Γεωπολιτικά παιχνίδια

Στην Ουκρανία ακούμε από τα χειραγωγημένα ΜΜΕ ότι μάχονται οι δυνάμεις της δυτικής δημοκρατίας που εκπροσωπούν οι Μέρκελ-Ομπάμα κατά του ανατολικού δεσποτισμού που εκπροσωπεί ο Πούτιν.

Αν έτσι είναι τα πράγματα, 

αν οι φασίστες στην κυβέρνηση του Κιέβου που απαγορεύουν κάθε άλλη γλώσσα και ταυτότητα στις άνω των 100 εθνότητες της Ουκρανίας εκπροσωπούν αυτή τη δημοκρατία

αν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κέρυ είναι ο φύλακας άγγελος των καλών απέναντι στους "κακούς" ρωσόφιλους που διαμαρτυρήθηκαν κι αυτοί για τον Γιαννουκόβιτς και βρέθηκαν μπλεγμένοι σε μια πλεκτάνη που δεν μπορούσαν να φανταστούν

αν έτσι είναι ο κόσμος της δύσης που πήρε τα φώτα από την αρχαία Ελλάδα

τότε ήρθε το τέλος της δυτικού τύπου δημοκρατίας.

Ζούμε σε μια περίοδο που αλλάζουν ριζικά οι συσχετισμοί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τον τόνο δίνει το ξύπνημα του μεγάλου δράκου, της Κίνας, που βρίσκεται κι αυτή σε τεράστια προβλήματα αλλά οδεύει προς τς εμπρός με μια ταχύτητα ασύλληπτη και σύντομα θα κυριαρχεί οικονομικά στον πλανήτη.

Έχουμε ένα Κινέζο Γίγαντα που έχει εμπορικά πλεονάσματα με όλες τις χώρες (πλην πετρελαιοπαραγωγών) και διαθέτει κεφάλαια (σε δολάρια) και αποθεματικά περισσότερα από κάθε άλλον οικονομικό παράγοντα στον πλανήτη Γη. 

Απέναντί του ένας Κάου-μπόϋ Γίγαντας που έχει τεράστια ελλείμματα και δημοσιονομικά και εμπορικά και σαν οικονομική δύναμη δεν είναι παρά ένας χάρτινος πύργος. Τα κεφάλαια που έχει μαζεμένα στη Γουόλ Στρητ είναι όλα ξένα, τα περισσότερα κινέζικα και αρκετά ιαπωνικά και γερμανικά.

Ο Κάουμπόϋ έχει πυρηνική ισχύ τεράστια και με αυτήν επιβάλλει παντού τη θέλησή του. Το δικό του νόμισμα είναι το παγκόσμιο νόμισμα με αποτέλεσμα τα δυσθεώρητα ελλείμματά του να μην φαίνονται πουθενά αφού κόβει όσο νόμισμα θέλει και οι άλλοι το συντηρούν σχετικά ψηλά γιατί τα δικά τους αποθεματικά μετριούνται με το δικό του νόμισμα και όταν αυτό πέφτει εκείνοι χάνουν την περιουσία τους. 

Μέσω αυτής της στραβής ισορροπίας, ο Κάου-μπόϋ και τα τσιράκια του (Γερμανία- Ιαπωνία αποστρατικοποιημένες αμερικανικές αποικίες με σχετική μόνο ανεξαρτησία) απολαμβάνουν μισθούς και δάνεια και ρευστότητα ενώ ο Γίγαντας και τα άλλα τούβλα (BRICS =BRazil+India+China+Southafrica) έχουν για τους δικούς τους εργάτες μισθούς πείνας και υποδομές απαρχαιωμένες ακόμα.

Ως πότε θα διατηρείται αυτή η ισορροπία;

Τα γεωπολιτικά παιχνίδια που είχαν παγώσει με τους τρεις κόσμους, τον Δυτικό, τον Ανατολικό και τον Τρίτο Κόσμο στο χρονικό διάστημα από το 1945 ως το 1990, έχουν ξαναρχίσει να ζεσταίνονται με πολύ διαφορετικό τρόπο πια. Η Ελλάδα μέσα σε αυτό το καινούριο τοπίο δεν ξέρει ούτε που πηγαίνει ούτε τι πρέπει να κάνει. Υπάρχει περίπτωση να μαζευτούν μερικοί Έλληνες που να γνωρίζουν τις εξελίξεις και που να μπορούν να αναλύσουν τις νέες καταστάσεις, για να συζητήσουν και να βγάλουν συμπεράσματα; Το έχει ανάγκη η εξωτερική μας πολιτική, το έχει ανάγκη και ο κάθε πολίτης Έλληνας, για να μπορεί να λειτουργήσει σαν συνειδητός και εχέφρων πολίτης και όχι σαν μια μονάδα αναπαραγωγής της προπαγάνδας των ΜΜΕ.