Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

ΔΗΚΕΠΑ: ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ, ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ! Μαθαίνω ότι συνεδριάζει η Επιτροπή για τη ΔΗΚΕΠΑ. Ξεκίνησε στραβά το πράγμα και θα γίνει ΑΧΤΑΡΜΑΣ!

Συνεδριάζει αυτή τη στιγμή (ώρα 4.45 μ.μ.) η Επιτροπή για τη ΔΗΚΕΠΑ. Έχουν μαζευτεί μέσα στο γραφείο δημάρχου καμιά εικοσαριά άτομα και συνεδριάζουν μιλώντας για το πως θα πληρωθεί το τάδε ένταλμα κλπ., για δουλειές δηλαδή που είναι βασικά μελήματα της διοίκησης του δήμου και της διοίκησης της ΔΗΚΕΠΑ. Ο στόχος όμως της συγκρότησης της επιτροπής είναι η μεταφορά του προσωπικού και των δράσεων της ΔΗΚΕΠΑ στον δήμο καθώς και των οφειλών σε εργαζομένους και δημόσιο, πράγμα που συμφωνήσαμε στο ΔΣ ότι θα επιτευχθεί με την Λύση της επιχείρησης. Τι δουλειά έχουν να συζητούν είκοσι κατά πλειοψηφία αναρμόδιοι αυτό που δεν μπόρεσαν να λύσουν οι λιγότεροι αρμόδιοι δεν το καταλαβαίνω. Απλά θα γίνει ένας αχταρμάς. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει σαράντα μέρες κοσκινίζει λέει η παροιμία και εδώ ισχύει ότι όποιος δεν θέλει ΛΥΣΗ του προβλήματος για πολλούς μήνες ΘΑ ΣΥΖΗΤΑ χωρίς να βγάζει αποτέλεσμα. Στο τέλος όλοι οι συμμετέχοντες θα γίνουν συνένοχοι στην αδυναμία του δήμου να ανταποκριθεί.

Η συμφωνία στο Δημοτικό Συμβούλιο έλεγε ότι συνέρχονται 5 άτομα, ο δήμαρχος, οι τέσσερις επικεφαλής και ο σύλλογος εργαζομένων και αποφασίζουν για τη σύνθεση της Επιτροπής. Θα είναι ο τάδε λογιστής, ο τάδε δικηγόρος, ο τάδε τεχνοκράτης, ο τάδε υπάλληλος, ο τάδε σύμβουλος κλπ. κλπ. και με τη σύνθεσή της αυτή η επιτροπή συζητά πως θα μεταφερθούν οι εργαζόμενοι και πως θα μεταφερθούν οι δράσεις. Όλα τα άλλα μπορούν να τα συζητήσουν, μπορούν να καλέσουν και τον πρόεδρο της ΔΗΚΕΠΑ αν χρειαστεί, μπορούν να καλέσουν και την οικονομική υπηρεσία του δήμου αν χρειαστεί, αλλά ΔΕΝ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ τους για τον οποίο ορίστηκαν από το δημοτικό συμβούλιο.

Το πανηγύρι στο γραφείο δημάρχου συνεχίζεται. καλές γιορτές σύντροφοι!

Ενδιαφέροντα σημειώματα για τα έσοδα του Κολυμβητηρίου

Στο μπλογκ με τίτλο: "Κερατσίνι-Βαστάτα ρε" http://keratsini-vastate-re.blogspot.gr/2012/10/blog-post_30.html δημοσιεύονται οι εικόνες δύο σελίδων από βιβλίο που φέρεται να ανήκει στη ΔΗΚΕΠΑ με τα έσοδα του κολυμβητηρίου για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο του 2012. Φαίνεται πως είναι μια απόδοση λογαριασμών από μπλοκάκια με τα οποία εισπράττονταν τα χρήματα των δημοτών για τη χρήση του κολυμβητηρίου. Εισέπρατταν Χότζογλου και Αργύρης και απέδιδαν σε Θεοδωρακάκο (κατά βάση) και Γιαννακίδη (τα λιγότερα). Δεν γνωρίζουμε αν τα έσοδα αυτά καταγράφονταν ή όχι στα κανονικά λογιστικά βιβλία της επιχείρησης ως ίδια έσοδα και ούτε γνωρίζουμε που αποδίδονταν. Δεν θα υιοθετήσουμε τις καταγγελίες του μπλογκ που θεωρεί ότι το θέμα "χρήζει πολιτικής, λογιστικής ενδεχομένως και δικαστικής διερεύνησης" τουλάχιστον μέχρι να δοθούν οι εξηγήσεις που θεωρώ ότι θα είναι ικανοποιητικές, ωστόσο τα φύλλα που βρέθηκαν στο καλάθι των απορριμμάτων (από όπου τα βρήκε ο Μπλόγκερ) έχουν ενδιαφέρον και για το παρελθόν και για το μέλλον. Θα αποοτελέσουν και τεμκήρια για το πως λειτουργούσαν στον 21ο αιώνα οι δημοτικές επιχειρήσεις στην περιοχή μας.
 

 

Ένα ενδιαφέρον κείμενο

Το κείμενο παραίτησης του τέως γενικού γραμματέα κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ (από 3/9/2012) δημοσιεύει ο Μανώλης Γλαμπεδάκης και θεώρησα χρήσιμο να αναδημοσιεύσω κι εγώ καθώς έχει ενδιαφέρον. Να σημειωθέί ότι ο κ. Ευγενίου ήταν εκ των πιο στενών συνεργατών του Λουκά Τζανή (μαζί με τον αδελφό του Γιάννη, τον Μαρτάκη και ελάχιστα ακόμη πρόσωπα).
 
 

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ανεβλήθη η λήψη απόφασης για το Πλαίσιο μέσα από το οποίο θα επιχειρήσει ο Δήμος την Ανάπλαση της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου

Αναβλήθηκε η λήψη απόφασης για το ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ στη χτεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου καθώς είχαν περάσει πολλές ώρες αντεγκλήσεων για τη ΔΗΚΕΠΑ (με ευτυχή κατάληξη όμως) και ο κόσμος όπως και οι περισσότεροι σύμβουλοι είχαν πια αποχωρήσει. Συζήτηση βέβαια έγινε και ήταν ενδιαφέρουσα, έτσι κι αλλιώς όμως όλοι αποφάσισαν ομόφωνα να επαναληφθεί σε ειδικό δημοτικό συμβούλιο με μόνο θέμα την Ανάπλαση και εκεί η συζήτηση όχι μόνο θα επαναληφθεί αλλά θα είναι και πολύ πλουσιότερη. Σε αυτή τη συνεδρίαση θα κληθούν (με δικαίωμα λόγου) και τα μέλη της επιτροπής ανάπλασης. Επίσης θα κληθούν και φορείς της πόλης καθώς το ζήτημα αφορά στο μέλλον της ευρύτερης περιοχής και είναι μακράν το σπουδαιότερο ζήτημα της περιοχής μας, πέρα από καθημερινότητες και προβλήματα της εποχής.

ΛΥΣΗ της ΔΗΚΕΠΑ για ΛΥΣΗ του προβλήματος ΔΗΚΕΠΑ

Με ομόφωνη απόφασή του χτες το βράδυ το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε την σύσταση Επιτροπής  με συμμετοχή όλων των παρατάξεων, των εργαζομένων και επιστημονικών στελεχών (νομικών, λογιστών κλπ.) και με Πρόεδρο τον Δήμαρχο, οι οποίοι θα προτείνουν τρόπους και θα επιβλέψουν την εφαρμογή των αποφάσεών τους προκειμένου να μεταφερθούν στον δήμο όλοι οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, να μεταφερθούν στον δήμο όλα τα προγράμματα και οι δράσεις της επιχείρησης και να αναληφθούν από τον δήμο όλα τα χρέη της επιχείρησης προς εργαζόμενους, δημόσιο (ΙΚΑ, εφορία) κλπ. Όλα αυτά συνιστούν την απόφαση για ΛΥΣΗ της επιχείρησης που είναι και ο μόνος δρόμος ΛΥΣΗΣ του προβλήματος που έχει δημιουργήσει η επιχείρηση. 

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Ωραίο κράτος!!!


Αυτό το στρατοκρατικό έθιμο των παρελάσεων, επιτέλους ήρθε στα κιλά του. Το παρακολουθούν μόνο φαντάροι κοκκινοσκούφηδες και επίσημοι ενώ ο λαός το χρησιμοποιεί σαν ευκαιρία να κράξει την ηγεσία του! Η αστυνομία και ο στρατός κρατούν τον λαό μακριά για να παρακολουθήσουν την παρέλαση ανενόχλητοι οι επίσημοι. Ωραίο κράτος!

Ο Βαξεβάνης δημοσίευσε τη λίστα Λαγκάρντ (την κοίταξα, κανείς γνωστός γείτονας μέσα) που την έκρυβαν επιμελώς οι Βενιζέλος Παπακωνσταντίνου και το Κράτος πήγε να συλλάβει όχι τους κρύβοντες αλλά τον αποκαλύψαντα, τον Βαξεβάνη. Ωραίο κράτος!

Η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα μας για να κηδέψει οριστικά την ελληνική οικονομία και τα κανάλια μεταδίδουν με αγωνία τη διαπραγμάτευση για το επίδομα γάμου. Ωραίο κράτος!

Μας έκαναν να βρίζουμε το παρελθόν μας ενισχύοντας την προπαγάνδα της Μέρκελ ότι για όλα φταίμε εμείς και η κακοδαιμονία μας, τα ρουσφέτια, οι μεγαλόμισθοι, οι μαϊμού συντάξεις κλπ. Όχι πως δεν υπάρχουν αυτά και δεν πρέπει να διορθωθούν, αλλά αν φταίει κάτι για την επίθεση που δεχόμαστε δεν θέλει πολύ ρώτημα, το είπε ο Μπογιόπουλος τόσο χαρακτηριστικά: Φταίει ο Καπιταλισμός Ηλίθιε! Κι εμείς, αντί για να δούμε τον εχθρό και να τον αντιμετωπίσουμε με ό,τι μέσα έχουμε, από τους οικονομικούς εκβιασμούς μέχρι την μπούκα στα υπουργεία, συζητάμε αν θα είμαστε στο ευρώ ή την δραχμή όταν θα βουλιάζουμε μαζί με την χώρα στον αργό θάνατο. Ωραίο κράτος!

Καλά, ο Κουβέλης λέει συνέχεια ότι δεν φεύγει ώστε να πέσει αυτή η κυβέρνηση, τουλάχιστον γιατί δεν παραιτείται ο γεροΠαπούλιας ώστε να προκαλέσει αυτός εκλογές για Πρόεδρο και να φύγει έστω και έτσι αυτή η κυβέρνηση; Και για όποιον φοβάται πως θα έρθει η Αριστερά να του πάρει το σπίτι, η συμβουλή μου είναι ότι από την Αριστερά μπορεί και να το ξαναπάρει πίσω κάποτε, από τις τράπεζες αποκλείεται!

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Με ύφεση 25% σωρευτικά και ανεργία πάνω από το 25% τα πακέτα των 31,5 δισ. μόνο λύσεις δεν δίνουν, αντίθετα μας βυθίζουν πιο βαθιά στην καταστροφή!


Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, πολιτικοί πιασμένοι στις λίστες της Ζήμενς και των Υποκλοπών, ξεγέλασαν τον ελληνικό λαό με τα προεκλογικά ψέματα περί αναδιαπραγμάτευσης και της μη περαιτέρω μείωσης μισθών και συντάξεων, ξεγέλασαν και τον Κουβέλη με την Δημαρ τσουβαλιάζοντας ένα κόμμα με ιστορία στην αριστερά στις δικές τους προδοτικές πολιτικές και παρακαλάνε τώρα για τη δόση ώστε να δώσουν 25 δις. ακόμη στις Τράπεζες. Ζητάνε νέο δάνειο που θα το χρεωθούν οι Έλληνες πολίτες και υπόσχονται σαν εγγύηση γι αυτό το δάνειο ότι θα πάρουν άμεσα 13,5 από την τσέπη των Ελλήνων φορολογουμένων και εργαζομένων φέτος και ότι θα παίρνουν και άλλα τόσα και ακόμη περισσότερα κάθε χρόνο από εδώ και πέρα για να αποπληρώσουν αυτό το καινούριο δάνειο.

Μιλάνε για ανάπτυξη όταν βυθίζουν τη χώρα σε βαθιά ύφεση. Ποιος καταναλωτής θα αγοράσει τα προϊόντα της ανάπτυξης που ονειρεύονται; Μόνο για εξαγωγές θα προορίζονται αυτά τα νέα προϊόντα των νέων οικονομικών ζωνών των 300 ευρώ; Υπάρχει περίπτωση μια τέτοια τρελή πολιτική χωρίς πάτο να έχει την παραμικρή λογική; Αν το παραμύθι ακουγόταν (ακόμη και με κάποια συμπάθεια) το 2010, αν το παραμύθι ήταν πια προβληματικό το 2011, σήμερα είναι κακόγουστο αστείο.

Όλο και περισσότεροι πείθονται, πλέον, πως αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, και το οποίο είχε σαν συνέπεια το ξήλωμα όλης της νότιας Ευρώπης, ήταν μέρος ενός μελετημένου σχεδίου. Δεν ήταν απλή βλακεία των κυβερνώντων αλλά συνειδητή προδοσία, και στηρίχτηκε στην ύπαρξη (κατασκευή) εξωνημένων πολιτικών που δωροδοκήθηκαν από τη Ζήμενς, καταγράφτηκαν στα κατάστιχα της γερμανικής δικαιοσύνης και εκτέλεσαν το σχέδιο διάλυσης της Ελλάδας μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς. Έδωσαν τον Τσοχατζόπουλο σαν δείγμα του τι ξεφτιλίκι περιμένει όσους τολμήσουν να μην συνταχθούν πίσω από το σχέδιο “σωτηρίας της χώρας” και προχώρησαν. Τους είχαν και τους έχουν καταγεγραμμένους όλους στις κασέτες των Υποκλοπών που υπέκλεπταν ακόμη και τον τότε πρωθυπουργό Καραμανλή. Έδωσαν κι εκεί μια δυο κασέτες με τον Ζαχόπουλο για να καταστήσουν σαφές το ξεφτιλίκι που περιμένει όποιον δεν υπακούσει τυφλά τις διαταγές και τους έδεσαν όλους χειροπόδαρα και τους σέρνουν όπου θέλουν. Με Καραμανλή και ΓΑΠ ως αρχηγούς της διάλυσης έφτασαν στον σκοπό τους. Και έχουν δεμένους χειροπόδαρα όχι μόνο τους αρχηγούς (τους προαναφερθέντες και Σαμαρά-Βενιζέλο) αλλά και ολόκληρο στόλο πολιτικού προσωπικού που βγαίνει και υπερασπίζεται πολιτικές καταστροφής γιατί δεν μπορεί να μιλήσει ελεύθερα.

Ανάγκη μεγάλη να εξαφανιστούν όλοι αυτοί που βρέθηκαν μπλεγμένοι στην πολιτική σκηνή την περίοδο 2000-2009 (ΠαΣόΚοι και Νεοδημοκράτες υπουργοί, πρωθυπουργοί, γραμματείς κλπ). Τότε ήταν που καταγράφτηκαν όλοι στις κασέτες του σκανδάλου των τηλεφωνικών Υποκλοπών και τότε δωροδοκήθηκαν και καταγράφηκαν στις λίστες Χριστοφοράκου όλοι αυτοί που διατάχθηκαν να προχωρήσουν στην καταστροφή της Ελλάδας που θα παρασύρει και τη Νότια Ευρώπη αρχικά και αργότερα και τους ίδιους τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί που έχουν στο DNA τους την τάση κυριαρχίας και αυτοκαταστροφής νομίζουν ότι κάτι ξέρουν και κάτι πετυχαίνουν αλλά θα προσγειωθούν ανώμαλα και θα βρεθούν για τρίτη φορά στον άσσο μετά τις δυο μεγάλες τους ήττες στους παγκόσμιους πολέμους που προκάλεσαν.

Ας γυρίσουμε στα δικά μας. Ο λαός διέσωσε τους προδότες το καλοκαίρι του 2012 στις δυο απανωτές εκλογές. Στις πρώτες εκλογές του Μαΐου, ακόμη κι εγώ ο ηλίθιος τους έδωσα φιλί της ζωής. Τον Ιούνιο μετήλθαν όλα τα μέσα και κρατήθηκαν και με τη βοήθεια της ξεγελασμένης Δημαρ συνεχίζουν να προσπαθούν ακόμη για την καταστροφή. Μένει στον λαό να τους εκπαραθυρώσει. Να τους ανατρέψει με τα μέσα που του παρέχει η δημοκρατία, μη διστάζοντας να ωθήσει τα πράγματα στα άκρα. Και τα κόμματα που έχουν δυναμική στον κόσμο πρέπει να συμβάλλουν ώστε να απαλλαγεί η Ελλάδα από αυτή την άθλια κυβέρνηση. Ο εμφύλιος μπορεί να περιμένει λίγο. Και υπάρχει και ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να αποβεί αποφασιστικός και είναι η Δημαρ. Ο Κουβέλης, που δεν ανήκει προφανώς στον κύκλο των προδοτών, αυτή τη στιγμή έχει τη δυνατότητα να απαλλάξει την Ελλάδα από τους εξωνημένους που οδηγούν συνειδητά την χώρα στην καταστροφή (με ύφεση σωρευτικά γύρω στο 25%, ανεργία στο 25-30% και ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου του κράτους σε εξευτελιστική τιμή) ανοίγοντας τον δρόμο για μια άλλη εθνική πολιτική. Δεν έχει σημασία αν για κάποιο διάστημα θα έχουμε περισσότερες ίσως δυσκολίες. Σημασία έχει να μπει ένας πάτος στο βαρέλι, έστω κι αν φτάσουμε σε αυτόν τον πάτο απότομα.

Η Δημαρ πρέπει να αντιληφθεί ότι αυτή η δήθεν υπεύθυνη στάση, που δικαιολογεί και τον ΓΑΠ και τον Παπακωνσταντίνου και τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά που “τα έλεγαν πρώτοι”, είναι μια ψευδαίσθηση, μια κοροϊδία! Εμείς, οι πρώην Πασόκοι, που αυτή την ψευδαίσθηση την έχουμε υποστεί και αυτή την κοροϊδία την φάγαμε αμάσητη, λυπόμαστε γι αυτή τη στάση. Κανείς δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις των Δημαριτών, πρέπει όμως κάποια στιγμή να φύγουν από τον εσμό των Σαμαρά-Βενιζέλου, να πάψουν να στηρίζουν την κυβέρνηση των Σαμαρά-Βορίδη-Άδωνη και να ξαναγυρίσουν στον χώρο της μάχης που δίνει ο λαός. Δεν είναι μόνο ο Σύριζα που αντιστέκεται, είναι και το ΚΚΕ, είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, είναι η Χρυσή Αυγή, είναι ο Θεοδωράκης, είναι ο Γλέζος, είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται.

Η Δημαρ βλέπει τα οικονομικά όπως τα μεταδίδουν το Μεγκα, ο Σκάϊ και ο Στουρνάρας και έχει αποφασίσει να κρατήσει μια "υπεύθυνη" στάση πιστεύοντας ότι έτσι κρατάει την χώρα στο Ευρώ. Μέγα λάθος! Η διολίσθηση που ακολουθούμε τώρα θα υποθηκεύσει κάθε μέλλον σε αυτή τη χώρα. Αν δεν υπάρξει η ελπίδα ότι ΑΥΡΙΟ (ή ... κάποτε τέλος πάντων) θα δούμε αυξήσεις αντί για μειώσεις, ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Χωρίς κατανάλωση στο εσωτερικό δεν μπορεί να στηριχτεί καμιά επιχείρηση, ούτε καν το κινέζικο μοντέλο δεν λειτουργεί έτσι.

Κορυφώνεται η αγωνία

Καθώς η Ελλάδα παρελαύνει στους δρόμους και τις πλατείες και εκκλησιάζεται στους ιερούς ναούς της χριστιανοσύνης, κορυφώνεται η αγωνία για το τι θα κάνει ο Κουβέλης, θα αντισταθεί μέχρι τέλους στην τρόικα ή θα λυγίσει τελικά; Αν καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα ενάντια στις απαιτήσεις της τρόικας, τότε οι εργοδότες θα είναι υποχρεωμένοι να προειδοποιούν για την απόλυση έξι ολόκληρους μήνες πριν την κάνουν ενώ αλλιώς θα μπορούν απολύουν ειδοποιώντας τρεις μήνες ή τέσσερις πριν την απόλυση. Άλλο να το ξέρεις πως θα απολυθείς τέσσερις μήνες πριν και άλλο έξι. Επίσης άλλο να σου δίνουν αποζημίωση το πολύ δύο χιλιάδες και άλλο τρεις. Τα δύο αυτά ζητήματα είναι τα μεγαλύτερα αγκάθια όπως και το επίδομα γάμου που η τρόικα έχει βαλθεί να το κόψει ενώ αν πετύχει η διαπραγμάτευση το επίδομα αυτό θα παραμείνει. Εντάξει, ας μας κόψουν τον μισθό, ας μας καταργήσουν το δώρο, ας μας αυξήσουν τους φόρους, ας μας επιβάλουν χαράτσια και αυξήσεις στο πετρέλαιο και ας κάνουν τέλος πάντων ό,τι νομίζουν, αλλά αυτά τα παραπάνω, αν μειώσουν τον χρόνο ειδοποίησης για την απόλυση ή το ύψος της αποζημίωσης τότε θα μπει ένα βέτο που θα ακουστεί μέχρι το Βερολίνο. Θα αντέξουμε άραγε ή θα λυγίσουμε; Η Ελλάδα κρατά την ανάσα της.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Θρίλερ η διαπραγμάτευση με την τρόϊκα!


Είχα μέρες να δω ειδήσεις.
Σήμερα που είδα, κατάλαβα ότι όλη η Ελλάδα περιμένει με κομμένη την ανάσα να δει τι απόφαση θα πάρει τελικά ο Κουβέλης:
Θα δεχτεί να γίνεται η ειδοποίηση εργαζομένου για απόλυση στους τέσσερις μήνες, εκεί δηλαδή όπου υποχώρησε η τρόικα από τους τρεις που ήθελε αρχικά, ή θα επιμένει να γίνεται στους έξι τινάζοντας την διαπραγμάτευση στον αέρα;
Επίσης, θα είναι στις δυο χιλιάδες η απόλυση ή έστω στις τρεις όπου υποχώρησε η τρόϊκα, ή θα επιμείνει η δημαρ στην κόκκινη γραμμή που λέει τέσσερις τινάζοντας και πάλι την διαπραγμάτευση στον αέρα;
Υπάρχει όπως φαίνεται μια δικαιολογημένη αγωνία ...

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Κινητικότητα για τη ΔΗΚΕΠΑ, σαν τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του

Με μια δραματική ομιλία του, χτες το μεσημέρι, ο εργαζόμενος του δήμου Κώστας Πέτρου έθεσε ωμά και σκληρά το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι της ΔΗΚΕΠΑ. Δεν θα επαναλάβω τα λόγια του γιατί δεν μπορώ να αποδώσω την τραγικότητα που έβγαζαν και την δύναμη που εξέπεμπαν μαζί με ένα είδος δραπετσωνίτικης αξιοπρέπειας που μέσα του αναγνωρίζω ακούσματα άλλων εποχών, σκληρών και δύσκολων όπως και η σημερινή. Θα πω όμως ότι η ΔΗΚΕΠΑ είναι ένα πρόβλημα που κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο δύσκολα επιλύσιμο για να μην πω άλυτο!

Οι εργαζόμενοι παραμένουν εργαζόμενοι γιατί η εναλλακτική τους λύση είναι να φύγουν και να μείνουν άνεργοι χωρίς προοπτική σε μια κοινωνία που η ανεργία ξεπέρασε το 25% και οδεύει προς τα πάνω με τα μέτρα που ψηφίζει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (με τη στήριξη του άμοιρου Κουβέλη) και τα οποία βαθαίνουν την ύφεση φτιάχνοντας ένα εφιαλτικό πεδίο για όποιον μείνει άνεργος. Όμως παραμένοντας απλήρωτοι μεγαλώνουν τα οικογενειακά τους και προσωπικά αδιέξοδα και φτάνουν στο έσχατο σημείο απελπισίας.

Τη Δευτέρα 29/10/2012 το ΔΣ θα συζητήσει ξανά το θέμα της ΔΗΚΕΠΑ. Έτσι κι αλλιώς κάθε φορά που συνεδριάζει το ΔΣ συζητά πριν από όλα (μερικές φορές δεν προλαβαίνει να συζητήσει τίποτε άλλο) το θέμα των εργαζομένων της ΔΗΚΕΠΑ. Ο Ζαχαρίας Ζούπης συγκαλεί την παράταξή του να συζητήσει το θέμα της ΔΗΚΕΠΑ (κάπως αργά είναι αλήθεια!). Εγώ με τον Μπάμπη Μανουσιάδη καταθέσαμε στη χτεσινή συνεδρίαση μια πρόταση για τα τμήματα της ΔΗΚΕΠΑ που προσφέρουν υπηρεσίες στους δημότες (αθλητισμός, πολιτισμός κλπ). Φυσικά ΟΛΑ αυτά είναι καθυστερημένα και δεν ξέρω αν μπορούν πια να είναι αποτελεσματικά.
Θυμίζω ότι εγώ προσωπικά κατέθεσα γραπτά ΠΡΟΤΑΣΗ και στον Δήμο και στην ΔΗΚΕΠΑ που έδινε διέξοδο στην εταιρεία και της επέτρεπε να λειτουργήσει αρκεί να την έπαιρναν στα ζεστά και αν την προωθούσαν. Προτίμησαν να την θάψουν, να την απορρίψουν στηριγμένοι σε κάποιες γνωμοδοτήσεις υπαλλήλων του ΟΑΕΔ (!!!) και άφησαν την ΔΗΚΕΠΑ ως είχε για να κάνουν τη δουλειά τους και να πουλούν εξυπηρέτηση ότι δήθεν κόπτονται για τους εργαζόμενους που με την δική μου πρόταση κινδύνευαν να μείνουν εκτός! Τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν.
Και το ΚΚΕ έκανε εξ αρχής καθαρή πρόταση (όλοι οι εργαζόμενοι και οι δράσεις στον Δήμο) την οποία, μάλιστα, αποδέχτηκα κι εγώ πλήρως και αν κράτησα και την πρότασή μου ήταν γιατί την θεώρησα σαν ένα ενδιάμεσο μέτρο μέχρι την οριστική επίλυση του προβλήματος. Το ίδιο ισχύει και για την πρόταση που καταθέσαμε μαζί με τον Μπάμπη Μανουσιάδη που αφορά στις δράσεις της ΔΗΚΕΠΑ που έχουν σχέση με τους δημότες (γυμναστήρια, κολυμβητήριο, σχολές μουσικής, κλπ)

Επ' ευκαιρία να την δημοσιεύσω κι όλας. Κατατέθηκε χτες 24/10 στο Προεδρείο και πρωτοκολλήθηκε σήμερα το πρωί (απ.πρωτ. 61986)


ΠΡΟΤΑΣΗ για τη λειτουργία των προγραμμάτων της ΔΗΚΕΠΑ από τον Δήμο και τις υπηρεσίες του

Η μη λειτουργία της ΔΗΚΕΠΑ, πέρα από την ουσιαστική ανεργία στην οποία καταδικάζει δασκάλους, επιμορφωτές, γυμναστές και γενικώς τους εργαζομένους στα προγράμματα της επιχείρησης που απευθύνονται στους δημότες (αθλητισμός, πολιτισμός) στερεί και από χιλιάδες δημοτών τις υπηρεσίες που προσφέρονταν σε αυτούς επί χρόνια.
Για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, μπορούν τα προγράμματα που απευθύνονται στους δημότες να περιέλθουν πια στον Δήμο. Όλες οι δράσεις και οι υπηρεσίες της ΔΗΚΕΠΑ πρέπει να περιέλθουν στον δήμο αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε από τους τομείς αυτούς όπου το πρόβλημα έχει γίνει τεράστιο και για τους εργαζόμενους και για τους δημότες.
Ο Δήμος έχει την κατάλληλη υποδομή καθώς έχει σχετικές διευθύνσεις και τμήματα (Αθλητισμού, Πολιτισμού) και έχει αρμόδιους εξειδικευμένους και ικανούς υπαλλήλους για να οργανώσει και να διευθύνει αυτές τις δράσεις.
Η διαδικασία πρόσληψης των δασκάλων, επιμορφωτών κλπ. είναι για τον Δήμο η ίδια ακριβώς με εκείνην που έτσι κι αλλιώς ισχύει και τώρα για την επιχείρηση, π.χ. προκήρυξη θέσεων, ενημέρωση Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ενημέρωση του ΑΣΕΠ για την προκήρυξη, επιλογή των προσώπων από επιτροπή του δήμου, υπογραφές συμβάσεων κλπ.
Το πέρασμα των δραστηριοτήτων αυτών στον Δήμο εξασφαλίζει ότι και οι δημότες θα εξυπηρετούνται αλλά θα διατηρηθούν και οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων.
Φοβόμαστε ότι η φετινή περίοδος ίσως έχει χαθεί. Αξίζει όμως να προσπαθήσει ο δήμος να την κερδίσει έστω και κάπως αργά. Σε κάθε περίπτωση πάντως μόνο με αυτό τον δρόμο θα μπορέσει ο δήμος έστω και για την επόμενη χρονιά να λειτουργήσει τα προγράμματα αυτά και να μην αφήσει εκτεθειμένους τους δημότες ούτε τους εργαζόμενους.
Κερατσίνι, 24 Οκτωβρίου 2012
Μανουσιάδης Μπάμπης,
ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος, μέλος του Σύριζα
Τσιρίδης Γιώργος,
δημοτικός σύμβουλος

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Την άλλη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012 συζητούνται το Πλαίσιο Για την Ανάπλαση και το πρόβλημα της ΔΗΚΕΠΑ

Την άλλη Δευτέρα 29/10/12 τελικά θα γίνει μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου με θέμα τη ΔΗΚΕΠΑ στην οποία συνεδρίαση θα τεθεί σαν πρώτο θέμα και η ψήφιση του Πλαισίου για την Ανάπλαση. Τουλάχιστον έτσι με διαβεβαίωσε η Πρόεδρος του ΔΣ κ. Ειρ. Μαθιουδάκη.
Για την ΔΗΚΕΠΑ υπάρχει μια πρόταση για το πως θα ξεμπλέξει το σκέλος εκείνο που έχει σχέση με τους πολίτες (σχολές, γυμναστήρια κλπ.) ώστε και οι εργαζόμενοι να εργαστούν αλλά και οι δημότες να μην στερηθούν τις υπηρεσίες που μέχρι τώρα προσέφερε η δημοτική επιχείρηση και που έχει πάψει πλέον να προσφέρει από αδυναμία να προσλάβει και να πληρώσει προσωπικό. Την πρόταση συζητάμε με τον Μπάμπη Μανουσιάδη και άλλους και πιθανότατα θα την καταθέσουμε αύριο.
Για την Ανάπλαση υπάρχει η εισήγηση της Επιτροπής Ανάπλασης που θα έρθει στο ΔΣ προς ψήφιση. Επειδή μπαίνουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το αν αποκλείει αυτό το πλαίσιο την Φόρμουλα ή αν είναι συμβατό με αυτήν να το ξεκαθαρίσω: 
Ως έχει το πλαίσιο προβλέπει ελεύθερες ακτές (το πολύ μία μαρίνα σε ένα μέρος της ακτής) και πράσινο γύρω στα 400 στρέμματα. Αυτά δεν μπορούν να γίνουν με την Φόρμουλα που θέλει ένα πλήρες σύστημα μαρίνων που αποκλείουν την "ελεύθερη ακτή " όπως την ορίζουμε εμείς και που το πράσινό της δεν αποτελεί μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου. Ωστόσο το θέμα με την φόρμουλα 1 δεν είναι αν είναι συμβατή ή όχι με το Πλαίσιο. Το Πλαίσιο εκφράζει τις επιθυμίες (σαν δήμος) και η φόρμουλα έρχεται σαν μια πρόταση άμεσης αξιοποίησης του χώρου σε μια φάση όπου οι επενδύσεις δεν έρχονται και η πιθανότητα να μείνει το οικόπεδο άδειο και αναξιοποίητο είναι σοβαρές. Η Φόρμουλα είναι κάτι που δεν πληροί τις προδιαγραφές μας αλλά ενδέχεται να πληροί το βασικό κριτήριο της αποτελεσματικότητας. Έτσι θα κριθεί αν έρθει η πρόταση. Θέλετε να γίνει κάτι λαμπερό, γρήγορο και αναπτυξιακό έστω κι αν πρέπει να αφήσετε τις επιθυμίες σας για αργότερα, ή θα προτιμήσετε να περιμένετε με κίνδυνο να μην γίνει τίποτα; Αυτό το δίλημμα θέτει η φόρμουλα και είναι άσχετο με τη συμβατότητά της με το Πλαίσιο που ελπίζουμε ότι θα ψηφίσει ο δήμος σε μια εβδομάδα από σήμερα.

Το πλαίσιο αυτό θυμίζω είναι το εξής:


ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΙΝΕΙΤΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΩΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ

1.- Θέλουμε ελεύθερες ακτές για τους κατοίκους
2.- Θέλουμε υψηλό και άφθονο πράσινο για την βελτίωση του περιβάλλοντος
3.- Θέλουμε να μην χαθεί η τελευταία αναπτυξιακή ευκαιρία για όλον τον Πειραιά

ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Α.- Ο δήμος συζητά πολεοδόμηση με συντελεστή δόμησης το 0,4 ανά ιδιοκτησία θεωρώντας την περιοχή ολόκληρη ως εντασσόμενη στο Σχέδιο Πόλης

Β.- Ο δήμος θέλει ελεύθερες τις ακτές και ενδιαφέρεται για τον καθορισμό αιγιαλού και παραλίας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βάθος στη στεριά.

Γ.- Ο δήμος θέλει να δημιουργηθεί ενιαίο μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου έκτασης 400 περίπου στρεμμάτων

Δ.- Ο δήμος ενδιαφέρεται για την ανάδειξη της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς (αρχαίας και σύγχρονης) του χώρου και της πόλης

Ε.- Ο δήμος θέλει συνολικό σχεδιασμό και σταδιακή εφαρμογή αυτού του σχεδιασμού που να αξιοποιεί το στρατηγικό πλεονέκτημα της περιοχής και να εξασφαλίζει ανάπτυξη με επενδύσεις κοινωνικής ωφέλειας.

ΣΤ.- Ο δήμος ενδιαφέρεται να γίνει μια ανάπλαση επ’ ωφελεία των δημοτών και όχι για αόριστα οικονομικά οφέλη του μεγάλου κεφαλαίου.

Ζ.- Στην ανάπλαση θα πληρούνται όλοι οι περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί όροι που θα εξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωής και βιώσιμη ανάπτυξη.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Μάνα γιατί με γέννησες ...


Απίστευτα πράγματα συνέβησαν στο δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας στη 32η συνεδρίασή του που ξεκίνησε χτες Πέμπτη και συνεχίστηκε σήμερα Παρασκευή. Να αναφέρω μερικά μόνο ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ βεβαίως:
Η πρόεδρος Μαθιουδάκη λιποθύμησε εν μέσω γενικού χαμού
Ο Τζανής και ο Οικονομάκης επιτέθηκαν βίαια λεκτικά στην Μαράκου σε βαθμό "κακουργήματος"
Οι εργαζόμενοι της ΔΕΠΑΔ απέχουν πλέον ένα μόνο μικρό βήμα από το να χειροδικήσουν ενάντια στη δημοτική αρχή
Ο Κούβαρης και ο Τζανής αντάλλαξαν βαριές κουβέντες και ήρθαν σχεδόν στα χέρια
Κούβαρης και Οικονομάκης μόνο που δεν πλακώθηκαν
Χρονόπουλος και Μαϊλη ανεξαρτητοποιήθηκαν από την πλειοψηφία
Ο λογιστής της ΔΕΠΑΔ δήλωσε ότι ζήτησε να αρθεί το απόρρητο των συνδιαλέξεων του για να καταγραφούν οι συνομιλίες του με τον δήμαρχο
Το συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα να καλέσει το σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης για την δημοτική επιχείρηση
Η Άννα Μαρία Δασκαλάκη ανεξαρτητοποιήθηκε από την πλειοψηφία
Όλα αυτά ήταν ένα μόνο δείγμα των όσων απερίγραπτων συνέβησαν.
(Ευτυχώς ακυρώθηκε και η απόφαση που χάριζε τον 3ο παιδικό σταθμό στην ΑΓΕΤ)

Μετά από όλα αυτά βέβαια οι εξελίξεις στον δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας είναι ραγδαίες.
Η διοίκηση έχει ήδη χάσει 7 δημοτικούς συμβούλους της που ανεξαρτητοποιήθηκαν (από σύνολο 25 αρχικά εκλεγμένων με την πλειοψηφία) και επίκεινται και άλλες δυο-τρεις προαναγγελθείσες ήδη αποχωρήσεις. Σήμερα ο συσχετισμός πλειοψηφίας έναντι συνόλου μελών μειοψηφίας είναι 18 προς 23, σύντομα θα είναι 15 προς 25!
Το ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο κάλεσε πλέον το Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης να ελέγξει την δημοτική επιχείρηση ΔΗΚΕΠΑ, κάτι που ίσως να σημάνει μια κάποια εξυγίανση της επιχείρησης αλλά και πιθανές ποινικές ευθύνες για κάποια μέλη της διοίκησης.
Κανένα θέμα ούτε και το πιο δευτερεύον δεν περνάει αν δεν έχει την συγκατάθεση μέρους έστω της αντιπολίτευσης. Ακόμη και αποφάσεις που έχουν ληφθεί φαίνεται πως θα αρχίσουν να ανακαλούνται (π.χ. παραχωρήσεις χώρων στο ΚΕΚ κλπ.) αν συνεχιστεί η ίδια τακτική της διοίκησης.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Για την κατάσταση στο Κοινοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας


Ο κοινοτικός σύμβουλος κ. ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΕΧΑΣ περιγράφει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κοινοτικό συμβούλιο Δραπετσώνας. Δημοσιεύουμε αυτούια την γνώμη του.

ΣΕ ΑΦΑΣΙΑ 

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Σε αφασία έχει περιέλθει το κοινοτικό συμβούλιο Δραπετσώνας τον τελευταίο καιρό. Ανήμπορο να ανταπεξέλθει στο ρόλο του και την αποστολή του. Ο Πρόεδρος του αφανής λόγω των προσωπικών προβλημάτων που τον απασχολούν. Τα συμβούλια συγκαλούνται σε πολύ αραιά διαστήματα με μοναδικά θέματα τις προεγκρίσεις αδειών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Σοβαρά θέματα που αφορούν την Δραπετσώνα όπως την φόρμουλα 1 και την πλωτή δεξαμενή συλλογής στερεών αποβλήτων του ΟΛΠ, τα πληροφορούμεθα από τις τηλεοράσεις η από τα blogs και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης. Προτάσεις μου για την βελτίωση των όρων ζωής των δημοτών αγνοούνται. Ούτε μια δεν έχει υλοποιηθεί. Αναφέρω χαρακτηριστικά την ενοποίηση των πλατειών Βάρναλη και Εθνικής Αντίστασης, την τοποθέτηση ειδικών δοχείων ανακύκλωσης ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών συσκευών, την μονοδρόμηση της Μ.Μπότσαρη από Αγ.Παντελεήμονος έως Υπαπαντής, την εγκατάσταση αντικεραυνικής προστασίας στο ΕΠΑΛ και το ΣΕΚ Δραπετσώνας, που εκλάπη πέρυσι τον Μάη με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι ζωές μαθητών και καθηγητών και τόσες άλλες.
Η πόλη έχει εγκαταλειφθεί, ο περιβάλλον χώρος των πολυκατοικιών  και όχι μόνο θυμίζει Ισλαμαμπάντ από άποψη καθαριότητας αλλά ο συνάδελφος κ.Παντελάκης κατήγγειλε χθες και την εμφάνιση ποντικιών στη περιοχή της Πρόνοιας. Ο πρόεδρος κ.Αντωνόπουλος την εμφάνιση αρουραίου σε Παιδικό Σταθμό. Η αντιπολίτευση εξέφρασε την απογοήτευση της. Η συμπολίτευση καταλογίζει ευθύνες στον Πρόεδρο και την Διοίκηση του Δήμου. Τα καρφιά πέφτουν απανωτά. Το ίδιο και οι υπαινιγμοί. Εικόνα διάλυσης. Οι κυρίες Σαββοπούλου και Λεοντιάδου όπως και ο κ.Ασημακόπουλος από την διοίκηση πρότειναν την παραίτηση και την αντικατάσταση όσων δεν μπορούν να προσφέρουν.
Κρίμα γιατί ξεκινήσαμε με όνειρα και όραμα. Χωρίς σκοπιμότητες και αντιπαραθέσεις. Όλοι μαζί για την Δραπετσώνα. Άλλωστε όλοι είμαστε φίλοι και συνοδοιπόροι σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Η Διοίκηση του Δήμου και ο Δήμαρχος θα πρέπει άμεσα να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την εύρυθμη λειτουργία της Κοινότητας και την άμεση επίλυση του κενού ηγεσίας. Το απαιτούν οι καιροί και ο λαός της Δραπετσώνας.
Κώστας Τρέχας
Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Δραπετσώνας.


Να σημειώσω ότι στη συνεδρίαση του ΔΣ με θέμα την Φόρμουλα ήρθε ο αντιπρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου κ. Μανώλης Στυλιανουδάκης και ζήτησε να ενημερωθεί το Κοινοτικό Συμβούλιο για τη Φόρμουλα όπως έγινε και με το ΔΣ

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας και μεις τους ανεχόμαστε;

Καλά λέει ο Αλαβάνος! Είναι ντροπή η ελληνική πολιτική στα πιο σπουδαία ζητήματα της χώρας να καθορίζεται στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες και το Παρίσι και τρεις κατώτεροι υπάλληλοι της γραφειοκρατίας να υπαγορεύουν νόμους στους υπουργούς της κυβέρνησης γραμμένους στα αγγλικά! Ντροπή! Το πάθαμε τον 19ο αιώνα δυο τρεις φορές αλλά ήμασταν ένα αδύναμο κράτος κι αυτοί ήταν οι Μεγάλες Δυνάμεις που "μας είχαν ελευθερώσει", το ξαναπάθαμε στον 20ο αιώνα αλλά είχε προηγηθεί μια μικρασιατική καταστροφή και ένα παγκόσμιο κραχ, να παθαίνουμε το ίδιο στον 21ο αιώνα πάει πολύ. Γιατί τώρα δεν είμαστε το αδύναμο κρατίδιο απέναντι στους παγκοσμιοκράτορες με όλο τον κόσμο να αποτελεί μια τεράστια αποικία τους. Ούτε είμαστε η αδύναμη Ελλάδα των συνεχών πολέμων και των καταστροφών. Το 2004 τους δείξαμε μια Ελλάδα που δεν υστερούσε σε τίποτα από αυτούς και μάλιστα υπερτερούσε σε αυτοπεποίθηση και ηθικό. Και πληρώνουμε τώρα μιαν απρόκλητη επίθεση που μας κήρυξαν οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι δεξιοί της παγκοσμιοποίησης των τραπεζών με τα "σπρεντς" και τις απειλές για χρεοκοπία αλλά που χρειάστηκαν και κάποιοι προδότες δικοί μας πολιτικοί για να την προετοιμάσουν (λέγε με Καραμανλή), κάποιοι προδότες για να ανοίξουν τις κερκόπορτες διάπλατα (λέγε με Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) και κάποιοι άλλοι προδότες για να προσπαθούν να ολοκληρώσουν την καταστροφή (λέγε με Βενιζέλο και Σαμαρά). Καλά τα λέει λοιπόν ο Αλαβάνος που ξαναπαίρνει τη ρομφαία όπως το είχε κάνει ένα διάστημα πριν βάλει τον Τσίπρα στο τιμόνι του Σύριζα.


ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Χτες συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα της Φόρμουλα 1 και μαζί του (πριν από αυτό) το θέμα της ΔΗΚΕΠΑ που έβαλαν και πάλι οι εργαζόμενοι της δημοτικής επιχείρησης.
Για τη φόρμουλα τα έχουμε πει, τα έχουμε γράψει, δεν έγινε και τίποτα συγκλονιστικά διαφορετικό εχτές. Εξ άλλου το θέμα συζητήθηκε "μεταξύ μας" καθώς οι 25 στους 30 είχαν αποχωρήσει και το συζητήσαμε όσοι μείναμε. 
Εντύπωση μου έκανε η τεράστια αλαζονεία και η απίστευτη ανευθυνότητα που επέδειξαν ο δήμαρχος και ο πρόεδρος της επιχείρησης αντιμετωπίζοντας την πρόταση για σταδιακή μετακίνηση του προσωπικού της επιχείρησης στον δήμο όπου χωρίς να ξέρουν οι ίδιοι ούτε τους νόμους ούτε τις σχετικές ενέργειες άλλων δήμων, καταδίκαζαν ως ανέφικτη την πρόταση σωτηρίας που τους έχω καταθέσει εδώ και πολλούς μήνες επειδή έτσι τους είπε προφορικά μια υπάλληλος του ΟΑΕΔ!! Αυτό έλεγαν και επέμεναν ότι η πρότασή μου είναι "κείμενο αρχών" και "αέρας κοπανιστός" όταν εγώ τους έχω δώσει και τo ακριβές νομικό πλαίσιο και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν. Μου ήταν αδύνατο να αντιληφθώ πως έπαιζαν το παιχνίδι της δημοσιότητας (πως να κερδίσουν τις εντυπώσεις από το ακροατήριο) ακόμα και σε θέματα που θα έπρεπε να τους απασχολούν σοβαρά και να τους προβληματίζουν. Κορόιδευαν την πρόταση πιασμένοι από μια γελοία λεπτομέρεια (αν οι δάσκαλοι είναι με μπλοκάκι ή από το ΙΚΑ) για να την λοιδορήσουν και να κερδίσουν εντυπώσεις χωρίς να τους νοιάζει ούτε το γεγονός ότι έτσι απέφευγαν την μόνη πρόταση που μπορεί και να τους σώσει στα μάτια των εργαζομένων, ούτε το γεγονός ότι αυτή η συμπεριφορά τους στα δικά μου μάτια αποκάλυπτε ένα είδος πολιτικής απατεωνιάς.Δηλαδή λέμε ότι ο αντίπαλος είναι αναξιόπιστος γιατί δεν ξέρει αν είναι με μπλοκάκια ή ΙΚΑ οι δάσκαλοι οπότε δεν τον ακούμε στα άλλα που λέει. Εγώ βέβαια έλεγα "μπλοκάκια" θέλοντας να ξεχωρίσω το είδος των εργαζομένων που εργάζονται σε συγκεκριμένα προγράμματα εξυπηρέτησης πολιτών (δάσκαλοι μουσικής, χορού, κολύμβησης κλπ.) που παλιά πληρώνονταν με μπλοκάκια και εδώ και 8-9 χρόνια περίπου μπήκαν όλοι υποχρεωτικά στο ΙΚΑ (μερικοί στη Δραπετσώνα είχαν και μπλοκάκι και ΙΚΑ) από τους άλλους που είναι αορίστου χρόνου ή με προγράμματα του ΟΑΕΔ ή προγράμματα ΑΜΕΑ αλλά ο δήμαρχος και ο πρόεδρος δεν νοιάζονταν για το τι εννοούσα αρκεί που μπορούσαν να κοροϊδέψουν το θέμα και να πετάξουν το μπαλάκι στην εξέδρα.
Απίστευτη ανευθυνότητα να επιζητούν την δυσφήμηση του άλλου μπροστά στο ακροατήριο για να φανούν αυτοί προσωρινά "κερδισμένοι". Κερδισμένοι σε τι; στο να καθυστερήσει λίγο το ξύλο που θα φάνε από τους εργαζόμενους; Μα, εγώ τους έκανα πρόταση για να γλιτώσουν από αυτό που τους περιμένει. Την προηγούμενη φορά τους επιτέθηκαν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, την επόμενη τι θα συμβεί; Ας ξαναδούν την πρόταση και ας σκύψουν καλύτερα στο πως θα την εφαρμόσουν κι ας αφήσουν τις εξυπνάδες και τα "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε".

.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Che será, será, whatever will be, will be, the future's not ours to see, che será, será

Είπανε πως θα πάρουν μέτρα 11,5 για να μειώσουν το έλλειμμα. Τα έκαναν 13,5 ή και παραπάνω. Παρά το γεγονός ότι προβλέπουν οι ίδιοι ύφεση πάνω από 6% και για το 2013, συνεχίζουν να κόβουν μισθούς και συντάξεις και μαζί να κόβουν και το οξυγόνο της αγοράς που είναι το διαθέσιμο χρήμα. Καταστρέφουν μέρα με τη μέρα την Ελλάδα! Υπάρχει κανείς που δεν το βλέπει; Το βλέπουν οι Γερμανοί (πλήν Μέρκελ-Σόϊμπλε) το βλέπουν στο ΔΝΤ (που καθυστερούν να δώσουν χρήματα σε ένα πρόγραμμα εκ των προδιαγραφών του αποτυχημένο), το λέει και ο Τόμσεν, το βλέπουν οι Αμερικανοί, το τονίζει επίσημα η Μoody's και η Fitch, το λένε δηλαδή κι άλλοι εκτός από τον Βαρουφάκη και τον Τσίπρα. Είναι κανείς που δεν το βλέπει ότι πρέπει να μπει ένα στοπ;
Περιμένουμε όλοι τον Φώτη Κουβέλη να κάνει το καθήκον του: να σηκωθεί και να φύγει από την τρελοπαρέα του Σαμαρά και του Βενιζέλου και της Μπακογιάννη και του Καραμανλή και του Αβραμόπουλου και των άλλων παιδιών. Αυτοί όλοι είναι πρώτες μούρες στις διάφορες μαύρες λίστες. 
Πρώτες μούρες στη λίστα της Ζήμενς που έγινε το όχημα για να χτυπηθεί η Ελλάδα πισώπλατα από τους ίδιους τους πολιτικούς της, που απολάμβαναν τα 70 και 80% ποσοστά μέχρι να τους πάρει χαμπάρι ο κόσμος, (συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου που ήμουν από τους τελευταίους!). Δώσανε τον Άκη για να βλέπουν και οι λοιποί τι τους περιμένει αν κάνουν πως ασκούν πολιτική μη διατεταγμένη!
Πρώτες μούρες στις λίστες των τηλεφωνικών υποκλοπών που ποτέ δεν βρέθηκαν αν και αποδεδειγμένα παρακολουθούσαν ακόμη και το πρωθυπουργικό τηλέφωνο (και φυσικά και όλων των άλλων καλών παιδιών που συνεννοούνταν ανέμελοι τηλεφωνικά για τις μίζες και τις οφσορ μέχρι τότε). Το θέμα δεν είναι ότι δεν βρέθηκαν αυτοί που παρακολουθούσαν αλλά ότι δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα καμιά κασέτα. Μόνο κάτι δείγματα βγήκαν επί Καραμανλή για να σωφρονιστεί κι αυτός και οι δικοί του.
Πρώτες μούρες στις λίστες των ηθικών αυτουργών για τις χιλιάδες αυτοκτονίες πολιτών από τα μέτρα που πήραν και για τις διατεταγμένες αυτοκτονίες των κρίκων που θα είχαν κάτι να πουν είτε για τη Ζήμενς, είτε για τις Υποκλοπές κλπ.
Πρώτες μούρες στις λίστες Λαγκάρντ, Σδοε, Τριανταφυλόπουλου, Σίντλερ, Γκαγκάτση κλπ. Όπου υπάρχουν λίστες φιγουράρουν πρώτα τα ονόματα της πολιτικής μας σκηνής. Πλην Κουβέλη, που κανείς δεν έχει καταλάβει τι κάνει μέσα στη φωλιά των λεόντων αυτός ο καλός Δημαρίτης ...
Περιμένουμε όλοι από τον Κουβέλη να κάνει αυτό που του επιβάλει η ιστορία του στον χώρο της Αριστεράς και της Δημοκρατίας. Η Ελλάδα θα δεθεί ακόμα πιο δυνατά αν ψηφιστεί και το τελευταίο πακέτο.Υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για ένα ψιλοεκβιασμό προς την άκρα νεοφιλελεύθερη δεξιά που έχει επιβάλει την πολιτική άγριας λιτότητας σε κράτη και λαούς, για να τον κερδίσουμε όμως αυτόν τον "λίγο" χρόνο θα πρέπει ο Κουβέλης να κάνει το καθήκον του και να σηκωθεί να φύγει. Θα είναι λυτρωτικό και για τον ίδιο και για τους οπαδούς του και για όλους τους Έλληνες. Κι ας μη σκεφτεί τι θα γίνει αύριο. Che será será!

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Τη Δευτέρα συζητά το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας την πρόταση της ΔΙΕΛΠΙΣ για Φόρμουλα 1 στη Δραπετσώνα

Σε μερικές μέρες θα συζητήσει επί τέλους και το δημοτικό συμβούλιο της πόλης την περίφημη πρόταση για Φόρμουλα 1 στη Δραπετσώνα (και το Κερατσίνι και τον Πειραιά φυσικά) που έχει ήδη προκαλέσει αντιθέσεις και έχει εισπράξει κατηγορηματικά όχι και υποστηρικτικά "ναι" χωρίς να γνωρίζουμε οι περισσότεροι εξ ημών που ασχοληθήκαμε ούτε το εύρος των πλεονεκτημάτων ούτε και το βάθος (το είδος) των προβλημάτων που κομίζει η πρόταση αυτή.
Παρακάτω δίνω ένα 12-σέλιδο που μοίρασε η ΔΙΕΛΠΙΣ στα μέλη της Επιτροπής Ανάπλασης για ενημέρωση. Περιλαμβάνει μια περίληψη του έργου και των θετικών συνεπειών του για την πόλη όπως την βλέπουν οι μελετητές και κάποιες δηλώσεις επισήμων όπως και τρεις χάρτες με τον χώρο και την διαδρομή καθώς και τις προβλεπόμενες μαρίνες
Όπως ξανατονίσαμε το πρόβλημα σε ενδεχόμενη απόφαση επί του θέματος είναι η μικρή σχετικά ποσότητα πρασίνου (περί τα 200 στρέμματα μόνο) και η πολύ μεγάλη ποσότητα μαρινών που προβλέπει η πρόταση. Αν μεν γίνει η φόρμουλα, τότε ας πούμε δεν πειράζει, θα έχουμε τα άλλα οφέλη και κυρίως θα τρέξει ένα έργο που μοιάζει βαλτωμένο επί χρόνια, αν όμως δεν γίνει η φόρμουλα (που είναι και το πιο πιθανό) θα μας έχει μείνει η αποδοχή του ελάχιστου πράσινου (200 στρ.), τη στιγμή που τα δικά μας σχέδια για την Ανάπλαση προβλέπουν τουλάχιστον 400 στρέμματα) και επίσης θα μας έχει μείνει η αποδοχή ενός τεράστιου συστήματος μαρινών ενώ εμείς προβλέπουμε στα δικά μας σχέδια μία μόνο μαρίνα περιορισμένη στα λιμανάκια. Αυτά που πρέπει να "καταπιούμε" για να δεχτούμε την πρόταση της φόρμουλας θα ακυρώσουν κάθε προσπάθειά μας να αναβαθμίσουμε την πόλη αν το σχέδιο της φόρμουλας δεν προχωρήσει, είναι μια μάχη δηλαδή που χωρίς να έχεις απτό κέρδος και σίγουρο, έχεις εξασφαλίσει τις απώλειες ό,τι κι αν γίνει .... λίγο ασύμμετρο μου ακούγεται .... ίσως γι αυτό δεν θα πρέπει να ληφθεί καμιά απόφαση, πράγμα που κι αυτό είναι δύσκολο γιατί θα έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη και έτσι οποιοσδήποτε θα μπορεί να ζητήσει ψηφοφορία.
Για να γίνει αντιληπτή η διαφορά των προτάσεων της Επιτροπής Ανάπλασης (που είναι και του δήμου με αποφάσεις και ψηφίσματα από την αρχή της νέας θητείας) με την πρόταση της Φόρμουλας παραθέτω στο τέλος, μετά τις 12 σελίδες της ΔΙΕΛΠΙΣ και την απόφαση "Πλαίσιο για την Ανάπλαση"













ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΙΝΕΙΤΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΩΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ

1.- Θέλουμε ελεύθερες ακτές για τους κατοίκους
2.- Θέλουμε υψηλό και άφθονο πράσινο για την βελτίωση του περιβάλλοντος
3.- Θέλουμε να μην χαθεί η τελευταία αναπτυξιακή ευκαιρία για όλον τον Πειραιά

ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Α.- Ο δήμος συζητά πολεοδόμηση με συντελεστή δόμησης το 0,4 ανά ιδιοκτησία θεωρώντας την περιοχή ολόκληρη ως εντασσόμενη στο Σχέδιο Πόλης

Β.- Ο δήμος θέλει ελεύθερες τις ακτές και ενδιαφέρεται για τον καθορισμό αιγιαλού και παραλίας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βάθος στη στεριά.

Γ.- Ο δήμος θέλει να δημιουργηθεί ενιαίο μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου έκτασης 400 περίπου στρεμμάτων

Δ.- Ο δήμος ενδιαφέρεται για την ανάδειξη της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς (αρχαίας και σύγχρονης) του χώρου και της πόλης

Ε.- Ο δήμος θέλει συνολικό σχεδιασμό και σταδιακή εφαρμογή αυτού του σχεδιασμού που να αξιοποιεί το στρατηγικό πλεονέκτημα της περιοχής και να εξασφαλίζει ανάπτυξη με επενδύσεις κοινωνικής ωφέλειας.

ΣΤ.- Ο δήμος ενδιαφέρεται να γίνει μια ανάπλαση επ’ ωφελεία των δημοτών και όχι για αόριστα οικονομικά οφέλη του μεγάλου κεφαλαίου.

Ζ.- Στην ανάπλαση θα πληρούνται όλοι οι περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί όροι που θα εξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωής και βιώσιμη ανάπτυξη.


Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΘΕΩΡΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ Ο,ΤΙ ΑΠΟΒΛΗΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ


Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΘΕΩΡΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ
Ο,ΤΙ ΑΠΟΒΛΗΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΤΕΛΝΕΙ 
ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Ο Ο.Λ.Π. θέλει να φτιάξει τώρα ΜΟΝΑΔΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΛΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ των πλοίων 
στον ΜΩΛΟ Δραπετσώνας, στην ΔΕΗ

ΕΚΤΑΚΤΟ δημοτικό συμβούλιο για αύριο κάλεσε η Διοίκηση, που συζήτησε το θέμα χτες με τους φορείς, ώστε να προσπαθήσει να αποτρέψει την εγκατάσταση μονάδας επεξεργασίας λυμάτων και επικινδύνων (και τοξικών) αποβλήτων των πλοίων μέσα σε κατοικημένη περιοχή, δίπλα σε λιμανάκι ερασιτεχνών ψαράδων και μέσα σε μια ζώνη που είναι ήδη επιβαρυμένη και δεν αντέχει άλλη ρυπογόνα και επικίνδυνη λειτουργία.
Ήδη η ΕΥΔΑΠ είναι ένα τεράστιο πρόβλημα υποβάθμισης της περιοχής μας έτσι που αφήνει οσμές να αναδύονται κάθε τόσο και να μαυρίζουν τις ζωές μας, ήδη το λιμάνι έχει καταστρέψει το απαράμιλλης ομορφιάς θαλάσσιο τοπίο του κόλπου της Σαλαμίνας (με Πέραμα και Κερατσίνι τις απέναντι ακτές) ήδη τα πετρέλαια στο Ικόνιο και τα πετρελαιοειδή στη Δραπετσώνα υποβαθμίζουν την περιοχή μας, θα πρέπει να προστεθεί κι άλλη εστία υποβάθμισης εδώ; Ε, λοιπόν ΟΧΙ!
Αυτό το ΟΧΙ το είπε δυνατά ο Δήμαρχος, όπως και ο Ζούπης (που παραβέθηκε από την αντιπολίτευση) στη σύσκεψη φορέων. Έκαναν το σωστό. Θα πρέπει να το επαναλάβουμε όλοι στο δημοτικό συμβούλιο και να κινητοποιηθούμε για να αποτρέψουμε την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων στο περιφερειακό συμβούλιο. Μόνο δυναμικές ενέργειες μετράνε εδώ που φτάσαμε, στο παρά πέντε της έγκρισης χωρίς να έχουμε πάρει χαμπάρι. Φυσικά σαν αρμόδιος ο Δήμος μας ΕΠΡΕΠΕ να έχει ειδοποιηθεί αλλά του το ΕΚΡΥΨΑΝ!! Ποιοι; δεν ξέρω ακριβώς αλλά κατ’ αρχήν υποπτεύομαι τον ΟΛΠ και την Περιφέρεια. Θα το μάθουμε αυτό σύντομα. Εκείνο που έχει όμως σημασία είναι να μην το αφήσουμε να περάσει.
Η Πολιτεία όταν σκέφτεται κάπου για να φορτώσει ΑΠΟΒΛΗΤΑ, αμέσως θυμάται το Κερατσίνι! Όπως είπε και ο δήμαρχος στη σύσκεψη των φορέων, όταν παρακαλέσαμε για το μετρό, μας έγραψαν. Με απαράδεκτο τρόπο άφησαν Κερατσίνι και Δραπετσώνα έξω από τον σχεδιασμό του μετρό όταν υπάρχουν και κατάλληλοι δρόμοι για να περάσει από κάτω (Πέτρου Ράλλη, 25ης Μαρτίου, Περιφερειακός) και ο πληθυσμός της περιοχής είναι 200.000 κάτοικοι (Δραπετσώνα, Κερατσίνι, Πέραμα και μεγάλο μέρος της Νίκαιας) και όταν εδώ τα εισοδήματα είναι χαμηλά και το μέσο μαζικής μεταφοράς αναγκαίο. Το έδωσαν στον ΧΟΛΑΡΓΟ, στην ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ, στην ΚΗΦΙΣΙΑ κλπ αλλά τα απόβλητα τα φέρνουν εδώ, στη Δραπετσώνα, στο Κερατσίνι και το Πέραμα. Αλλά καλά να μας κάνουν! Γιατί εμείς αντί για να τους πετάξουμε φάσκελα στη μούρη, πάμε και τους ψηφίζουμε!!
Τουλάχιστον στο αυριανό δημοτικό συμβούλιο να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις και στις κινητοποιήσεις να είμαστε όλοι παρόντες. Όχι μόνο για να αποτρέψουμε τη σχεδιαζόμενη νέα μονάδα επεξεργασίας λυμάτων (αποβλήτων των πλοίων) αλλά να φωνάξουμε και για την ΕΥΔΑΠ και για το Μετρό και για τη μοίρα μας την άδικη! Ας σηκώσουμε κάποτε το κεφάλι! Δεν στηρίζονται αλλού παρά μόνο στη δική μας αφέλεια και άγνοια. Ας μην τους χαριζόμαστε άλλο!

Δεν υπάρχει Λίστα ΣΔΟΕ με Αλ. Χρυσό μέσα, επίσημη διάψευση




Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Η Δραπετσώνα στις αρχές του 20ου αιώνα


Μιας και είδα το ενδιαφέρον που εκφράστηκε για την ιστορία της πόλης μας (Δραπετσώνας) με αφορμή το δημοσίευμα του Μάνου (από τα ημερολόγια του "Θυμοίτη"), είπα να δημοσιεύσω κι εγώ ένα κομμάτι από το βιβλίο του Γιώργου Χατζόπουλου (και εμού του ιδίου από κοινού) που θα εκδοθεί σύντομα με τίτλο "Από τον Πόντο, εδώ στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα". Το κομμάτι αυτό (προδημοσίευση) περιέχει πληροφορίες από διάφορα δημοσιεύματα αλλά και από εργασία μαθητών του 2ου ΤΕΕ Δραπετσώνας. Φυσικά συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό σπάνιο και πολύ ενδιαφέρον που θα το βρείτε στο βιβλίο όταν εκδοθεί.
Το κεφάλαιο αναφέρεται στη Δραπετσώνα όπως ήταν λίγο πριν φτάσουν οι πρόσφυγες, δηλαδή στις αρχές του 20ου αιώνα πριν το 1922.

Πριν έλθουν οι πρόσφυγες 1900-1922

Η λοφώδης περιοχή κυλούσε ομαλά κατεβαίνοντας προς τη θάλασσα όπου υπήρχε η πετρώδης ακτή απέναντι από τη Σαλαμίνα (η ακτή που κατείχαν τα Λιπάσματα στον 20ο αιώνα). Στο τέλος της κυκλικής ακτής και στο δυτικό τμήμα της περιοχής υπήρχαν δύο ακόμη λιμανάκια (τα σημερινά λιμανάκια των Σφαγείων και των Φωρών) τα οποία ήταν σε χρήση καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων που πέρασαν κυρίως σαν περάσματα λαθρεμπόρων και φυγάδων που δεν μπορούσαν να περάσουν από το λιμάνι του Πειραιά όπου υπήρχαν τελωνείο και αρχές.
Ο Πειραιάς είχε αναπτυχθεί καθώς είχε συντελεστεί ένα μικρό «θαύμα» στην 60-ετία 1830-1890. Το αναπτυξιακό αυτό θαύμα μετέτρεψε το μικρό χωριουδάκι των ολίγων εγκαταστάσεων σε πόλη μεγάλη και λιμάνι σημαντικό για ολόκληρη την Ελλάδα.
Στο θαύμα αυτό συντελούν και οι εγκαταστάσεις της Δραπετσώνας. Τα εργοστάσια, τα σφαγεία, το Λιμάνι και οι Δεξαμενές, κάποια βουστάσια και κάποιες άλλες δραστηριότητες είναι βασικές λειτουργίες για τη πόλη του Πειραιά και συντελούνται σε ένα προάστιό του, τη Δραπετσώνα, που σιγά-σιγά αρχίζει να επιβαρύνεται.

ΈΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Η Δραπετσώνα ήταν ένα προάστιο αυτής της νέας μεγάλης πόλης του Πειραιά που επιλέχτηκε να δεχτεί τις πιο βαριές λειτουργίες όπως το νεκροταφείο, τα «βούρλα», τις δεξαμενές, το ναυπηγείο, τα χημικά εργοστάσια, το λιμάνι, τα βυρσοδεψία, τα γυψάδικα, το τσιμεντάδικο κλπ.
Πριν την εγκατάσταση των προσφύγων είχαν αρχίσει να κτίζονται τα «Γαλλικά» του Καστρακίου (αργότερα τα «Γαλλικά» φτιάχτηκαν στον γκρεμό στη περιοχή Λιπασμάτων) για να φιλοξενήσουν τους ξένους εργάτες, τα «οικήματα» για να φιλοξενήσουν τους εργάτες των Λιπασμάτων και ακόμη είχαν αρχίσει να φτιάχνονται οι πρώτοι δρόμοι (όπως η Κανελλοπούλου) και να οργανώνεται το πρώτο μεταφορικό δίκτυο για την εξυπηρέτηση των εργοστασίων και των άλλων λειτουργιών. Επίσης υπήρχαν ελάχιστες κατοικίες όπου είχαν εγκατασταθεί από τον 19ο κι όλας αιώνα νησιώτες από Νάξο, Χίο κλπ.
Ρεπορτάζ της εποχής, δείχνει πως ήταν η Δραπετσώνα στις αρχές του αιώνα πριν έλθουν οι πρόσφυγες
«O γνωστός εις το αστυνομικό δελτίο χασισοπότης K. Παντελίσκος ή Γιάφας νωχελώς εξηπληρωμένος χθές επί της οδού Aγ. Διονυσίου παρά την Kρεμμυδαρούν διασκέδαζε μετά κτηνώδους απαθείας ρίπτων κατά των διαβατών φυσήγγια δυναμίτιδος. Eις εκ τούτων ο Hλ. Γκριτζόλης παρ' ολίγον να έπιπτε θύμα της άγριας διασκεδάσεως του αθλίου εκείνου κακοποιού”
(Σκριπ 1/8/1909).
Xθές περί τα ξημερώματα ο N. Σιγάλας μεταβαίνων εις την παρά τον Aγ. Διονύσιον οικία του υπέστη καθ' οδόν δολοφονική επίθεση υπό τριών αγνώστων, οίτινες ετραυμάτισαν αυτόν θανασίμως εις την αριστερά ωμοπλάτη και τον βραχίονα. Διαβάται διέλθοντες εκείθεν, εύρον τον τραυματία λιπόθυμο λίμνης αίματος. Aι δράσται αγνοούνται»  (Σκριπ 12/9/1909)
Το 1863 μετεγκαταστάθηκε στην παραλία της Δραπετσώνας το Λοιμοκαθαρτήριο, δυτικά του όρμου της Κρεμμυδαρούς: και έδωσε το όνομά του στην περιοχή, αλλά και την απαξίωση στο χώρο, που κουβαλούσε η λειτουργία του υπό αθλιότατες συνθήκες. Μια σωρεία παραγκών που στο μεταίχμιο του αιώνα ήταν επιπλέον φυλακή και τάφος για τους χολεριασμένους.
Το 1852, γράφει ο ίλαρχος και φρούραρχος Γ. Αγγελόπουλος, ο Πειραιάς είχε τρεις περιπάτους. Ο ένας από αυτούς τους τρεις μαγευτικούς πειραιώτικους περιπάτους ήταν στην παραλία της Δραπετσώνας, όπου μετά το 1885 ο Πρεβεδούρος και ο Κράκαρης έφτιαξαν ξύλινα μπάνια, ακριβώς στο λιμανάκι της Κρεμμυδαρούς.
Ο χώρος Υποδοχής

Η Δραπετσώνα στις αρχές του αιώνα λίγο διέφερε από την κατάσταση της ερήμωσης καθώς ελάχιστες εγκαταστάσεις υπάρχουν στις ακτές της. Ιδιοκτησίες υπάρχουν χωρίς όμως εκμετάλλευση. Το 1712 καταγράφεται μια αγοραπωλησία στην Τραπετσώνα όπως λεγόταν τότε η Δραπετσώνα. O μεγαλοεπιχειρηματί·ας της εποχής εκείνης, αρβανίτης –όπως δείχνει και το όνομα- Κόλλιας Μαλαγάρης αγοράζει πενήντα στρέμματα στην Tραπετσώνα. Tο τοπωνύμιο Trabezon αναφέρεται και στο βιβλίο των Stuart και Revelt, που γράφεται το 1756.
Στις αρχές του 20ου αιώνα υπάρχουν πολύ λίγα και σκόρπια σπίτια (χαμόσπιτα βασικά) που κατοικούντο από νησιώτες που εγκαταστάθηκαν εδώ για διάφορες δουλειές είτε στις πρώτες βιομηχανίες και βιοτεχνίες είτε σε λιμενικά έργα.
Όταν η πόλη κτίστηκε, μετά το 1922, ισοπεδώθηκε το φυσικό περιβάλλον το οποίο την εποχή πριν τους πρόσφυγες αποτελείτο από χαμηλούς λόφους (που υπάρχουν βέβαια και σήμερα καλυμμένοι με οικοδομές), το οποίο είχε χαμηλή σχετικά βλάστηση και σε μεγάλο μέρος του ήτανε πετρώδες. Την εικόνα αυτή δίνουν και όλα τα σχεδιάσματα του Πειραιά κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Υπήρχαν βέβαια και ομαλές και επίπεδες επιφάνειες κατάλληλες για παρατήρηση, που χρησιμοποιήθηκαν και στις μάχες που δόθηκαν κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης.
Ο σχετικά λοφώδης αλλά τετραγωνισμένος χώρος που ονομαζόταν Τραπεζώνα (ίσως και εξ αιτίας του σχήματός του) είχε τριγύρω του όρμους και μικρούς λιμένες. Πολύ κοντά στον κεντρικό λιμένα του Πειραιά που αποτελούσε το ανατολικό του σύνορο ήταν ο υπήνεμος όρμος της Κρεμμυδαρούς, εκεί που στη συνέχεια έγιναν οι Δεξαμενές. Στην περιοχή αυτή ήταν εμφανή τα ίχνη του τείχους του Κόνωνα, της Ηετιώνειας Πύλης με ένα κυκλικό και ένα τετράγωνο πύργο, αλλά και του Αφροδίσιου Ιερού, ενώ η όλη περιοχή ήταν γεμάτη τύμβους και ορθογώνιες πλάκες (επιτάφιες) που ονομάζονταν τράπεζες (και εξ αυτού η προέλευση του πρώτου ονόματος της Δραπετσώνας ως «Τραπεζών»)
Από το βιβλίο της Λ. Μιχελή μια περιγραφή της Ανατολικής πλευράς της πόλης:
Tο παλιό νεκροταφείο του Πειραιά βρισκόταν τότε γύρω από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, στην Δραπετσώνα.
Tο νεκροταφείο αυτό δεν αναφέρεται στο πολεοδομικό χάρτη των Κλεάνθους - Schaubert, του 1834. Όμως ο ναός που υπήρχε απ' τον καιρό της Τουρκοκρατίας και  γύρω του, περίπου 1770, είχαν χτιστεί κελιά για τους αγρότες που πήγαιναν εκεί για την συγκομιδή των καρπών των γειτονικών δέντρων, που ανήκαν στην εκκλησία.
Tο 1834 ένα μέρος της περιοχής παραχωρήθηκε στο Δήμο Πειραιά από την εκκλησία για να χρησιμεύσει σα νεκροταφείο, με τον όρο να μεγεθυνθεί και να ανακαινισθεί ο ναός. Αργότερα, ένα τμήμα του νεκροταφείου αυτού παραχωρήθηκε στους Δυτικούς συμμάχους κατακτητές (στα 1851) "επειδή, μη έχοντες ίδιον νεκροταφείο, αναγκάζονταν να θάβουν τους νεκρούς των τήδε κακείσε".
O Άγιος Διονύσιος βρισκόταν πια μέσα στα όρια της παλιάς πόλης όταν, μεταξύ 1883 και 1887, αγοράστηκαν από το Δήμο οικόπεδα στην Ευγένεια, για να ιδρυθεί εκεί νέο νεκροταφείο -ώστε με προέκταση του Σχεδίου Πόλεως να αφεθεί ελεύθερη η περιοχή του Αγίου Διονυσίου για την οικοδόμηση κατοικιών.
Tο 1922, η γύρω από τον Άγιο Διονύσιο περιοχή του παλιού νεκροταφείου απαλλοτριώθηκε, για να εγκατασταθούν εκεί πρόσφυγες από την Μικρά Aσία, και του Πόντου.
H εγκατάσταση αυτή των προσφύγων εξαπλώθηκε πέρα από τον Άγιο Διονύσιο σ' όλη την Δραπετσώνα δυτικά έως τον Ακροκέραμο, και βόρεια στο Κερατσίνι προς τα Ταμπούρια.»
Η Δραπετσώνα στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν  ακόμη στις ακτές της ένας ειδυλλιακός τόπος περιπάτου και μια όμορφη περιοχή με τύμβους και πλάκες από αρχαία μνημεία, σε ένα λόφο που κατέβαινε ομαλά προς τη θάλασσα και έφτιαχνε ένα όμορφο φυσικό τοπίο. Ωστόσο σε ορισμένα της σημεία το βράδυ ήταν πολύ επικίνδυνη περιοχή καθώς δεν υπήρχε ούτε ηλεκτροφωτισμός ούτε δρόμοι ούτε σπίτια παρά μόνο ελάχιστες εγκαταστάσεις.
 Το 1893, το σημείο αυτό ενισχύθηκε με την κατασκευή του νεωλκείου0 Αδελφών Βασιλειάδη και την μετεγκατάσταση του μηχανουργείου τους (αρχές 20ού αι.). Ακολούθησαν στα βορεινά του τα Λιπάσματα (1909), ο Ηρακλής (1911), το βυρσοδεψείο (1910) και το Γυψάδικο (1920). Ανατολικά, η καρβουνόσκαλα κι οι πετρελαιαποθήκες.
Ανατολικά, η Ηετιωνία και τα Βούρλα έσφυζαν από ζωή και τα παρεπόμενά της.
«Χθες τη νύχτα ο δίοπος του Β. Ναυτικού Εμ. Κουνέλης μετά του κουρέως Σπυρ. Μπουνέση εν καταστάσει μέθης διατελούντες προξένησαν ταραχάς εις τους άνωθεν του Νεκροταφείου δυσωνύμους οίκους τραυματίσαντες και μίαν γυναίκα. Αμφότεροι συνελήφθησαν».
(Εμπρός 1/8/1898).
ΤΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ

Το 1910, η εταιρεία Λιπασμάτων στο βραχώδη και έρημο τότε χώρο της εγκατάστασης της, κατασκεύασε οικισμό που περιλάμβανε διαμερίσματα σε μονώροφα, διώροφα και τριώροφα κτήρια, για 325 άτομα. Ήθελε να ελκύσει προσωπικό και να συγκρατήσει τους Έλληνες και ξένους τεχνίτες, που μετακαλούσε.
Ο συνοικισμός ονομάστηκε «Οικήματα»[2] και εμπνευστής τους ήταν ο πρόωρα χαθείς Λεόντιος Οικονομίδης, μέτοχος τότε του εργοστασίου. Η κατασκευή τους ολοκληρώθηκε το 1918 και στοίχισαν 891.000 δρχ.
Μετά τον Αγ. Διονύσιο, τα Οικήματα, ήταν ο δεύτερος χρονικά αξιόλογος οικισμός της Δραπετσώνας και αυτός πάλι με την ίδια αιτία, δηλαδή την εργοστασιακή πρόσδεση των οικιστών στο χώρο. Αλλά η σχέση των νέων οικιστών απέναντι στο εργοστάσιο Λιπασμάτων και μεταξύ τους, είχε άλλο, πατερναλιστικό χαρακτήρα.
Τα «Οικήματα» με τεράστιες αλάνες και πράσινο στον περίγυρο, με μεγάλο εσωτερικό και ενιαίο ακάλυπτο στις τριώροφες και διώροφες, με νερό και λουτρό, ήταν προνομιούχα για τις νοικοκυρές και παράδεισος για τον παιδόκοσμο.
ΚΡΕΜΜΥΔΑΡΟΥ

Στην «Ηετιώνια» ακτή στο αριστερό κύκλωμα του λιμανιού ήτανε κι εκεί όρμος που ονομαζότανε «Κρεμμυδαρού» ή «Λιμανάκι». Κατά τα χρόνια 1845-1914 έγιναν εκεί τα πρώτα μπουζουξίδικα, όπου εκεί συγκέντρωναν τους μάγκες και τους ναυτικούς της εποχής εκείνης. Εκεί επίσης προς τα μέσα στην «Κρεμμυδαρού» ήταν η ιστορική περιοχή όπου είχαν δημιουργηθεί τα σπίτια ανοχής τα λεγόμενα από τότε και μέχρι σήμερα τα «Βουρλά».
Να σημειωθεί ότι η περιοχή αυτή σε αρκετά μεγάλη έκταση, από την Κρεμμυδαρού της Δραπετσώνας και μέχρι πέρα προς τον Πειραιά, ήτανε «ελώδη» με στάσιμα νερά, τη γεμάτη αναθυμιάσεις.
[ΣΗΜ.: Τα Οικήματα γκρεμίστηκαν, σταδιακά, επί δικτατορίας, ο χώρος έγινε χωματερή και η Δραπετσώνα έχασε τον κοινωνικό, τον φυσικό και τον πολιτιστικό πλούτο, που περιλάμβανε η περιοχή. Βέβαια, ήδη από τη δεκαετία του 50, είχε γίνει αντικείμενο συναλλαγής και καταργήθηκε η ρυμοτομία της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η ενοποίηση της ιδιοκτησίας των γύρω εργοστασίων]

ΒΡΩΜΟΛΙΜΝΗ

Τα στάσιμα αυτά νερά αποτελούσαν το μεγάλο πρόβλημα της περιοχής «βρωμολίμνη Ζέας» λίμνη πίσω από τον Άγιο Διονύσιο και μέχρι την Κρεμμυδαρού της Δραπετσώνας (το τέλμα, οι πυρετοί, ο τύφος), που ακόμα η γενιά του 1850-1880 τον θυμόταν να πλημμυρίζει και να πηγαίνουν οι άνθρωποι από εκεί με βάρκα στον Πειραιά. Το πρόβλημα απασχόλησε από τις αρχές του 1836 το Δήμο Πειραιώς που έλεγχε και τις συνοικίες, οπόταν άρχισαν να γίνονται εργασίες – επιχωματώσεις με πέτρες και χώμα από τον Άγιο Διονύσιο μέχρι το άλλο άκρο της λίμνης.
Μετά τον Άγιο Διονύση και μέχρι την Κρεμμυδαρού όμως δεν το επιχωμάτωσαν γιατί ήτανε ανηφορικό το τμήμα αυτό αυτής της περιοχής. Έτσι έμεινε εκεί λασπώδες το μέρος (βούρκος) και σιγά-σιγά με τα χρόνια γέμισε εκεί όλο βουρλόχορτα.
Έτσι έμεινε από τότε η ονομασία αυτή του τόπου εκεί, τα «βούρλα». Για την περιοχή αυτή -εκατό μέτρα μετά τον Άγιο Διονύση– λεγόταν τότε ότι την είχε κατακτήσει και την έκανε κτήμα του κάποιος Πιπινέλης (ο παππούς του Πιπινέλη του Νεώτερου που χρημάτισε Υπουργός επί Δικτατορίας της επταετίας του 1967-1974). Το 1870 περίπου, αφού το αποξηράνανε και το καθάρισαν από τα βουρλόχορτα, το μπάζωσαν και το ισοπέδωσαν. Αυτός λοιπόν ο μεγαλόσχημος πολιτικός σκέφτηκε να επενδύσει τα χρήματά του σε μια επικερδέστατη επιχείρηση (πορνείο).
Κατά το έτος 1898 περίπου σε έκταση ολόκληρου αυτού του οικοδομικού τετραγώνου, που περιορίστηκε από μια υψηλή μάνδρα, έκτισε τρεις διπλές σειρές από χαμηλοτάβανα δωμάτια (περίπου 22 σε κάθε σειρά) και στέγασε περίπου 70 πόρνες, όπου σύχναζαν κυρίως ναυτικοί. Όπως ο Ρωσικός στόλος, ο Αγγλικός στόλος και ο Ελληνικός στόλος, καθώς και Έλληνες πολίτες με συμπεριφορά καθόλου κόσμια. Δημιουργούσαν κάθε τόσο μεγάλης έκτασης επεισόδια.
Έτσι ο τόπος αυτός από τα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τον πόλεμο του 1940 ήταν η Μέκκα του εταιρισμού στον Πειραιά, πριν να μετατραπούν σε δικαστικές φυλακές.


ΟΙ ΑΚΤΕΣ
Αυτός λοιπόν ο όρμος –το λιμανάκι στην Κρεμμυδαρού- είχε το όνομα Μόλος του Βασιλιά Γεωργίου Α’ και από το Κέντρο, το Μπουζουξίδικο του Κράκαρη, το λέγανε «ο κάβος Κράκαρη». Οι ναυτικοί και οι χασικλήδες, διωγμένοι από τις σπηλιές της Πειραϊκής Χερσονήσου, καταλήξανε στα όρια Αγίου Διονυσίου – Δραπετσώνας, όπου εκεί συγκεντρώνονταν στις παράγκες απολαμβάνοντας την χασισίδικη μέθη, όπου γίνονταν και συμπλοκές τόσο μεταξύ τους όσο και με την αστυνομία.
Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα γεννήθηκε το ρεμπέτικο τραγούδι και ανακατεύτηκε με τους ανατολικούς αμανέδες, τα αρμένικα τραγούδια και τα νησιώτικα.
Δυτικά στη μπούκα και αριστερά στην είσοδο του λιμανιού ιδρύθηκε το 1860 το Μηχανουργείο – και αργότερα «Ναυπηγείο του Βασιλειάδη». Τότε το 1861 οι Αδελφοί Μελετόπουλοι, οι τότε τσιφλικάδες, που κατείχαν –μετά την Επανάσταση του 1821- όλη την περιοχή τόσον της Δραπετσώνας όσο και του Κερατσινίου, αγόρασαν και στο μόλο του λιμανιού της Τραπετζώνας, όπως λεγότανε τότε, ένα οικόπεδο από τον Ν. Γκίκα πλάτους 90 μέτρα και μήκους 100 μέτρα.
Αυτό δεν το πούλησαν το 1881, 7 Ιουλίου, στο Δήμο Πειραιώς προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για Δημοτικά Σφαγεία, τα οποία τελειοποιήθηκαν το έτος 1883. Στο ιστορικό αρχείο του Δήμου Πειραιώς βρίσκεται το συμβόλαιο αγοράς, με το πρόχειρο σχεδιάγραμμα του οικοπέδου συνοδευόμενο με την εξής σημείωση:

 «Ο Δήμος Πειραιώς έχει παρά την Τραπετζώνα το τελειώτερο εν Ελλάδι «Σφαγείον» εις απόστασιν 20 λεπτών εκ της πόλεως, καθώς και προς την θάλασσαν της Σαλαμίνος».

Μάνδρα του Λούκου
Εκεί κατά την απόκρημνη περιοχή του κρεμνού, έναντι του όρμου Βασιλειάδη είχε δημιουργήσει παράλληλα και κάποιος ονόματι Λούκος, «Στάβλους» ασκεπής για τα διάφορα ζωντανά προς σφάξιμο: Έτσι έμεινε τότε να λένε οι «Στάβλοι του Λούκου». Στο ιστορικό αρχείο του Δήμου σε κάποια παράγραφο –με τη βαριά καθαρεύουσα- γράφει: «Το 1883 εις θέσιν Δραπετσώνα (ωκοδομήθη πρωτοβουλία του δημάρχου Πειραιώς Σφαγείον εις το οποίον εδαπανήθησαν 50 χιλιάδες δραχμές)».
Όταν άρχισε τα έργα εγκατάστασής του το πρώτο μεγάλο εργοστάσιο των Λιπασμάτων, κατασκευάστηκε αμέσως πιο μπροστά από την διεύθυνση της εταιρείας Λιπασμάτων ο μοναδικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος, ο οποίος δρόμος άρχιζε από κει που θα γινόταν το εργοστάσιο, διασχίζοντας κατακόρυφα την Δραπετσώνα, κατ’ ευθείαν μέχρι το υπόβαθρο σημείο μετά από την θέση Βουρλά και πριν από την εκκλησία στον Άγιο Διονύσιο.

Πεζογέφυρα και Τροχογέφυρα
Τότε κατασκευάστηκαν και οι δύο γέφυρες, η πεζογέφυρα και η γέφυρα των τροχοφόρων για να εξυπηρετηθούν τα μέσα μεταφοράς για το υπό κατασκευή εργοστάσιο, καθώς επίσης για να συνδεθεί με τον Πειραιά και Αθήνα η Δραπετσώνα. Τις γέφυρες αυτές συνηθίστηκε να τις λένε «Γέφυρες του Άη-Διονύση». Η άσφαλτος ο «Μεγάλος δρόμος», όπως τον έλεγαν τότε, γιατί ήτανε τότε ο μοναδικός μεγάλος ασφαλτοστρωμένος δρόμος στην Δραπετσώνα – τότε εκείνα τα χρόνια – κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή γινότανε ο δρόμος περιπάτου τόσο για τους νέους όσο και για τους μεγάλους.

Τα Γαλλικά το 1924
Η Γαλλική Εταιρία που είχε αναλάβει τη διαμόρφωση του χώρου για την κατασκευή του λιμανιού, έκανε τους εκβραχισμούς από την βορειοδυτική πλευρά της Δραπετσώνας και κατά σειρά από την ακτή Βασιλειάδη, όπως άρχιζε ο κρεμνός, μέχρι τον όρμο της Κρεμμυδαρούς πάνω από τις μόνιμες δεξαμενές, όπου εκεί έσβηνε κατηφορικά ο κρεμνός.
Όταν έγινε η τέλεια διαμόρφωση του λιμανιού και ισοπεδώθηκε από την ακτή με 500 μέτρα μέσα προς την Δραπετσώνα, δημιουργήθηκε ένας λόφος δύσβατος όλο αγκάθια. Στη χέρσα αυτή περιοχή μέχρι διακόσια μέτρα περίπου, ο Ο.Λ.Π. την ισοπέδωσε. Την περιοχή αυτή η Διεύθυνση του Ο.Λ.Π. την διέθεσε για να κατοικήσουν οι Γάλλοι Μελετητές λιμενολόγοι και ειδικοί τεχνικοί, οι οποίοι είχαν έλθει με τις οικογένειές τους. Εκεί λοιπόν τους έφτιαξαν κάτι ομοιόμορφα σπιτάκια ξύλινα με κεραμίδια πολύ ωραία και γραφικότατα, όπου και εγκαταστάθηκαν με τις οικογένειές τους. Η περιοχή αυτή συνηθίστηκε και λέγονταν από τότε τα «Γαλλικά» επειδή κατοικοέδρευσαν εκεί οι Γάλλοι. Τότε φεύγοντας οι Γάλλοι λεμενολόγοι και λοιποί τεχνικοί εγκατέλειψαν τα γραφικά σπιτάκια.
Ο Ο.Λ.Π. τα ενοίκιασε με μίσθωμα σε διάφορους ανώτερους υπαλλήλους του και εγκαταστάθηκαν με τις οικογένειες τους στα έτοιμα εκείνα σπιτάκια, δημιουργώντας μια καινούργια γειτονιά από ελληνικές οικογένειες.
Έτσι, επί πολλά χρόνια η περιοχή αυτή λεγότανε στα «Γαλλικά». Αυτό ήτανε τότε το πιο ωραίο και το πιο καθαρό ακραίο τμήμα της Δραπετσώνας.
Μετά από διακόσια περίπου μέτρα δυτικά, εκεί όπου τελείωνε ο κρεμνός που ήτανε ένα χέρσο τμήμα κατηφορικό πριν από τα Σφαγεία, στα παράλια του λιμανιού ήτανε οι στάβλοι του «Λούκου» που συγκέντρωναν τα διάφορα ζώα για σφάξιμο.

 Βούρλα
 Μετά την απόκτηση της Ανεξαρτησίας μας το 1827, ο λιμένας Αλών, νότια του Αγ. Διονυσίου, δεν είχε βέβαια κρηπιδώματα (ολοκληρώθηκαν το 1927), αλλά διατηρούσε την πάλαι ποτέ φυσική του διαμόρφωση, δηλ. της ελώδους λιμνοθάλασσας, γεμάτης από φυτείες βούρλων (βουρλιές) όπου οι κυνηγοί θήρευαν αγριόπαπιες. Περί το 1836 μεγάλο μέρος της δυτικής του πλευράς επιχωματώθηκε σαν δυσπρόσιτο και νοσογόνο.
«Η έναρξις θέλει γίνη από το μέρος των Βρούλων και του Βάλτου, καλυπτόμενων διά λίθων και χωμάτων…» (Υπόμνημα Δημάρχου Πειραιά 29/2/1836)
Οι φυτείες αυτές έδωσαν το όνομα στην περιοχή και στους περιώνυμους οίκους ανοχής που, αργότερα τους φιλοξένησε (το 1876). Την εργολαβία για την κατασκευή και λειτουργία τους ανέλαβε σαν εκπρόσωπος ομάδας κρυφών ιδιοκτητών, κάποιος εργολάβος Ν. Μπόμπολας, με το αζημίωτο, προς χρήση των πληρωμάτων των ξένων καραβιών, αλλά και για να βρίσκονται μακριά απ’ το κοινωνικό γίγνεσθαι των κατοίκων του Πειραιά, στην έρημη τότε Δραπετσώνα. Στην αρχή κτίστηκαν μικρά δωμάτια, που αργότερα περιφράχτηκαν.
Από συστάσεώς τους τα ίδια τα Βούρλα, αλλά και ο περίγυρός τους, έγιναν εστία και θέατρο κάθε είδους αντικοινωνικής δραστηριότητας.
Ήδη πριν από το 1924, επί χωροφυλακής, είχε εγκατασταθεί εκεί ο σπουδαιότερος τεκές (χασικλίδικο) του Σωτηράκη που έκλεισε όταν ανέλαβε η Αστυνομία Πόλεων. Όμως ξεπήδησαν άλλα και λειτουργούσαν σαν κάτι περισσότερο από τα σημερινά καφενεδάκια. Ένα τέτοιο πάνω από το σταθμό του Λαρισαϊκού ήταν της κυρά-Ρήνης της Σμυρνιάς, μια κατακόμβη που δύσκολα περιφέρονταν τρία άτομα.
Τεκέδες
Η έκταση και η διάδοση του χασίς και των ναρκωτικών ξεπερνούσε τα όρια του Χιώτικου συνοικισμού και των Λιπασμάτων. Είχε αγκαλιάσει κι άλλους Δραπετσωνίτικους χώρους. Υπήρχαν λοιπόν και αλλού τεκέδες.
Στον Αγ. Διονύση ο τεκές του Σωτηράκη ήταν για τους «ποντικούς» και τους «λαχανάδες» των σιδηροδρόμων, καθώς επίσης και του Σάλωνα, που κάθε τρεις μήνες μετακόμιζε. Το 1924 ο Καπλάνας, γνωστός τεκετζής στα Μπουτέικα (Καστράκι) είχε κρεμάσει έξω απ’ το τεκέ του άσπρο ματωμένο πουκάμισο, σημάδι να μην πλησιάσει αστυνομικός. Τελικά έγινε έφοδος με εκατέρωθεν θύματα.
Σ’ αυτό το συνονθύλευμα παρανομίας και ονείρου, αδιεξόδου κι ελπίδας ανακατεύονταν πολλοί «παλικαράδες», που ήταν στην υπηρεσία πολιτικών για προστασία και εκβιαστική ψηφοθηρία.
Αλλά η περιθωριακή δράση των Χιώτικων ήταν πολυποίκιλη. Και για να ερμηνευτούν σωστά τα στοιχεία που η Δραπετσώνα γέννησε είναι ανάγκη να διεισδύσουμε στην αλήθεια, χωρίς υστεροβουλία και σεμνοτυφία.
Τόσο οι άνδρες του λιμεναρχείου, όσο και οι ναύτες εξόδου του Πολεμικού Ναυτικού των πλοίων που ναυλοχούσαν στο Φάληρο και τον Προλιμένα, αποτελούσαν μάστιγα εκείνη την εποχή για τον Πειραιά. Ήταν απείθαρχοι, μάγκες και αλληλέγγυοι σαν συντεχνία. Φορούσαν στραβά το καπέλο, ανασηκωμένη πίσω τη μπελαμάνα και βγαλμένες μπροστά τις πλαϊνές τσέπες. Ήταν προκλητικοί, συνήθως μεθυσμένοι και όταν δεν τα έβαζαν με τους βαρκάρηδες και τους χαμάληδες τσακώνονταν μεταξύ τους. Η Δραπετσώνα με τα ταβερνάκια, τα ουζάδικα, τα Βούρλα και τα «Χιώτικα» ήταν η πιάτσα πρώτης τους επιλογής, πάντοτε παρούσα και το ίνδαλμα κάθε παρανόμου και κάθε πόρνης, όπως δείχνει και το παρακάτω στιχάκι
            Ναυτάκι τόνε θέλω ‘γω
            τον αγαπητικό μου
            Να βάζει λάδι στο μαλλί
            να βρίζει το σταυρό μου.
Οίκος Ανοχής

 Τα βούρλα ήταν οίκος ανοχής που ανήκε στον τύπο μπορντέλο-στρατώνας (πολλές πόρνες). Δεν ήταν δηλαδή ξενοδοχείο με γυναίκες που εκδίδονταν αλλά στρατώνας. Μια γειτονιά κλεισμένη μέσα σε ένα κτίριο.
Στα πορνεία-ξενοδοχείο όλα κατέχονται και διευθύνονται από την μαντάμ. Στο πορνείο-στρατώνα δεν υπάρχει μαντάμ. Η κάθε πόρνη έχει ένα δωμάτιο όπου δουλεύει για λογαριασμό της. Γύρω οι προστάτες (νταβατζήδες) σφάζονται σαν κοτόπουλα. Γι’ αυτό σε τέτοια πορνεία  υπάρχει, πάντοτε, αστυνομία. Τα Βούρλα αποτελούν το τυπικότερο παράδειγμα πορνείου αυτού του τύπου.

Για να καταλάβουμε την τότε λειτουργία αυτού του οίκου ανοχής θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ήταν ουσιαστικά εκτός του ιστού της κύριας πόλης Για να φτάσει εκεί κανείς από τον Ηλεκτρικό σταθμό ή την Παλαμηδίου, έπρεπε να περπατήσει σχεδόν μια ώρα. Το 1910 καταργήθηκε το νεκροταφείο του Αγίου Διονυσίου. Μέχρι το 1922 που άρχισε να εποικίζεται η Δραπετσώνα η περιοχή παρέμεινε επικίνδυνη – ιδίως τη νύχτα όταν όλα ήσαν θεοσκότεινα. Τα Βούρλα απαρτίζονταν από τρία διώροφα κτίρια σε σχήμα Π. Κάθε πλευρά είχε 24 (12+12) δωμάτια, ήτοι εν σύνολο 72 δωμάτια=72 πόρνες. Το σχήμα Π έκλεινε με μια ψηλή μάντρα. Στη μέση της αυλής υπήρχε ένα σπιτάκι: το ισόγειο, το καφενεδάκι των νταβατζήδων και στο πάνω πάτωμα έμενε η αστυνομία. Η αυλή –και γενικότερα τα Βούρλα- είχαν μόνο μια πορτάρα. Όποιος νταβατζής ήθελε να καθορίσει με κάποιον αντίπαλό του, την έστηνε στην πορτάρα και περίμενε. Εκείνη την εποχή οι νταβατζήδες δεν αστειευόντουσαν…
Σ’ αυτά τα στέκια ήταν παρούσες οι γυναίκες, άλλες αγουροξυπνημένες και βαρύθυμες και άλλες ευδιάθετες και φλύαρες. Μερικές, πίνοντας το καφεδάκι, απολάμβαναν και το τσιγάρο, ενώ οι πιο κεφάτες το ’ρίχναν στο χορό, χασάπικο και ζεϊμπέκικο κατά προτίμηση. Είχαν όμως και το νου τους έξω που στάλιζαν οι επισκέπτες. (…)
Σίγουρα, πουθενά αλλού δεν ήταν τόσο χαμηλή η διατίμηση όσο στα Βούρλα. Μόνον ένα εικοσιπεντάρικο η επίσκεψη! Στο τρίτο κατά σειρά συγκρότημα μάλιστα – απάνω δεξια– που ήταν μαζωμένες οι πιο ηλικιωμένες και άσχημες, κατέβαιναν παρακάτω από μισοτιμής κάμποσες φορές, κοντολογής στο δεκάρικο. (…)
Όσοι έμεναν στη Δραπετσώνα, ήταν κοντογειτόνοι, αφού η μάντρα βρισκόταν στη συνοικία τους, περιτοιχισμένη από προχειροκατασκευασμένες προσφυγικές πολυκατοικίες και κανα δυό εργοστάσια. Εκείνοι, εξ άλλου, που γυροβολούσαν από το Κουτσουκάρι, τα Γερμανικά, τις Κοκκινιές –Παληά και Νέα– από το Πέραμα, το Κερατσίνι και τα Ταμπούρια, είχαν οπωσδήποτε ομαλή πρόσβαση. Όλους τους άλλους όμως, από τον Πειραιά την Αθήνα και τα Προάσιια, τους χώριζε η σιδηροδρομική γραμμή που ξεκινάει από το Σταθμό Λαρίσης, εκεί κοντά στην εκκλησιά του Άη–Διονύση (…)
Ανάμεσα σ’ εφτά δεκάδες γυναίκες κι ο πιο δύσκολος και εκλεκτικός κάποια θάβρισκε της αρεσιάς του.
Οι Μικρασιάτισσες, όλες χωρίς διάκριση, προσαγορεύονταν Σμυρνιές, ενώ εκείνες που προέρχονταν απ’ όλη η Θράκη, ως πέρα τη Βασιλεύουσα, Πολίτισσες. Οι Μακεδόνισσες, Θεσσαλές, Ηπειρώτισσες, Στερεοελλαδίτισσες και Πελοποννήσιες, συλλήβδην βλάχες! (…)
Μια κοντέσσα, από τα γαλανά νερά του Ιονίου, με ζηλευτή επίδοση μάλιστα στους ρεμπέτικους χορούς, που το ντύσιμό της θα ταίριαζε ίσως μ’ εκείνο που έλεγε το τραγούδι. (…)
Με τα χιονάτα σοσσόνια, ασορτί με τα παπούτσια και την κάτασπρη φαρδιά κορδέλα στα μαλλιά, σε γοήτευε μολονότι το τραγούδι πού ’παιζε ο φωνόγραφος ήταν λιγάκι σέρτικο και οι φιγούρες κάπως τολμηρές. Χορεύοντας τούτη, συνόδευε χαμηλόφωνα την αριστοτεχνική εκτέλεση του βετεράνου Στράτου, ξεστομίζοντας στην κατάλληλη στροφή ένα ρυθμικό παρατεταμένο σσσσσσ! ενώ η τεντωμένη δεξιά παλάμη έσκιζε σαν σπαθί τον αέρα στον ίδιο τέμπο:
Αγα–α-πώ μια–α–ά πα–ντρε–με–ε–έ–νη
Όμ–ο–ο–ο–ορφη, κα–α–α–λο–οο–ντυμένη.
Όομ–ο–ο–ο–ορφη, κα–α–α–λο–οο–ντνμένη
–σπιτο–ο–ο–νοικο–ο–οκυ–υ–υ–ρεμένη!
 Μ’ έχει και με καμαρώνει και ποτέ δε με μαλώνει.
Είν’ ωραία και μ’ αρέσει – ήσυχη και με προσέχει.
Θα μου χτίσει και παλάτια – στολισμένα με διαμάντια
Νάρχονται τα χανουμάκια – να μας παίζουν μπουζουκάκια!

Εκτός από η γλάστρα με τα γεράνια και το χρωματιστό φωτάκι που ήταν καλυμμένο με μικρό αμπαζούρ κι έφεγγε κάτω από το γείσο της πόρτας, περιβάλλοντας με την κόκκινη ανταύγειά του όλη την επιφάνεια της μικρής ταμπέλας, όξω από το παραθυράκι ήταν προσαρμοσμένο ένα μεγάφωνο που δονούσε τους αιθέρες με τα γεμάτα περιπάθεια τραγούδια ης Ανδαλουσιάνας Κάρμεν, πότε από τη θρυλική Ιμπέριο Αρζεντίνα στα σπανιόλικα και πότε στα ελληνικά από την υπέροχη Δανάη.

ΗΜΕΙΣ, η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ ΔΙΑΤΑΣΣΟΜΕΝ….

Περί κοινών γυναικών και οίκων ασωτίας

Κατά το έτος 1894 την 11η Απριλίου, ημείς Διευθυντής της Διοικητικής Αστυνομίας Αθηνών και Πειραιώς, παρατηρήσαντες ότι αι κοιναί γυναίκες κατοικούσιμ εν αμφοτέραις τες πόλεσιν Αθηνών και Πειραιώς εις συνοικίας και οδούς, ένθα η παρουσία αυτών προξενεί σκάνδαλον, και περιφέρονται εις τους δημοσίους περιπάτους και οδούς προς βλάβην των ηθών, ότι πολλοί νέοι έπαθον εξ αφροδισίων παθών ένεκα της λάθρα εξασκουμένης πορνείας προς μεγίστην βλάβην της δημοσίας υγείας, έχοντας δε υπόψη τα άρθρα 50 και 55 ….                  Διατάσσομεν
 1)………
2) Αι κοιναί γυναίκες διαιρούνται εις τρεις τάξεις, πρώτης δευτέρας και τρίτης. Και αι μεν πρώτης τάξεως θέλουν διαμένει εις ιδιαιτέρας κατοικίας, αι δε δευτέρας εις τινά των εν ταις πόλεσιν Αθηναών και Πειραιώς τηρουμένων οίκων ασωτίας, και αι τρίτης εις τα αν Αθήναις μεν χαμαιτυπεία τα κείμενα πλησίον των καταστημάτων του Αεριόφωτος, εν Πειραιεί δε εις τα προς δυσμάς του νεκροταφείου Πειραιώς υπάρχοντα τοιαύτα δημοτικά οικήματα (Βούρλα)