....


Ανοιχτή συνέλευση της Κίνησης για να επιτευχθεί ένα ψηφοδέλτιο αγωνιστικό που θα εκφράζει τις γειτονιές της πόλης, τα προβλήματα της πόλης, τα επαγγέλματα, τις ηλικίες, τις ιδιότητες, το δυναμικό γενικά της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου οργανώνει ο Άλλος Δρόμος με τον επικεφαλής υποψήφιο δήμαρχο Χρήστο Βρεττάκο. Αύριο Σαββάτο (6.30 μμ στο “Σαμαράκης”) θα επιδιώξει να φτιάξει το κατάλληλο ψηφοδέλτιο.
Όπως λέει ο Μπάμπης Μανουσιάδης σε σημερινή ανάρτησή του στο Φ/Μ οι αρμόδιοι της κίνησης θέλουν το ψηφοδέλτιο “να εκφράζει τις γειτονιές με εργάτες, φοιτητές, ανέργους, τον ίδιο τον κόσμο, τους αγωνιστές της καθημερινότητας που έχουν σκοπό να ανατρέψουν τη σημερινή σάπια κατάσταση. Αυτό θα γίνει χωρίς συμφωνίες-ανταλλάγματα ούτε με στελέχη που πουλάνε υποψηφιότητες". Για να το λέει ο Μπάμπης προφανώς θα τους έχουν πλησιάσει κάποιοι ζητώντας ανταλλάγματα ή θα έχουν προσπαθήσει να τους πουλήσουν υποψηφιότητα. Και είναι προφανές ότι πολύ καλά έκαναν και απέκρουσαν κάθε τέτοια προσπάθεια.
Εν όψει αυτής της συνέλευσης στην οποία δεν θα παρευρεθώ γιατί αύριο στις 6 μ.μ. έχω συνεδρίαση στο Λιμάνι της Αγωνίας, όπου δραστηριοποιούμαι από καιρό, μπορώ όμως να γράψω μια γνώμη. Όχι για όλα, μόνο για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Να πω απλά ότι η αυριανή επιλογή πρέπει να γίνει –εκτός όλων των άλλων- και με κριτήρια ικανότητας να διοικηθεί ο δήμος γιατί η πιθανότητα να εκλεγεί ο Άλλος Δρόμος στην διοίκηση του δήμου δεν είναι καθόλου αμελητέα.
Στην ουσία απαντώντας στον Μπάμπη αυτό που λέω είναι ότι δεν πρέπει απλά και μόνο “να ανατραπεί η σάπια κατάσταση” αλλά και να δημιουργηθεί μια νέα, υγιής και επί πλέον να δημιουργηθεί ένα ρεύμα γενικής αλλαγής για ολόκληρη τη χώρα, όχι μόνο για τον δήμο μας.
Κάποια φορά που έθεσα και πάλι αυτό το ζήτημα πήρα απάντηση ότι "εδώ διοίκησαν τόσοι και τόσοι, γιατί δεν θα μπορούσε στη θέση τους ένας οποιοσδήποτε άλλος να κάνει κάτι καλύτερο;" Σωστό εν μέρει και εν μέρει ευφυολόγημα, γιατί αν κάποιοι τα έκαναν θάλασσα στο παρελθόν δεν χρειαζόμαστε τώρα κάποιους άλλους για να τα κάνουν απλά λιγότερο θάλασσα αλλά για να ανατάξουν ένα δύσκολο τοπίο σε συνθήκες εντελώς αντίξοες. Και όχι μόνο αυτό. Η νίκη ή ήττα του Άλλου Δρόμου και κυρίως το ποσοστό του, μπορεί να μην είναι κρίσιμο άμεσα για όλη την Ελλάδα, ωστόσο θα είναι κι αυτό ένα στοιχείο μιας συνολικής εικόνας που θα βοηθήσει την Ελλάδα να απαλλαγεί από τον βραχνά των ΝΔ και ΠαΣοΚ που την έχουν καβαλήσει και την οδηγούν με ασφάλεια στην καταστροφή.
Τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης έχουν δώσει τα ρέστα τους. Ο διεθνής παράγοντας τα τροφοδοτεί με ψέματα που τα αναπαράγουν με ταχύτητα φωτός και τα πολλαπλασιάζουν όσο μπορούν. Η επιχείρηση παραπλάνησης της κοινής γνώμης θα αποτύχει μόνο αν το λαϊκό κίνημα απαντήσει με σοβαρότητα και συναίσθηση ευθύνης. Πιστεύω πως αυτή τη σοβαρότητα και τη συναίσθηση ευθύνης θα την έχουν αύριο ο Άλλος Δρόμος και ο επικεφαλής του υποψήφιος δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα πορεύονται με σοβαρότητα.

Για όποιον αναρωτιέται για τη σκοπιμότητα των επισημάνσεών μου αυτών να του πω ότι μπορεί να έχω διαλέξει να μην κατέβω στις εκλογές αυτές με κανένα δημοτικό ψηφοδέλτιο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν με ενδιαφέρουν οι εξελίξεις. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτές οι εξελίξεις θα καθορίσουν πολλά και για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές όπου θα παιχτεί κατά ένα μεγάλο μέρος η τύχη της Ελλάδας.

Είναι αλήτες οι δημοσιογράφοι; Είναι ρουφιάνοι; Είναι για να τους κλαίνε οι ρέγγες;


Εν αρχή το ρεπορτάζ. Του Στέλιου Κούλογλου. Για ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε στη πλάτη του Αλέξη Τσίπρα, με τη δική του συναίνεση φυσικά, για να καταγραφεί εκ του φυσικού η αντίδραση και όλες οι κινήσεις ενός ηγέτη και ενός χώρου που μέσα σε ένα μήνα εκτοξεύτηκαν από το 5% παρά κάτι στο 26% και κάτι.
Πήραν κάτι που γράφτηκε για το ντοκιμαντέρ και το έκαναν σαν τα μούτρα τους, δηλαδή σκατά!
Τέτοιο χάλι όπως το ελληνικό στη δημοσιογραφία δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά αλλού, τουλάχιστον σε Ευρώπη και Αμερική.
Διαβάστε το κείμενο του Στέλιου Κούλογλου που βρίσκεται στη διεύθυνση


Αλητείες! Η παρακμή της ελληνικής δημοσιογραφίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Η ελληνική δημοσιογραφία είναι να την κλαίνε οι ρέγκες. Δεν είναι μόνο ότι απέκρυψε ή έχασε την είδηση του 21ου αιώνα –ότι η χώρα χρεοκοπεί και όπου να’ ναι η Τρόικα έρχεται– με αποτέλεσμα εφημερίδες και περιοδικά να κατρακυλούν, ακόμα κι όταν μοιράζουν στους ιθαγενείς μπιχλιμπίδια, ή τα τηλεοπτικά δελτία να σπάνε όλα τα ρεκόρ αναξιοπιστίας. Δεν είναι μόνο ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, από αυτούς που δίνουν τον τόνο, κανακεύουν τους ισχυρούς και περιφρονούν τους αδύνατους, δεν λένε ποτέ όχι στα αφεντικά και στις κάθε λογής εξουσίες, παίζουν ανενδοίαστα πολιτικά παιχνίδια (δεν υπάρχει καμία άλλη χώρα που στα δελτία ειδήσεών της να εμφανίζονται ρεπόρτερ οι οποίοι παπαγαλίζουν τις επίσημες θέσεις των κομμάτων που δήθεν «καλύπτουν») ή εκτελούν και συμβόλαια σαν κοινοί δολοφόνοι με πένα. Είναι και ότι καταστρέφουν ό,τι καλό πάει να γίνει.   Τελευταία, αποφάσισαν να πυροβολήσουν και τα ντοκιμαντέρ. Στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε ένα φιλμ (Στο Νήμα) του οποίου οι δημιουργοί είχαν εξασφαλίσει απρόσκοπτη πρόσβαση στην προεκλογική εκστρατεία του Αλ. Τσίπρα ανάμεσα στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές του 2012, καταγράφοντας τις σκέψεις, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά του επιτελείου του. Είναι ένα είδος ντοκιμαντέρ στη σχολή του cinema verité που καταγράφει, χωρίς να σχολιάζει άμεσα, τη δραστηριότητα των ανθρώπων που παρακολουθεί. Συχνά «πρωταγωνιστούν» και πολιτικοί σε χώρες όπου οι τελευταίοι δεν νομίζουν ότι έχουν πιάσει τον Πάπα από τα γεννητικά όργανα ή δεν φοβούνται ότι θα τους προδώσει και o ίσκιος τους.     Στις ΗΠΑ το είδος εμφανίστηκε στην προεκλογική εκστρατεία του 1960 (τότε, δηλαδή, που οι κινηματογραφικές κάμερες είχαν γίνει πιο ελαφριές, μπορούσαν να μετακινούνται αλλά και να γράφουν ήχο), αλλά το πιο γνωστό παράδειγμα είναι το περίφημο Τhe war room: κατέγραφε για περισσότερο από έναν χρόνο τη ζωή και τη δράση των δύο πολιτικών συμβούλων (Τζέιμς Κάρβιλ και Τζωρτζ Στεφανόπουλος) και της ομάδας τους που κατάφεραν να νικήσουν την αδίστακτη προπαγανδιστική μηχανή του μπαμπά Μπους στις εκλογές του 1992, αναδεικνύοντας για πρόεδρο τον Μπιλ Κλίντον.   Στην ελληνική περίπτωση, οι δύο σκηνοθέτες είχαν εξασφαλίσει την πρόσβαση στον Αλ. Τσίπρα με τον όρο ότι θα άφηναν απ’ έξω την οικογένειά του και ο τελευταίος είχε δεχθεί να προβληθεί η ταινία χωρίς να περάσει από την έγκρισή του. Η εκλογική μάχη του 2012 ήταν, έτσι κι αλλιώς, συναρπαστική και ήταν η πρώτη φορά που ένας πολιτικός αρχηγός δεχόταν να συμμετέχει σε κάτι παρόμοιο. Nα επιτέλους ένα θέμα για το οποίο οι Έλληνες δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να κάνουν ρεπορτάζ: πώς ήρθε η ιδέα στους δημιουργούς, πώς εξασφάλισαν πρόσβαση και κατάφεραν τον Τσίπρα; Ήταν δύσκολα τα γυρίσματα; Υπήρξαν συγκινητικές στιγμές ή άλλες από τις οποίες αποκλείστηκαν; Toυς ζητήθηκε να αφαιρέσουν κάποιες σκηνές; Θα το συνεχίσουν; Το πρότειναν ή θα το προτείνουν σε κανέναν άλλο πολιτικό αρχηγό; Αλλά η συνήθεια είναι δεύτερη φύση: προτίμησαν τη γαργαλιστική πλευρά, παίζοντας και κανένα πολιτικό παιχνίδι.   Ένα προβληματάκι είναι ότι δεν είχαν δει το ντοκιμαντέρ. Έτσι κι αλλιώς, οι περισσότεροι δεν έχουν δει ούτε ένα στη ζωή τους. Άντε, κανένα στην τηλεόραση οι πιο… μορφωμένοι. Θα σκότωναν και τη μάνα τους για να έχουν ένα αντίγραφο, αλλά δεν υπήρχε. Έτσι, πήραν ένα κείμενο συντάκτη της LifO που το είχε δει και κατόπιν αυτοσχεδίασαν: απομόνωσαν την αναφορά του κειμένου (όχι του φιλμ, χωρίς δηλαδή να έχουν βεβαιωθεί ότι το κείμενό ήταν ακριβές) για μια σκηνή όπου ο Τσίπρας και το επιτελείο του παρακολουθούν την επίθεση Κασιδιάρη εναντίον Κανέλλη στην τηλεόραση και προσπάθησαν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Πήγε να το αναλάβει η νεοδημοκρατική μονταζιέρα της Συγγρού, αλλά δεν της βγήκε, κι ύστερα ανέλαβε η Λιάνα Κανέλλη: ούτε αυτή το είχε δει, αλλά ανήκει στην ίδια σχολή «δημοσιογραφίας». Αμέσως μετά στην ταινία ο Τσίπρας μιλάει με τη Δούρου για το επεισόδιο και της λέει «έλα, μανάρι μου»: δημιούργησαν ολόκληρο θέμα για μια έκφραση που συνηθίζεται ανάμεσα σε δύο συνεργάτες. Δηλαδή οι πολιτικοί πρέπει να είναι κάτι μονοκόμματοι, απάνθρωποι τύποι που πρέπει συνεχώς να είναι κολλημένοι με την πλάτη στο τοίχο για να αποφύγουν την πισώπλατη μαχαιριά; Ποιος άλλος πολιτικός θα δεχθεί να πάρει μέρος σε μια ανάλογη ταινία, όταν κινδυνεύει να γίνει θέμα ακόμα και μια γκριμάτσα του;   Tην Κυριακή, μια άλλη εφημερίδα κατηγόρησε πρωτοσέλιδα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου επειδή η μητέρα της τη δήλωνε παλιότερα στο ασφαλιστικό της ταμείο προκειμένου να κονομήσει 28 (αριθμός 28) ολόκληρα ευρώ τον μήνα: στη πραγματικότητα, επρόκειτο για λάθος του ταμείου που αφορούσε 400 ασφαλισμένους, αλλά εκεί θα κολλήσουν τώρα; Μάλιστα, η μητέρα της Κωνσταντοπούλου –δημοσιογράφος η ίδια, αλλά γιατί να τη ρωτήσουν– είχε καταθέσει ένσταση στο ταμείο για το λάθος! Γιατί να τους απασχολήσουν όλα αυτά; Την ώρα που ξεπουλιέται η χώρα, δεν είναι η καλύτερη –και προσφορότερη– εποχή για να εκτελέσεις συμβόλαια;

Πηγή: www.lifo.gr

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Συνέντευξη τύπου του Θοδωρή Δρίτσα


Η δημοτική κίνηση "Το λιμάνι της Αγωνίας, Πειραιάς, η πόλη μας" και ο υποψήφιος δήμαρχος Θοδωρή Δρίτσας έδωσαν σήμερα συνέντευξη τύπου στην κατάμεστη από δημοσιογράφους και κόσμο αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Πειραιά. Η όλη διαδικασία κράτησε από τις 12 μέχρι τις 2.30 μμ περίπου και παρουσίασε μεγάλο ενδιαφέρον και για όσα κατέθεσε ο Θοδωρής Δρίτσας αλλά και για τη συζήτηση που ακολούθησε με τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

Ο υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά Θοδωρής Δρίτσας ήταν άνετος και ευδιάθετος αλλά και έτοιμος για να απαντήσει σε όλα καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο που γνωρίζει όσο κανείς άλλος τον Πειραιά και έχει δουλέψει γι αυτόν μαζί με την ομάδα της δημοτικής κίνησης άοκνα για πολλές δεκαετίες. Προ παντός όμως ήταν ειλικρινής και αυτό κέρδιζε τον καθένα. Δεν δίστασε να πει ότι ο Μιχαλολιάκος συμμάζεψε τον Πειραιά από το χάλι στο οποίο τον είχε αφήσει η προηγούμενη τετραετία και ότι έχει κάνει και αρκετά θετικά για την πόλη. "Φτάνει όμως, ως εδώ" συμπλήρωσε, "αυτό που είχε να δώσει το έδωσε, στα νέα καθήκοντα που επιβάλει η νέα εποχή δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις γιατί δεν έχει απαντήσεις και γιατί είναι παιδί των καταστάσεων που μας έφεραν εδώ". Αυτό που τόνισε κυρίως στην αρχική του τοποθέτηση αλλά και με τις απαντήσεις του ήταν ότι ο Πειραιάς μπορεί και πρέπει να γίνει η ναυαρχίδα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και αυτό είναι κάτι που η σημερινή δημοτική αρχή δεν το διανοείται καν, ενώ ο ίδιος και η κίνησή του, μαζί με το ευρύτερο δυναμικό του Πειραιά που χωρά στις γραμμές της, έχουν σχεδιάσει αυτό το μέλλον και μπορούν να το εφαρμόσουν. "Η πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα πρέπει να συνοδευτεί και από αλλαγή στην αυτοδιοίκηση". Ο Θοδωρής Δρίτσας τόνισε ότι για να ξεφύγει η χώρα μας από την υποβάθμιση και την κατάρρευση στην οποία την έχει οδηγήσει κατά βάση η πολιτική παράταξη που στηρίζει και αγκαλιάζει τον σημερινό δήμαρχο, πρέπει μαζί με την πολιτική αλλαγή στην κυβέρνηση να αλλάξει χέρια και ο Δήμος για να μπορέσει ο Πειραιάς να παίξει τον ρόλο που του αναλογεί, και είναι κεντρικός ρόλος, στην προσπάθεια για ανάταξη ολόκληρης της χώρας και του παραγωγικού της; ιστού. 

Καταχωρώ στη συνέχεια το δελτίο τύπου που εκδόθηκε από το "Λιμάνι της Αγωνίας Πειραιάς, η πόλη μας"

ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Θ. Δρίτσας αναφέρθηκε στην 16ετή παρουσία του «Λιμανιού της Αγωνίας»   από δω και πέρα «Λιμάνι της Αγωνίας - Πειραιάς, η πόλη μας» με αγώνες, προτάσεις και διεκδικήσεις για τον Πειραιά, υπογράμμισε ότι «η χώρα μας χρειάζεται συνολική πολιτική αλλαγή». Και συνέχισε:
«Για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα, να εξυγιανθεί και να εκδημοκρατιστεί, πρέπει να αλλάξει και η Αυτοδιοίκηση. Ιδιαίτερα η πρωτοβάθμια. Η πιο κοντινή εξουσία στους πολίτες. Κι όχι μόνο να αλλάξει, αλλά και να αναβαθμιστεί. Οι Δήμοι, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, πρέπει να γίνουν τοπικές κυβερνήσεις και όχι εξαρτήματα της κεντρικής εξουσίας».
Ακολούθως, ο Θ. Δρίτσας υπογράμμισε ότι:
«Ο Πειραιάς μπορεί και πρέπει να γίνει η ναυαρχίδα της παραγωγικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής ανασυγκρότησης»
Και παρουσίασε τους 6 βασικούς άξονες- στόχους- δεσμεύσεις, που προσδιορίζουν την πολιτική και το πρόγραμμα της παράταξης αναφέροντας τα εξής:
-Ο πρώτος και επιτακτικός, η κοινωνική προστασία και η κοινωνική δικαιοσύνη. Κανείς άστεγος, κανείς χωρίς τροφή, φάρμακα, γιατρό και σχολείο. Χωρίς παιδικό ή βρεφονηπιακό σταθμό. Χωρίς υπηρεσίες πρόνοιας.
-Ο δεύτερος είναι η αναβάθμιση της σχέσης της πόλης με το λιμάνι και η δυναμική ισορροπία με κατοχύρωση των συμφερόντων της πόλης και των κατοίκων. Αυτό απαιτεί λιμάνι δημόσιο με συμμετοχή του Δήμου.
-Ο τρίτος είναι η στήριξη του εμπορίου της πόλης και ιδιαίτερα του ιστορικού εμπορίου και της Αγοράς, με ταυτόχρονη φροντίδα για νέες θέσεις εργασίας.
-Ο τέταρτος είναι η προστασία και η αναβάθμιση του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος, αλλά και οι μελετημένες λύσεις για το συγκοινωνιακό και το κυκλοφοριακό, καθώς και το ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την αποκομιδή και τη διαχείριση των απορριμμάτων.
-Ο πέμπτος είναι η πολιτιστική αναγέννηση, η πολιτιστική παραγωγή και όχι μόνο η «κατανάλωση πολιτιστικών προϊόντων», ο λαϊκός και καθημερινός πολιτισμός, αλλά και ο αθλητισμός παράμετρος πρωτεύουσας σημασίας για τον πολιτισμό του Πειραιά.
-Ο έκτος είναι η δημοκρατία, στον Δήμο Πειραιά και στην πόλη. Η καταξίωση και εξασφάλιση των εργαζομένων στο Δήμο. Οι καλά μελετημένες, σταθερές και οργανωμένες πρωτοβουλίες για την ενθάρρυνση της συμμετοχής των πολιτών, ώστε να ασκούν κοινωνικό έλεγχο και να συναποφασίζουν.
Ιδιαίτερα τόνισε την ανάγκη να ενταχθούν σε αυτή την προσπάθεια, με τους διαφορετικούς τους ρόλους, ο δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός «Ράδιο 1» και το Πανεπιστήμιο του Πειραιά.
Συνεχίζοντας ο Θ. Δρίτσας αναφέρθηκε σε 3 κινήσεις- τομές για την αναβάθμιση της λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου λέγοντας:
1.     Θα εγκαινιάσουμε ξεχωριστές συνεδριάσεις Ελέγχου της Δημοτικής Αρχής, κατά το πρότυπο του κοινοβουλευτικού ελέγχου στη Βουλή. Ελέγχου από την μειοψηφία, αλλά και από τους δημότες.
2.     Θα κατοχυρώσουμε και θα αναβαθμίσουμε όλα τα δικαιώματα της μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο
3.     Θα αναγνωρίσουμε ουσιαστικές αρμοδιότητες και κύρος στη γνώμη και στις αποφάσεις των Κοινοτικών Συμβουλίων. Οι γειτονιές θα αποκτήσουν φωνή και εξουσία, όχι μόνο μέσα από τα αναβαθμισμένα κοινοτικά συμβούλια, αλλά και μέσα από ανοικτές διαδικασίες λαϊκής συμμετοχής και συναπόφασης.
Ο Θ. Δρίτσας σημείωσε ότι «ο απερχόμενος Δήμαρχος κ. Βασίλης .Μιχαλολιάκος πολιτεύεται μιμούμενος το κυβερνητικό «success story», οργανώνοντας μια άτυπη προεκλογική καμπάνια με δημόσιο και δημοτικό χρήμα, προβάλλοντας μια εικονική πραγματικότητα ώστε να κρύψει την πραγματική, διαφημίζοντας – με τη βοήθεια αμειβόμενων επιχειρήσεων επικοινωνίας – το «Πειραϊκό success story».
Ο ίδιος κάλεσε τον κ. Μιχαλολιάκο «να οργανώσουμε μαζί δημόσιες συζητήσεις ή και συνεντεύξεις τύπου, επί συγκεκριμένων θεμάτων με την συμμετοχή όλων των υποψηφίων δημάρχων της πόλης, εκτός του υποψήφιου της Χρυσής Αυγής».
Κλείνοντας ο Θ. Δρίτσας απαρίθμησε 6 προγράμματα, για τα οποίο μόνο τους τελευταίους μήνες (από τον Οκτώβριο του 2013) ο Δήμος Πειραιά έχασε την ευκαιρία να καταθέσει προτάσεις για χρηματοδότηση συγκεκριμένων δράσεων και ανέφερε 4 προγράμματα, για τα οποία μπορούν να κατατεθούν αμέσως προτάσεις στο άμεσο μέλλον:
ü Πρόταση στο Πρόγραμμα  HORIZON 2020 – με στόχο τη χρηματοδότηση ιδεών  / σχεδίων ξεπεράσματος της κρίσης
ü Πρόταση στο Πρόγραμμα  HORIZON 2020 – με στόχο τη χρηματοδότηση δράσεων έρευνας και ανάδειξης της Ευρωπαϊκής πολιτιστικής ταυτότητας  
ü Κι αν αυτή δεν επιλεγεί, μπορεί να κατατεθεί νέα στις 7/1/2015 στο ίδιο Πρόγραμμα. Αυτήν την πρόταση φιλοδοξούμε να την καταθέσουμε εμείς.
ü Την ίδια μέρα μπορεί να κατατεθεί ακόμη μία πρόταση για τη Νεολαία σε μια Βιώσιμη Ευρώπη Καινοτομίας και  Ενσωμάτωσης.

Ο Θ. Δρίτσας απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν σκοπεύει να παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: 
«Είμαι βουλευτής Πειραιάς και Νήσων εκλεγμένος από τους πολίτες, που τίμησαν με το προνόμιο να είμαι ο πρώτος σε σταυρούς βουλευτής. Αυτό δεν είναι αξίωμα είναι δέσμευση για δουλειά. Αυτή την στιγμή καλούμε την κοινωνία να μας αναθέσει την διοίκηση της πόλης. Απευθύνομαι και πάλι στους πολίτες να μου δώσουν αυτή την εντολή. Ο διάλογος είναι με τους πολίτες, τους εντολείς, εμείς είμαστε απλώς οι εντολοδόχοι. Το ζήτημα είναι να ανταποκριθώ και στα δύο, την ιδιότητα του βουλευτή και την ιδιότητα του υποψήφιου δημάρχου, και αυτό προσπαθώ, με όλες τις δυσκολίες. Εάν δω στην πορεία ότι δεν τα καταφέρνω θα παραιτηθώ από τη βουλευτική έδρα».
Ο Θ. Δρίτσας ερωτηθείς να σχολιάσει τις πληροφορίες ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει να προωθήσει διάταξη με την οποία θα καθιερώνεται ασυμβίβαστο της ιδιότητας του βουλευτή με του υποψηφίου δημάρχου απάντησε:
«Εάν η Πολιτεία, δεν ξέρω με ποια κριτήρια, θεσμοθετήσει το ασυμβίβαστο ανάμεσα στην βουλευτική ιδιότητα και στην ιδιότητα του υποψηφίου δημάρχου φυσικά θα προσαρμοστούμε όλοι σε αυτή τη ρύθμιση Ωστόσο, δεν κατανοώ που βρίσκεται το ασυμβίβαστο των δύο θέσεων. Εάν υπήρχε θα είχε λυθεί από το Σύνταγμα και από τους νόμους όχι με ευκαιριακές ρυθμίσεις προεκλογικής σκοπιμότητας»
Τέλος, ο Θ. Δρίτσας ερωτηθείς για το φαινόμενο υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας να εμφανίζονται ως ανεξάρτητοι και ταυτόχρονα να γίνονται συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου για τις υποψηφιότητες απάντησε:
«Αυτό είναι υποκρισία. Ντρεπόμαστε για τα κόμματά μας; Εγώ δεν ντρέπομαι. Ανήκω σε ένα κόμμα, φορέα ενεργών πολιτών, που επεξεργάζεται προτάσεις και τις θέτει υπόψη της κοινωνίας, που αποφασίζει τελικά προς τα πού θα πάμε. Βέβαια είναι αλήθεια ότι πολλές φορές ο ρόλος των κομμάτων έχει αλλοιωθεί. Όμως, όχι ο δικός μας. Εμείς δεν ντρεπόμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα μου και εγώ είμαι βουλευτής του, προβεβλημένο στέλεχος και ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υποστηρίζει, διακηρύσσει, διεκδικεί και προωθεί την ανεξαρτησία της Αυτοδιοίκησης. Αυτός ο φορέας εγγυάται την ύπαρξη πλουραλιστικής δημοκρατίας στην πόλη, στην οποία χωρούν όλοι καθώς η κεντρική πρότασή μας αφορά την συμμετοχή των πολίτη ανεξάρτητα των κομματικών τοποθετήσεων».

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Συνέντευξη τύπου θα δώσει αύριο ο Θοδωρής Δρίτσας στο Δημαρχείο Πειραιά, στις 12 το μεσημέρι


Ξεκινά και επίσημα την προεκλογική του εκστρατεία για δήμαρχος Πειραιά ο Θοδωρής Δρίτσας με συνέντευξη τύπου που θα δώσει αύριο στις 12 το μεσημέρι στο Δημαρχείο του Πειραιά.

Θα αναγγείλει στους δημοσιογράφους την υποψηφιότητά του με τα χαρακτηριστικά που εκείνος και ο συνδυασμός του, «Το Λιμάνι της Αγωνίας, Πειραιάς η πόλη μας», θα προσδώσουν σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση απευθυνόμενοι στους πολίτες του Πειραιά.
Η δημοτική κίνηση που έχει επικεφαλής της τον Θοδωρή Δρίτσα δεν είναι καινούρια στην πόλη, έχει κάνει προτάσεις και επιτελέσει έργο που σπάνια συναντάς σε δημοτικές κινήσεις που βρίσκονται μακριά από την εξουσία αλλά εξακολουθούν να παλεύουν καθημερινά δίπλα στον Πολίτη για τα μικρά προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και τα μεγάλα ζητήματα της πόλης.

Όλα αυτά θα τα αναπτύξει ο Θοδωρής Δρίτσας αύριο είτε με την εισαγωγή του είτε με τις ερωτήσεις που αναμένεται να του κάνουν οι δημοσιογράφοι. 

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Περί 25ης Μαρτίου και πάλι. Ξέρει κανείς ... ;

Πριν μερικές μέρες αναδημοσίευσα ένα κείμενό μου που είχα αναρτήσει εν όψει της 25ης Μαρτίου του 2011. Τώρα αναδημοσιεύω από το 2010.

Γιατί ξαναγράφω τα παλιά; Γιατί τα διαβάζω και τα βρίσκω και τώρα επίκαιρα και γιατί τα ξαναθυμάμαι εγώ θυμίζοντάς τα και σε σας. 

Τότε, που ακόμα πήγαινα καθημερινά στο σχολείο (ως καθηγητής βέβαια) η 25η Μαρτίου σαν γιορτή ήταν για μένα πιο ζωντανή και πιο οικεία και έβλεπα περισσότερο την ανάγκη να μιλήσω για πράγματα που χρειάστηκε να τα ανακαλύψω αντί να τα έχω έτοιμα και εύκολα  μπροστά μου για να τα αξιολογώ πάντα και να τα θυμάμαι ως το πραγματικό και αληθινό παρελθόν μου, χωρίς κόμπλεξ και με ευθυκρισία. Και γιατί τότε, η μάχη με τους Αλβανούς μετανάστες ήταν ακόμη στο φόρτε της, αδικώντας ανθρώπους που είναι ολόϊδιοι με εμάς τους "αυτόχθονες" σε όψη, νοοτροπία, σκέψη, συναίσθημα ... στα πάντα. 

Ένιωθα την ανάγκη να υπενθυμίσω πόσο πολύ κοντά βρίσκονταν Έλληνες και Αλβανοί στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας  και στην επανάσταση του '21 και πόσο μεγάλη ήταν η συμβολή τους στην απελευθέρωση και στη διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους.

Έγραφα λοιπόν πριν τέσσερα χρόνια (2010) εν όψει της 25ης Μαρτίου (που πλησίαζε) στο μπλογκ μου που και πάλι είχε τίτλο "Γιώργος Τσιρίδης" όπως και τώρα. 


Πέμπτη, 18 Μαρτίου 2010


Η 25η Μαρτίου πλησιάζει. 

Θα πει κανείς ποτέ μια αλήθεια για την επανάσταση;

.
Ξέρει κανείς ότι ο Αθανάσιος Διάκος μόνο διάκος ή ιερωμένος δεν ήτανε; Ότι ήταν ένας τύπος που θα τον έλεγες εύκολα αλήτη, που ήταν στην πραγματικότητα ένας Έλληνας με τα όλα του, ακομπλεξάριστος, άθεος, γεμάτος αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία, που τον κυνηγούσε κάθε λογής εξουσία και που έγινε "διάκος" για να κρυφτεί σε ένα μοναστήρι, που τα έδωσε όλα για τον αγώνα, ακόμα και μεταφέροντας ψέμματα προκειμένου να εμπνεύσει και να πείσει τους Μανιάτες και τους Μαυρομιχαλέους να μπουν και να ξεκινήσουν τον αγώνα; Τα ξέρει κανείς όλα αυτά;
Ξέρει κανείς ότι η ελληνική επανάσταση έμοιαζε σε κάποιες φάσεις σαν δύο εμφύλιοι πόλεμοι; Ο ένας ήταν αλβανο-αλβανικός όταν Αλβανοί των Τούρκων (τουρκαλβανοί) πολεμούσαν εναντίον Αλβανών των Ελλήνων (Αρβανίτες, Σουλιώτες, Υδραίοι, Σπετσιώτες, Λαλιώτες κλπ.) και ο άλλος ήταν ελληνο-ελληνικός όταν Έλληνες του φαναριώτικου κράτους και πολιτικοί που είχαν μαζί τους τους Ρουμελιώτες πολεμούσαν στους δυο εμφυλίους που έγιναν εναντίον των Ελλήνων οπλαρχηγών των βουνών και των κάμπων που κατείχαν την Πελοπόννησο;


Ξέρει κανείς ότι ο Ανώνυμος Έλλην που έγραψε τη "Νομαρχία" θεωρούσε μεγαλύτερο εχθρό τον Τούρκο και δεύτερο μεγαλύτερο το Βυζάντιο (την εκκλησία και το Φανάρι). Και ότι ο Ρήγας στο Θούριο ύμνησε τον πόλεμο της απελευθέρωσης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ από τον δυνάστη Σουλτάνο. Μέλη της επανάστασης που οραματιζόταν ήταν οι Έλληνες-Ρωμιοί, οι Βούλγαροι, οι Σλαβομακεδόνες, οι Σέρβοι, οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι, ακόμα και οι Τούρκοι που καταπιέζονταν κι αυτοί από τον Σουλτάνο. Οι αναφορές και του Ανωνύμου και του Φεραίου ήταν η αρχαιότητα και ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής, ο Επαμεινώνδας, ο Αριστοτέλης κλπ. και όχι ο Ιουστινιανός


Ξέρει κανείς ότι η αρχική συμφωνία των Ελλήνων και Αλβανών οπλαρχηγών που ξεσηκώθηκαν ήταν ότι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι μαζί θα ξεσηκωθούν για να πολεμήσουν τον Σουλτάνο κι ότι είχαν υπογράψει (μέσα Ιανουαρίου 1821 πριν την έναρξη της επανάστασης) σχετικό συμφωνητικό που απλά παραβιάστηκε; Ξέρει κανείς ότι στην πρώτη εθνοσυνέλευση συμμετείχαν στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας και Μουσουλμάνοι που ήρθαν από την Ήπειρο αλλά όταν είδαν που το πάνε οι πολιτικοί (όχι κοινωνικός αγώνας χριστιανών και μουσουλμάνων μαζί αλλά εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας χριστιανών εναντίον των μουσουλμάνων) τα μάζεψαν και έφυγαν απογοητευμένοι; Βέβαια ήταν η ανάγκη να κινηθούν η Ευρώπη (Μεγάλες Δυνάμεις) και οι φιλέλληνες υπέρ της επανάστασης που επέβαλε αυτόν τον αποκλειστικά χριστιανικό χαρακτήρα στην επανάσταση αλλά -έστω κι έτσι- το ξεκίνημα ήταν διαφορετικό.


Και είναι κι άλλα πολλά.

.

ΟΚ, δήμαρχε Βασίλη Μιχαλολιάκο, ό,τι είχες να δώσεις το έδωσες, τώρα η κατάσταση σε ξεπερνάει! Καιρός, λοιπόν, να αφήσεις χώρο για εκείνους που ξέρουν τι θέλουν σήμερα ο Πειραιάς και οι Πειραιώτες!


Ο κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος, δήμαρχος του Πειραιά, θα είναι ως γνωστόν και πάλι υποψήφιος για μια δεύτερη συνεχόμενη θητεία. Ο ίδιος βέβαια κάνει πως το σκέφτεται και δεν έχει, λέει, αποφασίσει ακόμα...! Κακό θέατρο; Βάναυση υποτίμηση της νοημοσύνης των δημοτών; Η αλαζονεία του ανθρώπου που θεωρεί τον εαυτό του σίγουρο νικητή; Κάτι από όλα αυτά θα μπορούσε να είναι η πηγή αυτής της παράστασης που ετοιμάζεται να δώσει ο δήμαρχος Πειραιά στο τέλος Μαρτίου όταν θα ανακοινώσει από τον ΟΛΠ την υποψηφιότητά του. Θα είναι μια καλοσχεδιασμένη εδώ και καιρό περφόρμανς και θα μάθουμε όλοι, κάτι για το οποίο άφοβα μπορούμε όλοι να στοιχηματίσουμε με 100 προς 1, ότι τελικά αποφάσισε να ξανακατέβει.... Μέχρι εκείνη τη στιγμή θα βρίσκονται όλοι σε μια αγωνία ... τι να σου πω ... το σασπένς θα χτυπήσει κορυφή!

Πολλοί Πειραιώτες θεωρούν τον Μιχαλολιάκο επιτυχημένο δήμαρχο, συγκρίνοντάς τον με την υπό το μηδέν δημαρχία Φασούλα της περασμένης τετραετίας.  Αυτό έχει κάνει και τον ίδιο να θεωρεί τον εαυτό του επιτυχημένο. Κατά τη γνώμη του, όπως και κατά τη γνώμη του Σαμαρά που τον στηρίζει, ο Πειραιάς  γνωρίζει αυτά τα χρόνια πρωτοφανή αλλαγή και ανάπτυξη!

Δεν έχουν πολύ άδικο να θεωρούν και ο Σαμαράς και ο Μιχαλολιάκος ότι στον Πειραιά έχουν αλλάξει πολλά... μόνο που οι αλλαγές έχουν γίνει -δυστυχώς- προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ποτέ άλλοτε δεν είχε παρουσιάσει ο Πειραιάς τέτοια ερήμωση, ίσως από την Κατοχή μόνο να είμαστε καλύτερα. Τόσα μαγαζιά κλειστά, τόσοι άστεγοι, τόσα σπίτια χωρίς ηλεκτρικό, τόσες περιουσίες χαμένες, τόσοι άνεργοι στους δρόμους και στο λιμάνι, τόση κακομοιριά, τόση φτώχεια, τόσα σπίτια να βγαίνουν σε πλειστηριασμούς, τόση δυστυχία γύρω μας που την έχουν επιφέρει τα μνημόνια και μια ασυλλόγιστη δημοτική πολιτική που τα στηρίζει ευχαρίστως, δύσκολα συναντά κανείς στην πρόσφατη ιστορία της πόλης. Κι όμως ο Σαμαράς θεωρεί ότι εδώ, στην Κόσκο, ξεκινάει η ανάπτυξη και ο Μιχαλολιάκος θεωρεί πως τα προβλήματα της πόλης έχουν -περίπου- λυθεί όλα.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην ανακοίνωση του Θοδωρή Δρίτσα για τις μονοδρομήσεις, όπου το "Λιμάνι της Αγωνίας" στέκεται εποικοδομητικά στηρίζοντας το έργο και επισημαίνοντας μόνο το πως θα αποφευχθούν τυχόν νέες προχειρότητες και πως θα βελτιωθεί η εικόνα και η λειτουργία του, το γραφείο τύπου του δημάρχου, μη αντέχοντας ούτε την παραμικρή κριτική, λέει πως όλοι οι άλλοι πλην Μιχαλολιάκου μηδενίζουν το έργο της διοίκησης γιατί -εν ολίγοις- το ζηλεύουν!

Ο Πειραιάς χρειάζεται αλλαγή εκ βάθρων, τώρα που τα μνημόνια έβαλαν ταφόπλακα σε μια πολιτική παχέων αγελάδων που βοήθησε πολλούς στην προσπάθειά τους να επιπλεύσουν την ώρα που το πλοίο βυθιζόταν. Την μεγάλη αλλαγή ο ευρύτερος Πειραιάς την χρειάζεται πολύ περισσότερο τώρα που η πόλη βρίσκεται σε κομβικό σημείο, είτε να μετατραπεί σε κέντρο διερχομένων κιβωτίων με απαξιωμένη κάθε άλλη δραστηριότητά της, είτε να μετατραπεί σε ναυαρχίδα της ανάπτυξης ολόκληρης της Ελλάδας, καθώς εδώ παραδοσιακά άνθισε η βιομηχανία της χώρας, εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο λιμάνι και κέντρο μεταφορών και εδώ χτυπά η ψυχή του τουρισμού. 

Κάποιος πρέπει να φροντίσει για τα μικρά καθημερινά προβλήματα των Πειραιωτών που βιώνουν την κρίση με τρόπο οξύ εκδηλώνοντας την αναγκαία αλληλεγγύη και κοινωνική προστασία και 
Κάποιος, επίσης, πρέπει να φροντίσει για τα μεγάλα, για τον νέο χαρακτήρα της πόλης και για την ένταξή της με τον σωστό τρόπο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτός ο κάποιος δεν μπορεί να είναι ο συμπαθής κατά τα άλλα κύριος Βασίλης Μιχαλολιάκος που ό,τι είχε να δώσει στον Πειραιά το έδωσε και τώρα πρέπει να δώσει τη θέση του στον καταλληλότερο άνθρωπο και στην καταλληλότερη ομάδα που μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά ...

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Οι θέσεις του Χρήστου Βρεττάκου στα μεγάλα ζητήματα της πόλης.


Ο Χρήστος Βρεττάκος μίλησε στην Αυγή
Ο τίτλος της συνέντευξης ήταν: "Θα προστατέψουμε τη δημοτική περιουσία από τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα". Αν ήμουν μεταξύ των συμβούλων του θα του έλεγα να πει το ίδιο αλλά να προσθέσει "και από τα μικρούς καρχαρίες"
Την πλήρη συνέντευξη θα την βρείτε πατώντας εδώ

Και μερικά δικά μου σχόλια για τη συνέντευξη:

Ο Χρήστος Βρεττάκος είπε ότι για την νέα δημοτική αρχή, εφ' όσον εκλεγεί, πρώτη προτεραιότητα θα είναι το δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τους πολίτες που υποφέρουν από την κρίση και η έμπρακτη αλληλεγγύη με ενίσχυση των δομών με τις οποίες ασκείται κοινωνική πολιτική. Είπε ακόμη για το πράσινο, για τους αθλητικούς χώρους, για τα σχολεία, για τους ελεύθερους χώρους κλπ. για όλα όσα λένε όλοι οι υποψήφιοι είτε εννοώντας το (και ο Άλλος Δρόμος ξέρουμε ότι το εννοεί) είτε κοροϊδεύοντας (και πάντα υπάρχουν κάποιοι για να κοροϊδέψουν ώστε απλά να κλέψουν ψήφους) και στη συνέχεια μίλησε και για τα άλλα θέματα της πόλης, τα μεγάλα. 

Επειδή εγώ νομίζω ότι ο δήμος δεν είναι μόνο για την καθημερινότητα (όλοι γι αυτήν μιλάνε και για την αλληλεγγύη όπως παλιά μιλούσαν όλοι για ποιότητα ζωής και περιβάλλον) αλλά και για τα μεγάλα ζητήματα, αυτά που μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας, γι αυτό θα σταθώ περισσότερο στις θέσεις του για την τέως βιομηχανική ζώνη και τις ακτές.

Ο Χρήστος (εκφράζοντας βεβαίως τον Άλλο Δρόμο) ήταν σαφής στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, της "αξιοποίησης" της τέως βιομηχανικής, ζώνης και της ΔΕΗ. 

Για τον ΟΛΠ είπε ότι είναι εναντίον της ιδιωτικοποίησης που επιχειρείται και η αλήθεια είναι ότι αυτό το δείχνει καθαρά και η συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις πέρα από τη σαφήνεια των θέσεών του.

Για την τέως βιομηχανική ζώνη είπε πως είναι εναντίον κάθε απόπειρας για τσιμεντοποίηση της περιοχής ανάπλασης χωρίς όμως να αναφερθεί σε συγκεκριμένο συντελεστή δόμησης. Μίλησε για μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου με χρήσεις αναψυχής, πολιτισμού, αθλητισμού. Να σημειώσω εδώ ότι κάποτε αυτή η θέση ήταν ένα όραμα το οποίο δεν φαινόταν εφικτό, τώρα όμως, με την νέα κατάσταση στην αγορά ακινήτων, όπως δείχνω και στο πρόσφατο βιβλίο μου "Το Πνεύμα της Ανάπλασης", τα πράγματα έχουν αλλάξει και η πρόταση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί υπό προϋποθέσεις..

Για την ΔΕΗ ήταν κατηγορηματικός. Το εργοστάσιο θα κλείσει και ο χώρος θα αποδοθεί στους δημότες, είπε.

Οι θέσεις αυτές θα έλεγα πως ήταν αναμενόμενες από μια αριστερή παράταξη ωστόσο θεωρώ πως δεν είναι λόγια που λέγονται προεκλογικά αλλά υποσχέσεις που θα μπουν σε φάση υλοποίησης αν εκλεγεί ο Άλλος Δρόμος. Πιστεύω πως και άλλοι συνδυασμοί έχουν θετική στάση απέναντι στα μεγάλα αυτά ζητήματα και αυτό θα είναι μια παρακαταθήκη ώστε όποια κι αν είναι η νέα δημοτική αρχή που θα προκύψει από τις εκλογές του Μάη να δεσμεύεται πάνω σε ένα αγωνιστικό πρόγραμμα και να έχει συμπαραστάτες από την αντιπολίτευση στον δύσκολο αγώνα της.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Δεν έχω τέτοια δύναμη Τέλη


Ισχυρίστηκε ο Τέλης Βασιλάκης (επομένως ο δήμαρχος Λουκάς Τζανής) ότι είμαι Σύριζα και θέλω το καλό του πολιτικού μου χώρου γι αυτό προβάλω την πρωτοβουλία των φιλο-Συριζαίων υποψηφίων για τον ΟΛΠ (κατά της ιδιωτικοποίησης) όμως παράλληλα συμμετέχω στην “Αναγέννηση” του Ζαχαρία Ζούπη που τα πρώτα χρόνια της τετραετίας είχε μνημονιακό παρελθόν και ότι αυτό συνιστά αντίφαση. Για να μην τον ερμηνεύω βάζω τα δικά του λόγια:

“Γιώργο Τσιρίδη πως γίνεται να είσαι «φιλοΣΥΡΙΖΑ», αναλαμβάνοντας τον ρόλο της προβολής της πολύ σωστής πολιτικής πρωτοβουλίας των υποψηφίων δημάρχων του ΣΥΡΙΖΑ για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και παράλληλα να συμμετέχεις στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, της οποίας ο επικεφαλής μέχρι πρότινος πρωταγωνίστησε στον ΑΝΕΝΔΟΤΟ αγώνα των φιλομνημονιακών δυνάμεων κατά του Αλέξη Τσίπρα; Κάτι δεν κολλάει καλέ μου φίλε”
Συνεχίζοντας παρακάτω λέει και πάλι:
“Αντιλαμβανόμαστε την προσπάθεια σου να στηρίξεις διακριτικά την προσπάθεια του Ζαχαρία Ζούπη, αλλά μην βάζεις στην ατζέντα πράγματα που δεν παντρεύονται με τίποτα… Δεν γίνεται να δηλώνεις φανατικός αντιμνημονιακός (επειδή σε παρακολουθούμε, συμφωνούμε με το 90% όσων γράφεις) και να συμπορεύεσαι με «φόλα μνημονιακούς» (Ζούπη-Αλλιώτικη πόλη)… Η ορθή πολιτική σου στάση, δεν τους καθαγιάζει με τίποτα… Να στο γράψω πιο λιανά… Η σύμπραξη Ζούπη-ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθείς να πετύχεις, υπό κανονικές συνθήκες φαντάζει με ΑΝΕΚΔΟΤΟ που δεν γράφτηκε ακόμα και ούτε πρόκειται να γραφτεί… 

Συνήθως δεν απαντώ στα όσα μπορεί ο καθένας να μου καταλογίσει σαν πολιτική στάση. Είμαι αυτά που λέω και αυτά που γράφω και επειδή γράφω πολύ ο καθένας μπορεί να καταλάβει που κιινούμαι. Στον δήμαρχο όμως (και στον Τέλη Βασιλάκη που γράφει για λογαριασμό του) θέλω να δώσω μιαν απάντηση.

Εκλέχτηκα με την «Αναγέννηση» και μαζί με την Χρύσα Μυργιαλή προτείναμε για επικεφαλής της κίνησης τον Ζαχαρία Ζούπη όταν ο Αλέκος Χρυσός επέλεξε να ανοίξει χώρο σε άλλους για να αναδειχθούν στην ηγεσία της κίνησης που στις εκλογές του 2010 πήρε 24%. Με τον Ζαχαρία διαφώνησα σε αρκετά πράγματα και κυρίως στον αντιπολιτευτικό του τόνο. Όμως δέχομαι ότι ήταν δικαίωμά του να ενεργήσει ως έπραξε καθώς αυτός θα έδινε λόγο στο τέλος για τα αποτελέσματα της τακτικής του. Και αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να μην ήταν εντυπωσιακά, όμως -με τα πάνω και τα κάτω του- έδειξαν ότι είναι ένας σοβαρός πολιτικός που ακούει τον κόσμο και μελετάει τα θέματα και έχει συγκροτημένη άποψη για την τοπική αυτοδιοίκηση. 
Ποτέ δεν έχω γράψει μέχρι τώρα έναν έπαινο για τον Ζαχαρία Ζούπη παρ' όλο που κάποια καλά λόγια σίγουρα τα άξιζε. Δεν του έπλεξα ποτέ το εγκώμιο ενώ πάρα πολλές φορές δημοσιοποίησα την διαφορετική θέση μου. Η δημοσίευση του Τέλη μου δίνει την ευκαιρία να επανορθώσω κατά ένα μέρος αυτή την παράλειψη με αυτά που ανέφερα πιο πάνω και τα οποία είναι, νομίζω, γενικός τόπος και τα αναγνωρίζουν όλοι. Η πιο μεγάλη χάρη που έκανα στον Ζαχαρία (και το ίδιο έκανε και η Χρύσα Μυργιαλή) ήταν ότι μείναμε στον συνδυασμό της Αναγέννησης ακόμα και όταν έφυγαν οι υπόλοιποι. Ίσως γιατί έπρεπε να τιμήσουμε την επιλογή μας, αλλά κυρίως γιατί θεωρήσαμε ότι ο Ζαχαρίας άξιζε αυτή την, έστω και μίζερη, στήριξη και ίσως άξιζε περισσότερα πράγματα που δεν του δώσαμε.

Ο συνδυασμός που βρίσκεται υπό την σκέπη του Σύριζα, ο Άλλος Δρόμος, είχε διακηρύξει εξ αρχής ότι δεν θέλει στις γραμμές του όσους άσκησαν πολιτική τα τελευταία χρόνια κι ευθύνονται για τα χάλια μας.
Εγώ βέβαια εξάσκησα για τελευταία φορά πολιτική εξουσία την περίοδο 1991-2001 και από τότε, για τα τελευταία 13 χρόνια, είμαι ΕΚΤΟΣ, έξω από κάθε εξουσία και θέση ευθύνης. Δεν ανέλαβα από τότε κανένα δημοτικό ή κυβερνητικό ή οποιοδήποτε αξίωμα ποτέ και πουθενά. Ήμουν πάντοτε αντιπολίτευση έχοντας κατεβεί δυο φορές σαν ανεξάρτητος υποψήφιος στη Δραπετσώνα (το 2002 και το 2006) κόντρα στους επίσημους συνδυασμούς που είχαν το χρίσμα του ΠαΣοΚ, οι οποίοι μάλιστα είχαν και το χρίσμα του Συνασπισμού και του Σύριζα. 
Το 2010 ήμουν στον συνδυασμό του Αλέκου Χρυσού, έχοντας συμφωνήσει μαζί του ήδη από την Δραπετσωνίτικη περίοδο ανεξαρτησίας, και ο οποίος πήρε μόλις την τελευταία στιγμή την στήριξη του ΠαΣοΚ. Τότε ο Σύριζα ήταν με τον Λουκά Τζανή, στην Διοίκηση, κι εγώ και πάλι στην αντιπολίτευση.
Το πως όλα αυτά με ενέταξαν εμένα στην κατηγορία των «παλιών» και άλλους στην κατηγορία των «νέων» είναι  ένα μυστήριο ειδικά μάλιστα όταν αυτό το αποφάσισαν, μεταξύ άλλων, και άνθρωποι που είχαν υπηρετήσει τον Αλέκο Χρυσό και τον Λουκά Τζανή όταν ήταν δήμαρχοι, δηλαδή τότε που ασκούσαν εξουσία. Δεν πειράζει όμως, το ότι ο «Άλλος Δρόμος» έκρινε έτσι δεν είναι για μένα λόγος να μην θέλω την ευόδωση ενός συνδυασμού που εκπροσωπεί τον πολιτικό χώρο που στηρίζω. Και διάλεξα να δραστηριοποιηθώ στο Λιμάνι της Αγωνίας και στο πλευρό του Θοδωρή Δρίτσα στον Πειραιά μετέχοντας ενεργά και δραστήρια στις Επιτροπές για την εκλογή του.

Το να θεωρεί όμως ο «Κερατσίνιος Λουκιος Τζάνιος Βρούτος» (δήμαρχος και Τέλης) ότι προσπαθώ να πετύχω σύμπραξη Ζούπη-Σύριζα είναι μια υπερβολή. Όχι πως θα ήταν κακό, αλλά ούτε το φαντάστηκα, ούτε το προσπάθησα, ούτε και θα είχα την παραμικρή πιθανότητα να το πετύχω. Επομένως δεν με αφορά.

Ελπίζω πως δεν θα χρειαστεί να μιλήσω ξανά για αυτό το θέμα.

Μόνο με τις εκλογές μπορούμε πια να δούμε άσπρη μέρα!


To Σ.τ.Ε. απέρριψε το αίτημα των ομολογιούχων για ακύρωση του κουρέματος που έκανε η Μέρκελ επί Βενιζέλου και οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι με το PSI είχαν χάσει πάνω από 50% τ ων χρημάτων που είχαν εμπιστευθεί στο ελληνικό δημόσιο. Μάλιστα τους επέβαλε να πληρώσουν και τα δικαστικά έξοδα!
Παράλογο; Όχι βέβαια, γιατί το Σ.τ.Ε. είναι φύλακας της νομιμότητας και ό,τι κάνει το κράτος, εκδίδοντας νόμους έστω και εκ των υστέρων (π.χ. ΕΡΤ) είναι σωστό! Και φυσικά πρέπει ο πολίτης που ταλαιπωρεί τα δικαστήρια αμφισβητώντας αυτή τη νομιμότητα πρέπει να πληρώνει τα δικαστικά έξοδα!

Μόνο μια φορά το Σ.τ.Ε. δικαίωσε τον πολίτη απέναντι στο κράτος παρ' όλο που και πάλι υπήρχαν νόμοι και διατάγματα και ανάγκες του κράτους, τότε που είπε ότι πρέπει να επιστραφούν τα χρήματα στους ένστολους. Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ για τους ομολογιούχους «Ο Νόμος για το κούρεμα των ομολόγων, δεν θεσπίστηκε κατά τρόπο αυθαίρετο από το νομοθέτη, αλλά σύμφωνα με τα διεθνή συναλλακτικά ήθη, όπως αυτά εξελίσσονται» και θεώρησε πως δεν παραβιάζεται η αρχή του κράτους δικαίου, ούτε το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν ελεύθερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας ούτε η αρχή της ισότητας αφού η ρύθμιση ήταν γενική. 

Η επίθεση των διαδηλωτών ενάντια στο κράτος κλέφτη απέτυχε.
Η μέθοδος δια των δικαστηρίων αποτυγχάνει.
Η τρομοκρατία δεν αλλάζει τα πράγματα, μόνο σε χειρότερα μας οδηγεί.
Μένουν μόνο οι εκλογές, η αγία ψήφος. Σε αυτή μόνο ελπίζει πια ο λαός.
Ας γίνει ό,τι είναι να γίνει όσο πιο γρήγορα είναι δυνατό. Αν είναι να βυθιστούμε, ας βυθιστούμε μια ώρα αρχύτερα μήπως και καταφέρουμε να σηκώσουμε πάλι κεφάλι. Το ένα μετά το άλλο τα όπλα αποδεικνύονται άσφαιρα. Οι διαδηλωτές όλο και λιγοστεύουν, μένουν μόνο οι άμεσα θιγόμενοι, η ΕΡΤ έκλεισε, τα δικαστήρια δικαιώνουν την κυβέρνηση, οι συνελεύσεις στις γειτονιές δεν έχουν τι να πουν, οι ουρές των απογοητευμένων και ηττημένων μεγαλώνουν, το λαϊκό κίνημα είναι έτοιμο να παραδοθεί. Μόνο η θέα μιας κάλπης μένει για να κρατάει το κερί της ελπίδας που τρεμοσβήνει.. 

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Δήλωση της Μάρθας Καραγιάννη υπέρ του Λουκά Τζανή


Σήμερα, στο μπλογκ ΙΣΧΥΡΟΣ ΔΗΜΟΣ του δημάρχου ΛΟΥΚΑ ΤΖΑΝΗ δημοσιοποιήθηκε δήλωση της ξαδέλφης μου Μάρθας υπέρ του δημάρχου. Την Μάρθα την τιμώ και τη δήλωσή της την καταχωρώ όπως την κατέγραψε ο δήμαρχος


ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Μάρθα Καραγιάννη: «Στηρίζω Λουκά Τζανή!!!

Eίναι έντιμος, καθαρός άνθρωπος και πονάει το Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα»


“Το σπίτι και την ψυχή της μας άνοιξε η ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη, που γεννήθηκε στην καρδιά του Κερατσινίου.
Σε μία εκ βαθέων συζήτηση τάσσεται υπέρ του Λουκά Τζανή τονίζοντας ότι τον εκτιμά αφάνταστα διότι δεν είναι καιροσκόπος και δεν πήρε τη δημαρχεία για να οικονομήσει.
Η γνωστή κυρία του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει ζητήσει ποτέ επιχορήγηση από την πολιτεία ενώ ευχαριστεί τη δημοτική αρχή  Κερατσινίου- Δραπετσώνας που την τίμησε δίνοντας το όνομά της σε κινηματογράφο στην Ευγένεια.

Χαρακτηρίζει το κ. Τζανή άνθρωπο   καλλιεργημένο που αντιμετώπισε το Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα με εντιμότητα και στεναχωριέται καθώς ΔΕΝ έχει να προσφέρει πιο πολλά στους δημότες”

Εκδήλωση του Χρήστου Βρεττάκου και της κίνησης "Άλλος Δρόμος" για την Παιδεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση




Ο "Άλλος Δρόμος", η κίνηση που στηρίζει ο Σύριζα σε Δραπετσώνα-Κερατσίνι, και ο υποψήφιος δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος, κάνουν περιοδείες στην πόλη, διοργανώνουν εκδηλώσεις, προσπαθούν γενικά να ανεβάσουν την δημοτικότητα του επικεφαλής (που είναι νέος στον πολιτικό στίβο) και επιδιώκουν να ενημερώσουν τους πολίτες για τις θέσεις τους εδώ και αρκετό καιρό. 
Το καλό τους χαρτί είναι η παιδεία, όπου ο Χρήστος Βρεττάκος, σαν δάσκαλος και αγωνιστής συνδικαλιστής του χώρου, έχει δραστηριοποιηθεί έντονα για πολλά χρόνια. Μια εκδήλωση λοιπόν για την παιδεία, είναι -θα έλεγα- ειδικότητα του "Άλλου Δρόμου", το πεδίο όπου παίζει εντός έδρας. 
Σήμερα στις 5.30 το απόγευμα, Ο Χρήστος και ο "Άλλος Δρόμος" ενώνουν τις δυο ειδικότητές τους, την Παιδεία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε μια εκδήλωση με ακριβώς αυτόν τον τίτλο "Παιδεία και Αυτοδιοίκηση". Η σχετική συζήτηση θα γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων του 12ου δημοτικού σχολείου Κερατσινίου που βρίσκεται πίσω από το πάρκο Πρεσώφ Γληνού 1 και λεωφόρος Σχιστού.
Η εγρήγορση όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας τώρα που δέχεται την πιο άγρια επίθεση από ποτέ είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης της νεολαίας αλλά και της Ελλάδας σαν μιας πατρίδας που αξίζει να ζει κανείς σε αυτήν και γι αυτήν.

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Θέλουν να επεκτείνουν ναυπηγείο μέσα στον αρχαιολογικό χώρο όπου βρίσκεται ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων



Από την Δέσποινα Καρούση, υποψήφια δήμαρχο Σαλαμίνας, άκουσα το μεσημέρι κάτι που με έκανε να κουφαθώ στην κυριολεξία! Ακούστε το κι εσείς:
Στη Σαλαμίνα όπου έγινε το 480 πΧ. η γνωστή ναυμαχία μεταξύ Ελλήνων και Περσών, υπάρχει ο τύμβος των Σαλαμινομάχων. Βρίσκεται στην Κυνοσούρα όπου υπήρχε και στην αρχαιότητα τύμβος των πεσόντων στην ναυμαχία εκείνη. Ο χώρος χαρακτηρίστηκε ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ αρχαιολογικός χώρος (κατανοητό) και μάλιστα ΖΩΝΗ Α (όπως η Ακρόπολη, και αυτή ζώνη Α είναι, κατανοητό κι αυτό).
Στον χώρο αυτό όμως υπάρχει και λειτουργεί ΝΑΥΠΗΓΕΙΟ! καθόλου κατανοητό αυτό, ε;
Κι όμως υπάρχει και μάλιστα το 2011 έκανε αίτηση για ΕΠΕΚΤΑΣΗ! Μάλιστα, επέκταση!
και τι απάντηση πήρε; ΑΠΟΡΡΙΠΤΙΚΗ. Κατανοητό κι αυτό. Τώρα γιατί δεν του είπαν ότι πρέπει να φύγει (έστω με χρονοδιάγραμμα) δεν είναι απόλυτα κατανοητό, αλλά ... έστω...
Υπάρχει όμως και συνέχεια.
Το Ναυπηγείο έκανε αίτηση θεραπείας το 2013 ζητώντας να αλλάξει η απόφαση. Και τι λέτε ότι έγινε;
ΒΓΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ που δίνει ΑΔΕΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ (υπό κάποιους όρους βέβαια)
Κουφαθήκατε;
Σε ΙΣΤΟΡΙΚΟ αρχαιολογικό χώρο, ΖΩΝΗΣ Α (όπως η Ακρόπολη) ΔΟΘΗΚΕ ΑΔΕΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ του ναυπηγείου.

Το έμαθα από την υποψήφια δήμαρχο και αναζήτησα λεπτομέρειες στο διαδίκτυο. Βρήκα λοιπόν ότι το έκανε θέμα ακόμα και ο Τράγκας! Μάλιστα κύριοι, ο Τράγκας με το χυδαίο, κάποιες φορές, ύφος υπερασπίζεται τον Τύμβο των Σαλαμινομάχων δείχνοντας ακόμα και τρέϊλερ του "300 η αυτοκρατορία" που είναι η ταινία του χόλυγουντ για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μας έβαλε τα γυαλιά για μια ακόμη φορά. Από εκεί μάλιστα έμαθα ότι θα το κάνει θέμα στο ευρωπαϊκό συμβούλιο ένας Ολλανδός ευρωβουλευτής! 

Η εκπομπή του Γιώργου Τράγκα (με τον ιστορικό Λεκάκη) στη διεύθυνση:

Έχει όμως και συνέχεια: Σε ένα άλλο βιντεάκι (εκεί που έψαχνα) είδα τις εκδηλώσεις για τον γιορτασμό της ναυμαχίας και είδα να ψέλνουν υπέρ αναπαύσεως των νεκρών σε μια εκκλησία !!! 
Τι δουλειά είχαν οι Σαλαμινομάχοι με τις εκκλησίες;

Πρέπει να ξέρετε στην Ελλάδα υπάρχουν κάτι παλαβοί που έχουν για θρησκεία τους (ιδεολογία τους θα πρέπει να λέμε) τον εθνικό ελληνισμό, δηλαδή τους αρχαίους Έλληνες θεούς, τους δώδεκα του Ολύμπου και τους άλλους χιλιάδες θεούς που λάτρευαν οι πρόγονοί μας. Κι όμως, σε αυτούς τους Έλληνες Εθνικούς που λατρεύουν τους ίδιους θεούς με τους (Σαλαμινομάχους) νεκρούς ήρωες εκείνης της ναυμαχίας, τους απαγορεύουν να μπουν στους αρχαίους ναούς για να πουν ακριβώς τις αρχαίες ψαλμωδίες που θα ήθελαν οι νεκροί να ακούσουν!!!. 

Δηλαδή, να ακουστούν ύμνοι από την Βίβλο εντάξει αλλά ύμνοι από την αρχαία Ελλάδα όχι εντάξει; Η Βίβλος όπως ξέρετε είναι η ιστορία και οι περιπέτειες των Εβραίων που είναι μεν ένας γενναίος και αξιοσέβαστος λαός αλλά δεν είναι Έλληνες. Μάλιστα αν το καλοσκεφτείς θα δεις ότι μπορεί να υπήρχαν και Εβραίοι, όπως υπήρχαν Φοίνικες και Αιγύπτιοι, ανάμεσα στους μαχητές του Περσικού στρατού σε εκείνη τη μάχη αφού αποτελούσαν κι αυτοί σκλαβωμένο μέρος του περσικού κράτους. Να ακουστούν λοιπόν ύμνοι από την ιστορία των Εβραίων αλλά να μην ακουστούν οι παιάνες του Αισχύλου και οι ύμνοι στους ίδιους θεούς που επικαλούνταν οι Σαλαμινομάχοι όταν έλεγαν το "ίτε παίδες Ελλήνων";
Αν δεν είναι εντελώς τρελό, τουλάχιστον, θα συμφωνήσετε ότι είναι απολύτως αντιαισθητικό ... πιστεύω ...

Αθάνατο ελληνικό κράτος, σχιζοφρενές και απίστευτο, καρικατούρα μιας άλλης γενιάς φιλοσόφων και θεών και ηρώων που της έκλεψες το όνομα και αποπατείς πάνω της με τις επεκτάσεις των ναυπηγείων σου.