Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Καλή χρονιά!


Ένα ποίημα του Γουίλκοτ Τρις για το τέλος του 2013 και την αρχή του 2014

Ε, σεις, ασαφείς προβολές του χωροχρονικού συνεχούς
κοιταγμένες από τον παραμορφωτικό φακό των τριών αξόνων
καμπυλώσεις των τριών προς την τέταρτη διάσταση
μεταξύ μεγίστων και ελαχίστων περιορισμένες

χους εις χουν είστε
δημιουργήματα της νευροφυσιολογίας σας
μορφές μάτριξ μπροστά απ’ τον εγκέφαλο
εγωιστικές, φοβισμένες, στο πουθενά εστιασμένες
προορισμένες να σβήσετε με την εναλλαγή ον-οφ
δημιουργοί και παίκτες του λογισμικού σας
εγκέφαλοι άπειρων δυνατοτήτων
κλεισμένοι στη φυλακή που χτίσατε γύρω σας

Ε, σεις, προβολές μεταβαλόμενες
κινούμενες ως κύματα, χωρίς ύλη
σταθείτε στο μέσον του φωτός
δείτε πόσο ακίνητο είναι το σύμπαν

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟΠΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ, Ιστορία μου, αμαρτία μου!


Δημοσκοπήσεις: Εργαλείο αναζήτησης της γνώμης του κόσμου; ή μήπως εργαλείο διαμόρφωσης της γνώμης του;

Η πειραϊκή εφημερίδα “Το Μέλλον” δημοσίευσε πρόσφατα μια δημοσκόπηση που δίνει την πρωτιά στον Ζαχαρία Ζούπη με 13% έναντι 12,5% του Τζανή και 11% του Μελά. Ακολουθούν ο Πατίδης με 7% και οι Κωνσταντινίδης, Βρεττάκος με 1% περίπου. Ακόμη το 16,5% λέει κανένας και 38% λένε “δεν ξέρω”
Αυτά τα αποτελέσματα βγήκαν με 6 υποψήφιους, αυτούς που μέχρι στιγμής έχουν εξαγγείλει την υποψηφιότητά τους. Προσθέτοντας στο ερωτηματολόγιο και άλλους τέσσερις που τα ονόματά τους ακούγονται (Σαλαλές, Πέτσας, Κουράκος, Αγγελική Μελά) τα ποσοστά γίνονται:
Μελάς και Μελά (αθροιστικά) 13%, Ζούπης και Τζανής από 10%, Πατίδης 6,5%, Κουράκος 2,5% Σαλαλές 2%, Πέτσας και Κωνσταντινίδης από 1,5% και Βρεττάκος 1% με 52% στο “κανένας” και στο “δεν ξέρω”

Πόσοι θα πιστέψουν ότι η δημοσκόπηση είναι πραγματική και ότι τα νούμερα δεν είναι μαγειρεμένα; Άγνωστο … ίσως κανείς, ίσως κάποιοι … Εις βάρος του Ζούπη που προηγείται είναι ότι όλοι ξέρουν πως οι δημοσκοπήσεις είναι η δουλειά του (επαγγελματικά) και οι εφημερίδες το προνομιακό του πεδίο. Το γεγονός είναι πάντως ότι την δημοσίευσε εφημερίδα του Πειραιά (το Μέλλον), γνωστή από πολύ παλιά με γνωστό δημοσιογράφο ιδιοκτήτη και διευθυντή, δηλαδή δεν είναι ανώνυμη ούτε είναι απλά μια φήμη που καταγράφτηκε σε επιφυλλίδα ή άγνωστο μπλογκ. Αυτό της δίνει μια σοβαρότητα και μπορεί να “χτυπηθεί” μόνο από άλλη με ανάλογα στοιχεία ή από την πραγματικότητα των εκλογών.


Στο μπλογκ Lucius Junius Brutus που όλοι ξέρουν ότι το γράφει ο δήμαρχος (συνεπικουρούμενος από τον Τέλη Βασιλάκη) αλλά που, επισήμως, είναι ανώνυμο, ανασκευάζεται η παραπάνω δημοσκόπηση και δίνονται τα νούμερα: Τζανής 9%, Μελάς και Μελά 8%, Πατίδης 3,5%, Ζούπης και Πέτσας από 2,5% Κουράκος 1,5% και Βρεττάκος, Κωνσταντινίδης και Σαλαλές από 1% με 22% “κανέναν” και 48% “δεν ξέρω” 

Η πρώτη δημοσκόπηση που ΔΕΝ θα βγάζει πρώτον αυτόν που την κάνει θα είναι και η πιο αξιόπιστη. Κανείς όμως δεν θα την δώσει στη δημοσιότητα!


Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ - ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ


Είμαστε στο 2014
Πριν χίλια χρόνια, το 1014  ο Βασίλειος Β' , ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, μετά τον θρίαμβό του στο ΚΛΕΙΔΙ (στη Θράκη) επί των Βουλγάρων και την οριστική υποταγή τους με την προσάρτησή τους ως επαρχίας στο Ρωμαϊκό Κράτος, ο μέγας αυτός βασιλιάς των Ρωμαίων πριν πάει στην Κωνσταντινούπολη να εισέλθει θριαμβευτής -όπως έκαναν πάντα οι Ρωμαίοι εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια- προτίμησε να έρθει στην Ελλάδα, τότε φτηνή επαρχία της αυτοκρατορίας. Ήταν ένα δύσκολο ταξίδι καθώς τότε δεν υπήρχε ΠΑΘΕ ούτε ΤΡΕΝΟΣΕ. Κάπου ένα μήνα χρειαζόσουν για να έρθεις ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ (οι περισσότεροι στρατιώτες ήταν πεζοί) και ΜΕ ΑΛΟΓΟ, κι άλλον ένα μήνα να γυρίσεις!
Ήρθε στην Ελλάδα για δύο ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ, το πρώτο στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ στον ΛΕΩΝΙΔΑ και το δεύτερο στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, στον ναό της Παρθένου ΑΘΗΝΑΣ που είχε μετατραπεί σε Παρθένος ΜΑΡΙΑ, στην Παναγιά την Αθηνιώτισσα.

Πριν από 800 χρόνια, το  1204 (που σαν αριθμός ταιριάζει με το 2014) η Κωνσταντινούπολη, τότε πρωτεύουσα ενός μεταλλαγμένου σε ρωμιοσύνη ελληνισμού, έπεσε στα χέρια των Φράγκων και η Αθήνα που είχε μετατραπεί σε χωριό περιθωριακό στα χέρια του Βουργουνδού Όττο ντε Λα Ρος, οι Έλληνες είχαν χάσει ακόμα και το όνομά τους, η φτώχεια κυριαρχούσε παντού και οι λοιμοί ήταν συχνό φαινόμενο.

Πάλι καλά!  

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013


ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΕΧΕΙ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ (ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΤΖΑΝΗ)

Η ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΚΑΘΑΡΟ!

ΓΙΑΤΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΜ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑΞΗ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ (γραφείου Κλουτσινιώτη) ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ!

Η ΜΕΛΕΤΗ ΑΥΤΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΓΡΑΜΜΗ ΤΡΑΜ ΠΕΙΡΑΙΑ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ-ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ (και στη συνέχεια Πέραμα) ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΔΗΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ Ο Λ.ΤΖΑΝΗΣ ΑΦΗΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ, ΤΗΝ ΤΕΩΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΖΩΝΗ (που είναι και η ελπίδα της ευρύτερης περιοχής) ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ!

Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΕ ΜΕΣΟ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΤΡΟΧΙΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΦΟΡΜΟΥΛΑ-1 ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΟΤΕ ΑΦΟΥ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜ, Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ Φ-1 ΔΕΝ ΘΑ ΕΣΤΕΚΕ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ (!!!) ΑΦΟΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΜ ΚΑΙ Η ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ, Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ (!) ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Ποια ευκαιρία; πότε; ΠΟΤΕ!

ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ Ο ΛΟΥΚΑΣ ΤΖΑΝΗΣ ΤΡΕΞΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ … ΤΟ ΘΕΛΕΙ; … ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ; … ΘΑ ΔΟΥΜΕ …

ΕΛΑΦΡΥ ΜΕΤΡΟ (ήτοι: ΤΡΑΜ) ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ! ... Η ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ...


Ο δήμαρχος Κερατσινίου Λουκάς Τζανής φρόντισε για γραμμή τραμ μελλοντικά στο Κερατσίνι!


Τη Δραπετσώνα έτσι κι αλλιώς για τα μπάζα την έχουνε!


Στη συνάντηση του δημάρχου Λουκά Τζανή με τον κύριο Τσίτουρα, διευθύνοντα σύμβουλο της Αττικό Μετρό ΑΕ ξεκαθαρίστηκαν κάποια πράγματα:

Είπαν ότι στα σχέδια της Αττικό Μετρό εντάσσεται η επέκταση του τραμ του Πειραιά μέχρι το Ικόνιο ώστε μελλοντικά να φτάσει και στο Πέραμα. Θετικό αυτό γιατί έτσι θα συνδεθεί και η ευρύτερη περιοχή μας με τα μέσα σταθερής τροχιάς.

Είπαν ακόμη ότι θα γίνουν κάποια σχέδια αλλά χρειάζεται να βρεθεί χρηματοδότηση, που θα πει "καλά κρασιά". Τέλος πάντων, όσο αρνητικό κι αν είναι το ότι δεν έχει βρεθεί ακόμη χρηματοδότηση, είναι γεγονός ότι μπορούμε πλέον να το συζητάμε και να θέτουμε το αίτημα αρμοδίως.

Έδειξαν, τέλος, και τη διαδρομή. Κι εκεί αποδείχτηκε ότι ο δήμαρχος Κερατσινίου καλά τα κατάφερε και σχεδίασε μια διαδρομή που εξυπηρετεί το Κερατσίνι αλλά η Δραπετσώνα (που προφανώς δεν έχει δήμαρχο) έμεινε ΕΝΤΕΛΩΣ έξω από αυτόν τον σχεδιασμό!!!

Το τραμ θα ακολουθεί την πορεία Ικόνιο, Λαμπράκη, Δημοκρατίας, Αγ. Γεώργιος, Ταμπούρια, στάση Παναγιωτάκου, Αγ. Δημήτριος, Αγ. Διονύσιος, Ηλεκτρικός –Πειραιάς
Έτσι όμως, όχι μόνο απλά μένει έξω η Δραπετσώνα αλλά:

Αγνοείται η ΜΟΝΗ μελέτη που ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ και που είναι ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ από το δημοτικό συμβούλιο και την υπηρεσία του δήμου (μελέτη Κλουτσινιώτη) που έχει χάραξη για το τραμ που εξυπηρετεί και το λιμάνι και τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι και μπορεί να φτάσει στο Πέραμα.
Είναι η διαδρομή που από τα Ταμπούρια δεν πάει σε Άγιο Δημήτριο και Άγιο Διονύσιο αλλά κατεβαίνει την 25ης Μαρτίου στη Δραπετσώνα, περνάει από το λιμάνι και φτάνει και πάλι στον Άγιο Διονύσιο και τον Πειραιά.

Επί πλέον, αυτή η χάραξη δεν είναι απλά η μόνη χάραξη που ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ μέχρι σήμερα αλλά είναι και εμφανώς πιο "φτηνή" σε κόστος και πιο εύκολη σε κατασκευή γιατί είναι ΕΠΙΓΕΙΑ (ενώ η άλλη θέλει υπογειοποίηση ή απαλλοτριώσεις) και πιο αποτελεσματική γιατί συνδέει τις αστικές περιοχές όχι μόνο με το μετρό αλλά και με το λιμάνι και την περιοχή της ανάπλασης.

Ειδικά η παράκαμψη της περιοχής ανάπλασης ισοδυναμεί με έγκλημα. Είτε ως πόλο ανάπτυξης δει κανείς την πρώην βιομηχανική ζώνη, είτε ως κέντρο πολιτισμού και αναψυχής, καταλαβαίνει ότι ο αποκλεισμός της από τα μέσα σταθερής τροχιάς είναι ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΕΓΚΛΗΜΑ κατά των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του δυτικού Πειραιά!


Ελπίζω να αντιληφθεί το λάθος σύντομα ο δήμαρχος Κερατσινίου και να ξαναγίνει δήμαρχος Κερατσινίου-Δραπετσώνας τοποθετώντας το ζήτημα στις σωστές του διαστάσεις με όφελος όχι μόνο για τους δημότες αλλά και για τον ευρύτερο Πειραιά.

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΔΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΗΜΩΝ ΩΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ



Αλαζονική και ίσως-ίσως αγενής η στάση της μεγάλης πλειοψηφίας των Κερατσινιωτών συμβούλων έναντι της Δραπετσώνας

Συζητήσαμε χτες στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα της κατάργησης του ενιαίου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και την επανασύστασης των δύο ξεχωριστών δήμων του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.

Τους είπαμε ότι αυτή η συνένωση δεν έδωσε τίποτε καλό στο Κερατσίνι και φόρτωσε με προβλήματα τη Δραπετσώνα.
Τους είπαμε ότι η Δραπετσώνα πάλεψε πολύ για να αποκτήσει την αυτονομία της από το 1923 που γέμισε κατοίκους πρόσφυγες όταν το Κερατσίνι ήταν στάνες και μια εκκλησία στο βάθος.
Τους είπαμε ότι οι πατεράδες και παππούδες μας κατάφεραν να πετύχουν αυτή την αυτονομία με αγώνες το 1950 και βρέθηκε ένας απαράδεκτος τύπος τυχάρπαστος (Ραγκούσης) να μας απαξιώσει και να μας κάνει συνοικία του Κερατσινίου.
Τους είπαμε ότι με δημοψηφίσματα παλιότερα (1950) αλλά και πρόσφατα (2010) η Δραπετσώνα απαίτησε την ανεξαρτησία της αλλά η κεντρική εξουσία ήταν πάντα εχθρική απέναντί της και την τιμωρούσε για τα δημοκρατικά της φρονήματα.
Τους είπαμε ότι συντρέχουν πολλοί λόγοι, πολιτικοί (αλληλεγγύη, δημοκρατία), ιστορικοί και συναισθηματικοί που επιβάλουν αυτή την αυτονομία.
Τους είπαμε ότι στο κάτω-κάτω οι Δραπετσωνίτες το θέλουν ΠΟΛΥ και το θέλουν ΟΛΟΙ (με κάποιους «λακεδαιμόνιους» να υπάρχουν πάντοτε και παντού) και αυτή την ισχυρή και πάνδημη θέληση πρέπει να την σεβαστούν.

Και τους ζητήσαμε να συμφωνήσουν σε ένα ψήφισμα που στο τέλος του κατέληγε ως εξής:
«Ζητάμε την κατάργηση του ενιαίου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και την δημιουργία δύο πρωτοβάθμιων αυτοδιοικήσεων, του δήμου Κερατσινίου και του δήμου Δραπετσώνας. Ο διαχωρισμός θα γίνει με βάση την αναλογία πληθυσμού και έκτασης των δύο δήμων και με εθελοντικές κατατάξεις του προσωπικού.»

Σε αυτό το τόσο απλό και καθαρό αίτημα, οι δημοτικοί σύμβουλοι από το Κερατσίνι βρήκαν να πουν διάφορα, από πολιτικές θέσεις (ότι είναι προεκλογικό και συσκοτίζει τις αιτίες της σημερινής κατάστασης του λαού) μέχρι αστεία (ότι μας θέλουν), άλλοι επιστράτευσαν επιχειρήματα υπέρ του νόμου των συνενώσεων, και άλλοι δεν είπαν απλά τίποτε και περίμεναν να χτυπήσουν δια της ψήφου στα μουγκά.

Η πρόταση πήρε υπέρ της 10 ψήφους (οι 5 Δραπετσωνίτες Φωτίου, Τσιρίδης, Χρυσός, Αντωνόπουλος, Μαΐλη –σημ.: ο Χρονόπουλος και η Μπαρμπαγιάννη απουσίαζαν) και πέντε μόνο Κερατσινιώτες (οι τρεις που έχουν εθιστεί με την επαφή τους με τη Δραπετσώνα: Δατσέρη, Κουλούκης και Ζούπης και άλλοι δύο που είναι πάντα γενναιόφρονες, η κυρία Τσοτσάνη και ο κύριος Θεοχάρης).

Εναντίον της άμεσα ψήφισαν 9. Οι τέσσερις του ΚΚΕ με το πολιτικό σκεπτικό που ανέφερα πιο πάνω, η Δαβγιώτη, ο Χονδροκούκης, ο Χάσκας, η Μυργιαλή και ο Κούβαρης. Μπράβο τους και πάλι μπράβο τους για τη γενναιοφροσύνη και την ευγένειά τους, εμείς να θέλουμε να φύγουμε κι αυτοί να λένε όχι στηριγμένοι στον νόμο του Ραγκούση και στα δεσμά που αυτός επέβαλε! Γιατί ο λαός της Δραπετσώνας ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ την συνένωση αλλά αυτοί κωφεύουν. Ο νόμος του Ραγκούση μας φυλάκισε αλλά αυτοί δεν έχουν καμιά διάθεση να βοηθήσουν μήπως και βρούμε το κλειδί για να βγούμε έξω. Μόνο για το ΚΚΕ, που πάντα έχει ένα δικό του σεβαστό πολιτικό σκεπτικό, βλέπω ελαφρυντικά, για τους άλλους απλά απορώ! Κι αυτοί έχουν το δικό τους πολιτικό σκεπτικό βέβαια αλλά θα μπορούσαν να μην είναι τόσο άτεγκτοι απέναντι σε ένα λαό που έχει τραγουδηθεί για τους αγώνες του και τώρα βρίσκεται σε μια μέγγενη όπου τον τοποθέτησε η αυθαιρεσία και η αλαζονεία των ισχυρών (ο άτιμος Ραγκούσης βασίλεψε κρατημένος από τα χαϊμαλιά του ΓΑΠ για ένα μικρό διάστημα βέβαια, ικανό όμως να μας κάνει τη ζημιά). 

Εναντίον της έμμεσα ψήφισαν και άλλοι εννιά. Είναι τα λευκά και τα παρών, όπως εκείνο το νίψιμο των χεριών του Πιλάτου.
Είναι έξι του κλίματος Τζανή (Μόσχου, Καψοκόλης, Λάλος, Βενέτης, Μαθιουδάκη, Σενικίδου) και τρεις ακόμη Τρέχας, Μαρτάκης και Οικονομάκης που γι αυτούς τους τρεις ακόμη δεν έχω καταλάβει πως είπαν όχι, ανεξάρτητα από τις όποιες ενστάσεις, στην καθαρά εκπεφρασμένη θέληση μιας ολόκληρης πόλης που τόσο βάναυσα καταπατήθηκαν η ιστορία της και οι αγώνες της. Από στοιχειώδη ευγένεια όταν σου λένε "δεν σε θέλω" απαντάς "όπως επιθυμείτε" αλλιώς γίνεσαι αυταρχικός και με αγενής, χαρακτηρισμοί που (σε άλλες περιπτώσεις) δεν αρμόζουν σε αυτούς τους τρεις, εδώ όμως το έκαναν!
Ο ίδιος ο Τζανής είπε ότι θα υπερψήφιζε την πρόταση αν συμμετείχε στην ψηφοφορία (με ένα σωστό σκεπτικό ότι μικρότεροι δήμοι είναι κοντύτερα στον λαό) αλλά οι έξι δικοί του ψήφισαν παρών ή λευκό, άρα εναντίον της πρότασης.

Έτσι λοιπόν με 10 υπέρ, 9 κατά και 9 λευκά η πρόταση απορρίφθηκε (τα λευκά και τα όχι ήταν όλα μαζί 18). Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Μανουσιάδης απουσίαζε και ο Βρεττάκος δεν ήταν στο ακροατήριο (μια από τις ελάχιστες φορές που συνέβη αυτό) έτσι η δημοτική έκφραση του Σύριζα δεν τοποθετήθηκε εχτές ούτε υπέρ ούτε κατά.
Μια ευκαιρία να τεθεί το ζήτημα του διαχωρισμού της Δραπετσώνας από το Κερατσίνι με απόφαση ΔΣ του ενιαίου δήμου χάθηκε. Θα υπάρξουν όμως κι άλλες ευκαιρίες.

Στο κοινοτικό συμβούλιο της Δραπετσώνας εκκρεμεί μια ίδια συζήτηση. Όχι πως δεν υπάρχουν και εκεί εφιάλτες. Θα δούμε αν μια απόφαση κοινοτικού συμβουλίου μπορεί να γίνει όχημα για μια διεκδίκηση. Κι αν όχι αυτό, θα βρεθούν κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον. 

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Το εθνικό νόμισμα και μερικές συνέπειές του

Ο Σύριζα πέρασε πάλι πρώτος στη δημοσκόπηση της MRB γράφουν τα ΜΜΕ
Το παιχνίδι των εντυπώσεων παίρνει πια ένα τέλος. Σε 5 μήνες γίνονται οι ευρωεκλογές, κάπως λοιπόν πρέπει να αρχίσει η διόρθωση των χαλκείων και να φανεί ότι ο Σύριζα παίρνει πρωτιά. Τόσο καιρό προσπάθησαν να μας πείσουν ότι "είναι ντέρμπυ", ότι ο "Σύριζα δεν απογειώνεται", ότι "δεν πείθει", ότι "η ΝΔ αντέχει" κλπ. Αφού δεν κατάφεραν τίποτε, αρχίζει τώρα η παραδοχή ότι ο Σύριζα προηγείται για να φτάσουμε προς τον Απρίλιο που θα αναγκαστούν να προσεγγίσουν κάπως το αποτέλεσμα που θα βγάλει η κάλπη. Έτσι θα μπορούν από την επομένη να συνεχίσουν το ίδιο παιχνίδι ότι “αντιστράφηκε το ρεύμα”, ότι “φοβήθηκε ο κόσμος” κλπ.

Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, είναι τι θα κάνει ο Σύριζα όταν βγει. Όχι με ποιους θα κυβερνήσει (αυτό θα βρεθεί εκείνη τη στιγμή) αλλά τι θα κάνει με την οποιαδήποτε σύνθεση κι αν έχει η κυβέρνηση της "αριστεράς" ή "η αντιμνημονιακή" όπως θα ονομάζεται. Από όσα έχει πει ο Σύριζα δεν προκύπτει το τι θα κάνει.

Λέει ας πούμε θα σκίσει το μνημόνιο. Ή έστω λέει ότι θα το επαναδιαπραγματευθεί αλλά με πραγματικές κόκκινες γραμμές. Το ίδιο είναι ... αν βάλει πραγματικά κόκκινες γραμμές είναι σαν να το σκίζει αφού ο λογαριασμός που μας έχουν χρεώσει δεν θα βγαίνει. Και αν ο λογαριασμός δεν βγαίνει, τότε θα έχουμε πόλεμο! Οικονομικό πόλεμο βέβαια, αν και κανείς δεν ξέρει ως που θα φτάσουν οι νεοφιλελεύθεροι που κυριαρχούν στην Ευρώπη.

Πως θα αντιμετωπίσει ο Σύριζα τον πόλεμο αυτόν;
Με την καθαρότητα και την πάταξη της διαφθοράς; Με τη σύλληψη της φοροδιαφυγής; Με τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη; Ας μην γελιόμαστε, όλα αυτά θα μας κάνουν ραπανάκια για την όρεξή τους ... Ένας πόλεμος θέλει σκληρές αποφάσεις, και αναρωτιέμαι αν είμαστε έτοιμοι όλοι να τις αναλάβουμε

Το μνημόνιο, ας πούμε, προβλέπει να πέφτουν οι συντάξεις στο 500ρικο. Νομίζετε ότι ο Σύριζα μπορεί να το αποφύγει; Πως; Που θα βρει τα λεφτά; Όχι μόνο σαν ισοζύγιο αλλά και -κυρίως- σαν ρευστότητα;
Αν χαλάσει το "πρωτογενές πλεόνασμα", θα χαλάσει το ισοζύγιο και επομένως δεν θα υπάρχουν χρήματα. Αν πάλι κρατηθεί το "πλεόνασμα" (άρα συνεχιστεί η σημερινή φτώχεια) και δεν μας δανείσουν χρήματα οι αγορές ή η ΕΚΤ, δηλαδή αν δεν εξασφαλιστεί η ρευστότητα, και πάλι δεν θα μπορεί να καταβληθεί κανείς μισθός και κανένα δάνειο για κεφάλαιο κίνησης επομένως θα πνιγεί ακόμα πιο γρήγορα ο μισθωτός ή ο συνταξιούχος. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Μέσα στο ευρώ δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ανασάνεις. Ή θα δεχτείς να σε πνίξει η τρόικα με το μνημόνιο ή θα αγωνιστείς και θα πέσεις από την ΕΚΤ και την "έλλειψη δανειοληπτικής ικανότητας"!

Μοναδική λύση φαντάζει να είναι η έξοδος από το ευρώ (υποθέτω κατόπιν δημοψηφίσματος) που θα επιτρέψει:

α.- να εξασφαλιστεί η ρευστότητα (με έκδοση χρήματος, εθνικού νομίσματος)
β.- να εξασφαλιστεί το ισοζύγιο (με την εξωτερική υποτίμηση που θα μειώσει μισθούς και δαπάνες έμμεσα)
γ.- να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της οικονομίας για να μπούμε σε ρυθμούς ανάπτυξης μέσω μιας κρατικής τράπεζας επενδύσεων που θα έχει χρήμα ζεστό από το νομισματοκοπείο.
δ.- να αντιμετωπιστεί το χρέος με την απαλλαγή μας από τις τράπεζες που έτσι κι αλλιώς είναι όλες χρεοκοπημένες και ανήκουν στην ΕΚΤ και οι οποίες έχουν απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος αυτού που εμφανίζεται ως εθνικό χρέος μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων. Μαζί με τις τράπεζες φεύγει και το χρέος αυτό (γύρω στα 140 δις ευρώ)

Τα μείον αυτής της λύσης:
α.- η κάθετη υποτίμηση του νομίσματος (ίσως και 50%) που όμως θα βοηθήσει τις εξαγωγές
β.- η πραγματική πτώση των εισοδημάτων σε σταθερό νόμισμα (δολάριο) όχι όμως και φαινομενική, πράγμα που έχει την μεγαλύτερη σημασία καθώς η αγορά θα κινείται και η απασχόληση θα ανέβει.
γ.- ο πληθωρισμός από τις διαφορές τιμών των εισαγομένων προϊόντων θα ακριβύνει αρκετά είδη και θα προκαλέσει ελλείψεις σε κάποια άλλα στην αγορά για ένα διάστημα που θα κυμαίνεται από 1-2 χρόνια για μερικά μέχρι και πολλά χρόνια για άλλα.
δ.- η αντίδραση της ευρωπαϊκής ελίτ (νεοφιλελεύθεροι, Γερμανία, τραπεζοκρατία κλπ.)

Από τα μείον, τα α και β είναι αναμενόμενα και έχουν και κάποια θετικά στοιχεία μέσα τους, το γ θα προκαλέσει προβλήματα που όμως μπορεί κανείς να τα ανεχτεί προκειμένου να κερδίσει την εθνική του αξιοπρέπεια και την ελπίδα για το αύριο, το δ όμως είναι ο μεγάλος άγνωστος.

Τι θα κάνουν όλοι εκείνοι που θα βλέπουν μια χώρα να φεύγει από το ευρώ, να ζει με δικό της νόμισμα καλύτερα και να αναπτύσσεται ξεφεύγοντας από την βέβαιη καταδίκη της; Θα αφήσουν ένα τέτοιο αντιπαράδειγμα να καταστρέψει κάθε ίχνος αξιοπιστίας των θεωριών τους στις οποίες βασίζουν την ευημερία τους και την κλοπή των κόπων των καταπιεζόμενων λαών του νότου αλλά και των δικών τους πατρίδων;
Μήπως αρχίσουν να παίζουν παιχνίδια με την Τουρκία, τα Σκόπια, την Κύπρο για να μας πνίξουν στο αίμα πριν καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας;
Δεν λέω πως έτσι θα γίνει, πρέπει όμως αυτοί που θα κυβερνήσουν τη χώρα με όρους αξιοπρέπειας (και όχι όρους προδοτικούς όπως οι σημερινοί) να τα έχουν λάβει υπ' όψιν τους και να έχουν κάποιο σχέδιο για όλα αυτά.
Ελπίζω ...


Πέθανε στα 81 του χρόνια ο ηθοποιός Πίτερ Ο' Τουλ



Πέθανε ο Πήτερ Ο'Τουλ

Δεν είμαι φαν του σινεμά (σινεφίλ όπως λένε) και δεν συνηθίζω να "θαυμάζω" ηθοποιούς (αντιθέτως με τους σκηνοθέτες), ωστόσο έτρεφα σεβασμό σε αυτή τη φάτσα και αυτή τη φωνή γνωρίζοντας πως αυτά που θα άκουγα από το στόμα του, στην οποιαδήποτε ταινία, έστω κι αν γνώριζα πως ήταν λόγια σεναρίου, έστω κι αν ήξερα πως ήταν καθοδηγημένα από σκηνοθέτη, έστω κι αν ήταν γνωστό ότι αποτελούσαν μέρος μια παραγωγής, ωστόσο γνώριζα επίσης θα ήταν λόγια σοφά, γαλήνια, λόγια με κάποια αξία. 
Πως γινόταν αυτό; Πως μετασχηματίζονταν τα σενάρια και οι σκηνοθεσίες εξ αιτίας του; Ή μήπως δεν επέτρεπε η μορφή του να τον βάλουν να πει ο,τιδήποτε άλλο εκτός από λόγια σοφίας;

Δεν ξέρω τι ήταν, ξέρω όμως ότι με συγκίνησε ο θάνατός του ... σαν να μας πήραν και τον Πρίαμο μετά τον Έκτορα ...

Το ρεπορτάζ που ακολουθεί το πήρα απί το in.gr:

«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο Ιρλανδός ηθοποιός Πίτερ Ο' Τουλ, διάσημος από την ενσάρκωση του ρόλου του αντισυνταγματάρχη Τόμας Έντουαρντ Λόρενς στην ταινία Λόρενς της Αραβίας. Το θάνατο του ηθοποιού ανακοίνωσε το απόγευμα της Κυριακής ο ατζέντης του Στιβ Κένις. Όπως είπε ο Πίτερ Ο' Τουλ πέθανε το Σάββατο σε νοσοκομείο του Λονδίνου όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. «Η οικογένεια ανακοινώνει σήμερα ότι δυστυχώς ο Πίτερ πέθανε χθες, γαλήνια, στο νοσοκομείο. Ήταν άρρωστος για μεγάλο διάστημα. Ήταν μοναδικός, ήταν ένας γίγαντας στον τομέα του» σημείωσε ο Κένις.
Ο Πίτερ Ο' Τουλ γεννήθηκε το 1932 από Ιρλανδό πατέρα και Σκωτσέζα μητέρα. Μεγάλωσε στη Βρετανία και φοίτησε σε καθολικό σχολείο. Σε νεανική ηλικία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία αλλά καθώς το όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός, φοίτησε στη Βασιλική Ακαδημία της Δραματικής Τέχνης. Καταξιώθηκε αρχικά ως θεατρικός ηθοποιός και ασχολήθηκε ελάχιστα με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μέχρι το 1962, όταν ο Ντέιβιντ Λιν τον επέλεξε να πρωταγωνιστήσει στο ρόλο του συνταγματάρχη Λόρενς στην ταινία "Ο Λόρενς της Αραβίας". Η ερμηνεία του αυτή τον έφερε υποψήφιο για Όσκαρ. Ακολούθησαν άλλες επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου αλλά δεν κέρδισε ποτέ το πολυπόθητο αγαλματάκι παρά μόνο το 2003, όταν η Αμερικανική Ακαδημία τον τίμησε με ένα βραβείο για το σύνολο της καριέρας του. Αν και αφιέρωνε πολύ χρόνο στο θέατρο, όπου ήταν καταξιωμένος σαιξπηρικός ηθοποιός, μετά τον Λόρενς γύρισε πολλές ακόμη ταινίες, όπως "Το λιοντάρι του χειμώνα", το "Αντίο κύριε Τσιπς", την "Άρχουσα τάξη", τον "Τελευταίο Αυτοκράτορα" και την "Τυχερή μου χρονιά".
Για τις ερμηνείες του στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση κέρδισε συνολικά τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο Έμμυ και ένα βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.


ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΞΕΝΟΙ - BIZIM YABANCILAR


Θυμίζω σήμερα στις 7.30 στο Μελίνα Μερκούρη (δημοτική βιβλιοθήκη) παρουσιάζεται το βιβλίο του Θωμά Σίδερη "Οι δικοί μας ξένοι". 
Πρόκειται για γλαφυρή δημοσιογραφικού τύπου εξιστόρηση της ανταλλαγής πληθυσμών γύρω στο 1919-1924 και τις εμπειρίες των ανθρώπων που από εκεί (Πόντος, Μικρασία κλπ.) ήρθαμε εδώ και που από εδώ έφυγαν για εκεί (από Μακεδονία, Κρήτη κλπ)
Η έκδοση είναι γραμμένη σε δύο γλώσσες, ελληνικά και τουρκικά.
Η γραφή είναι πολύ καλή και οι ιστορίες ενδιαφέρουσες.
Μεταξύ άλλων μέσα στο βιβλίο μιλούν και ο Γιώργος Χατζόπουλος και ο Σταυρίκος Παπαβραμίδης από Δραπετσώνα ενώ μιλούν και άνθρωποι από την Τούζλα της Μικρασίας και αλλού (όπου έφτασαν πρόσφυγες από την Ελλάδα).


Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Δύο συνέδρια εν εξελίξει: Ένα της Δημοκρατικής Αριστεράς και ένα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς!


Απορρίπτει την πρόταση των 58 η ΔημΑρ, θέλει να είναι δημοκρατική και αριστερά και όχι στήριγμα των Σαμαρά-Άδωνη-Βορίδη. Αφήνουν στο Βενιζέλο και την “κεντροαριστερά” του αυτό το καθήκον!


Στο συνέδριο της ΔημΑρ συζητούνται ενδιαφέροντα πράγματα.
Ο Βενιζέλος, ακούγοντας τη συζήτηση που γίνεται εκεί μέσα είπε ότι “η Κεντροαριστερά όπου να’ ναι έρχεται”. Ορέγεται μια διάσπαση ή αποχωρήσεις που θα ενωθούν μαζί του. Αυτό το ονομάζει “κεντροαριστερά”!
Εγώ λέω, καλώς να έρθει, για να κάνει όμως τι;
Αυτό που έχει σημασία είναι το τι θα κάνει η Κεντροαριστερά. Η όποια κεντροαριστερά συγκροτηθεί, είτε με ΠαΣοΚ είτε χωρίς αυτό, είτε με τους 58 είτε με τους άλλους, τι ακριβώς θα κάνει; Θα στηρίζει την Δεξιά; Ε, τότε, τι κεντροαριστερά είναι αυτή; Θα στηρίζει μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Καλώς να δημιουργηθεί τότε. Αλλά ο στόχος όσων, σήμερα, κόπτονται γι αυτήν δεν είναι η αριστερή απάντηση στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα αλλά η δικαιολόγηση της λαίλαπας και η προστασία της από τον φόβο της επερχόμενης αριστεράς.
Όπως είπε και ο Κουβέλης, σημασία δεν έχει η ονομασία ή οι μετακινήσεις στελεχών αλλά οι θέσεις τις οποίες θα στηρίξει η κεντροαριστερά, κι αν είναι να υποστηρίξει τις θέσεις των Σαμαρά-Άδωνη-Βορίδη και Βενιζέλου τότε δεν θα είναι κεντροαριστερά αλλά κωμωδία.
Το γεγονός ότι η ΔημΑρ στήριξε την κυβέρνηση των ΝΔ-ΠαΣοΚ από το καλοκαίρι του 2012 ως το καλοκαίρι του 2013 έχει επιτρέψει σε προτάσεις στήριξης της ΝΔ να υπάρχουν ακόμα στο εσωτερικό της. Γιατί, σου λέει ο άλλος, το κάναμε πέρσι, ας το ξανακάνουμε και φέτος! Αυτό είναι μια παρενέργεια της λάθος κίνησης του καλοκαιριού του 2012 που εγώ μεν την λέω εύκολα “λάθος” όσοι όμως αναγκάστηκαν να την δεχτούν και να την στηρίξουν επί ένα ολόκληρο χρόνο, δεν μπορούν τόσο εύκολα να την χαρακτηρίσουν έτσι, με αποτέλεσμα αντί να αγαναχτούν και μόνο με το άκουσμα μιας τέτοιας απίστευτης πρότασης (να στηριχτεί η πιο σκληρή δεξιά για να συνεχίσει να ξεζουμίζει τον λαό), αντιμετωπίζεται ως άποψη φυσιολογική έστω και απορριπτέα.

Στην ουσία η απόρριψη της πρότασης των 58 είναι παραδοχή του λάθους που έγινε το 2012 και η στήριξη της πρότασης των 58 είναι η πεισματική επιμονή χωρίς πολιτική ή οικονομική λογική παρά μόνο με ψυχολογικούς και φοβικούς όρους.

Ευρωπαϊκή Αριστερά: Ο Τσίπρας υποψήφιος για Πρόεδρος στην Ε.Ε.

Με κάτι αγγλικά για γέλια αλλά περιεχόμενο ουσίας, ο Τσίπρας μίλησε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και πήρε το χρίσμα για υποψήφιος Πρόεδρος στην Ε.Ε.
Δεν θα εκλεγεί γιατί τα κουκιά δεν βγαίνουν, είναι όμως η πρώτη φορά που η Ελλάδα γίνεται μπροστάρης σε μια τέτοια διεθνή προσπάθεια. Και λέω “η Ελλάδα” και όχι απλά “ο Τσίπρας” γιατί η αριστερά περιμένει πλέον από την Ελλάδα να ξεκινήσει μια αλλαγή της Ευρώπης, μια ανατροπή της πολιτικής των νεοφιλελεύθερων που έχουν στο νου τους μια αρχιτεκτονική που καθόλου δεν συμφέρει τους Έλληνες, ούτε τις χώρες του νότου, ούτε τους εργαζόμενους και τις φτωχές τάξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το κρίσιμο στοίχημα για αυτήν την προσπάθεια θα παιχτεί τον Μάϊο  στις ευρωεκλογές. Εκεί η στήριξη του Σύριζα θα είναι βασικός μοχλός και για την αλλαγή στην Ελλάδα αλλά και το ξεκίνημα για μια αλλαγή στην Ευρώπη. Για όσο θα είμαστε ακόμη εκεί ...

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Κι όμως! Το ΣΑΚΣΕΣ ΣΤΟΡΥ της κυβέρνησης είναι αληθινό! Λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λιγο ψηλότερα!


Η Έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ (ελληνική στατιστική αρχή, η επίσημη ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία) για τη χρονιά που πέρασε μας βγάζει στην 6η θέση (εννοείται 6η από τον πάτο) των χωρών της Ευρώπης (μετράει 30 χώρες) με βάση τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού.

Ολόκληρη η έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ υπάρχει εδώ
http://tvxs.gr/sites/default/files/attachments/2013/50/145138_elstat.pdf

Σαν "συνθήκες διαβίωσης" η ΕΛΣΤΑΤ μετράει:
Το πόσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας, όπως ορίζεται με ευρωπαϊκό ορισμό η φτώχεια ως ποσοστό του μέσου εισοδήματος, το ποοστό που δεν έχει να φάει ικανοποιητικά με βάση κάποια όρια για κρεατοφάγους και για χορτοφάγους, τη δυνατότητα επαρκούς θέρμανσης, αγοράς βασικών ειδών, τις αποπληρωμές ή μη πάγιων λογαριασμών, δανείων κλπ.

Ο κατάλογος (από κάτω προς τα πάνω) έχει ως εξής:

1.- ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ      44.1.%
2.- ΡΟΥΜΑΝΙΑ        29.9 %
3.- ΛΕΤΟΝΙΑ            26.0 %
4.- ΟΥΓΓΑΡΙΑ          25.7%
5.- ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ       19.8 %
6.- ΕΛΛΑΔΑ             19.5%

Όπως βλέπετε μας μένει ένα 0.4% μόνο για να ξεπεράσουμε την Λιθουανία και να βρεθούμε στην 5η θέση. Με το νέο νομοσχέδιο για πλειστηριασμούς και ομαδικές απολύσεις η κυβέρνηση ελπίζει ότι μέσα στο 2014 θα καταφέρουμε να περάσουμε τη Ρουμανία και να βρεθούμε στη 2η θέση. Η Βουλγαρία προς το παρόν είναι ακόμη αχτύπητη αλλά αν η κυβέρνηση επιβιώσει ως το 2015 τότε όλα είναι δυνατά!

Κουράγιο συνέλληνες. Μην τα παρατήσουμε τώρα που φτάσαμε τόσο κοντά στην πρωτιά! Λίγη ακόμα προσπάθεια χρειάζεται για να μπούμε στην πεντάδα και μετά ποιος μας πιάνει για την κορυφή! 
Επειδή δεν είδα και τον δείκτη βλακείας, έχω μια κρυφή ελπίδα ότι ίσως εκεί να έχουμε πρωτεύσει. Θα δω και θα σας πω!

Συνεισφορά στον διάλογο που διεξάγεται στο συνέδριο της ΔημΑρ


Όπως όλοι μας στη σημερινή Ελλάδα, έτσι και η ΔημΑρ στο συνέδριό της αντιμετωπίζει το πρόβλημα, με ποιον να πάει και ποιον να αφήσει

Σαν συνεισφορά μου στον διάλογο που διεξάγεται ανάμεσα στους φιλοσυριζαίους και στους φιλοπασοκοδεξιούς ας θυμίσω τα εξής:

Δεξιά της ΔημΑρ υπάρχουν το ΠαΣοΚ και η ΝΔ που συγκυβερνούν. Κάνουν αυτά που κάνουν στην Ελλάδα και υπόσχονται ευρωπαϊκή πορεία εξασφαλισμένη.
Αριστερά της ΔημΑρ υπάρχει ο Σύριζα (και οι Αλαβάνος, Ανταρσυα) που αντιπολιτεύονται και υπόσχονται να επιδιώξουν εθνική οικονομία που, αν χωράει στην Ευρώπη καλώς, αν όχι με γεια της με χαρά της.
Οι ΑΝΕΛ και ΧΑ βρίσκονται πολύ δεξιότερα και το ΚΚΕ πολύ αριστερότερα από την εμβέλεια των τηλεσκοπίων της ΔημΑρ αυτή τη στιγμή.

Στην ουσία σήμερα έχει κανείς να επιλέξει ανάμεσα σε μια Δεξιά που εμφανίζεται σκληρή τραπεζογλείφτρα και ευρωπαϊκή με κάθε τίμημα και σε μια Αριστερά που εμφανίζεται ως φιλολαϊκή και κινηματική και που θέλει να αλλάξει την Ευρώπη για το καλό της και αν εκείνη δεν το καταλαβαίνει τότε τόσο το χειρότερο γι αυτήν (κι εδώ ένα ερώτημα: μόνο γι αυτήν ή μήπως και για εμάς;)

Φαίνεται σαν να επιλέγει κανείς ανάμεσα σε διλήμματα του τύπου: “ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ;” “ΜΕ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ή ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ;” αλλά εγώ θεωρώ ότι στην ουσία διαλέγει κανείς ανάμεσα σε δυο άλλα ερωτήματα: “ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ;” είναι το ένα και “ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΕΛΟΥΜΕ;” είναι το άλλο.

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι ποιος θα πληρώσει περισσότερο για την χρεοκοπία; (που έχει ήδη συμβεί από το 2010-11)
Η Δεξιά (ευρωπαϊκή και μαζί της και η ελληνική) θεωρούν ότι πρέπει να πληρώσει ο πολίτης με πολιτικές λιτότητας. Παίρνουν το βιος (μισθούς, σπίτια, πρόνοια κλπ.) από τον απλό κόσμο, τα λαϊκά στρώματα ονομάζοντας την κλοπή “εσωτερική υποτίμηση”.
Η Αριστερά υπόσχεται. Εδώ μιλάμε για υποσχέσεις και θεωρίες γιατί δεν έχει βρεθεί ακόμα Αριστερή κυβέρνηση στην εξουσία και δεν διαχειρίστηκε πουθενά αυτή την κρίση. Υπόσχεται, λοιπόν, ότι θα ρίξει το βάρος της πληρωμής περισσότερο στον χρηματοπιστωτικό τομέα (τράπεζες και φαντς) που είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι της κρίσης και της συνακόλουθης χρεοκοπίας.
Δεν γίνεται να μην πληρώσουμε την προδοσία και χρεοκοπία του 2010 και μένει μόνο να δούμε ποιος θα πληρώσει. Οι μεν επιδιώκουν την εσωτερική υποτίμηση που προκαλεί φτώχεια, εξαθλίωση και ανθρωπιστική κρίση και ίσως αύριο επιφέρει κι άλλα δεινά και εθνικές απώλειες. Οι δε υπόσχονται αλλαγή πλεύσης και επιβάρυνση των τραπεζών αντί των πολιτών με όποιο κόστος.

Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι ποια θα είναι η ανάπτυξη, ποιο το επόμενο βήμα μετά την κρίση;
Η Δεξιά (εκφραζόμενη από Μέρκελ-Σόϊμπλε και πολλούς διανοητές, περιγεγραμμένη στο μνημόνιο και στις ευρωπαϊκές συνθήκες, εφαρμοζόμενη από Σαμαρά και άλλες τέτοιες κυβερνήσεις του νότου κλπ.) μας θέλει να είμαστε ένα σύνολο περιφερειακών εργοστασίων με φτηνά μεροκάματα, κάτι ανάλογο της Βουλγαρίας, Εσθονίας, Ρουμανίας κλπ., ενταγμένοι σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα “εξαγωγών” συμπληρωματικό της Γερμανίας. Η επιδίωξη της ανταγωνιστικότητας γίνεται με αυτούς τους όρους που σημαίνουν κατάργηση της ασφάλισης, γκρέμισμα κάθε εργατικού δικαιώματος, κατώτεροι μισθοί γύρω στα 270 ευρώ και συντάξεις 300 ευρώ, δημεύσεις περιουσιών με χαράτσια και δικαστήρια κλπ.
Απέναντι σε αυτή την λαίλαπα που δεν είναι όνειρο κακό αλλά την βλέπουμε να εφαρμόζεται πάνω μας, η Αριστερά δίνει και πάλι υποσχέσεις. Όπως είπαμε δεν μπορεί να κάνει αλλιώς αφού δεν έχει ακόμα κυβερνήσει πουθενά. Υπόσχεται εθνική οικονομία προσανατολισμένη στις εσωτερικές ανάγκες που προφανώς θα γίνει με εθνικό νόμισμα όταν θα μας την αρνηθούν. Προστασία του κατώτατου μισθού, των εργασιακών δικαιωμάτων, ασφάλιση, πρόνοια, κοινωνικές παροχές κλπ. και όλα αυτά με ευρώ που θα μας δίνουν κι αν πάψουν να μας δίνουν τότε με δραχμές. Γιατί με εθνικό νόμισμα μπορείς να χρηματοδοτείς και την οικονομία, και την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Με δική σου εθνικοποιημένη τράπεζα και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Όλα αυτά ελλοχεύουν βέβαια κινδύνους αλλά έτσι κι αλλιώς δεν έχουν δοκιμαστεί.

Από τις απαντήσεις σε αυτά τα δυο κρίσιμα ερωτήματα θα κριθεί το μέλλον της χώρας μας και επομένως και το μέλλον της Δημοκρατικής Αριστεράς. 
Ας το σκεφτούν καλύτερα και με καθαρό μυαλό ας αποφασίσουν! 



Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ!


Ένα μόνο τρόπο έχουν οι καταπιεστές για να κρατούν μακροχρόνια τους καταπιεζόμενους κάτω από την μπότα τους. Την συναίνεση των ίδιων των σκλάβων. Για μικρές περιόδους υπάρχουν τα όπλα, οι χειροπέδες, οι φυλακές, για μεγάλες όμως περιόδους χρειάζονται την αποδοχή του σκλάβου ότι του αξίζει να είναι σκλάβος και καλώς έχουν τα πράγματα έτσι όπως έχουν, με τον αφέντη του στη θέση του καταπιεστή και τον ίδιο στη θέση του καταπιεζόμενου.

Ολόκληρα συστήματα έχουν στηθεί για να πείθουν τους σκλάβους να μένουν σκλάβοι. 
Τα πιο γνωστά: οι θρησκείες και ιδιαίτερα οι μονοθεϊσμοί, όπου όλοι είναι δούλοι του Θεού και ο Θεός επιβάλει την τάξη του σε αυτό τον κόσμο. Αν σου τύχει να είσαι από κάτω, μπορείς να ελπίζεις να γίνεις καλός άνθρωπος (υπάκουος) και να αξιωθείς τη “δευτέρα παρουσία”.
Τα πιο τέλεια: οι εθνικό-κοινωνικές οργανώσεις όπως στις Ινδίες όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι γεννιούνται σε κάστες από τις οποίες δεν πρέπει να ξεφεύγουν παρά μόνο στην επόμενη ζωή (και προσοχή γιατί αν βιαστούν μπορεί να γίνουν και ζώα στην ... επόμενη ζωή!) ή στην Αγγλία των Λόρδων και των “λακέδων” κλπ.
Τα πιο σύγχρονα: η μηντιακή ολιγαρχία που εμφανίζει το άγρια καταπιεστικό σύστημα των θεσμοθετημένων οικονομικών ανισοτήτων ως ελευθερία (φιλελευθερισμό) και την καθοδήγηση των σκλάβων στην παθητική αποδοχή ως συναίνεση και δημοκρατία.

Κάποτε οι εξουσίες επιβάλλονταν με τη βία και συνέχιζαν να ζουν χάρη στη συναίνεση που επιτύγχαναν με τα θρησκευτικά ή κοινωνικά συστήματα, τώρα και η επιβολή και η συναίνεση επιτυγχάνονται με τις τηλεοράσεις και τους ειδήμονες να σε πείθουν για το πως και τι πρέπει να καταναλώσεις και κυρίως για το πως θα πρέπει να διαθέσεις τη ζωή σου.

Ένας από τους φιλόσοφους της Γαλλικής επανάστασης, ο Κοντορσέ, ο αναμορφωτής του συστήματος παιδείας (με ισότητα για όλους, δωρεάν παιδεία, μεικτά σχολεία αγοριών-κοριτσιών, υπεροχή των θετικών επιστημών κλπ.) που πέθανε στη φυλακή όταν η επανάσταση πέρασε στην περίοδο της τρομοκρατίας, είχε γράψει ότι καμιά τυραννική δύναμη δεν μπορεί να αντέξει αν ο τύραννος δεν καταφέρει να κρύψει από τον λαό ότι η πραγματική εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των καταπιεστών αλλά των καταπιεσμένων. Σήμερα το Μάρκετινγκ και ιδιαίτερα το Πολιτικό Μάρκετινγκ έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο.

Όλοι οι μεγάλοι αναμορφωτές της ανθρωπότητας, χρειάστηκαν το σπαθί για να επιβάλουν αλλαγές αλλά στην παιδεία κατέληξαν να βρουν τον μόνο τρόπο για να σταθεροποιηθεί το οικοδόμημά τους και να μην διαλύσει στα εξ ων συνετέθη από τα συμφέροντα του παρελθόντος. Είναι γιατί κι αυτοί αντιλαμβάνονταν ότι οι πιο δυνατές χειροπέδες είναι αυτές που βάζει στα χέρια μας ο νους μας, πειθόμενος ότι τα πράγματα έχουν έτσι κι όχι αλλιώς, ότι εμείς είμαστε οι φταίχτες κι όχι οι καταπιεστές μας, ότι μας αξίζει να είμαστε σκλάβοι γι αυτό ας μην μιλάμε και πολύ, ότι θα χάσουμε και ό,τι έχουμε αν διεκδικήσουμε περισσότερα. Μόνο η παιδεία μπορούσε να ξυπνήσει ένα λαό αλλά αυτή ήταν πάντα το άπιαστο ζητούμενο. Εκείνο που παρείχαν οι κάθε λογής εξουσίες ήταν κατάρτιση σε κάποια γνωστικά αντικείμενα ώστε να είσαι χρήσιμος στην παραγωγή. Εκπαίδευση σε δεξιότητες και ποτέ παιδεία.

Μια φορά, μονάχα, στην ιστορία του ανθρώπου φτιάχτηκαν κοινωνίες που έδιναν προτεραιότητα στην παιδεία και στηρίζονταν σε θεωρίες απελευθέρωσης. Ήταν οι κοινωνίες της Αρχαίας Ελλάδας, που μέσα σε όλες τους τις ατέλειες (δούλοι,  γυναίκες κλπ) είχαν αντιληφθεί ότι πολίτης είναι εκείνος που ξέρει και αποφασίζει για τον εαυτό του και την πόλη του με γνώση και χωρίς μηχανισμούς ελέγχου της σκέψης. Γι αυτό και οι αυτοκρατορίες (των Ρωμαίων κυρίως αλλά και των Μακεδόνων πιο πριν ή των Περσών ακόμα νωρίτερα) τις πολέμησαν με μανία. Οι Πέρσες ήταν ξένοι και ηττήθηκαν, οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και σεβάστηκαν παρά τη  νίκη τους την ανεξαρτησία των πόλεων, οι Ρωμαίοι όμως ήταν κατακτητές και παρά την αρχική τους ευνοϊκή μεταχείριση, μόλις έγιναν μονοθεϊστές εξαφάνισαν από προσώπου γης αυτές τις νησίδες ανθρώπινης ελευθερίας και γνώσης.

Το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα.
Πρέπει να καταλάβουμε αυτό που ο Ουίλιαμ Μπλέηκ είχε καταλάβει εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια, ότι οι χειροπέδες του μυαλού είναι χειρότερες από τις οποιεσδήποτε χειροπέδες μιας εξουσίας.

Παραφράζοντας τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη:

Μας είπαν ψέματα πολλά!
Ψέματα σήμερα μας λένε ξανά!
Κι αύριο ψέματα ξανά θα μας πουν!
Ψέματα μας λένε οι εχθροί μας
μα κι οι φίλοι-μας μας κρύβουν την αλήθεια
Καιρός να σταματήσουμε, καιρός να δούμε!


Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο, αν δεν έχει βρωμίσει στο μεταξύ!


ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ ΜΑΣ ΚΛΟΝΙΣΕ, ΟΜΩΣ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΘΑ ΤΗΝ ΚΛΟΝΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!

Οι Οίκοι Αξιολόγησης που μας έβγαλαν “εκτός αγορών” το 2010 και βοήθησαν τα μέγιστα ώστε να μετατραπούμε στο πειραματικό εργαστήρι των νεοφιλελεύθερων όλου του κόσμου προκειμένου να μετρήσουν τις επιπτώσεις της πολιτικής τους στις μάζες (λέγονται και άνθρωποι) και στους αριθμούς (λέγονται και μεγέθη της οικονομίας) είναι μια ιστορία μεγάλης απάτης και τρομερής διαφθοράς.

Τα στελέχη αυτών των Οίκων έβγαζαν τα τοξικά (όπως αποδείχτηκε) ομόλογα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ως απόλυτα ασφαλή χαρακτηρισμένα “ΑΑΑ” με αποτέλεσμα αυτά να κυκλοφορούν σε ολόκληρο τον κόσμο ΩΣ ΧΡΗΜΑ (ισοδύναμο του χρήματος) που δεν είχε περιορισμούς τραπεζών (μέρος περί το 8% να διατίθεται για κεφαλαιοποίηση) ούτε κρατών (μια αναλογία έκδοσης 1 προς 3 σε σχέση με τα αποθέματα σε χρυσό). Έτσι δημιουργήθηκε ιδιωτικό χρήμα (τα ομόλογα που δεν εκδίδονταν από κράτη) που ήταν στο σύνολό του άσχετο με τα πραγματικά ΑΕΠ των χωρών και τον παγκόσμιο πλούτο. Η κατάρρευση της αγοράς ακινήτων κατέστησε ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ αυτού του ιδιωτικού χρήματος τοξικό και ξεκινώντας από τη Λήμαν Μπράδερς η απώλεια αυτών των χρημάτων προκάλεσε την Παγκόσμια Κρίση του 2008 της οποίας τα αποτελέσματα υφιστάμεθα εμείς σήμερα καθώς έχουμε γίνει ένα πειραματόζωο για να δουν οι νεοφιλελεύθεροι πόσο αξίζουν οι θεωρίες τους και ποιο είναι το όριο αντοχής ενός λαού που τις υφίσταται.

Γιατί τα στελέχη των Οίκων χαρακτήριζαν τα τοξικά (μέχρι τότε όμως χαρακτηριζόμενα ως ευφυή) ομόλογα ως ΑΑΑ; Γιατί έχοντας σαν πριμ μέρος των κερδών που πραγματοποιούσαν οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που τα εξέδιδαν γίνονταν εκατομμυριούχοι μέσα σε μια μόνο μέρα.

Καλά και δεν υπήρχε μηχανισμός να επιβλέπει αυτούς τους Οίκους; Υπήρχε, και ήταν οι διάφορες ρυθμιστικές αρχές που κι αυτές όμως ήταν στελεχωμένες με υπαλλήλους που άλλο δεν έβλεπαν μπροστά τους παρά τη στιγμή που θα μεταπηδούσαν κι αυτά στους Οίκους Αξιολόγησης για να γίνουν εκατομμυριούχοι στο λεπτό. Κάποιοι ίσως να ζητούσαν τα χρήματά τους εδώ και τώρα, κι αυτό λέγεται μίζα, αλλά με τους Οίκους δεν ήταν ανάγκη, σε προσλάμβαναν κι έβγαζες πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε μίζα.

Καλά, δεν υπήρχε επίβλεψη από το πολιτικό σύστημα; Ε, ναι, υπήρχε … αλλά και οι υπουργοί και γραμματείς των επιβλεπόντων φορέων, μετά το τέλος της πολιτικής τους δραστηριότητας, σε αυτούς τους Οίκους προσέβλεπαν κι αυτοί για μια καλή καριέρα. Όχι μίζα, παχυλή σύνταξη, κάπως έτσι!

Και τώρα εμείς βιώνουμε -σαν μια από τις πιο σημαντικές παράπλευρες απώλειες της Κρίσης του 2008- τον ρόλο του πειραματόζωου. Παρακολουθούν να δουν πόσο θα αντέξουμε.
Κάνουν όμως λάθος. Γιατί εμείς επιδεικνύουμε αξιοσημείωτη αντοχή και δημιουργούμε λάθος εντυπώσεις, που οδηγούν τους καημένους νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους σε λάθος θεωρίες. Θα τις εφαρμόσουν σε κανέναν άλλο σοβαρό λαό και θα απορήσουν. Θα λένε “μα εδώ το μετρήσαμε και μας έδινε τόση αντοχή σε τέτοια πίεση …” κλπ. αλλά μόνο πολύ αργά θα συνειδητοποιήσουν ότι το υλικό στο οποίο στηρίχτηκαν ήταν λάθος. Άντεξε μεν αλλά ήταν δική του ιδιοτροπία να αντέχει σε τέτοιες πιέσεις λόγω ραγιαδισμού τετρακοσίων χρόνων στον οποίο είχε εθιστεί.


Εντάξει, πέρασε από πάνω μας μια ολόκληρη κρίση, αλλά ας είμαστε συνέλληνες υπερήφανοι, ότι χάρη στη δική μας αναισθησία η επόμενη φορά που οι νεοφιλελεύθεροι θα πειραματιστούν με τους λαούς θα είναι μια αποτυχία αφού θα στηριχτούν στις δικές μας μετρήσεις και θα πέσουν έξω. Γιατί κανείς άλλος λαός δεν μπορεί να είναι σαν κι εμάς, να βλέπει Σαμαράδες και Αδώνηδες να τον διοικούν, να τον κοροϊδεύουν και να τον μαστιγώνουν και αυτός να λέει ότι ελπίζει σε καλύτερες μέρες ή ότι ο αντίπαλός τους …. δεν έχει πρόγραμμα!