Πριν μερικές μέρες αναδημοσίευσα ένα κείμενό μου που είχα αναρτήσει εν όψει της 25ης Μαρτίου του 2011. Τώρα αναδημοσιεύω από το 2010.
Γιατί ξαναγράφω τα παλιά; Γιατί τα διαβάζω και τα βρίσκω και τώρα επίκαιρα και γιατί τα ξαναθυμάμαι εγώ θυμίζοντάς τα και σε σας.
Τότε, που ακόμα πήγαινα καθημερινά στο σχολείο (ως καθηγητής βέβαια) η 25η Μαρτίου σαν γιορτή ήταν για μένα πιο ζωντανή και πιο οικεία και έβλεπα περισσότερο την ανάγκη να μιλήσω για πράγματα που χρειάστηκε να τα ανακαλύψω αντί να τα έχω έτοιμα και εύκολα μπροστά μου για να τα αξιολογώ πάντα και να τα θυμάμαι ως το πραγματικό και αληθινό παρελθόν μου, χωρίς κόμπλεξ και με ευθυκρισία. Και γιατί τότε, η μάχη με τους Αλβανούς μετανάστες ήταν ακόμη στο φόρτε της, αδικώντας ανθρώπους που είναι ολόϊδιοι με εμάς τους "αυτόχθονες" σε όψη, νοοτροπία, σκέψη, συναίσθημα ... στα πάντα.
Ένιωθα την ανάγκη να υπενθυμίσω πόσο πολύ κοντά βρίσκονταν Έλληνες και Αλβανοί στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας και στην επανάσταση του '21 και πόσο μεγάλη ήταν η συμβολή τους στην απελευθέρωση και στη διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους.
Έγραφα λοιπόν πριν τέσσερα χρόνια (2010) εν όψει της 25ης Μαρτίου (που πλησίαζε) στο μπλογκ μου που και πάλι είχε τίτλο "Γιώργος Τσιρίδης" όπως και τώρα.
Πέμπτη, 18 Μαρτίου 2010
Η 25η Μαρτίου πλησιάζει.
Θα πει κανείς ποτέ μια αλήθεια για την επανάσταση;
.
Ξέρει κανείς ότι ο Αθανάσιος Διάκος μόνο διάκος ή ιερωμένος δεν ήτανε; Ότι ήταν ένας τύπος που θα τον έλεγες εύκολα αλήτη, που ήταν στην πραγματικότητα ένας Έλληνας με τα όλα του, ακομπλεξάριστος, άθεος, γεμάτος αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία, που τον κυνηγούσε κάθε λογής εξουσία και που έγινε "διάκος" για να κρυφτεί σε ένα μοναστήρι, που τα έδωσε όλα για τον αγώνα, ακόμα και μεταφέροντας ψέμματα προκειμένου να εμπνεύσει και να πείσει τους Μανιάτες και τους Μαυρομιχαλέους να μπουν και να ξεκινήσουν τον αγώνα; Τα ξέρει κανείς όλα αυτά;
Ξέρει κανείς ότι η ελληνική επανάσταση έμοιαζε σε κάποιες φάσεις σαν δύο εμφύλιοι πόλεμοι; Ο ένας ήταν αλβανο-αλβανικός όταν Αλβανοί των Τούρκων (τουρκαλβανοί) πολεμούσαν εναντίον Αλβανών των Ελλήνων (Αρβανίτες, Σουλιώτες, Υδραίοι, Σπετσιώτες, Λαλιώτες κλπ.) και ο άλλος ήταν ελληνο-ελληνικός όταν Έλληνες του φαναριώτικου κράτους και πολιτικοί που είχαν μαζί τους τους Ρουμελιώτες πολεμούσαν στους δυο εμφυλίους που έγιναν εναντίον των Ελλήνων οπλαρχηγών των βουνών και των κάμπων που κατείχαν την Πελοπόννησο;
Ξέρει κανείς ότι ο Ανώνυμος Έλλην που έγραψε τη "Νομαρχία" θεωρούσε μεγαλύτερο εχθρό τον Τούρκο και δεύτερο μεγαλύτερο το Βυζάντιο (την εκκλησία και το Φανάρι). Και ότι ο Ρήγας στο Θούριο ύμνησε τον πόλεμο της απελευθέρωσης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ από τον δυνάστη Σουλτάνο. Μέλη της επανάστασης που οραματιζόταν ήταν οι Έλληνες-Ρωμιοί, οι Βούλγαροι, οι Σλαβομακεδόνες, οι Σέρβοι, οι Αλβανοί, οι Ρουμάνοι, ακόμα και οι Τούρκοι που καταπιέζονταν κι αυτοί από τον Σουλτάνο. Οι αναφορές και του Ανωνύμου και του Φεραίου ήταν η αρχαιότητα και ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής, ο Επαμεινώνδας, ο Αριστοτέλης κλπ. και όχι ο Ιουστινιανός
Ξέρει κανείς ότι η αρχική συμφωνία των Ελλήνων και Αλβανών οπλαρχηγών που ξεσηκώθηκαν ήταν ότι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι μαζί θα ξεσηκωθούν για να πολεμήσουν τον Σουλτάνο κι ότι είχαν υπογράψει (μέσα Ιανουαρίου 1821 πριν την έναρξη της επανάστασης) σχετικό συμφωνητικό που απλά παραβιάστηκε; Ξέρει κανείς ότι στην πρώτη εθνοσυνέλευση συμμετείχαν στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας και Μουσουλμάνοι που ήρθαν από την Ήπειρο αλλά όταν είδαν που το πάνε οι πολιτικοί (όχι κοινωνικός αγώνας χριστιανών και μουσουλμάνων μαζί αλλά εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας χριστιανών εναντίον των μουσουλμάνων) τα μάζεψαν και έφυγαν απογοητευμένοι; Βέβαια ήταν η ανάγκη να κινηθούν η Ευρώπη (Μεγάλες Δυνάμεις) και οι φιλέλληνες υπέρ της επανάστασης που επέβαλε αυτόν τον αποκλειστικά χριστιανικό χαρακτήρα στην επανάσταση αλλά -έστω κι έτσι- το ξεκίνημα ήταν διαφορετικό.
Και είναι κι άλλα πολλά.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου