ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΔΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΗΜΩΝ ΩΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ

Αλαζονική και ίσως-ίσως αγενής η στάση της μεγάλης πλειοψηφίας των Κερατσινιωτών συμβούλων έναντι της Δραπετσώνας

Συζητήσαμε χτες στο δημοτικό συμβούλιο το θέμα της κατάργησης του ενιαίου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και την επανασύστασης των δύο ξεχωριστών δήμων του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.

Τους είπαμε ότι αυτή η συνένωση δεν έδωσε τίποτε καλό στο Κερατσίνι και φόρτωσε με προβλήματα τη Δραπετσώνα.

Τους είπαμε ότι η Δραπετσώνα πάλεψε πολύ για να αποκτήσει την αυτονομία της από το 1923 που γέμισε κατοίκους πρόσφυγες όταν το Κερατσίνι ήταν στάνες και μια εκκλησία στο βάθος.

Τους είπαμε ότι οι πατεράδες και παππούδες μας κατάφεραν να πετύχουν αυτή την αυτονομία με αγώνες το 1950 και βρέθηκε ένας απαράδεκτος τύπος τυχάρπαστος (Ραγκούσης) να μας απαξιώσει και να μας κάνει συνοικία του Κερατσινίου.

Τους είπαμε ότι με δημοψηφίσματα παλιότερα (1950) αλλά και πρόσφατα (2010) η Δραπετσώνα απαίτησε την ανεξαρτησία της αλλά η κεντρική εξουσία ήταν πάντα εχθρική απέναντί της και την τιμωρούσε για τα δημοκρατικά της φρονήματα.

Τους είπαμε ότι συντρέχουν πολλοί λόγοι, πολιτικοί (αλληλεγγύη, δημοκρατία), ιστορικοί και συναισθηματικοί που επιβάλουν αυτή την αυτονομία.

Τους είπαμε ότι στο κάτω-κάτω οι Δραπετσωνίτες το θέλουν ΠΟΛΥ και το θέλουν ΟΛΟΙ (με κάποιους «λακεδαιμόνιους» να υπάρχουν πάντοτε και παντού) και αυτή την ισχυρή και πάνδημη θέληση πρέπει να την σεβαστούν.

Και τους ζητήσαμε να συμφωνήσουν σε ένα ψήφισμα που στο τέλος του κατέληγε ως εξής:

«Ζητάμε την κατάργηση του ενιαίου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και την δημιουργία δύο πρωτοβάθμιων αυτοδιοικήσεων, του δήμου Κερατσινίου και του δήμου Δραπετσώνας. Ο διαχωρισμός θα γίνει με βάση την αναλογία πληθυσμού και έκτασης των δύο δήμων και με εθελοντικές κατατάξεις του προσωπικού.»

Σε αυτό το τόσο απλό και καθαρό αίτημα, οι δημοτικοί σύμβουλοι από το Κερατσίνι βρήκαν να πουν διάφορα, από πολιτικές θέσεις (ότι είναι προεκλογικό και συσκοτίζει τις αιτίες της σημερινής κατάστασης του λαού) μέχρι αστεία (ότι μας θέλουν), άλλοι επιστράτευσαν επιχειρήματα υπέρ του νόμου των συνενώσεων, και άλλοι δεν είπαν απλά τίποτε και περίμεναν να χτυπήσουν δια της ψήφου στα μουγκά.

Η πρόταση πήρε υπέρ της 10 ψήφους (οι 5 Δραπετσωνίτες Φωτίου, Τσιρίδης, Χρυσός, Αντωνόπουλος, Μαΐλη –σημ.: ο Χρονόπουλος και η Μπαρμπαγιάννη απουσίαζαν) και πέντε μόνο Κερατσινιώτες (οι τρεις που έχουν εθιστεί με την επαφή τους με τη Δραπετσώνα: Δατσέρη, Κουλούκης και Ζούπης και άλλοι δύο που είναι πάντα γενναιόφρονες, η κυρία Τσοτσάνη και ο κύριος Θεοχάρης).

Εναντίον της άμεσα ψήφισαν 9. Οι τέσσερις του ΚΚΕ με το πολιτικό σκεπτικό που ανέφερα πιο πάνω, η Δαβγιώτη, ο Χονδροκούκης, ο Χάσκας, η Μυργιαλή και ο Κούβαρης. Μπράβο τους και πάλι μπράβο τους για τη γενναιοφροσύνη και την ευγένειά τους, εμείς να θέλουμε να φύγουμε κι αυτοί να λένε όχι στηριγμένοι στον νόμο του Ραγκούση και στα δεσμά που αυτός επέβαλε! Γιατί ο λαός της Δραπετσώνας ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ την συνένωση αλλά αυτοί κωφεύουν. Ο νόμος του Ραγκούση μας φυλάκισε αλλά αυτοί δεν έχουν καμιά διάθεση να βοηθήσουν μήπως και βρούμε το κλειδί για να βγούμε έξω. Μόνο για το ΚΚΕ, που πάντα έχει ένα δικό του σεβαστό πολιτικό σκεπτικό, βλέπω ελαφρυντικά, για τους άλλους απλά απορώ! Κι αυτοί έχουν το δικό τους πολιτικό σκεπτικό βέβαια αλλά θα μπορούσαν να μην είναι τόσο άτεγκτοι απέναντι σε ένα λαό που έχει τραγουδηθεί για τους αγώνες του και τώρα βρίσκεται σε μια μέγγενη όπου τον τοποθέτησε η αυθαιρεσία και η αλαζονεία των ισχυρών (ο άτιμος Ραγκούσης βασίλεψε κρατημένος από τα χαϊμαλιά του ΓΑΠ για ένα μικρό διάστημα βέβαια, ικανό όμως να μας κάνει τη ζημιά). 

Εναντίον της έμμεσα ψήφισαν και άλλοι εννιά. Είναι τα λευκά και τα παρών, όπως εκείνο το νίψιμο των χεριών του Πιλάτου.

Είναι έξι του κλίματος Τζανή (Μόσχου, Καψοκόλης, Λάλος, Βενέτης, Μαθιουδάκη, Σενικίδου) και τρεις ακόμη Τρέχας, Μαρτάκης και Οικονομάκης που γι αυτούς τους τρεις ακόμη δεν έχω καταλάβει πως είπαν όχι, ανεξάρτητα από τις όποιες ενστάσεις, στην καθαρά εκπεφρασμένη θέληση μιας ολόκληρης πόλης που τόσο βάναυσα καταπατήθηκαν η ιστορία της και οι αγώνες της. Από στοιχειώδη ευγένεια όταν σου λένε "δεν σε θέλω" απαντάς "όπως επιθυμείτε" αλλιώς γίνεσαι αυταρχικός και με αγενής, χαρακτηρισμοί που (σε άλλες περιπτώσεις) δεν αρμόζουν σε αυτούς τους τρεις, εδώ όμως το έκαναν!

Ο ίδιος ο Τζανής είπε ότι θα υπερψήφιζε την πρόταση αν συμμετείχε στην ψηφοφορία (με ένα σωστό σκεπτικό ότι μικρότεροι δήμοι είναι κοντύτερα στον λαό) αλλά οι έξι δικοί του ψήφισαν παρών ή λευκό, άρα εναντίον της πρότασης.

Έτσι λοιπόν με 10 υπέρ, 9 κατά και 9 λευκά η πρόταση απορρίφθηκε (τα λευκά και τα όχι ήταν όλα μαζί 18). Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Μανουσιάδης απουσίαζε και ο Βρεττάκος δεν ήταν στο ακροατήριο (μια από τις ελάχιστες φορές που συνέβη αυτό) έτσι η δημοτική έκφραση του Σύριζα δεν τοποθετήθηκε εχτές ούτε υπέρ ούτε κατά.

Μια ευκαιρία να τεθεί το ζήτημα του διαχωρισμού της Δραπετσώνας από το Κερατσίνι με απόφαση ΔΣ του ενιαίου δήμου χάθηκε. Θα υπάρξουν όμως κι άλλες ευκαιρίες.

Στο κοινοτικό συμβούλιο της Δραπετσώνας εκκρεμεί μια ίδια συζήτηση. Όχι πως δεν υπάρχουν και εκεί εφιάλτες. Θα δούμε αν μια απόφαση κοινοτικού συμβουλίου μπορεί να γίνει όχημα για μια διεκδίκηση. Κι αν όχι αυτό, θα βρεθούν κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον.