Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Ο Σαμαράς το ξεκαθάρισε! Εκλογές το 2016 και καμιά συνεργασία με τον Σύριζα!


Μια ανακούφιση ένιωσα κι εγώ κι όλος ο υπόλοιπος ελληνικός λαός με την διαβεβαίωση του Σαμαρά που είπε κοφτά και ξεκάθαρα: Εκλογές το 2016!
Όσο για την προεδρική εκλογή του 2015, εντάξει μωρέ, κάτι θα βρει ο αρχηγός ... για να λέει το 2016 κάτι θα ξέρει ο άνθρωπος. Επικοινωνεί και με τον θεό ...!

Επίσης ξεκαθάρισε και το άλλο: Καμιά συνεργασία με τον Σύριζα! Φαντάζομαι θα κόπηκαν τώρα τα φτερά του Σύριζα! Του άξιζε, καλά να πάθει, τι την ήθελε τη συνεργασία, πρώτα ρωτάνε κύριοι και μετά αρχίζουν την πίεση, εσείς διαλέξατε τον ανάποδο δρόμο και τώρα την πατήσατε. Η Νέα Δημοκρατία δεν σας θέλει!

Ευαγγελάτος με Ευρώ και Κατσανέβας με Δραχμή σημειώσατε ένα! Εμ ... τι περίμενες δηλαδή;


Ο Κατσανέβας βγήκε στο Σκαϊ να υπερασπιστεί την επιστροφή στη Δραχμή κι έδωσε το δικαίωμα στον άσχετο Ευαγγελάτο να του κάνει ερωτήσεις τέτοιες που να χαμογελά με τις απαντήσεις. Έλεγε ο Ευαγγελάτος στα αφεντικά του: "βλέπετε πόσο έξυπνος είμαι; φέρνω εδώ τον υπερασπιστή της δραχμής και τον κάνω με τα κρεμμυδάκια... μπράβο μου και άξιος ο μισθός μου ...". Δεν έφταιγαν οι ερωτήσεις αλλά ο Κατσανέβας είναι πολύ λίγος για να μιλήσει για ένα ζήτημα που είναι σχεδόν ταμπού για πολλούς Έλληνες.

Για παράδειγμα, ρωτά ο Ευαγγελάτος: "Με τη δραχμή πως θα αγοράζει η Ελλάδα βενζίνη από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες αφού θα ακριβύνει μετά την υποτίμηση του νομίσματος;" και αντί για απάντηση "η βενζίνη θα κοστίζει αύριο όσα δολάρια κοστίζει και σήμερα, άρα δεν θα ακριβύνει" ακούει τον Κατσανέβα να λέει διάφορα "τα έχουμε υπολογίσει", "έχουμε μελέτες" κλπ. οπότε  -δικαίως- αρχίζει τα χαμόγελα. 

Το πράγμα βέβαια δέχεται απλή απάντηση: Αν σήμερα χρειαζόμαστε 10 ευρώ άρα 13 δολάρια για μια ποσότητα βενζίνης και αύριο θα χρειαζόμαστε πάλι 13 δολάρια που θα τα ισοδυναμούμε όχι πια με 10 ευρώ αλλά με όσες δραχμές θα αντιστοιχούν στα 13 δολάρια, κι αυτές οι δραχμές θα υπάρχουν γιατί σαν πληθωριστικό νόμισμα (σε σχέση με το ευρώ) θα υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία (εξ ου και η υποτίμηση). Με λίγα λόγια όταν έχεις ένα ισοζύγιο εισροών εκροών ισοσκελισμένο (και η υποτίμηση σε αυτό κυρίως θα βοηθήσει πολύ), τότε όσα δολάρια μπαίνουν στη χώρα τόσα θα βγαίνουν επομένως αν έδινες πριν την αλλαγή νομίσματος κάποια από αυτά τα δολάρια για πετρέλαιο, τώρα μετά την αλλαγή, θα έχεις τα ίδια και περισσότερα για να δώσεις για πετρέλαιο. Δηλαδή και τα ίδια δολάρια θα έχεις διαθέσιμα (επαναλαμβάνω το σωστό είναι ότι θα έχεις περισσότερα) και το πετρέλαιο θα στοιχίζει το ίδιο! Επομένως θα αγοράζεις πετρέλαιο πιο εύκολα αν όχι και πιο φτηνά! Στο εσωτερικό τώρα (που είναι κάτι άλλο) το πετρέλαιο θα ακριβαίνει σε δραχμές όσο θα διολισθαίνει (υποτιμάται σταδιακά) η δραχμή αλλά μια αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή θα εξισορροπεί την ακρίβεια. Η ερώτηση του Ευαγγελάτου ήταν καταλληλότατη για να δώσεις ένα καλό παράδειγμα του πως θα εξυπηρετήσει το εθνικό νόμισμα την οικονομία και τους πολίτες και ο Κατσανέβας (με την άγνοιά-του;) του έδωσε την ευκαιρία να χασκογελάει. Ας ελπίσουμε σε καλύτερους υπερασπιστές της δραχμής αν και νομίζω ότι μετά από αυτό ο Κατσανέβας θα είναι καθημερινός προσκαλεσμένος του Ευαγγελάτου στο σήριαλ “δραχμή ή ευρώ;” με υπότιτλο “δείτε τι έξυπνος που είμαι!”


Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΣΕ (ΚΑΙ ΓΙΑ) ΜΑΝΤΡΕΣ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ


Τις φωτογραφίες τις πήρα από το ΔΡΑΠΕΤΣΙΝΙ του Νίκου Χάνου
Τις βάζω εδώ και τις στέλνω με e-mail γιατί μου αρέσουν τα συνθήματα και γιατί από τον γραφικό χαρακτήρα (αλλά και το περιεχόμενο) βλέπω ότι είναι του φίλου μου Λάκη Ιγνατιάδη. Δεν τον ρώτησα αλλά δεν νομίζω πως κάνω λάθος ...





Συνωστισμός στην παραλία της ... ΚερατσινοΔραπετσώνας!


Συνεχίζονται οι ανεξαρτητοποιήσεις στον συνδυασμό της διοίκησης και το πράγμα πάει πιο βαθιά καθώς υπάρχουν και άλλοι που δεν ανεξαρτητοποιούνται αλλά σε κάθε τόνο δηλώνουν ότι δεν δεσμεύονται από την δημοτική αρχή, κοιτούν τη δική τους πορεία ανεξάρτητα από τον δήμαρχο και δεν φεύγουν γιατί δεν θέλουν να προκαλέσουν πρόσθετη αναστάτωση.

Βεβαίως θα υποτιμήσει κανείς τον Λουκά Τζανή αν τον κρίνει με κριτήριο τις αποδεσμεύσεις από τον συνδυασμό του και μόνο. Η δύναμή του δεν βρίσκεται στο δημοτικό συμβούλιο αλλά 
1) στα ειδικά ακροατήρια:   α) των εκκλησιών,   β) του περίγυρου της εξουσίας,   γ) ενός δεξιού ακροατηρίου που προς το παρόν είναι άστεγο και   δ) των ευνοημένων, και 
2) στο γενικό ακροατήριο ενός μέρους του εκλογικού σώματος που τον ψήφισε το 2010 και ως τώρα δεν απογοητεύτηκε από αυτόν περισσότερο απ' όσο τον απογοήτευσαν όλα τα άλλα πράγματα γύρω του.
Όλα αυτά είναι μια δυνατή εκλογική βάση κι έτσι ο δήμαρχος είναι ένας σοβαρός παίκτης στο παιχνίδι των εκλογών. Μεγάλο του όπλο τα οικονομικά του δήμου όπου το χρέος μειώθηκε σημαντικά και υπάρχει υπόλοιπο διαθέσιμο στο ταμείο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Άλλο μεγάλο του όπλο η κυβερνητική πολιτική που μπορεί να δικαιολογήσει πολλά στραβά της θητείας του. Το δύσκολο για τον Τζανή είναι ο β' γύρος, αν βέβαια καταφέρει να περάσει εκεί, πράγμα που θα γίνει σχετικά εύκολο αν συνεχιστεί το βιολί των όλο και περισσότερων υποψηφιοτήτων στον κεντροαριστερό χώρο. Στον β' γύρο είναι δύσκολο να μαζέψει ψηφοφόρους από τις άλλες παρατάξεις που θα έχουν μείνει έξω καθώς όλες στη ρητορική τους θα έχουν την καταδίκη του Τζανή και θα έχουν εθίσει τους ψηφοφόρους τους σε αυτή τη λογική.
Γι αυτούς τους λόγους βλέπω ότι όπως είναι τώρα τα πράγματα ο Λουκάς Τζανής έχει καλές πιθανότητες να περάσει στον β' γύρο εκεί όμως, πιθανότατα, θα χάσει από τον οποιονδήποτε αντίπαλο (όχι και οποιονδήποτε βέβαια ... υπάρχει τουλάχιστον ένας που μπορεί να χάσει ακόμα και από τον Τζανή).

Τα ακριβώς αντίθετα βλέπω για τον Χρήστο Βρεττάκο. Αυτόν τον βλέπω να βρίσκει δυσκολίες να περάσει στον β' γύρο (λόγω της δικής του συνειδητής πολιτικής να διατηρήσει τον συνδυασμό του "αμόλυντο" από γνωστά πρόσωπα) αλλά, αν βρεθεί εκεί, τον βλέπω να είναι φαβορί απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, λόγω της στήριξης του Σύριζα.
Μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ακριβώς το μειονέκτημά του να μην θέλει δυνατό (εκλογικά) ψηφοδέλτιο αλλά να στηρίζεται περισσότερο στην δουλειά σπίτι-σπίτι και στο μεγάλο (αυτόν τον καιρό) όνομα του Σύριζα που κουβαλάει στις πλάτες του. Είναι βέβαιο ότι με κάποια άλλη εκλογικίστικη πολιτική ο Σύριζα θα σάρωνε και θα έπαιρνε τον δήμο από τον πρώτο κι όλας γύρο, αλλά και έτσι οι ελπίδες του είναι καλές αρκεί να περάσει στον β' γύρο, δηλαδή να μπορέσει να συγκινήσει τους μισούς έστω ψηφοφόρους του Σύριζα. Η τακτική της κυβέρνησης να "στείλει" τις δημοτικές στις 18 και τις ευρωεκλογές στις 25 Μαΐου θα ευνοήσει πολύ τον Χ. Βρεττάκο καθώς ο κόσμος δεν θα περιμένει μια εβδομάδα για να στείλει το αντικυβερνητικό του μήνυμα και θα αποδοκιμάσει την κυβέρνηση και στις 18 όπου θα έχει μόνο το ψηφοδέλτιο του Βρεττάκου να εκπροσωπεί τον Σύριζα.  

Από εκεί και πέρα δεν μπορώ να υπολογίσω το ποσοστό του Ηλία Πατίδη καθώς ο τρόπος που πολιτεύεται το ΚΚΕ δεν μπορεί να χωρέσει στα γνωστά καλούπια. Το ΚΚΕ κάνει εδώ και πολύ καιρό αυτό που επιχειρεί ο "άλλος δρόμος" στον χώρο του Σύριζα τελευταία και δεν στεναχωριέται ιδιαίτερα αν χάνει με τον τρόπο αυτό τους δήμους. Το ΚΚΕ έχει εκτιμήσει ότι η τοπική ΑΥΤΟδιοίκηση έχει μετατραπεί σε τοπική διοίκηση, δηλαδή απλό χέρι της κεντρικής εξουσίας χωρίς περιθώρια αυτενέργειας και στοιχειώδους έστω λαϊκής εξουσίας, με αποτέλεσμα να μην τρελαίνεται για "κόκκινους" δήμους. Πιστεύω όμως πως θα θέλει να κερδίσει μερικούς, έστω, δήμους ανά την Ελλάδα σαν (πειραματικά) εργαστήρια εναλλακτικών πολιτικών αλλά δεν ξέρω αν το Κερατσίνι-Δραπετσώνα συγκαταλέγεται σε αυτούς. 

Ο Φώτης Μελάς τρίβει τα χέρια του. Δυο φορές βγήκε δήμαρχος εκμεταλλευόμενος την πολυδιάσπαση των κεντροαριστερών δυνάμεων (που τότε στήριζαν εκλογικά κατά βάση το ΠαΣοΚ) και οι συνθήκες σήμερα μοιάζει να επαναλαμβάνουν εκείνο το σκηνικό που τον είχε ευνοήσει. Με δεδομένους τους παραδοσιακούς του δεσμούς με μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος θα προσπαθήσει να μπει στον β' γύρο οπότε όλα θα είναι ανοιχτά. 

Στον μεσαίο χώρο συνωστίζονται ο Ζαχαρίας Ζούπης, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο Χρήστος Σαλαλές και ο Αλέκος Χρυσός. Ο Ζαχαρίας έχει ανοίξει γραφεία σε Κερατσίνι και Δραπετσώνα και έχει φουλ δραστηριότητα, άρα θα κατέβει. Ο Κωνσταντινίδης έχει ανακοινώσει (προφορικά) την υποψηφιότητά του, φτιάχνει ομάδα γύρω του και κινείται αθόρυβα, ο Χρήστος Σαλαλές βολιδοσκοπεί για να δει αν μπορεί να φτιάξει γύρω του μια ομάδα ικανή να τον οδηγήσει στον β΄γύρο (όπου θα έχει ανυπέρβλητες δυσκολίες αν μπει) και ο Αλέκος Χρυσός συγκεντρώνει προτιμήσεις πολλών σοβαρών παραγόντων αλλά έχει το πρόβλημα των πολλών υποψηφιοτήτων στον χώρο όπου κινείται.
Αν στον χώρο αυτόν μείνει μία μόνο υποψηφιότητα, τότε η είσοδος στον β΄ γύρο θα είναι σχεδόν βέβαιη και η νίκη εκεί πολύ πιθανή, εκτός αν ο υποψήφιος αυτός βρει απέναντί του τον Σύριζα-Άλλο δρόμο οπότε δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Στις αρχές Φεβρουαρίου το αργότερο θα έχει οριστικοποιηθεί η κατάσταση σε αυτόν τον μεσαίο χώρο.

Υπάρχει ακόμη ο κ. Πέτσας που φαίνεται να έχει πάρει χρίσμα από τη ΝΔ και να έχει γύρω του ανθρώπους έξω από το σημερινό παραταξιακό σύστημα αλλά κανείς δεν ξέρει αν θα επιμείνει στην υποψηφιότητά του μετά από τέτοιο ανταγωνισμό, ενώ υπάρχει και η Χρυσή Αυγή που κανείς δεν ξέρει αν θα κατεβάσει δικό της υποψήφιο ή αν θα στηρίξει υπογείως κάποιον από τους υπάρχοντες.

Μπόλικοι υποψήφιοι, μπόλικες φιλοδοξίες ... αν με ρωτάτε ... πολλή φασαρία για το τίποτε!

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Η Ελένη Πορτάλιου και η γειτονιά μας!


Αν διαβάσετε τα ρεπορτάζ που αφορούν στον Δήμο της Αθήνας θα δείτε ότι ο Σύριζα έχει τεράστιο πρόβλημα. Από τη μια θέλει να βάλει ένα πρόσωπο γνωστό και με πλατιά αποδοχή για να πάρει τον δήμο και από την άλλη έχει μια επικεφαλής της δημοτικής του κίνησης (την κυρία Ελένη Πορτάλιου) η οποία διεκδικεί να είναι και τώρα αυτό που ήταν και στους "χαλεπούς" καιρούς, υποψήφια του Συριζαίικου ψηφοδελτίου. 
Ξέρω από την παρέα της κόρης μου ότι οι περί τον Σύριζα κύκλοι πολύ εκτιμούν την κ. Ελένη και την θέλουν επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Σύριζα, ακόμα κι αν διατρέχουν τον κίνδυνο να χάσουν τον δήμο! Και από ό,τι καταλαβαίνω (από αυτά που διαβάζω εδώ κι εκεί) το ίδιο επιθυμούν και πολλοί άλλοι φίλοι και οπαδοί ή μέλη του Σύριζα και ιδιαίτερα άνθρωποι που μετέχουν στις συνελεύσεις που γίνονται στις γειτονιές όπου ζει και κινείται πολιτικά ένας ευρύτερος και αγωνιστικός Σύριζα. Και απ' ό,τι μαθαίνω, η κ. Πορτάλιου ετοιμάζεται να κατεβάσει ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο σε περίπτωση που ο Σύριζα αποφασίσει να "ρίξει" τα στρώματα που τον στήριζαν τις δύσκολες μέρες και είναι επίσης προφανές ότι η Πορτάλιου δεν το κάνει αυτό από προσωπική φιλοδοξία αλλά παρακινείται από αυτόν τον κόσμο που ανέφερα πιο πριν.

Το ίδιο περίπου πρόβλημα έχει ο Σύριζα στη Νίκαια και στον Κορυδαλλό όπου είχε ψηφοδέλτια το 2010 και κάπως παρόμοιο στο Κερατσίνι που είχε στηρίξει μεν το 2010 τον Τζανή (ο ΣΥΝ το είχε κάνει) αλλά τώρα έφτιαξε μια δημοτική κίνηση που επέλεξε επικεφαλής τον κ. Χ.Βρεττάκο. Κι εδώ και στη Νίκαια και στον Κορυδαλλό θα έχουν κάθε λόγο οι ντόπιοι Συριζαίοι και ο περίγυρος (αγωνιστικές κινήσεις, συνελεύσεις γειτονιάς κλπ.) να θεωρήσουν οποιαδήποτε άλλη επιλογή χοντρό "ρίξιμο". Έλα όμως που κάποιοι από τα κεντρικά θέλουνε να πάρουν τους δήμους και να δείξουν ότι "υπάρχει ρεύμα"... 
Όπως καταλαβαίνετε αυτή η αντίθεση δεν γίνεται να λυθεί ούτε με συμβιβασμό ούτε με ξόρκια!

Η επιλογή του Σύριζα θέλει πολιτική απόφαση και πολιτικό θάρρος. Και η δυνατή επιλογή είναι μία και μόνη, στήριξη των αποφάσεων των τοπικών συνελεύσεων! Πιστεύω πως είναι η μόνη απόφαση που αν ληφθεί θα κρατά την ψυχή του Σύριζα ζωντανή. Πρέπει να ακολουθήσει αυτό που ζητούν οι τοπικές του κινήσεις και οργανώσεις. Το κεντρικό παιχνίδι των εντυπώσεων πρέπει να παραμεριστεί. Ας χαθούν οι δήμοι, σημασία έχει η ανανέωση που θα φέρει στην πολιτική ζωή και η στάση συνέπειας που θα δείξει, σημασία έχει να επιβεβαιώσει το αριστερό του προφίλ και όχι να δείξει (σε ποιους άραγε;) μια ευρύτητά του που εξ άλλου είναι τόσο πρόσφατη και τόσο εύθραυστη που θα κάνει λάθος αν ποντάρει πάνω της. 
Για να το πω με άλλα λόγια: σημασία δεν έχει τόσο να μαζέψει πίσω του πλήθη ψηφοφόρων προεκλογικά που, αν αύριο δεν ικανοποιηθούν άμεσα οι απαιτήσεις τους, θα κατέβουν πρώτοι στις διαδηλώσεις "της κατσαρόλας" αλλά να μαζέψει ανθρώπους συνειδητοποιημένους που θα στηρίξουν τις δύσκολες επιλογές που θα έχει να κάνει μετεκλογικά.

Επομένως Πορτάλιου και ξερό ψωμί!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τώρα, εμένα που τα λέω αυτά, δεν με συμφέρει προσωπικά μια και αφ΄ ενός λόγω ηλικίας και αφ' ετέρου λόγω ανελλιπούς αυτοδιοικητικής δράσης σε όλα αυτά τα χρόνια, που τώρα λοιδορούνται, μένω εκτεθειμένος στον κάθε παραλία που θα με εντάξει αυθαίρετα στο "παλιό" δυναμικό για να με βγάλει από το οπτικό του πεδίο. Είναι ευνόητο ότι αν επικρατούσε η αντίληψη της ευρύτερης συσπείρωσης και της προσέγγισης ανθρώπων με εκλογιμότητα και αναγνωρισιμότητα θα ήμουν φαβορί για συμμετοχή στο παιχνίδι του Σύριζα, αυτό, όμως, δεν θα με κάνει να μην πω την γνώμη μου και αυτό που εγώ θεωρώ ως αλήθεια. Αναρωτιέμαι μόνο ... μετά τις εκλογές και όταν θα πρέπει ο Σύριζα να στηριχτεί έμπρακτα ... που θα είναι ο κάθε παραλίας; Εγώ πάντως θα είμαι εδώ!

Με τις υγείες μας η δεξιά!


Τα επεισόδια χρυσαυγιτών στο Κερατσίνι έπαιξαν πολύ στα τοπικά μέσα.
Και μόνο από τη διπλανή στήλη με τα τοπικά μπλογκ βλέπει κανείς την εξής εικόνα:


  • Ανακοίνωση του (συλλόγου) εκπαιδευτικών για τη φασιστική επίθεση στο Κερατσίνι
    Πριν από 10 ώρες
  • Τα επεισόδια στο Κερατσίνι (ΒΙΝΤΕΟ)
    Πριν από 16 ώρες
  • "Άλλος Δρόμος"
  • "Αναγέννηση" Κερατσίνι-Δραπετσώνα






  • Εξ άλλου κάθε μέρα υπερτονίζουν το θέμα οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα κλπ.
    Δεν θα κάνω κι εγώ ρεπορτάζ αναμασώντας τα ίδια. Θα κάνω μόνο ένα σχόλιο:

    Η Χρυσή Αυγή τροφοδοτείται βασικά από τους δυσαρεστημένους των κυβερνητικών κομμάτων ΝΔ (κυρίως) και ΠαΣοΚ (δευτερευόντως). Ακούνε από την ΧΑ έναν καθαρό και έντονα αντισυστημικό λόγο (κατά μνημονίων, κυβέρνησης, ΜΜΕ, ξένων, παγκοσμιοποίησης κλπ.) που είναι απλός (έως και απλοϊκός) και που φαίνεται καθαρός μέσω της εικόνας των δυναμικών Ζορό και όχι μέσω περίπλοκων λεκτικών διατυπώσεων, των προγραμμάτων και άλλων διακηρύξεων με τον "ξύλινο" λόγο. Φεύγοντας λοιπόν οι εξαπατημένοι και πολύ θυμωμένοι ψηφοφόροι από ΠαΣοΚ και ΝΔ πάνε σε εκείνους οι οποίοι μπορούν όχι μόνο να απορρίψουν αυτούς που τους κορόιδεψαν αλλά και να τους εκδικηθούν!
    Έτσι η άνοδος της ΧΑ είναι συνυφασμένη με την πτώση ή στασιμότητα του σχήματος ΝΔ-ΠαΣοΚ. Οι δεξιοί που εγκλωβίζονταν εύκολα από Καραμανλήδες και Καρατζαφέρηδες βλέπουν τώρα την ομπρέλα Σαμαρά στο ΠαΣοΚ και φρίττουν οδεύοντας προς την ΧΑ. Και όσο ο κόσμος πηγαίνει εκεί (δημοσκοπικά) ή δεν φεύγει, είναι επόμενο να παίρνουν θάρρος και οι οργανωμένοι που είχαν λουφάξει και να βγαίνουν για ασκήσεις θάρρους όπως αυτή που έγινε στο Κερατσίνι και που προφανώς θα επαναληφθεί στο Πέραμα και την Κοκκινιά.

    Θέλουμε να πέσουν οι ΝΔ-ΠαΣοΚ; Ε, θα πληρώσουμε το τίμημα ... θα έχουμε ισχυρή ΧΑ και εκδηλώσεις επίδειξης ισχύος, είτε στους μετανάστες, είτε στις εργατουπόλεις, είτε στους Μελιγαλάδες! Δεν είναι κάτι που το θέλουμε, κάτι που το διαλέγουμε ... είναι κάτι που ισχύει, κάτι που το παρατηρούμε ότι συμβαίνει ... είναι ένα από τα συμπτώματα της συντηρητικής στροφής της κοινωνίας. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια είναι και πάλι συνθήματα που συγκινούν τους νέους και τις ελληνικές οικογένειες. Το Γούντστοκ δεν έχει πια πέραση και ο Τζον Λένον όλο και λιγότερο συγκινεί μια νεολαία που ψηφίζει μαζικά ΧΑ στα σχολεία και ΝΔ στα πανεπιστήμια. 
    Με τις υγείες μας η δεξιά! 

    Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα και Σχέδιο Βήτα


    Πιο σημαντικό θέμα από την αντιμετώπιση του χρέους είναι η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ. Σε αυτό δεν διαφωνεί κανείς, ούτε στο εσωτερικό ούτε έξω. Και όλοι συμφωνούν ότι αυτή η ανασυγκρότηση χρειάζεται χρόνο. Μέχρις εδώ καλά, συμφωνούμε όλοι. Ένα ζήτημα που προκύπτει όμως είναι το πότε θα αρχίσει αυτή η ανασυγκρότηση. Κι εδώ η διαφωνία χτυπάει κόκκινο.

    Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα (γερμανικό θα έπρεπε να λέμε) προβλέπει αργή ανάπτυξη από το 2014 και επιτάχυνση της ανάπτυξης και της ανασυγκρότησης της οικονομίας μετά από την αποπληρωμή μεγάλου μέρους του χρέους που θα συνεχίσει να στραγγαλίζει την οικονομία, παράλληλα με συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης που μειώνει την κατανάλωση και την απασχόληση δημιουργώντας παράγοντες ύφεσης που αντιμάχονται την ανάπτυξη. Αυτή η αντίφαση μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με ένα πακτωλό επενδύσεων που δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα και δεν πρόκειται ποτέ να φανεί γιατί θα είμαστε πάντα στην ακριβή ζώνη του ευρώ. Για τον "πακτωλό" αυτό το γερμανικό πρόγραμμα εκφράζει μόνο ευχές και μια αναπόδεικτη πεποίθηση ότι οι "διαρθρωτικές" αλλαγές, δηλαδή η φτωχοποίηση της κοινωνίας, θα ανεβάσουν την ανταγωνιστικότητα άρα θα προσελκύσουν κεφάλαια. Το μάταιο αυτού του δρόμου αποδεικνύεται εύκολα αν ρίξουμε μια ματιά στις γειτονικές χώρες με χαμηλά εργατικά κόστη και επενδύσεις υπό το μηδέν.

    Το εναλλακτικό σχέδιο (πλαν Β ή τα άλλα παρόμοια) προβλέπουν αποσύνδεση από τους καταναγκασμούς της ευρωπαϊκής ένωσης ώστε να χρηματοδοτηθεί άμεσα η οικονομία με χρήμα ελληνικό που θα εκδίδει μια ελληνικής ιδιοκτησίας και συμφερόντων τράπεζα. Έτσι μπορεί να υποκατασταθεί ο "πακτωλός" των φανταστικών μελλοντικών επενδύσεων από πραγματικές σημερινές και άμεσα εφαρμόσιμες πολιτικές. Προσλήψεις των απολυθέντων στο δημόσιο (με την μείωση του μισθολογικού κόστους για το δημόσιο από την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος) και ενίσχυση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα χάρη σε χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από ελληνικό (έστω και υποτιμημένο) χρήμα. Προβλήματα από την άνοδο των εισαγομένων κεφαλαιουχικών αγαθών (και εν μέρει και καταναλωτικών) θα υπάρξουν, και κανείς δεν λέει ότι μια τέτοια ανάπτυξη στηριγμένη στην εσωτερική αγορά δεν θα έχει προβλήματα. Το σημαντικό όμως είναι ότι θα σταματήσει η κατρακύλα με ανάπτυξη από την πρώτη μέρα, θα ενισχυθεί η απασχόληση, θα τονωθεί η εσωτερική ζήτηση, θα δημιουργηθούν επιχειρήσεις υποκατάστασης των ακριβών εισαγομένων και γενικά θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η γερή υποτίμηση θα μειώσει (σε δολάρια) τα εισοδήματα όσων σήμερα έχουν εισόδημα (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επιχειρηματίες) και θα δώσει εισόδημα σε εκείνους που δεν έχουν (άνεργους, κλειστές επιχειρήσεις κλπ.). Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να ξανα-κινηθεί η οικονομία και να πάρει η Ελλάδα και πάλι την τύχη της στα χέρια της.


    Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

    Συζήτηση περί Αργεντινής και Ελλάδας



    Αντίθετα από ό,τι γίνεται συνήθως, όπου οι αναρτήσεις του μπλογκ ποστάρονται στο φέισμπουκ, θα ακολουθήσω την διαδρομή από το φέισμπουκ στο μπλογκ.
    Εν προκειμένω ο φίλος μου ΣΣ μου έγραψε μιαν απάντηση στο σχόλιό μου της Παρασκευής για την Αργεντινή και την Ελλάδα με τίτλοι Ελλάδα-Αργεντινή 4-10. Στο δικό του σχόλιο ποστάρισα μιαν απάντηση. Αυτόν τον διάλογο θα τον ανεβάσω τώρα στο μπλογκ γιατί νομίζω πως έχει ενδιαφέρον

    Στην προχτεσινή μου ανάρτηση λοιπόν ο φίλος μου ΣΣ έγραψε:

    Αδελφέ μου, "μαύρη προπαγάνδα"; Ας γίνω πιο σαφής: Αν η Ελλάδα βγει απ το ευρώ και "φτιάξει" το δικό της νόμισμα (σ αυτή την περίπτωση προτιμώ κάτι σε δηνάριο ή μνα) μάλλον είναι σίγουρο ότι θα ζήσουμε καταστάσεις σαν της Αργεντινής. Αυτή η αρθρογραφία δεν έχει σε καμία περίπτωση ...μαυρίλα.
    Επειδή γνωρίζω όπως και εσύ την αλήθεια ίσως ...σπεύδεις προφανώς να προλάβεις τα χειρότερα μιας και είσαι εγκλωβισμένος στη ρητορική και την αρθρογραφία σου.
    Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να "σκίσουμε μνημόνια" με μονομερείς ενέργειες, μιας και συντελείται σήμερα η ολοκληρωτική αλλαγή πλεύσης του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση προσπαθώντας να αποφύγω ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, ΧΑ (συνεπείς κατά τη γνώμη μου, αντιμνημονιακές δυνάμεις) σκέφτομαι να ψηφίσω τελικά ΣΥΡΙΖΑ. Αν μου ...εγγυηθείς ότι δεν θα το μετανιώσω έχει καλώς. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν είναι η ηλικία μου για διαμαρτυρίες με ...κατσαρόλες.

    Καταχωρώ και την απάντησή μου:

    Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι περισσότερο ή λιγότερο από τα εξής:
    1.- Ο δρόμος που τραβάμε είναι καταστροφικός για εμάς και βολικός μόνο για τους Γερμανούς.
    2.- Στη δραχμή θα πάμε είτε με Σύριζα είτε με Νέα Δημοκρατία
    3.- Η περίοδος μετάβασης θα είναι δύσκολη αλλά
            Α) θα είναι καταστροφική αν μας βρει απροετοίμαστους, όπως είμαστε τώρα δηλαδή, εξαρτώμενους από τις αποφάσεις της ευρωζώνης
            Β) θα είναι πιο ομαλή και θα περιέχει ελπίδα αν μας βρει πιο έτοιμους, δηλαδή αποφασισμένους να εξασκήσουμε εθνική πολιτική.

    Δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι ο Σύριζα θα τα καταφέρει, μπορεί και να το βυθίσει το σκάφος, ξέρω όμως σίγουρα ότι πάμε κατ’ ευθείαν για ξέρα και καταβύθιση με ΝΔ-ΠαΣοΚ που είναι απλοί εκτελεστές ξένων συμφερόντων

    Ένα παράδειγμα που θα μπορούσα να ανασύρω από την ιστορία είναι η περίπτωση της κατοχής. Με τις κυβερνήσεις Ράλλη και Τσολάκογλου δεν είχαμε ελπίδα όσο κι αν συμμορφωνόμασταν, μας πήραν τα αποθέματα χρυσού, πήραν τρόφιμα, πρώτες ύλες κλπ. και μας άφησαν να λιμοκτονήσουμε γιατί δεν ήταν ελληνικές κυβερνήσεις αλλά ξένων συμφερόντων. Το ΕΑΜ αντίθετα, μπορεί και να τα θαλάσσωνε, είχε όμως ελπίδα να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια δημοκρατία (λαοκρατία την ονόμαζε) γιατί είχε αυτή την πρόθεση. Οι ομοιότητες βέβαια σταματούν εδώ καθώς τότε είχαμε παγκόσμιο πόλεμο, το ΕΑΜ ήταν κι αυτό σχεδόν καθοδηγούμενο από την ΕΣΣΔ και η Ελλάδα ήταν στόχος του Τσώρτσιλ. Δεν λέω ότι ο Σύριζα είναι ΕΑΜ αλλά πολλά πράγματα σημερινά μοιάζουν πολύ με τα τότε.

    Και κάτι ακόμη:
    Η έκρηξη στην Αργεντινή έγινε μετά από 10 χρόνια διακυβέρνησης μιας νέας δημοκρατίας αργεντινού τύπου που εφάρμοσε περιοριστικές πολιτικές επί 10 χρόνια και διέλυσε την οικονομία της Αργεντινής (όπως κάνει η δική μας ΝΔ-ΠαΣοΚ εδώ επί τέσσερα χρόνια). Στο τέλος αυτής της δεκαετίας όπως ήταν φυσικό (και όπως θα συμβεί και σε εμάς αν μείνουμε στην ίδια πολιτική), η χώρα χρεοκόπησε και τότε έγινε η έκρηξη! Και μετά την  έκρηξη ήρθε η Αριστερά που δεν μπόρεσε να μαζέψει παρά ολίγα μόνο πράγματα.

    Γι αυτό και σε εμάς σημασία έχει να έρθει η αριστερά όχι όταν θα σκάσει το κανόνι αλλά πιο πριν μήπως και σωθεί κάτι. Θα έπρεπε να είχε συμβεί αυτό το 2012, τώρα ίσως και να είναι αργά, αυτό είναι που φοβάμαι και αυτό με κάνει να γράφω μερικές φορές με σκεπτικισμό, δεν είναι το πρόβλημα της ρητορικής μου αλλά ο φόβος μου ότι ίσως πια να μην μπορεί να γίνει τίποτε. Οι προδότες μας διέλυσαν. Μόνο ισόβια τους αξίζουν, τίποτε άλλο, αλλά φοβάμαι πως ούτε κι αυτό θα γίνει …

    Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

    Ελλάδα -Αργεντινή 4-10


    Δείχνουν σήμερα τα κανάλια την Αργεντινή, προφανώς αυτό θα είναι το κείμενο και το βίντεο που τους δόθηκε να παίξουν. Το νόμισμα της Αργεντινής υποτιμήθηκε 11% σε μια μέρα και 5% την προηγούμενη και η κυβέρνηση συνεχίζει να παίρνει μέτρα επί μέτρων για να συγκρατήσει το νόμισμα και να λειτουργήσει την οικονομία αλλά όλο βρίσκει μπροστά της ανυπέρβλητα εμπόδια, λέει το ρεπορτάζ που επαναλαμβάνουν τα κανάλια και δεν το λένε, αλλά αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτά θα πάθουμε κι εμείς αν βγάλουμε τον Σύριζα.

    Δείχνουν μάλιστα μια συνεδρίαση της Βουλής όπου ανακοινώνεται η στάση πληρωμής του χρέους που αντιμετωπίζεται με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές και μπόλικη εθνική περηφάνια. Έτσι, μας λένε, θα χαίρεστε και με τον Τσίπρα όταν θα κάνει τα δικά του αλλά μετά θα φεύγει από την Ελλάδα με ελικόπτερο κι αυτός, κι εκείνη την ώρα που υπονοούν αυτό (δεν το λένε) δείχνει η κάμερα ένα λευκό ελικόπτερο να σηκώνεται πάνω από τους δρόμους του Μπουένος Άϊρες.

    Ωραία μαύρη προπαγάνδα!
    Θα καθαρίσουμε όμως τόσο εύκολα με αυτήν; με έναν αφορισμό; χωρίς να την εξηγήσουμε;

    Να αναφέρουμε πρώτα μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε εμάς και την Αργεντινή. Εμείς είμαστε στο ευρώ. Η Αργεντινή δεν βρισκόταν σε ένα νομισματικό σκληρό σύστημα με το νόμισμά της να είναι ελεγχόμενο από ξένες οικονομίες. Μπορούσε εξ αρχής να κάνει υποτίμηση, πράγμα που δεν μπορούσαμε εμείς. Στην Αργεντινή κανείς δεν χρωστάει, σε εμάς χρωστάει η Γερμανία και χρωστάει πολλά. Η Αργεντινή είχε σε πλήρη ανάπτυξη τους φυσικούς της πόρους (τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα) από τις αρχές του 20ου αι. όταν ήταν μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, εμείς μόλις τώρα βρίσκουμε πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε μια Ευρώπη που έχει καθολική σχεδόν έλλειψη αυτών των αγαθών. Επί πλέον η Αργεντινή δεν ανήκει σε έναν υπερεθνικό οργανισμό που σου δημιουργεί δεσμεύσεις αλλά σου δίνει και δυνατότητες (από τα ΕΣΠΑ μέχρι τον εκβιασμό).

    Κυρίως όμως η διαφορά μας με την Αργεντινή είναι ότι εμείς ζούμε τα ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ του δράματος της Αργεντινής δηλαδή είμαστε ένα στάδιο ΠΡΙΝ από την εκδήλωση της Αργεντίνικης κρίσης. Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που λέω εδώ, θα σας δώσω ένα ρεπορτάζ του ΕΞΑΝΤΑσε ντοκιμαντέρ του για την Αργεντινή που έχει έναν περιληπτικό πρόλογο πολύ διαφωτιστικό που δίνει με λίγα λόγια το περίγραμμα των γεγονότων.

    ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ΕΞΑΝΤΑ: 
    Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.

    Όπως βλέπουμε από τα παραπάνω, η Αργεντινή έζησε 10 ολόκληρα χρόνια (δεκαετία 1990 ως 2000) με μια κυβέρνηση σαν κι αυτή που έχουμε τώρα εμείς, με πολιτικές λιτότητας και περιορισμού και στο τέλος χρεοκόπησε. Όλα όσα συνέβησαν στην Αργεντινή και συμβαίνουν ακόμα είναι αυτά που έγιναν μετά την αποτυχία των περιοριστικών προγραμμάτων και την χρεοκοπία που τα ακολούθησε. Σαν να λέμε ότι η Ελλάδα συνεχίζει στον επιτυχημένο δρόμο του Σαμαρά, κάποια στιγμή γίνεται το μπαμ της χρεοκοπίας, και τότε γίνεται εδώ της Αργεντινής!
    Ο τύπος που έφυγε με το ελικόπτερο είναι ο Σαμαράς της Αργεντινής!


    Το θέμα μας λοιπόν είναι να μην φτάσουμε κι εμείς στο σημείο που έφτασαν οι Αργεντινοί που άντεξαν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για δέκα χρόνια και κλατάρισαν.  Εμείς το ζούμε τέσσερα χρόνια κι έχουμε λιγότερες ακόμα αυτοκτονίες και νεκρούς από εκείνους. Πριν τους φτάσουμε και πριν φτάσουμε στην χρεοκοπία της περιοριστικής πολιτικής, πρέπει να αλλάξουμε!

    Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

    Ευρώ ή Εθνικό νόμισμα; ο διάλογος διευρύνεται


    Ο Νίκος Χάνος που έχει το "Δραπετσίνι" είναι φίλος μου και εξ όσων γνωρίζω έβλεπε με μεγάλη επιφύλαξη τις αριστερές φωνές της Ανταρσύα και του Πλαν Β ή του αριστερού ρεύματος. Βλέπω όμως ότι ανάρτησε ένα κείμενο μιας Συριζαίας του αριστερού ρεύματος που υπερασπίζεται την δραχμή (έκδοση εθνικού νομίσματος) ως την μόνη λύση στο πρόβλημα ρευστότητας της χώρας. Να σημειώσουμε ότι η ρευστότητα είναι το παν καθώς αυτήν μπορούν να μας κόψουν οι ενδεχομένως "θυμωμένοι" Ευρωπαίοι και αυτή είναι το κλειδί για μια πολιτική μείωσης της ανεργίας και τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης.

    Δεν μίλησα με τον φίλο μου τον Νίκο αν η καταχώρηση αυτή συνιστά και τοποθέτησή του, ή αν είναι ένα απλό άνοιγμα προς ένα χώρο που έμενε για πολύ καιρό στο περιθώριο. Εμένα όμως μου άρεσε και επειδή μου άρεσε και το άρθρο θα το φιλοξενήσω κι εγώ για τους δικούς μου αναγνώστες. Όχι πως δεν υπάρχουν καλύτερα ή αναλυτικότερα κείμενα, αυτό όμως δείχνει το είδος και το επίπεδο της συζήτησης που διεξάγεται σήμερα στο εσωτερικό του Σύριζα και τους προβληματισμούς που κυριαρχούν.

    Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΥΘΕΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΕΣ

    Πέρασε πολύς καιρός για να αρχίσουν να κατανοούν περισσότεροι κύκλοι και δυστυχώς με μεγάλη βραδυπορία και στο χώρο της Αριστεράς, ότι χωρίς ένα μεγάλο «τσουνάμι» ρευστότητας στην οικονομία είναι αδύνατη οποιαδήποτε διέξοδος από την κρίση.
    Αυτό που χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ο τόπος, ως κλειδί διεξόδου, είναι ένα πραγματικά γιγάντιο, καλά σχεδιασμένο και στοχευμένο πρόγραμμα δημόσιων παραγωγικών, με την πλήρη σημασία του όρου, επενδύσεων, καθώς και μια ισχυρή ροή εξαιρετικά ευνοϊκής χρηματοδότησης στην ιδιωτική οικονομία, η οποία θα κατευθυνθεί πρώτα απ’ όλα στις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, με ρήτρα απασχόλησης.
    Με δύο λόγια, η ελληνική οικονομία χρειάζεται το ακριβώς αντίθετο απ’ ότι γίνεται σήμερα με τη διαρκή συρρίκνωση, σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα, τόσο του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων όσο και της χρηματοδότησης τηςοικονομίας.
    Η όψιμη ανακάλυψη της αδήριτης ανάγκης της ρευστότητας για τη μετάβαση από την ύφεση στη σταδιακή ανάκαμψη, αντί να απαντηθεί ευθέως μέσα από υπαρκτές εθνικές δυνατότητες με ότι αυτό συνεπάγεται, γίνεται η αφετηρία για κάθε λογής στρεψοδικίες.
     

    ΟΙ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΕΣ

    ΠΡΩΤΗ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΑ: 
    Η πρόταση για αθρόο δανεισμό με πολύ χαμηλά επιτόκια, κοντά στο μηδέν, του ελληνικού κράτους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Η πρόταση αυτή, αν και ανεπαρκής να βοηθήσει τη χώρα, αφού δεν προσφέρει τα πολύπλευρα πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες του εθνικού νομίσματος, είναι πρακτικά ανέφικτη, πολύ περισσότερο αφού σε μια τέτοια περίπτωση ο ρόλος της ΕΚΤ, ως μαζικού και ύστατου δανειστή, θα γενικευθεί σε όλα τα κράτη. 
    ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΑ: 
    Η πρόταση για ένα ευρύ και μακρόχρονο πρόγραμμα ευνοϊκού δανεισμού της ΕΕ, μέσω π.χ. τουΕυρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), προς την Ελλάδα, πράγμα που στην πράξη θα σημάνει γενίκευση αυτού του δανεισμού σε όσες ευρωζωνικές χώρες το έχουν ανάγκη. Και η πρόταση αυτή είναι όνειρο θερινής νυκτός, αφού ηΓερμανία και άλλες βόρειες χώρες θεωρούν πολιτικά δυσβάσταχτο και οικονομικά αβέβαιο και επικίνδυνο ένα τέτοιο αθρόο δανεισμό. 
    ΤΡΙΤΗ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΑ: 
    Η έκδοση ειδικών ομολόγων του Δημοσίου ως μέσου πληρωμής, αρχής γενομένης από την πληρωμήπρομηθευτών και έργων του Δημοσίου. Η πρόταση αυτή για την αναζήτηση ρευστότητας ισοδυναμεί με την έκδοσηδεύτερου νομίσματος, παράλληλου με το ευρώ και είναι μια μορφή υποκατάστασης, υποτίθεται, της ανάγκης του εθνικού νομίσματος. Η κατεύθυνση αυτή των ειδικών ομολόγων είναι ατελέσφορη και ιδιαίτερα επικίνδυνη, αφού θα διαιρέσει βαθύτερα την κοινωνία σε κατόχους ευρώ και σε αυτούς που θα διαθέτουν αναγκαστικά ανεπιθύμητα ομόλογα «σκουπίδια», άνευ ουσιαστικής αξίας. 
    ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ:
    Η διεκδίκηση ενός σχεδίου τύπου Μάρσαλ για τη χώρα μας, με τη «δωρεάν» προσφορά κεφαλαίων σε επαρκή ποσά, πράγμα που, φυσικά, οδηγεί στη γενίκευση ανάλογης οικονομικής βοήθειας και στις άλλες χώρες της ΕΕ, που την έχουν ανάγκη. Κατ’ αρχήν, η επίκληση του γνωστού σχεδίου Μάρσαλ ως ιστορικής αναφοράς είναι τουλάχιστον ατυχής, αφού το σχέδιο Μάρσαλ υπήρξε η οικονομική πλευρά του δόγματος Τρούμαν για την αναχαίτιση της «κομμουνιστικής απειλής» και το όχημα για την αμερικανική κηδεμονία επί της Δυτ.Ευρώπης και τον έλεγχο της οικονομίας της, ενώ για την Ελλάδα το σχέδιο Μάρσαλ είναι ποτισμένο με εμφυλιοπολεμικό αίμα, οικονομική υποδούλωση και πολιτική υποτέλεια. Εκτός αυτού, δωρεάν οικονομική βοήθεια πέραν των γνωστών πακέτων του ΕΣΠΑ, που φυσικά δεν είναι «δωρεάν», ενώ κι αυτά διαρκώς συρρικνώνονται με ημερομηνία λήξης, δεν πρόκειται  να υπάρξει και αποτελεί μυθοπλασία και ονειροβασία η αναζήτησή της.
    Αλλά και στην περίπτωση που κάποιοι επιμένουν να διεκδικούν «ουτοπίες» με την κακή έννοια, μπορούν κάλλιστα να το κάνουν, αρκεί να μη βασίζουν επ’ αυτών την προοπτική της χώρας.
    Το αβίαστο συμπέρασμα είναι προφανές.

    ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η ΕΘΝΙΚΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ !

    Αν η ανάγκη  μεγάλης ρευστότητας με προνομιακούς όρους συνιστά όρο διεξόδου της ελληνικής οικονομίας από τις σημερινές συμπληγάδες, τότε αυτή η ρευστότητα θα προκύψει από μία και μόνη ευθεία και τολμηρή απάντηση: το εθνικό νόμισμα και τη συγκρότηση μιας εθνικής νομισματικής πολιτικής προοδευτικού προσανατολισμού.
    Άλλες επιλογές χρηματοδοτικής αναζωογόνησης της οικονομίας πρακτικά δεν υπάρχουν.
    Μια εθνική νομισματική πολιτική μπορεί να διασφαλίσει την ικανή και αναγκαία αλλά και άκρως ευνοϊκή ρευστότητα σε δημόσιο και ιδιωτική οικονομία, ενώ με την ανάλογη ευελιξία θα ευνοήσει τις εξαγωγές, θα φρενάρει τις εισαγωγές, θα δώσει ανάσες θετικής προστασίας στους τομείς της οικονομίας που τη χρειάζονται για να στηριχθούν, θα προσφέρει ώθηση στην απασχόληση και θα υποβοηθήσει την ανάταξη της οικονομίας. Φυσικά, ο δρόμος της μετάβασης από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα βραχυχρόνια θα έχει δυσκολίες, πράγμα που θα καταστήσει αναγκαία ειδικά έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπισή τους.
    Όμως αυτές οι προσωρινές δυσκολίες είναι χίλιες φορές προτιμότερες από τη μνημονιακή «νεοαποικιοκρατία», τη διαρκή, σχεδόν, οικονομική αποτελμάτωση και τη μονιμότερη απουσία ελπίδας και προοπτικής.

    ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΣΥΡΑΚΟΥ
    μέλος της ΚΕ του Σύριζα



    Πίσω ολοταχώς!

    Ξέρω, όλα είναι δύσκολα
    στη δουλειά, στο σπίτι, στις ουρές της εφορίας, στα ΑΤΜ των τραπεζών
    ακόμα και στις παρέες είναι δύσκολα

    στα χωριά ο αέρας είναι αλλιώτικος
    να μπορούσαμε να πάμε στο χωριό του ο καθένας (αν έχει ... εγώ ως πρόσφυγας από μάνα και πατέρα δεν έχω κανένα χωριό εκτός από την ευλογημένη Κέρκυρα που είναι το χωριό μου από επιλογή)
    να μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω, στα χρόνια μας τα παιδικά ...

    επειδή τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε,
    ας αφήσουμε τον Θανάση (Παπακωνσταντίνου) να μας πάει αυτός



    Δε μ’ αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό, 
    τα δάκρυά μου δε σας λένε κάτι.
    Λοιπόν, διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ
    να βρω ξανά του νήματος την άκρη.

    Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας, 
    που κάνουν τα καλάμια να λυγίζουν, 
    στα όρια των χωραφιών κι εν μέσω άπνοιας
    τα μέτωπα των αγροτών δροσίζουν.
    Πείτε μου εκείνες τις ιστορίες σας.

    Φωτογραφίες δείξτε μου αυτών που Κυριακή
    γεννήθηκαν κι εκείνων που έχουν πέσει, 
    από τη βάρκα λίγο πριν φτάσει στην ακτή, 
    γιατί η ζωή τους πια δεν τους αρέσει.

    Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή, 
    σαν σβήνουνε τα φώτα στην πλατεία.
    Καθώς και τ’ απογεύματα μετά την προσευχή
    και πριν να ξεκινήσει η αλητεία.
    Τα τραγούδια πείτε μου που λέτε την αυγή.

    Αν συνεχίζουν πείτε μου κοιτώντας τη φωτιά, 
    οι άνθρωποι να κάθονται στις φτέρνες, 
    και αν οι ομορφότερες γυναίκες στα κρυφά, 
    κάτω από τη γλώσσα εκτρέφουν σμέρνες.

    Πείτε μου, ακόμα, αν έρχεται στην άκρη του χωριού
    ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες, 
    που σαν κουνούσε την ουρά το γάλα έπηζε
    στα τρομαγμένα στήθη απ’ τις λεχώνες.
    Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού.

    Πείτε μου, μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά, 
    λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
    ή τα μαλλιά που φύλαξε απ’ την πρώτη μου κούρα
    η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει.

    Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό, 
    συντρόφια, μήπως βρέθηκε και κείνο, 
    να φτύσω μέσα με οργή που οι νέες εποχές
    με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο.

    ναι .. ναι ... εντάξει ... θαυμάζουμε όλοι τον φοβερό στίχο για το χυτό πτυελοδοχείο
    όμως, ... συγνώμη
    η ευαισθησία κρύβεται πιο πάνω

    και μην σας τρομάζει σύντροφοι ο λύκος στην άκρη του χωριού

    Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

    Ελληνική κοινωνία: Δεξιά στροφή με αριστερό επίχρισμα!


    Ο Σύριζα μπορεί να κερδίσει τις προσεχείς εκλογές, όπως όλα δείχνουν όλα, και η Δημαρ, το ΚΚΕ, η Ανταρσύα και λοιποί αριστεροί να πάρουν όλοι μαζί από 10 ως 15% με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται η ευρύτερη Αριστερά με ποσοστά πρωτοφανή για την Ελλάδα και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να κατακτήσει (μέρος της) για πρώτη φορά από τα χρόνια του ΕΑΜ την κυβέρνηση. Όμως η πραγματικότητα στην ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου αντίστοιχη με αυτή την εικόνα.

    Παρατηρώντας το πως αντιμετωπίζονται και πως σχολιάζονται τα δημόσια πράγματα στη χώρα μας, βλέπει κανείς πως υπάρχει μια σοβαρή μετατόπιση της κοινωνίας και πως η ιδεολογία της δεξιάς αρχίζει να κυριαρχεί.
    Η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής που είναι η περηφάνια του ταγματασφαλίτη και του χουντικού, η εμφάνιση συντηρητικών τάσεων στη νεολαία (στυλιζαρισμένη ζωή, απολίτικη συμπεριφορά, ατομικισμός κλπ.), η επανάκαμψη της θρησκείας έναντι του ορθολογισμού, ο εθνικισμός και ο εκφασισμός μεγάλου μέρους της μαθητικής νεολαίας, η λατρεία της στολής αλλά και η συνεχιζόμενη πλειοψηφία των δεξιών παρατάξεων στα πανεπιστήμια, δείχνουν ότι η κοινωνία βαδίζει προς τα δεξιά, άσχετα από τις εντελώς πρόσκαιρες πολιτικές εξελίξεις.

    Η απόφαση του ΣτΕ για τους μισθούς των ενστόλων επιβραβεύει και επιβεβαιώνει αυτή την τάση πανηγυρικά. Ανεξάρτητα από το αν είναι δίκαιη απόφαση (και είναι), σημασία έχει το σκεπτικό της. Θεωρεί ομόφωνα το ΣτΕ ότι ο στρατός και η αστυνομία είναι το βαθύ κράτος και ότι τα στελέχη αυτού του βαθέως κράτους ξεχωρίζουν από τους λοιπούς δημόσιους υπαλλήλους με αποτέλεσμα να δικαιούνται διαφορετικής και πολύ πιο ευνοϊκής αντιμετώπισης. Τα στελέχη της δικαιοσύνης είχαν θεωρηθεί από την δικαιοσύνη κι αυτά ξεχωριστά με προηγούμενες αποφάσεις της.

    Οι αστυφύλακες, τα ΜΑΤ, οι ανθυπολοχαγοί και οι δεκανείς πενταετούς θητείας θεωρούνται ανώτεροι από τους καθηγητές, τους αρχαιολόγους, τους γιατρούς και τις καθαρίστριες. Παιδεία, Πολιτισμός, Υγεία και Καθαριότητα πρέπει να στοιχηθούν πίσω από την δημόσια ασφάλεια.
    Το να έχει αυτή την ιεράρχηση η Νέα Δημοκρατία ή η Χρυσή Αυγή δεν είναι πρόβλημα, αυτή είναι η ιδεολογία τους αυτή θα είναι και η στάση τους. Το να την έχει αυτή την άποψη το ανώτατο δικαστήριο της χώρας σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο, σημαίνει ότι αυτή είναι πλέον η ιδεολογία της κοινωνίας.

    Ας μην χαίρονται λοιπόν και τόσο οι Αριστεροί για την εκλογική άνοδο της Αριστεράς καθώς η ιδεολογική τους κυριαρχία τείνει να αποτελέσει παρελθόν, αν δεν έχει κι όλας συμβεί αυτό. Την εικοσαετία 1975-1995 μπορεί να κυριαρχούσαν εκλογικά οι κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί του ΠαΣοΚ και της ΝΔ, όμως η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς ήταν απόλυτη. Τα εργατικά δικαιώματα, η δύναμη των συνδικάτων, το χτίσιμο του κοινωνικού κράτους, η φιλεργατική δικαιοσύνη, η ευαισθησία σε θέματα μειονοτήτων, μεταναστών κλπ., η επικράτηση πνεύματος δημοκρατικού σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας ήταν μεταπολιτευτικά επιτεύγματα της Αριστεράς. Όχι πως δεν αποτέλεσαν και θύλακες αυθαιρεσίας, διαφθοράς και αδικιών όλα τα παραπάνω, όμως αυτό δεν μπορεί να σβήσει το γεγονός ότι αποτελούσαν και πυλώνες μιας δημοκρατικής χώρας που η έλλειψή τους σήμερα παράγει την αυταρχική Ελλάδα της κοινωνικής αδικίας και της αναλγησίας.

    Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, και από μέρα σε μέρα αλλάζουν όλο και προς το χειρότερο. Πολύ σύντομα θα ζούμε σε μια Ελλάδα ακραία συντηρητική και φοβική και ο φασισμός δεν θα περνά από την Χρυσή Αυγή αλλά από την καθημερινότητα της γραφειοκρατικής, δικαστικής, αστυνομικής και γενικά κρατικής πρακτικής. Αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού και επομένως αλλάζει το πιο σημαντικό μέρος του εποικοδομήματος, συμπληρώνοντας έτσι την ήδη πολύ σημαντική προς το χειρότερο αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, δηλαδή των σχέσεων παραγωγής, των συνθηκών εργασίας, της ποιότητας ζωής κλπ. που έχει ήδη συντελεστεί.

      

    Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

    Η Κρίση του 2008 και η Ελλάδα


    Τα CDO (κάτι σαν δομημένα ομόλογα) κυκλοφορούσαν τη δεκαετία του 2000 (ως το 2008 που τα εξαφάνισε σχεδόν η Κρίση) στις εξής ποσότητες:
    Το 2003 για κάθε 1 δολάριο που κυκλοφορούσε στον κόσμο υπήρχαν CDO αξίας περίπου 2 δολαρίων
    Το 2008 για κάθε 1 δολάριο στον κόσμο υπήρχαν CDO αξίας 132 δολαρίων.
    Αυτό το επιπλέον χρήμα σε τεράστιες ποσότητες ήταν "ιδιωτικό" με την έννοια ότι τα ομόλογα τα εξέδιδαν τράπεζες και τα αξιολογούσαν οίκοι που τα θεωρούσαν ισοδύναμα με κρατικά ομόλογα, άρα χρήμα.
    Όπως λέει ο Βαρουφάκης, το χρηματοπιστωτικό σύστημα είχε δημιουργήσει τόσο "ιδιωτικό" χρήμα που δεν χωρούσε πια στον πλανήτη Γη.
    Και βέβαια, βάση των ομολόγων αυτών ήταν αφ' ενός τα "τοξικά" δάνεια που δεν θα αποπληρώνονταν ποτέ (η διαπίστωση θα γινόταν -και έγινε- αμέσως μόλις άρχιζε να πέφτει η αγορά -φούσκα, πυραμίδα- των ακινήτων), αφ' ετέρου δε ήταν η αξιολόγησή του ως ΑΑΑ από τους Οίκους Αξιολόγησης Μούντυς, Στάνταρ εντ Πουρ, Φιτς κλπ.) με βάση μαθηματικούς τύπους που είχαν σαν παραδοχή ότι Κρίση δεν θα υπάρξει ποτέ (έδιναν αλληλοσυσχέτιση των επισφαλών δανείων σχεδόν μηδέν, πράγμα που σε καιρό κρίσης όχι μηδέν δεν είναι αλλά προσεγγίζει το 80-90%).

    Τα CDO γέμισαν τα χαρτοφυλάκια των Τραπεζών και τίναξαν στον αέρα προς τη θετική κατεύθυνση όλους τους δείκτες. Είδαμε ταυτόχρονα να τινάζονται ψηλά τα χρηματιστήρια, χαμηλά τα επιτόκια, πολύ ψηλά η κερδοφορία, ακόμα πιο ψηλά η παραγωγικότητα (που αποσυνδέθηκε από την πραγματική παραγωγή κι έμεινε μόνο σαν κλάσμα κερδών προς μισθοδοσίες), ψηλά οι καταθέσεις των παραγωγικών χωρών (Κίνα, Γερμανία, Αραβικές χώρες, Ινδία, Βραζιλία κλπ.), χαμηλά ο πληθωρισμός, στα ύψη η ρευστότητα κ.ο.κ. Όλα αυτά έδωσαν μιαν άνευ προηγουμένου ανάπτυξη που βέβαια είχε ξύλινα πόδια.
    Από αυτούς τους δείκτες επωφελήθηκαν πρώτα από όλους οι τράπεζες αλλά και οι επιχειρήσεις όπως και οι πολίτες. Με την εκδήλωση της Κρίσης όμως (στο τέλος του 2008) όλες σχεδόν οι τράπεζες πτώχευσαν και τα κρατικά χρέη τινάχτηκαν στον αέρα από την άνοδο των επιτοκίων. Η επιλογή των κυβερνήσεων ήταν να σώσουν τον καταρρέοντα καπιταλισμό με την παροχή χρήματος. Το θέμα ήταν που θα διοχετευτεί το χρήμα και από που θα αντληθεί.
    Στο ερώτημα που θα πρέπει να πάει το χρήμα, η απάντηση που δόθηκε ήταν ομόφωνη: στις τράπεζες! Στο ερώτημα από που θα αντληθεί το χρήμα (που όπως είπαμε ήταν υπερβολικά πολύ), η απάντηση δίχασε.
    Στην Αμερική τα πήραν εν μέρει από τον κόσμο (ανεργία, μειώσεις κοινωνικού κράτους και μισθών) και εν μέρει από την γενική οικονομία (τύπωσαν χρήμα). Φυσικά πλήρωσαν και οι τράπεζες με την πτώχευσή τους αφού τα χαρτοφυλάκιά τους, τα γεμάτα με CDO, έγιναν καπνός.
    Στην Ευρώπη η απάντηση ήταν μονομερής και σαφής: όλα τα κόστη στους πολίτες. Ξεκίνησαν πρώτα από τον νότο (που είχε και τα εμπορικά ελλείμματα) και, ακόμη πιο "πρώτα", από την Ελλάδα όπου υπήρχαν και οι κατάλληλες συνθήκες (πολιτικοί όμηροι της γερμανικής δικαιοσύνης και πρόθυμοι προδότες για να κάνουν τη δουλειά). Ακόμα και το μερίδιο των τραπεζών πληρώθηκε από τους πολίτες καθώς οι ανακεφαλαιοποιήσεις μπήκαν στο εθνικό χρέος (ή στον λογαριασμό της ΕΚΤ). Δυστυχώς είχαμε την ατυχία να είμαστε στο ευρώ το 2008 και να έχουμε ένα πολιτικό δικομματικό σύστημα ανίκανο (λόγω έκθεσης σε τοξικές μίζες και υποχρεώσεις) να προβάλει αντίσταση στην καταστροφή που μας επιφύλαξε η Γερμανία.

    Το ξεπέρασμα της κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μια διαδικασία που θα κρατήσει για πολύ ακόμα. Η ανεργία και η ύφεση θα καλύψουν όλες σχεδόν τις χώρες (εκτός από εκείνες που είναι έτσι κι αλλιώς στον πάτο) μειώνοντας μισθούς, εργατικά δικαιώματα, κοινωνικό κράτος. Παντού μικρές "Ελλάδες" θα φτιάχνονται ενώ εδώ θα συνεχίσουμε να είμαστε πρωτοπόροι και πιονέροι, πειραματόζωα κανονικά, καθώς πάνω μας θα δοκιμάζονται οι διάφορες συνταγές σωτηρίας για να βλέπουν ποιες αποτυγχάνουν.

    Οι ελληνικές τράπεζες δεν είναι δημόσιες (κρατικές) και ούτε θα γίνουν, ούτε και πρέπει να παιχτεί το παιχνίδι ότι δήθεν θα γίνουν. Η ΕΚΤ τις εξουσιάζει, η ΕΚΤ τις οδήγησε στην πτώχευση και η ΕΚΤ θα πρέπει να πληρώσει για την σωτηρία τους. Τα ποσά που δόθηκαν για ανακεφαλαιοποιήσεις δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μετρηθούν στο εθνικό χρέος. Και το χρέος της Γερμανίας από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις πρέπει να γίνει άμεσα απαιτητό και να γραφτεί η πρώτη δόση αποπληρωμής του στον προϋπολογισμό. [Θα είναι πολύ καλή ιδέα να γραφτούν στον προϋπολογισμό τα ποσά που πρέπει να δώσουμε για το χρέος αντικριστά στο ποσό που έχουμε λαμβάνειν από τη Γερμανία. Τόσα τα τοκοχρεωκλύσια φέτος, τόση και η απαιτούμενη γερμανική δόση. Μας τα δίνουν και δίνουμε, δεν μας τα δίνουν, δεν δίνουμε και διαμαρτυρόμαστε για τους μπαταχτσήδες ή τους μεταβιβάζουμε την απαίτηση. Δεν ξέρω αν γίνεται τόσο απλά ή αν δημιουργώ τώρα, όμως ωραίο θα ήτανε να το βλέπαμε έτσι ακριβώς!]

    Από εκεί και πέρα, η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το πολύ ακριβό ευρώ επί του οποίου δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα επέμβασης. Μόνο με δικό της νόμισμα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την ανεργία και την διάσωση του κοινωνικού κράτους. Θα το πληρώσουμε βέβαια στην καθημερινότητά μας για ένα διάστημα αλλά θα δούμε και ένα φως στην άκρη του τούνελ. Γι αυτό και είναι επείγουσα ανάγκη να πάμε προς τα εκεί. Όλα τα άλλα είναι απλή καθυστέρηση.

    Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

    Και τώρα που βγήκε ο Ξηρός, τι γίνεται; Έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορεί να πάει στην κάλπη να ψηφίσει ...


    Ο Χριστόδουλος Ξηρός την κοπάνισε. Για να βγει αυτός, τινάχτηκε στον αέρα ένα από τα ελάχιστα μέτρα επιείκειας που ισχύουν ακόμα στις ελληνικές φυλακές και πιθανώς να τιναχτούν στον αέρα και κάποιοι φίλοι και συγγενείς του ή και οι φύλακές του που ενδεχομένως να τον είχαν συμπαθήσει και να τον βοήθησαν με την αμέλειά τους. Όπως λέει και ο ίδιος στην ανακοίνωσή του: "και ο Τζαβέλας έπεισε τον Αλή Πασά να τον αφήσει ελεύθερο, πράξη βέβαια που πλήρωσε με τη ζωή του παιδιού του που ήταν όμηρος του Αλή Πασά". Επομένως τα είχε όλα υπολογίσει εκ των προτέρων.

    Αναμένουνε όλοι τώρα την επόμενη κίνησή του μετά από την ανακοίνωση που έβγαλε και το βίντεο που μοίρασε. Ο Ξηρός έχει στα χέρια του ένα δυνατό όπλο, την υπογραφή της 17 Νοέμβρη που την χρησιμοποιεί προσεκτικά γιατί δεν υπογράφει ως ολόκληρη η 17 Νοέμβρη αλλά ως "ελεύθερο μέλος της 17 Νοέμβρη". Ό,τι κι αν κάνει όμως, όσο κι αν εντυπωσιάσει τα μέσα και τους υπηκόους του δικού μας κράτους και των άλλων κρατών, πόσο θα μπορέσει να "πονέσει" αυτούς που έχει βάλει στόχο με τα γραφόμενά του, τους δυνάστες μνημονιακούς εξουσιαστές; Ακόμα κι αν καταφέρει να "φάει" κάποιους, τι θα πάθει το σύστημα; Θα φοβηθούν και θα αλλάξουν τους νόμους; θα σταματήσουν τις απολύσεις; θα επαναφέρουν τα εργατικά δικαιώματα; Υποθέτω πως γι αυτά ο Ξηρός δεν έχει απάντηση.

    Στο βίντεο που είδα στον Τράγκα ο Ξηρός έχει πίσω του όταν μιλάει τον Τσε, τον Άρη, τον Καραϊσκάκη και τον Κολοκοτρώνη [τους σύγχρονους δηλαδή λαϊκούς ήρωες επαναστάτες, που κατά καιρούς καταδιώχτηκαν και φυλακίστηκαν] δεν είχε ούτε τον Λεωνίδα [που ήταν βασιλιάς], ούτε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο [που ήταν αυτοκράτορας] ούτε τον Αλέξανδρο [που ήταν ισόθεος]. Από συμβολισμούς έσκισε δηλαδή και μίλησε στο θυμικό των θεατών του βίντεο. Όλοι αυτοί οι επαναστάτες όμως στηρίχτηκαν στον λαό. Ο ΕΛΑΣ του Άρη είχε κάποια στιγμή πάνω από 100.000 αντάρτες, Ο Καραϊσκάκης και ο Κολοκοτρώνης πάλεψαν μαζί με ένα ολόκληρο λαό και το ίδιος έκανε και ο Τσε. Ο Ξηρός θα είναι σχεδόν μοναχικός λύκος, συναρπαστικός ως ήρωας μυθιστορήματος αλλά αναποτελεσματικός ως κοινωνικός ανασχηματιστής.

    Η Αριστερά (Σύριζα) πρόλαβε να πει ότι ο Ξηρός δεν πιστεύει στη δημοκρατία και ότι η δράση του ενισχύει τους μηχανισμούς καταστολής και η ΝΔ πρόλαβε να πει ότι τα δάκρυα του Σύριζα είναι κροκοδείλια αφού στην ουσία είναι φίλος αν όχι της τρομοκρατίας τουλάχιστον των τρομοκρατών.

    Θα τα αντιπαρέλθω όλα αυτά καθώς ούτε κι εγώ πιστεύω πως η τρομοκρατία μπορεί ποτέ να βγάλει λαγό. Δεν είμαστε στον καιρό των Ρομπέν των δασών για να μπορέσει η τρομοκρατία να είναι πετυχημένη ή να λειτουργήσει ως εκκινητήρας εξελίξεων. Η εξουσία έχει τρομερά όπλα με τα οποία ελέγχει τους υπηκόους της. Έχει την τηλεόραση να διαμορφώνει συνειδήσεις με τον φόβο που εξαπολύει και την πειθώ ότι με την υπακοή θα διατηρηθούν τα κεκτημένα, έχει τρομερές δυνατότητες να παρακολουθεί τα πάντα και να γνωρίζει τι λένε οι υπονομευτές της, έχει τα όπλα αποκλειστικά εκείνη και έχει τους νόμους που ισοπεδώνουν κάθε ατομική φωνή και μπορούν να ισοπεδώσουν και τον οποιονδήποτε αθώο αν στοχοποιηθεί.

    Όμως αυτό το σύστημα (που δεν είναι βεβαίως δημοκρατία) έχει και αχίλλειο πτέρνα που είναι οι εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές, αν χάσει, χάνει το μεγαλύτερο όπλο της, την κυβέρνηση. Διατηρεί βέβαια την οικονομική εξουσία, την δικαστική εξουσία, την θεσμική εξουσία (προκαταλήψεις εδραιωμένες, θρησκεία, λάϊφ στάϊλ κλπ.) και έχει και τον διεθνή παράγοντα που είναι το μακρύτερο χέρι της καθώς η εξουσία σε κάθε χώρα είναι παράρτημα μιας ευρύτερης εξουσίας (για εμάς η ΕΕ). Αν όμως το ΣΥΣΤΗΜΑ χάσει τον βασικό πυλώνα της εξουσίας του, την κυβέρνηση, και αντέξει ο αντίπαλός  ένα-δυο χρόνια τις επιθέσεις όλων των άλλων εξουσιών και των έξωθεν επεμβάσεων, τότε μπορεί το ΣΥΣΤΗΜΑ να κλονιστεί συνθέμελα και να γίνει ουσιαστική αλλαγή ή ακόμα και επανάσταση!

    Δυναμικός και αποφασισμένος ο Χριστόδουλος Ξηρός αλλά είναι κι αυτός πιασμένος σε ένα δίχτυ που μας κρατάει όλους δέσμιους. Οι εκλογές και η πολιτική αλλαγή δεν είναι το παν, όμως είναι ο μεγάλος σταθμός για να σπάσει ο κύκλος του ψέματος και της προδοσίας. Ίσως να γίνει και η απαρχή για ένα πανευρωπαϊκό ξύπνημα. Θα πυροδοτήσει εξελίξεις με τις πρωτοβουλίες που αναγκαστικά θα λάβει, θα βγάλει τον κόσμο από τα σπίτια του με τις ελπίδες που θα γεννήσει και θα αποκαλύψει την πραγματική σύγκρουση που διαπερνά ολόκληρη την Ευρώπη και της οποίας οικτρά θύματα είμαστε εμείς οι Έλληνες, τα πειραματόζωα της Μέρκελ.

    Κάπως έτσι θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι από όλα όσα θα κάνει ο Ξηρός, εκείνο που σήμερα είναι το πλέον αναγκαίο, να πάει να ψηφίσει, δεν θα το μπορεί. Επομένως γιατί να τον φοβηθεί το σύστημα; Κάποιοι πουλημένοι δημοσιογράφοι, μερικοί προδότες πολιτικοί και ορισμένοι αισχροί καπιταλιστές ίσως και να φοβούνται πως θα μπουν στο φονικό του στόχαστρο, το σύστημα όμως όχι, δεν θα τον φοβηθεί γι αυτό. Αυτό τρέμει την ψήφο μας και ο Ξηρός δεν θα ψηφίσει. Εμείς τουλάχιστον, που δεν είμαστε ούτε Ξηροί ούτε στελέχη του συστήματος, ας το ξέρουμε καλά πως ένα όπλο το έχουμε και ας το μεταχειριστούμε αναλόγως.

    Ο Νέλσον Μαντέλα είχε αρνηθεί το βραβείο Αττατούρκ που του έδινε ο Ντεμιρέλ γιατί στην Τουρκία δεν σέβονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα!


    Ο Νέλσον Μαντέλα πέθανε και τιμήθηκε πολλαπλά από την ηγεσία και τους λαούς ολόκληρου του κόσμου. Γράφτηκαν πολλά αλλά δεν έπεσε στην αντίληψή μου αυτό που παραθέτω παρακάτω και που το περισυνέλεξα από μια ανάρτηση του μπλογκ "Πόντος και Αριστερά".


    Την ανάδειξη (και αξιοποίηση) του Σπηλαίου του Σχιστού επιδιώκει η δημοτική αρχή και καλά κάνει!



    Πριν από μια εβδομάδα περίπου ο Λουκάς Τζανής έκανε μια αυτοψία στον χώρο του Σπηλαίου Σχιστού μαζί με επίσημους αρχαιολόγους (της εφορείας Σπηλαιολογίας του ΥΠΠΟ). Σκοπός του να αξιοποιήσει τον λόφο Σχιστού αναδεικνύοντας την αρχαιολογική του αξία.

    Λέγεται ότι εκεί είχαμε την αρχαιότερη ανθρώπινη κατοίκηση στην περιοχή του Πειραιά, και μεταξύ των αρχαιότερων στην Αττική (μιλάμε για το 12.000 π.Χ με ζωή από το τέλος της 11ης έως και την 7η χιλιετία). 

    Στόχος της Δημοτικής Αρχής, παράλληλα με την ανάδειξη του χώρου ως αρχαιολογικού, είναι να διευθετηθεί ένα τμήμα του Λόφου, ώστε να μπορεί να αποτελέσει «χώρο πρασίνου»  και ημερήσιας αναψυχής για τους κατοίκους του Δήμου, ενός Δήμου επιβαρυμένου με πυκνή οικιστική δόμηση και βιομηχανική – βιοτεχνική δραστηριότητα. Για την ανάδειξη του Σπηλαίου και την αξιοποίηση της περιοχής ο Δήμος συνεργάζεται με την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία - ΕΣΕ (ιδρυτές οι Ιωάννης και Άννα Πετροχείλου)
    Να πούμε ένα μπράβο στη δημοτική αρχή που μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχει με την Κρίση, τον Καλλικράτη, την ΔΗΚΕΠΑ, την διαρροή στελεχών και τη μαυρίλα γενικώς στο κέντρο της οποίας βρίσκεται εδώ και πολύ κιαιρό, ασχολείται με ένα τέτοιο θέμα. Η αλήθεια είναι ότι είχε δείξει ανάλογη ευαισθησία και στο θέμα του Θεμιστόκλειου. 
    Μια και έχουμε μπει στην προεκλογική περίοδο, ίσως η ανάρτηση αυτή σχολιαστεί ποικιλοτρόπως. Δεν πειράζει, ας πουν ό,τι θέλουν, εγώ θα συνεχίσω να επαινώ αυτά που θεωρώ σωστά και να στηλιτεύω ό,τι θεωρώ λάθη (πάντα κατά τη γνώμη μου) ασχέτως αν "εκτίθεμαι" σε τέτοια σχόλια. Πιστέυω πως πρόκειται για μια πολύ θετική παρέμβαση για την πόλη που αξίζει να επεναιθεί! 

    Μακάρι η προσπάθεια αυτή να επιβραβευτεί και να έχει σύντομα αποτελέσματα.

    Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

    10 μήνες φυλακή γιατί είπε τον (γέροντα) Παΐσιο Παστίτσιο. Αν πούμε το παστίτσιο μας παΐσιο μας θα φάμε τουλάχιστον 10 κομμάτια δωρεάν;


    Με πολλά λόγια (σωστά όλα βεβαίως) η Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αντέδρασε στην καταδίκη από ελληνικό δικαστήριο του δημιουργού της ιστοσελίδας που είχε ειρωνευτεί τους πιστούς του Γέροντα Παΐσιου φτιάχνοντας την ιστοσελίδα Γέρων Παστίτσιος.

    Ο άνθρωπος είχε χιούμορ και με δεικτικό τρόπο ειρωνεύτηκε τους σκοταδιστές (συνειδητούς προπαγανδιστές του σκοταδισμού), τους αφελείς (ρέποντες στον ανορθολογισμό ή πιασμένους από μια σανίδα σωτηρίας) ή και ηλίθιους ακόμα (τέτοιοι υπάρχουν αρκετοί και μαζεύονται γύρω από Παΐσιους όπως οι αλογόμυγες γύρω από τις ακαθαρσίες) που πιστεύουν στα θαύματα και τις μαγγανείες. 

    Αναγκαία σημείωση: 
    Όχι πως δεν γίνονται θαύματα! Η προβολή του τετραδιάστατου χωροχρονικού συνεχούς στον αντιληπτό τρισδιάστατο χώρο μπορεί να δημιουργεί την εντύπωση θαύματος σε εμάς που έχουμε περιορισμένη από την νευροφυσιολογία μας αντίληψη της πραγματικότητας. Υπάρχουν ακατανόητα φαινόμενα για τα οποία δεν έχουμε μια επαρκή και συνεκτική θεωρία ακόμα επομένως καταχωρούνται ως "θαύματα".

    Συνεχίζω:

    Ο γέρων Παΐσιος μπορεί να προκαλούσε θαύματα ή εντυπώσεις θαυμάτων στους θαυμαστές του. Θα ήταν ενδιαφέρον να τον μελετούσαν και επιστήμονες όπως ακριβώς μελετούν τους διάφορους μένταλιστ, τους τηλεκινητικούς, τους καρτελομαντικούς, τους τηλεπαθητικούς κλπ. Μπορεί να έκανε και καλές μαντεψιές ή να είχε επαφή με μια "σκουληκότρυπα" άπειρης μάζας και να κύρτωνε τον χρόνο βλέποντας το μέλλον. Ό,τι κι αν ήταν ή έκανε ο γέρων Παΐσιος ο κάθε ελεύθερος πολίτης είχε δικαίωμα να τον κοροϊδέψει και να τον ειρωνευτεί λέγοντάς τον Παστίτσιο ή κάτι παρόμοιο. Και τον Αϊνστάιν μπορεί να τον κοροϊδέψει κανείς και να τον πει Αϊσιχτιράιν ή κάτι παρόμοιο, δεν χρειάζεται όμως εισαγγελέας ή η Χρυσή Αυγή για να καταγγελθεί. Όποιος κοροϊδεύει τον Αϊνστάϊν τίθεται αυτομάτως στη χλεύη όλων μας. Δεν χρειάζεται δικαστήριο για να υπερασπίσει η Ένωση Φυσικών το όνομα του Νεύτωνα (να τον πούμε Πεύτωνα από το μήλο που έπεφτε και εκείνος το κοιτούσε σαν χαζός;) ή του όποιου άλλου τύπου που είναι πρωτοπόρος και επομένως λέει "παραξενιές".
    Όμως ο Γέρων Παΐσιος και οι οπαδοί του (Χρυσή Αυγή και θεοκρατικοί μηχανισμοί) έχουν ανάγκη δικαστηρίων για να διατηρούν τη σοβαρότητά τους αφού δεν μπορούν αλλιώς. 

    Και για να μην παρεξηγούμαι ας το ξαναπώ, δεν φταίει σε τίποτα ο γεράκος που έζησε μέσα στη στέρηση και την αγνότητα (όπως αυτός την αντιλαμβανόταν) και πέθανε πιστεύοντας πως αυτό που έκανε ήταν και το σωστό. Σωστό ή μπούρδα, πάντως το πίστευε και ακολούθησε το πιστεύω του και ως εκ τούτου αξίζει τον σεβασμό μας. Κανείς δεν κορόιδεψε τον γεράκο, εκείνους που τον χρησιμοποιούν για να στερεώσουν τις δικές τους θεωρίες σε θεόπνευστα σημεία κορόϊδεψε και ο δημιουργός της ιστοσελίδας και όλοι όσοι τον υπερασπίζονται.

    και τώρα παραθέτω το ρεπορτάζ που έχει ως εξής:

    Την αντίδραση, της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, προκάλεσε η πρωτόδικη καταδίκη του δημιουργού της  σελίδας κοινωνικής δικτύωσης "Γέρων Παστίτσιος".
    Η ΕΕΔΑ, σημειώνει ότι πρόκειται για αναβίωση της διάταξης, που ποινικοποιεί την "καθύβριση θρησκεύματος", κάνει λόγο για αδράνεια και σημειώνει ότι πρέπει να καταργηθούν παρωχημένοι νόμοι, που χρησιμοποιούνται από την εξουσία.

    Ολόκληρη η ανακοίνωση:
    "Στο μεσαίωνα ολοταχώς
    Παρά τη χαμηλή της θέση στις επικοινωνιακές προτεραιότητες της συγκυρίας, η σημερινή καταδίκη του δημιουργού της σελίδας κοινωνικής δικτύωσης "Γέρων Παστίτσιος" αποκτά εμβληματικό εκτόπισμα. Η πρώτη, μετά από δεκαετίες, αναβίωση της διάταξης που ποινικοποιεί την "καθύβριση θρησκεύματος" εγγράφεται στην πρόσφατη σειρά φαινομένων παλινόρθωσης των πιο σκοτεινών σελίδων της ιστορίας των δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Ενώ τα στελέχη της Χρυσής Αυγής οδεύουν με βαρύτατες κατηγορίες στη φυλακή, οι κινητοποιήσεις και οι συμμαχίες της ήδη πιάνουν τόπο καθώς οι ιδεολογικές της επιλογές έχουν διαχυθεί σε θεσμούς που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θυμίζουμε πως η αστυνομική κινητοποίηση που οδήγησε στη σύλληψη του δημιουργού της σελίδας κοινωνικής δικτύωσης ξεκίνησε από επερώτηση του προφυλακισθέντα ως υπαρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης το Σεπτέμβριο 2013.
    Έχοντας αγωνιστεί σε ανύποπτο χρόνο για την ελευθερία του λόγου και της τέχνης καθώς και για τον απεγκλωβισμό του κράτους και του δικαίου από το βραχνά της θεοκρατίας, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου διακατέχεται όχι πια από απλή ανησυχία, αλλά δυστυχώς από βεβαιότητα για μια θεσμική και ιδεολογική οπισθοδρόμηση που δεν φαίνεται να έχει τέλος.
    Ας αναλογιστούν τις συνέπειες της αδράνειάς τους όσοι νόμιζαν πως οι παρωχημένοι νόμοι δεν χρειάζεται να καταργηθούν αφού δήθεν έχουν απενεργοποιηθεί στην πράξη.  Ας αναλογιστούν τις συνέπειες της αφέλειάς τους όσοι εμπιστεύονται στη διακριτική εξουσία της ελληνικής δικαιοσύνης, ως έχει, αποκλειστικές αρμοδιότητες για την ανάταξη της πολιτείας και την προκοπή της κοινωνίας.

    Η σημερινή απόφαση δείχνει ότι η ελευθερία του λόγου, θεμελιώδης πυλώνας της κοινωνικής συμβίωσης σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου, τελεί υπό αμφισβήτηση όχι μόνο από τους καταστατικούς εχθρούς της δημοκρατίας αλλά από τους πολιτειακά εντεταλμένους προστάτες της".