Δύο συνέδρια εν εξελίξει: Ένα της Δημοκρατικής Αριστεράς και ένα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς!

Απορρίπτει την πρόταση των 58 η ΔημΑρ, θέλει να είναι δημοκρατική και αριστερά και όχι στήριγμα των Σαμαρά-Άδωνη-Βορίδη. Αφήνουν στο Βενιζέλο και την “κεντροαριστερά” του αυτό το καθήκον!

Στο συνέδριο της ΔημΑρ συζητούνται ενδιαφέροντα πράγματα.

Ο Βενιζέλος, ακούγοντας τη συζήτηση που γίνεται εκεί μέσα είπε ότι “η Κεντροαριστερά όπου να’ ναι έρχεται”. Ορέγεται μια διάσπαση ή αποχωρήσεις που θα ενωθούν μαζί του. Αυτό το ονομάζει “κεντροαριστερά”!

Εγώ λέω, καλώς να έρθει, για να κάνει όμως τι;

Αυτό που έχει σημασία είναι το τι θα κάνει η Κεντροαριστερά. Η όποια κεντροαριστερά συγκροτηθεί, είτε με ΠαΣοΚ είτε χωρίς αυτό, είτε με τους 58 είτε με τους άλλους, τι ακριβώς θα κάνει; Θα στηρίζει την Δεξιά; Ε, τότε, τι κεντροαριστερά είναι αυτή; Θα στηρίζει μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Καλώς να δημιουργηθεί τότε. Αλλά ο στόχος όσων, σήμερα, κόπτονται γι αυτήν δεν είναι η αριστερή απάντηση στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα αλλά η δικαιολόγηση της λαίλαπας και η προστασία της από τον φόβο της επερχόμενης αριστεράς.

Όπως είπε και ο Κουβέλης, σημασία δεν έχει η ονομασία ή οι μετακινήσεις στελεχών αλλά οι θέσεις τις οποίες θα στηρίξει η κεντροαριστερά, κι αν είναι να υποστηρίξει τις θέσεις των Σαμαρά-Άδωνη-Βορίδη και Βενιζέλου τότε δεν θα είναι κεντροαριστερά αλλά κωμωδία.

Το γεγονός ότι η ΔημΑρ στήριξε την κυβέρνηση των ΝΔ-ΠαΣοΚ από το καλοκαίρι του 2012 ως το καλοκαίρι του 2013 έχει επιτρέψει σε προτάσεις στήριξης της ΝΔ να υπάρχουν ακόμα στο εσωτερικό της. Γιατί, σου λέει ο άλλος, το κάναμε πέρσι, ας το ξανακάνουμε και φέτος! Αυτό είναι μια παρενέργεια της λάθος κίνησης του καλοκαιριού του 2012 που εγώ μεν την λέω εύκολα “λάθος” όσοι όμως αναγκάστηκαν να την δεχτούν και να την στηρίξουν επί ένα ολόκληρο χρόνο, δεν μπορούν τόσο εύκολα να την χαρακτηρίσουν έτσι, με αποτέλεσμα αντί να αγαναχτούν και μόνο με το άκουσμα μιας τέτοιας απίστευτης πρότασης (να στηριχτεί η πιο σκληρή δεξιά για να συνεχίσει να ξεζουμίζει τον λαό), αντιμετωπίζεται ως άποψη φυσιολογική έστω και απορριπτέα.

Στην ουσία η απόρριψη της πρότασης των 58 είναι παραδοχή του λάθους που έγινε το 2012 και η στήριξη της πρότασης των 58 είναι η πεισματική επιμονή χωρίς πολιτική ή οικονομική λογική παρά μόνο με ψυχολογικούς και φοβικούς όρους.

Ευρωπαϊκή Αριστερά: Ο Τσίπρας υποψήφιος για Πρόεδρος στην Ε.Ε.

Με κάτι αγγλικά για γέλια αλλά περιεχόμενο ουσίας, ο Τσίπρας μίλησε στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και πήρε το χρίσμα για υποψήφιος Πρόεδρος στην Ε.Ε.

Δεν θα εκλεγεί γιατί τα κουκιά δεν βγαίνουν, είναι όμως η πρώτη φορά που η Ελλάδα γίνεται μπροστάρης σε μια τέτοια διεθνή προσπάθεια. Και λέω “η Ελλάδα” και όχι απλά “ο Τσίπρας” γιατί η αριστερά περιμένει πλέον από την Ελλάδα να ξεκινήσει μια αλλαγή της Ευρώπης, μια ανατροπή της πολιτικής των νεοφιλελεύθερων που έχουν στο νου τους μια αρχιτεκτονική που καθόλου δεν συμφέρει τους Έλληνες, ούτε τις χώρες του νότου, ούτε τους εργαζόμενους και τις φτωχές τάξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το κρίσιμο στοίχημα για αυτήν την προσπάθεια θα παιχτεί τον Μάϊο  στις ευρωεκλογές. Εκεί η στήριξη του Σύριζα θα είναι βασικός μοχλός και για την αλλαγή στην Ελλάδα αλλά και το ξεκίνημα για μια αλλαγή στην Ευρώπη. Για όσο θα είμαστε ακόμη εκεί ...