Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, πολιτικοί
πιασμένοι στις λίστες της Ζήμενς και των Υποκλοπών, ξεγέλασαν τον ελληνικό λαό
με τα προεκλογικά ψέματα περί αναδιαπραγμάτευσης και της μη περαιτέρω μείωσης
μισθών και συντάξεων, ξεγέλασαν και τον Κουβέλη με την Δημαρ τσουβαλιάζοντας
ένα κόμμα με ιστορία στην αριστερά στις δικές τους προδοτικές πολιτικές και
παρακαλάνε τώρα για τη δόση ώστε να δώσουν 25 δις. ακόμη στις Τράπεζες. Ζητάνε νέο δάνειο που θα το χρεωθούν οι Έλληνες πολίτες και υπόσχονται σαν εγγύηση γι αυτό το δάνειο ότι θα πάρουν άμεσα 13,5 από την τσέπη των Ελλήνων φορολογουμένων και
εργαζομένων φέτος και ότι θα παίρνουν και άλλα τόσα και ακόμη περισσότερα κάθε χρόνο από εδώ και πέρα για να αποπληρώσουν αυτό
το καινούριο δάνειο.
Μιλάνε για ανάπτυξη όταν βυθίζουν τη
χώρα σε βαθιά ύφεση. Ποιος καταναλωτής θα αγοράσει τα προϊόντα της ανάπτυξης
που ονειρεύονται; Μόνο για εξαγωγές θα προορίζονται αυτά τα νέα προϊόντα των νέων οικονομικών ζωνών των 300 ευρώ; Υπάρχει περίπτωση μια
τέτοια τρελή πολιτική χωρίς πάτο να έχει την παραμικρή λογική; Αν το παραμύθι
ακουγόταν (ακόμη και με κάποια συμπάθεια) το 2010, αν το παραμύθι ήταν πια προβληματικό
το 2011, σήμερα είναι κακόγουστο αστείο.
Όλο και περισσότεροι πείθονται, πλέον, πως
αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, και το οποίο είχε σαν συνέπεια το ξήλωμα όλης της
νότιας Ευρώπης, ήταν μέρος ενός μελετημένου σχεδίου. Δεν ήταν απλή
βλακεία των κυβερνώντων αλλά συνειδητή προδοσία, και στηρίχτηκε στην ύπαρξη (κατασκευή) εξωνημένων
πολιτικών που δωροδοκήθηκαν από τη Ζήμενς, καταγράφτηκαν στα κατάστιχα της
γερμανικής δικαιοσύνης και εκτέλεσαν το σχέδιο διάλυσης της Ελλάδας μη
μπορώντας να κάνουν αλλιώς. Έδωσαν τον Τσοχατζόπουλο σαν δείγμα του τι
ξεφτιλίκι περιμένει όσους τολμήσουν να μην συνταχθούν πίσω από το σχέδιο “σωτηρίας
της χώρας” και προχώρησαν. Τους είχαν και τους έχουν καταγεγραμμένους όλους
στις κασέτες των Υποκλοπών που υπέκλεπταν ακόμη και τον τότε πρωθυπουργό Καραμανλή. Έδωσαν κι εκεί μια δυο κασέτες με τον Ζαχόπουλο για να καταστήσουν σαφές το ξεφτιλίκι που περιμένει όποιον δεν υπακούσει τυφλά τις διαταγές και τους έδεσαν όλους χειροπόδαρα και τους σέρνουν όπου θέλουν. Με Καραμανλή και ΓΑΠ ως αρχηγούς της διάλυσης έφτασαν στον σκοπό τους. Και έχουν δεμένους
χειροπόδαρα όχι μόνο τους αρχηγούς (τους προαναφερθέντες και Σαμαρά-Βενιζέλο) αλλά και ολόκληρο στόλο πολιτικού προσωπικού που βγαίνει και υπερασπίζεται πολιτικές καταστροφής γιατί δεν μπορεί να μιλήσει ελεύθερα.
Ανάγκη μεγάλη να εξαφανιστούν όλοι
αυτοί που βρέθηκαν μπλεγμένοι στην πολιτική σκηνή την περίοδο 2000-2009 (ΠαΣόΚοι
και Νεοδημοκράτες υπουργοί, πρωθυπουργοί, γραμματείς κλπ). Τότε ήταν που καταγράφτηκαν όλοι
στις κασέτες του σκανδάλου των τηλεφωνικών Υποκλοπών και τότε δωροδοκήθηκαν και
καταγράφηκαν στις λίστες Χριστοφοράκου όλοι αυτοί που διατάχθηκαν να προχωρήσουν στην καταστροφή
της Ελλάδας που θα παρασύρει και τη Νότια Ευρώπη αρχικά και αργότερα και τους
ίδιους τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί που έχουν στο DNA τους την τάση κυριαρχίας και αυτοκαταστροφής νομίζουν ότι κάτι ξέρουν και κάτι πετυχαίνουν αλλά θα προσγειωθούν ανώμαλα και θα βρεθούν για τρίτη φορά στον άσσο μετά τις δυο μεγάλες τους ήττες στους
παγκόσμιους πολέμους που προκάλεσαν.
Ας γυρίσουμε στα δικά μας. Ο λαός διέσωσε τους προδότες το καλοκαίρι
του 2012 στις δυο απανωτές εκλογές. Στις πρώτες εκλογές του Μαΐου, ακόμη κι εγώ
ο ηλίθιος τους έδωσα φιλί της ζωής. Τον Ιούνιο μετήλθαν όλα τα μέσα και
κρατήθηκαν και με τη βοήθεια της ξεγελασμένης Δημαρ συνεχίζουν να προσπαθούν
ακόμη για την καταστροφή. Μένει στον λαό να τους εκπαραθυρώσει. Να τους ανατρέψει
με τα μέσα που του παρέχει η δημοκρατία, μη διστάζοντας να ωθήσει τα πράγματα
στα άκρα. Και τα κόμματα που έχουν δυναμική στον κόσμο πρέπει να συμβάλλουν
ώστε να απαλλαγεί η Ελλάδα από αυτή την άθλια κυβέρνηση. Ο εμφύλιος μπορεί να
περιμένει λίγο. Και υπάρχει και ένας ακόμη παράγοντας που μπορεί να αποβεί
αποφασιστικός και είναι η Δημαρ. Ο Κουβέλης, που δεν ανήκει προφανώς στον κύκλο
των προδοτών, αυτή τη στιγμή έχει τη δυνατότητα να απαλλάξει την Ελλάδα από
τους εξωνημένους που οδηγούν συνειδητά την χώρα στην καταστροφή (με ύφεση σωρευτικά
γύρω στο 25%, ανεργία στο 25-30% και ξεπούλημα κάθε περιουσιακού στοιχείου του
κράτους σε εξευτελιστική τιμή) ανοίγοντας τον δρόμο για μια άλλη εθνική
πολιτική. Δεν έχει σημασία αν για κάποιο διάστημα θα έχουμε περισσότερες ίσως
δυσκολίες. Σημασία έχει να μπει ένας πάτος στο βαρέλι, έστω κι αν φτάσουμε σε
αυτόν τον πάτο απότομα.
Η Δημαρ πρέπει να αντιληφθεί ότι αυτή
η δήθεν υπεύθυνη στάση, που δικαιολογεί και τον ΓΑΠ και τον Παπακωνσταντίνου
και τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά που “τα έλεγαν πρώτοι”, είναι μια ψευδαίσθηση,
μια κοροϊδία! Εμείς, οι πρώην Πασόκοι, που αυτή την ψευδαίσθηση την έχουμε
υποστεί και αυτή την κοροϊδία την φάγαμε αμάσητη, λυπόμαστε γι αυτή τη στάση.
Κανείς δεν αμφισβητεί τις καλές προθέσεις των Δημαριτών, πρέπει όμως κάποια
στιγμή να φύγουν από τον εσμό των Σαμαρά-Βενιζέλου, να πάψουν να στηρίζουν την
κυβέρνηση των Σαμαρά-Βορίδη-Άδωνη και να ξαναγυρίσουν στον χώρο της μάχης που δίνει
ο λαός. Δεν είναι μόνο ο Σύριζα που αντιστέκεται, είναι και το ΚΚΕ, είναι οι
Ανεξάρτητοι Έλληνες, είναι η Χρυσή Αυγή, είναι ο Θεοδωράκης, είναι ο Γλέζος,
είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται.
Η Δημαρ βλέπει τα οικονομικά όπως τα
μεταδίδουν το Μεγκα, ο Σκάϊ και ο Στουρνάρας και έχει αποφασίσει να κρατήσει
μια "υπεύθυνη" στάση πιστεύοντας ότι έτσι κρατάει την χώρα στο Ευρώ. Μέγα λάθος! Η
διολίσθηση που ακολουθούμε τώρα θα υποθηκεύσει κάθε μέλλον σε αυτή τη χώρα. Αν
δεν υπάρξει η ελπίδα ότι ΑΥΡΙΟ (ή ... κάποτε τέλος πάντων) θα δούμε αυξήσεις αντί
για μειώσεις, ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Χωρίς κατανάλωση στο εσωτερικό
δεν μπορεί να στηριχτεί καμιά επιχείρηση, ούτε καν το κινέζικο μοντέλο δεν
λειτουργεί έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου