Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Μαγική νύχτα στην Ελευσίνα με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου... το άτομο δεν παίζεται!


Σήμερα το βράδυ (δηλαδή χτες Δευτέρα βράδυ) στην Ελευσίνα, στον ωραίο χώρο του Ελαιουργείου, έζησα μια νύχτα μαγική, την καλύτερη συναυλία που έχω ζήσει, με τον απίστευτο Θανάση Παπακωνσταντίνου, την τρομερή μουσική ιδιοφυΐα του και την φανταστική ατμόσφαιρα που έκαναν οι οπαδοί-φοιτητές-ακροατές της πλατείας.

Ο άνθρωπος είναι απερίγραπτος, ποιητής, μελωδός, ενορχηστρωτής, ακόμα και τραγουδιστής, και μαζί του η μούσα του Ζαμάνη που την στεναχώρησε στην τελευταία σκηνή αλλά έφταιγε κι αυτή που είχε πιει αρκετά.

Μπορείτε να δείτε από το Youtube το τραγούδι Αποσπερίτης στη διεύθυνση:


Το βιντεάκι είναι από το Youtube και το τραγούδι "Αποσπερίτης" ελαφρύ και γλυκό ώστε να απαλύνει τις έντονες μνήμες από την φανταστική χτεσινοβραδινή συναυλία. Δίνω τους στίχους και μια διεύθυνση για να το ακούσετε από το Youtube μια και απέτυχα να το φορτώσω εδώ

Η μέρα φεύγει ποιος την κλέβει / ήξερα μα ξέχασα
όσοι δουλέψαν κι όσοι παιδέψαν /
τα λερωμένα πέταξαν
Κι εσύ αποσπερίτη μου / του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου / και μην τα κατεβάζεις
Οι πολιτείες πάντα χορεύουν / σε ρυθμό κιρκαδιανό
τα φώτα ανάβουν να προλάβουν / της νύχτας το μετέωρο
Κι εσύ αποσπερίτη μου / του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου /
και μην τα κατεβάζεις
Τα βήματά μας άθελά μας / είναι δώρα ακριβά
γι' αυτούς που μένουν και περιμένουν / το σούρουπο μιαν αγκαλιά
Κι εσύ αποσπερίτη μου / του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου / και μην τα κατεβάζεις
Μες στο σκοτάδι θα 'ρθουν πάλι / μακρινές μαρμαρυγές
να ψιθυρίσουν να θυμίσουν / τρεις απανωτές φορές


Εκτός από το παραπάνω θα ξαναβάλω ένα βιντεάκι που είχα φτιάξει εγώ με τραγούδι του Παπακωνσταντίνου, που μου αρέσει και πολύ, το "όταν χαράζει" που το τραγουδάει μάλιστα ο ΑΓΓΈΛΑΚΑΣ με την έξοχη φωνή του




Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ



Ένα βιντεάκι δικό μου παλιότερο για να ηρεμήσουν τα πνεύματα

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

ΦΑΟΥΛ και στη ΣΕΝΤΡΑ



Προχτές Παρασκευή υπήρχε έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με έξι (6) θέματα εκ των οποίων τα τέσσερα οικονομικού περιεχομένου (ΤΟΠΣΑ κλπ), ένα για τα σχολικά λεωφορεία και ένα της υπηρεσίας. Το ΔΣ δεν είχε απαρτία αλλά παρ’ όλα αυτά ξεκίνησε σαν να είχε απαρτία και στο τέλος έληξε χωρίς να σχηματιστεί απαρτία, άρα ως μη γενόμενο, για να συνεχιστεί -παρ' όλα αυτά- το Σάββατο στις 12 υπό κωμικοτραγικές συνθήκες. Την Παρασκευή θα άρχιζε στις 7 αλλά ξεκίνησε στις 8 περιμένοντας έστω έναν ακόμη σύμβουλο να έρθει για να γίνει απαρτία. Αυτός ο ένας όμως δεν ήρθε κι έτσι η συνεδρίαση ήταν στην ουσία εξ ολοκλήρου ως μη γενόμενη (άκυρη) αφού δεν νομιμοποιήθηκε ούτε εκ των υστέρων. Παρ’ όλα αυτά η μη γενόμενη της Παρασκευής συνεχίστηκε το Σαββάτο και “έγινε” μέσα σε διάστημα πέντε λεπτών από τις 12.00 που είχε συγκληθεί ως τις 12.05 που πήγε ο Ζούπης και του είπαν “έληξε”! Και ο Ν.Μαρτάκης ο Πρόεδρος, πήγε στις 12.10 κι έμαθε ότι το συμβούλιο είχε γίνει με άλλον προεδρεύοντα (γιατί; επειδή καθυστέρησε δέκα ολόκληρα λεπτά;) Εγώ πήγα στις 12.25 και βρήκα πέντε συμβούλους σε ένα γραφείο να μου λένε ότι το συμβούλιο “έγινε και έληξε”. Ήταν κάπως γρήγορο … ίσως πάρα πολύ γρήγορο ...! (θα έλεγε κανείς ... γρήγορο σαν αυτοκίνητο φόρμουλα 1)

Ας μπούμε και στην ουσία των θεμάτων τώρα. Ο δήμος πρέπει να μπορεί να προχωρά ασχέτως από τα όποια πολιτικά παιχνίδια παίζονται μεταξύ παρατάξεων και συμβούλων. Και για να προχωρά πρέπει να γίνονται συνεδριάσεις του ΔΣ και να λαμβάνονται αποφάσεις. Όμως αυτό το “πρέπει” θέλει και κάποιες επιδέξιες κινήσεις από την μεριά της διοίκησης. Πρέπει να σέβεται την αντιπολίτευση στον ελεγκτικό της ρόλο. Τα διαδικαστικά θέματα προστατεύουν την αντιπολίτευση και δεν πρέπει να λοιδορούνται από την διοίκηση σαν τυπολατρία, γιατί αν η αντιπολίτευση διαπιστώσει ότι εμπαίζεται τότε μπορεί να μην αφήσει την διοίκηση σε χλωρό κλαρί.

Ο δήμαρχος πολλές φορές έχει πει ότι δεν βρίσκεται εκεί για να οικονομήσει και μάλιστα έχει βάλει και αρκετά από την τσέπη του. Τον πιστεύω και τον πιστεύουν οι περισσότεροι. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να συμπεριφέρεται με ασέβεια προς την αντιπολίτευση. Παλιότερα πετούσε μερικές κουβέντες εις βάρος ανθρώπων με κάποια ιστορία αλλά μπορεί να πει κανείς ότι αυτό οφειλόταν στην απειρία του και την άγνοια κινδύνου που τον χαρακτήριζε. Τώρα όμως, μετά από ενάμισι με δύο χρόνια διοίκησης, δεν μπορεί να φέρεται έτσι στην αντιπολίτευση, από την μια να ζητά τη βοήθειά της και από την άλλη, όταν μπορεί να την στριμώξει, να της βγάζει το λάδι. Εν προκειμένω να λέει ότι, αφού δεχτήκατε να συζητήσουμε τα δύο θέματα με την υπόσχεσή μας ότι θα μείνουμε σε αυτά, τώρα που δεν κάνατε ένσταση για την αρχική απαρτία εγώ σας την φέρνω και συνεχίζω (σήμερα ή έστω αύριο) και αποφασίζω και επί των άλλων θεμάτων για τα οποία δεσμεύτηκα ότι δεν θα συζητηθούν. Το θέμα "αξιοπιστία του δημάρχου" δέχτηκε σοβαρό πλήγμα την Παρασκευή. Εντάξει, το έκανε για να προχωρήσει ο δήμος, διάλεξε όμως τον χειρότερο τρόπο, διάλεξε να την φέρει στην αντιπολίτευση, να την παγιδεύσει λέγοντας τώρα που μου δώσατε το δικαίωμα να δέρνω θα δείρω πρώτα από όλους εσάς!

Το θέμα των συνεδριάσεων των συνεδριάσεων του ΔΣ είναι ένα θέμα που η διοίκηση πρέπει να το χειριστεί με λεπτότητα. Όταν δεν έχεις απαρτία και χρειάζεσαι την συναίνεση της αντιπολίτευσης και την σιωπηρή συνενοχή της για να ληφθούν αποφάσεις, ο τρόπος που θα την αντιμετωπίσεις είναι η πρόταξη της λογικής και των επιχειρημάτων και όχι η λογική ότι τώρα που δέχτηκες να παγιδευτείς θα σε λιανίσω. Επί πλέον σοβαρό θέμα είναι η παροχή της δυνατότητας να καλυφθεί η αντιπολίτευση από πολιτικά ή ποινικά παραπτώματά της με αντάλλαγμα να σου δώσει την ευχέρεια να προχωρήσεις με ανάληψη της ευθύνης εκ μέρους σου όταν έχεις να κάνεις με αμφιλεγόμενες αποφάσεις.

Απέναντι σε όλα αυτά, η Διοίκηση το διήμερο Παρασκευής και Σαββάτου 24 και 25 Αυγούστου, ήταν εντελώς φάουλ. Και είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 15 παρόντες της διοίκησης την Παρασκευή μόνο 13 δηλώνονται ως παρόντες και ψηφίσαντες το Σάββατο, λείπουν τα πιο βαριά ονόματα, ο ίδιος ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Νίκος Μαρτάκης και ο πεπειραμένος πρώην δήμαρχος κ. Κ.Χρονόπουλος. Θα λέγαμε ότι αυτοί οι δύο ήξεραν να προφυλαχτούν, τους άλλους 13 ήταν ανάγκη να τους βγάλει κανείς στην σέντρα;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Υπάρχει μία λύση και μάλιστα είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Να αποσύρει ό,τι έκανε η διοίκηση, να θεωρήσει το ΔΣ ως μη γενόμενο και να συγκαλέσει άλλο (τακτικό ή έκτακτο) με τα ίδια θέματα. Αυτή είναι η καλύτερη συμβουλή που έχω να δώσω και θα έλεγα ότι η ενέργεια της διοίκησης πρέπει να είναι άμεση, σήμερα κι όλας να κατεβάσει τις αποφάσεις από την "διαύγεια" και αύριο το πρωί να φύγει πρόσκληση με τα ίδια θέματα ξανά προς συζήτηση. Όλα τα άλλα είναι ακροβατισμοί που κρύβουν μεγάλη επικινδυνότητα.

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

ΔΗΜΟΤΙΚΑ: συμβούλια του Αυγούστου


Σάββατο πρωί ώρα 10.30 και στις 12 έχουμε έκτακτο δημοτικό συμβούλιο. Δεν ξέρω αν θα γίνει, πάντως θα είναι ουσιαστικά μια συνέχεια του χτεσινού που ήταν επίσης έκτακτο και δεν έγινε (εκτός από δύο θέματα των υπηρεσιών που πέρασαν κοινή συναινέσει) και που ήταν συνέχεια του τακτικού της Τρίτης που κι αυτό δεν έγινε. Δεν γίνονται λόγω έλλειψης απαρτίας και αυτό είναι από τη μια φυσιολογικό μια και πρόκειται για Αύγουστο (Τρίτη 21/8 Παρασκευή 24/8 Σαββάτο 25/8) αλλά και λίγο αφύσικο αφού προηγείται εργώδης προσπάθεια της δημοτικής αρχής να συγκεντρωθούν οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας για να υπάρξει απαρτία και να ξεκινήσει τη συνεδρίαση. Στο ερώτημα αν αυτό γίνεται παντού, σε όλους τους δήμους, η απάντηση είναι Όχι βέβαια. Απλά εδώ η διοίκηση έχει χάσει 4 συμβούλους από την πλειοψηφία με αποτέλεσμα το ισοζύγιο συμπολίτευση-αντιπολίτευση που ξεκίνησε 25-16 να είναι σήμερα 21-20. Με μια από τις πολλές βλακείες του νόμου “Καλλικράτης” του αξέχαστου και ανεκδιήγητου Ραγκούση (του τύπου που χάρη στο κολλητιλίκι του με τον ΓΑΠ απέκτησε τόση εξουσία ώστε να καταργήσει την Δραπετσώνα) για να υπάρξει απαρτία δεν αρκούν οι 21 από τους 41 συνολικά συμβούλους αλλά χρειάζονται 22. Πρόκειται προφανώς για μια λάθος διατύπωση στον γελοίο αυτό νόμο που όμως έχει ψηφιστεί και ισχύει μέχρι να τον αλλάξει άλλος νόμος. Με βάση και αυτό, η Διοίκηση σήμερα δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνη της το δημοτικό συμβούλιο καθώς οι 21 σύμβουλοι που έχει δεν αρκούν για την απαρτία.
Από την αντιπολίτευση προσέρχονται κατά την έναρξη της συνεδρίασης πάντοτε τουλάχιστον 6-8 σύμβουλοι (από τους 20) ακόμα και τον Αύγουστο, οπότε από την συμπολίτευση χρειάζονται 14-16 παρόντες στην αρχή για να υπάρξει απαρτία. Χτες ήταν στην αρχή (κατ’ ευφημισμόν αρχή γιατί 7 ξεκινούσε κανονικά το συμβούλιο αλλά οι παρόντες μετρήθηκαν στις 8, μια ώρα μετά) 21 σύμβουλοι, εκ των οποίων 15 της συμπολίτευσης και 6 της αντιπολίτευσης. Να δούμε πόσοι θα είναι σήμερα… Εγώ πάντως θα πάω…
Να ξεκαθαρίσω και κάτι για μια ακόμη φορά. Η δική μου θέση είναι της “εποικοδομητικής αντιπολίτευσης” αλλά με τον όρο “εποικοδομητική” να έχει ουσία και όχι να είναι ευφημισμός. Στα περισσότερα θέματα ψηφίζω “ναι” και πολλές φορές χωρίς το δικό μου “ναι” τα θέματα δεν θα περνούσαν. Πιο συχνά ψηφίζω την πρόταση της διοίκησης από ό,τι την πρόταση της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα όταν βλέπω ότι η αντιπολίτευση είναι στείρα ή λέει “όχι” αποφεύγοντας να αναλάβει ευθύνες. Ακόμα και με την παρουσία μου βοηθάω την διοίκηση να έχει απαρτία για να ψηφίζει τα θέματα που φέρνει. Αυτό το κάνω όχι για να φαίνομαι καλός στα μάτια της διοίκησης για να κερδίσω κάτι, ας πούμε, να κερδίσω τώρα μια θέση διοίκησης ή να έχω θέση στο ψηφοδέλτιό της αργότερα. Είναι πεποίθησή μου ότι για να προχωρήσει ο δήμος θέλει να στηρίζει το έργο του όλο το δημοτικό συμβούλιο και όχι μόνο η διοίκηση. Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να παραιτηθεί η αντιπολίτευση του ελεγκτικού της ρόλου για να παίξει θετικό ρόλο στον δήμο και ούτε πιστεύω ότι η φθορά του αντιπάλου είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχθεί η αντιπολίτευση στην θέση της διοίκησης.
Κάποιοι που δεν έχουν συνηθίσει σε συμπεριφορές όπως η δική μου, ή που κρίνουν εξ ιδίων, θεωρούν ότι ο στόχος μου είναι κάποιο τέτοιο κέρδος. Κι έχω δεχτεί επιθέσεις –κυρίως από μέλη του συνδυασμού μου- για αυτή μου τη στάση. Προσπαθώ να εξηγήσω τη στάση μου όποτε έχω την ευκαιρία και αυτό είναι όλο. Ούτε κάνω τη χάρη σε κανέναν να αλλάξω τακτική για να φαίνομαι “καλό παιδί” ούτε όμως και θυμώνω που με παρεξηγούν γιατί ξέρω πως έτσι έχουν μάθει να βλέπουν τα πράγματα τόσα χρόνια.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Η Κέρκυρα και η Οικονομική Κρίση


Η Κρίση είναι ευρωπαϊκή, λέμε, αλλά η αιχμή της κρίσης βρίσκεται στην Ελλάδα. Και η Κέρκυρα σαν ένα τμήμα της Ευρώπης και ιδιαίτερα ένα τμήμα της Ελλάδας, βρίσκεται σε κρίση και αυτή. Βλέπεις κι εδώ μαγαζιά κλειστά, βλέπεις κι εδώ κατανάλωση με το σταγονόμετρο που οδηγεί σε ξεπουλήματα όσο-όσο, βλέπεις κι εδώ που και που σφιγμένα χείλη και σφιχτές τσέπες. Αυτό που είδα όμως εγώ σήμερα σε ολόκληρη την αθηναϊκή παραλία από την Βουλιαγμένη μέχρι το Φάληρο, να είναι σχεδόν το 90% των μαγαζιών ΚΛΕΙΣΤΟ (όχι για Αύγουστο, μιλάμε για οριστικά κλειστά με “πωλείται” και “ενοικιάζεται” στα τζάμια) δεν το γνωρίζει με κανένα τρόπο η Κέρκυρα και της εύχομαι να μην το μάθει ποτέ.
Κι αν πας στο Κολωνάκι μια βόλτα θα δεις τα ίδια περίπου, όπως και στο κέντρο του Πειραιά. Λέω “περίπου” γιατί χάλι σαν αυτό της παραλίας δεν νομίζω να υπάρχει αλλού. Και όσα μαγαζιά είναι ανοιχτά έχουν κάτι ταμπέλες τεράστιες με λέξεις όπως “ξεπούλημα” ή “εκπτώσεις 70-80%”, δείγμα ότι κι αυτά όπου να’ ναι κλείνουν! Πίσω από κάθε τέτοιο κλειστό μαγαζί (μιλάμε για μεγάλες φίρμες και για μαγαζιά των 300 τ.μ. τουλάχιστον) υπάρχει κάποιος εισοδηματίας μισθωτής που χάνει τα νοίκια, οι υπάλληλοι που χάνουν δουλειές μισθούς και προοπτική ζωής, τα ασφαλιστικά ταμεία που χάνουν εισφορές και ένας κύκλος εργασιών που σταματά (προμηθευτές, μεταφορείς, βιοτέχνες κλπ.).
Η Κέρκυρα δεν είναι έτσι! Έχει ακόμη ζωή. Έχει τον τουρισμό που είναι μια βαριά βιομηχανία, έχει την φύση, που είναι ένα τεράστιο αγχολυτικό για του ανθρώπους που ζουν στο νησί, έχει την τοπική παραγωγή, όσο κι αν έχει συρρικνωθεί με τα χρόνια , έχει την δική της ζωή που συνεχίζει να υπάρχει παρά την κρίση και κυρίως έχει τα ψυχικά αποθέματα για να χτίσει ένα καινούριο και καλύτερο αύριο μέσα από ό,τι γκρεμίζεται σήμερα.
Δεν θα δώσω εγώ τις συνταγές της επιτυχίας, υπάρχουν πολλοί Κερκυραίοι που γνωρίζουν και είναι σε θέση να κάνουν προτάσεις και να τις υλοποιήσουν. Το μόνο που θα πω είναι ότι κανείς σχεδόν στην Κέρκυρα δεν γνωρίζει ποιο είναι πραγματικά το χάλι της Αθήνας, και ότι το νησί έχει την δυνατότητα να συνεχίσει να αντιμετωπίζει ψύχραιμα την κατάσταση, μόνο που πρέπει επειγόντως να βρει τρόπους επιβίωσης μέσα στη νέα οικονομική πραγματικότητα που όλο και θα χειροτερεύει. Εκλογίκευση των δράσεων, κοινωνική αλληλεγγύη, συσπείρωση και πείσμα για
αντίσταση στη μιζέρια των καιρών. Με συμμάχους την υπέροχη φύση, τις θαυμάσιες πόλεις και τα χωριά και την παραδοσιακή κερκυραϊκή αφασία, που μέχρι τώρα αποδείχτηκε καλή προφύλαξη από την αρρώστια του καιρού αλλά πρέπει πλέον να επιτρέψει και την γονιμοποίηση του καινούριου.

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ "ΕΛΛΑΣ"

Όλοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα αποτελεί πρόβλημα. Κι όλοι δέχονται πως από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε για να λύσουμε αυτό το “πρόβλημα Ελλάς”. Να δώσω λοιπόν κι εγώ την συνεισφορά μου:
Το πρόβλημά μας δεν είναι ακριβώς ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ούτε ακριβώς ΠΟΛΙΤΙΚΟ, είναι περισσότερο πρόβλημα ΠΑΙΔΕΙΑΣ (που δεν έχουμε) και επειδή η Παιδεία είναι αμφιλεγόμενο πράγμα με το οποίο μπορεί να ονομάζει ο καθείς τις ιδεοληψίες του, γι αυτό πρέπει να πάμε πιο βαθιά και να καταλήξουμε ότι είναι πρόβλημα ΗΘΟΥΣ της κοινωνίας. Ποιανού ήθους θα μου πείτε … Σωστά, πρέπει πρώτα να εξηγήσω τι εννοώ όταν λέω ήθος.
Λοιπόν, ήθος είναι να έχεις μια στάση ζωής που να κρίνεται με μέτρα έξω από τον εαυτό σου. Βάλε όποια μέτρα θέλεις: Είσαι χριστιανός; Ήθος είναι να πηγαίνεις σύμφωνα με το ευαγγέλιο, με αυτά που είπε ο Ιησούς και όχι οι εκπρόσωποί του είτε της τότε εποχής (λέγε με Παύλο) είτε της τώρα (λέγε με παπαδαριό). Είσαι δωδεκαθεϊστής; Ήθος είναι να σέβεσαι τα πατρώα (την φύση και την πατρίδα), να αγαπάς την ελευθερία και να προτάσσεις τον ορθό λόγο. Είσαι άθεος ή αγνωστικιστής; Να μην κάνεις ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν και να κάνεις στους άλλους ό,τι θέλεις να κάνουν σε σένα οι άλλοι.
Το μέτρο είναι έξω από τον εαυτό σου όταν δεν έχει αντιπροσώπους αλλά είναι το ίδιο καθρέφτης του εαυτού σου. Εσύ και η φιλοσοφία σου, όχι εσύ και ο φιλόσοφός σου!
Κάτω οι διαλεκτικές των τεχνικών της εξουσίας, έλεγε ο Σαββόπουλος. Ναι λοιπόν, και πάνω από όλα ο λόγος, η σκέψη, η εμβάθυνση!
Σταματάω εδώ γιατί όχι μόνο δεν είμαι ηθικολόγος αλλά σιχαίνομαι και υποπτεύομαι όλους εκείνους που μιλούν για “ήθος”. Συνήθως είναι οι πλέον ανήθικοι! Απλά θα πω ότι αν δεν έχουμε αποφασίσει πως θα ζήσουμε σε αυτή την ζωή, αν δεν έχουμε ένα σχέδιο για το που πάμε, δύσκολα θα διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Η Ελλάδα φτιάχτηκε από υλικά που έκρυβαν μέσα τους τεράστιες αντιθέσεις και αυτό προκαλεί μια σχιζοφρένεια που την ζούμε σε καθημερινή βάση. Από τη μια η βαλκανικού τύπου Ορθοδοξία, με τα απόλυτα “μη” και “όχι” της που κάνουν τα μωρά παιδιά νευρωτικά και κλαψιάρικα από την κούνια τους, για να συνεχίσουν διαμαρτυρόμενα και εξαρτημένα μέχρι το τέλος της ζωής τους. Από την άλλη ένας μύθος Ελληνικότητας, που την αντιλαμβανόμαστε επιδερμικά, σαν περικεφαλαίες και ασπίδες και χλαμύδες, με αποτέλεσμα να γινόμαστε κακοί ζήτουλες και κωμικοί αλαζόνες για το διεθνές κοινό που έχει κάποιο μυαλό. Για να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε να είμαστε και που θέλουμε να πάμε.
Δεν μιλάω, φυσικά, για μια απόφαση που θα ληφθεί με εκλογές ή κάποιο δημοψήφισμα. Πρέπει ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδας του σήμερα να αποφασίσει αν θα πατήσει περισσότερο στο χαρτί της Ορθοδοξίας ή του Ελληνισμού. Για να αποφασίσει όμως πρέπει πρώτα να μάθει. Αφού λοιπόν μάθει, και αφού αποφασίσει, τότε μπορεί να εξηγήσει στον λαό τι είναι το ένα και τι είναι το άλλο και ο λαός μπορεί να αποφανθεί τι θέλει να κάνει. Θαύματα κάνει και ο Άγιος (ένας είναι ο "άγιος") θαύματα κάνει και ο Ποσειδών, αν θέλεις το σύστημα υγείας να στηρίζεται στα θαύματα το πρόβλημα δεν είναι ποιον θεό ή ποιον άγιο θα παρακαλέσεις αλλά να κτίσεις μια καλή εκκλησία ή έναν ωραίο ναό και να προσευχηθείς. Αν θέλεις όμως να σώσεις τον άρρωστο με την ιατρική (την κλασική ή την αφάρμακο), τότε πρέπει να διαλέξεις τον ορθό λόγο και τα σωστά πανεπιστήμια.
Κι έτσι καταλήγουμε στην Παιδεία από την οποία είχαμε ξεκινήσει. Από την γνώση της ιστορίας και της φιλοσοφίας λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουν οι πνευματικοί άνθρωποι, άρα από τα ίδια πρέπει να ξεκινήσουμε όλοι μας. Να μάθουμε τι συνέβη στο παρελθόν και τι λένε με τα ωραία και μεγάλα λόγια τους οι ποιητές και οι σοφοί, κι αφού τα κατανοήσουμε καλά, να τα μεταδώσουμε από γενιά σε γενιά. Και, κάποτε, θα έρθει και σε αυτόν τον τόπο μια αναγέννηση όπως συνέβη εδώ και τρακόσια χρόνια στην υπόλοιπη δύση.

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Σε Κρήτη και Κέρκυρα δεν έγραψα τίποτα, μόνο στην Κέρκυρα που μίλησα με φίλους έγραψα κάτι και το περνάω τώρα εδώ. Χωρίς τίτλο θα το έλεγα, αλλά τελικά θα το πω
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΚΕΡΚΥΡΑ


Εδώ στην εξοχή, στην πιο ωραία γωνιά του πλανήτη, την Κέρκυρα, δεν βλέπω καθόλου ειδήσεις, ούτε και ακούω στο ραδιόφωνο αφού και στις διαδρομές με το αυτοκίνητο προτιμώ τα ωραία μου ΣιΝτί. Έτσι λοιπόν δεν γνωρίζω τι γίνεται στην κεντρική σκηνή… έφυγε ο Φώτης Κουβέλης από την Τριανδρία; Έκανε καμιά καινούρια δήλωση ο Μπένι; έγινε καλά το μάτι του Σαμαρά; τι τους έκανε ο Δένδιας αυτούς που πήγε στη Θράκη αφού όπως αντιλαμβάνομαι θα έληξε πια αυτή η εβδομάδα που είχε δώσει προθεσμία, τους πέταξε με αλεξίπτωτα στο Πακιστάν; τους πέταξε με καταπέλτη στην άλλη μεριά των συνόρων στον Έβρο; μήπως προχώρησε στην τελική λύση με γερμανικά αέρια;
Έχω χάσει την επικαιρότητα. Είδα όμως μερικά πλάνα από την κηδεία Κατσιφάρα. Ήταν όλοι εκεί, Λαλιώτης, υπουργοί, βουλευτές! Έτσι όπως ήταν μαζεμένοι θα έπρεπε να πάνε κι από τον Κορυδαλλό μια επίσκεψη στον Άκη, τον μόνο που πληρώνει μέχρι στιγμής για τις αμαρτίες όλων.

Αναπολώντας τον Αντρέα, μια Κερκυραία τις προάλλες μας είπε:
«Αυτός μωρέ τουλάχιστον ήταν του να φάμε και να πιούμε, να πάμε και στη Ρίτα και τα υπόλοιπα δικά σας»
θέλοντας να δείξει ότι ο Αντρέας, ό,τι κι αν έκανε στην Ελλάδα, είτε υπερχρεώνοντάς την, είτε με τζάμπα μαγκιές (αυτά ανάγονται στο «να φάμε και να πιούμε») αυτό που πάντα έβαζε πρώτο ήταν να μην «πεινάσει» ο λαός, να είναι χορτάτος (αυτό πάει στο «τα υπόλοιπα δικά σας»). Του άφηνε τέλος πάντων τα “υπόλοιπα” κι όχι τα αποφάγια…
Εγώ, που δεν έχω ψηφίσει ποτέ μου τον Αντρέα, συμφώνησα ότι η χειρονομία στη Λιάνη (αυτό είναι το «να πάμε και στη Ρίτα»), όσο κι αν εκνεύρισε πολλές παντρεμένες γυναίκες που έβλεπαν τον αρχηγό του κράτους και πρότυπο-άντρα να γνέφει «έλα» στη γκόμενα, ήταν μια από τις λίγες περιπτώσεις όπου ο τσαμπουκάς και το αντισυμβατικό πνεύμα μπήκαν στην πολιτική, έστω και από την πίσω πόρτα. Τώρα κάτι τέτοιο ζητάμε από τον Τσίπρα να κάνει και ο ελληνικός λαός μοιάζει καταδικασμένος να πηγαίνει συνέχεια στις εκλογές μέχρι αυτός ο νεαρός να αναλάβει κυβερνήτης και να πει τα δικά του «όχι» όπου κι αν μας οδηγήσουν, στον γκρεμό ή σε ένα ξέφωτο (δεν μπορώ να πω στον παράδεισο αφού αυτό μας το έχουν αποκλείσει).

Η εποχή του Τσίπρα μόλις ξεκίνησε. Να δούμε πως θα τελειώσει. Ελπίζουμε όλοι με κάποια εθνική ανάκαμψη και όχι με μια εθνική καταστροφή! Πολλοί θα του βάλουν τρικλοποδιές (από το εξωτερικό εννοώ) και πολλοί θα γελάσουν χαιρέκακα στην ενδεχόμενη αποτυχία του (στο εσωτερικό εννοώ) αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πολλά πράγματα για την Ελλάδα θα εξαρτηθούν από την Τσιπρέϊκη διακυβέρνηση (δεν λέω Συριζέίκη γιατί ο κόσμος τον Τσίπρα ψηφίζει, στον Σύριζα έχει δώσει επανειλημμένα 4-5%). Αν τα βγάλει πέρα με τα τόσα προβλήματα και κάνει μιαν Ελλάδα που κάτι θα παράγει τέλος πάντων και θα έχει μάθει να καταναλώνει χωρίς δανεικά, τότε ο Τσίπρας θα χαρακτηριστεί σαν ο άνθρωπος που έκανε το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, αν όμως απλά διαχειριστεί την ήττα της πολιτικής απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα, τότε δεν θα είναι παρά ο υπογράφων στο συμβόλαιο τέλους της παλιάς εποχής. Στην πρώτη περίπτωση, στην νέα εποχή, θα μπορούμε τουλάχιστον να ελπίζουμε ότι η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη, στην δεύτερη περίπτωση, στην εποχή μετά το τέλος της παλιάς εποχής, θα είμαστε απλά για κλάματα.
Αν μιλάω για διακυβέρνηση Τσίπρα, δεν είναι που έκανα λάθος επειδή δεν παρακολουθώ ειδήσεις και δεν ξέρω ότι ακόμα κυβερνάει ο Σαμαράς, είναι που πιστεύω πως είτε δυο μήνες ακόμα κρατήσει αυτή η κυβέρνηση, είτε δυο χρόνια, δεν είναι παρά μια παρένθεση στο κυρίως πιάτο που θα γευτεί η Ελλάδα ούτως ή άλλως οσονούπω. Τον Κουβέλη δεν τον βλέπω και τόσο στα καλά του, ώρες-ώρες αγριεύει το μάτι του. Και οι Γερμανοί είναι … Γερμανοί, δεν θα λυπηθούνε ούτε τον Σαμαρά ούτε τον Βενιζέλο, να τους ξεφτιλίσουν θέλουνε καθώς μαζί τους θα ξεφτιλίζεται –κατά τη γνώμη τους βέβαια- και η Ελλάδα.

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Τι προτιμάτε; Πίστα FORMOULA 1 στη Δραπετσώνα ή Πίστα Φόρμουλα 1 στο Ψυγείο;

Αυτή η επιμονή του δημάρχου με την Φόρμουλα 1 σε πολλούς φαίνεται ανεξήγητη αλλά εγώ την θεωρώ πλέον απλά αντιπαραγωγική.
Δεν είναι κακό να προσπαθεί κανείς μέχρι τέλους να προωθήσει τις ιδέες του και να αγωνίζεται μέχρι το τελευταίο λεπτό για να διασώσει ακόμα και μια υπόθεση που εκ πρώτης όψεως φαίνεται χαμένη, ίσα-ίσα που αυτό το αγωνιστικό πνεύμα –όταν και αν δικαιωθεί- δημιουργεί τους θρύλους και τις ιστορίες που αξίζει κανείς να διηγείται. Ωστόσο και η στρατηγική υποχώρηση είναι μέσα στις εναλλακτικές κάθε παίκτη σε οποιοδήποτε είδος παιχνιδιού και μερικές φορές είναι κι αυτή τμήμα ενός ευρύτερου νικηφόρου σχεδιασμού. Όσο αγωνιστικό είναι να μην παραδίνεις τα όπλα μέχρις ενός, άλλο τόσο αγωνιστικό είναι να λες χάσαμε μια μάχη αλλά θα κερδίσουμε τον πόλεμο.
Στα πλαίσια αυτά θα έπρεπε εδώ και αρκετό καιρό (από τον Φεβρουάριο που ήταν η καταληκτική ημερομηνία για την απόφαση του Έκκλεστον) να έχει περάσει το θέμα της Φόρμουλα 1 στο περιθώριο (ή στο ψυγείο) για να επανέλθει με τρόπο συντριπτικό και καταλυτικό αν ποτέ αποφάσιζε η διεθνής κοινότητα να φτιάξει πίστα F-1 στην Ελλάδα. Μέχρι τότε όμως η υπόθεση της F-1 ας έμενε μόνο ως όραμα του αρχιτέκτονα και ως υποσημείωση του δημάρχου, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Στην πραγματικότητα θέμα Φόρμουλας 1 στη Δραπετσώνα δεν υπάρχει. Ο Αρχιτέκτονας που είχε την ιδέα και επένδυσε σε αυτήν δικαιούται να επιμένει, ο κάθε Τζαβάρας (άκου τώρα, αυτός ο τύπος είναι υπουργός πολιτισμού!!) μπορεί να λέει πως η κυβέρνηση είναι υπέρ ή κατά, λες και έχει καμιά σημασία, την παραμικρή σημασία, τι λέει αυτή η κυβέρνηση!
ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:
Σκεφτείτε για λίγο τον Τζαβάρα, εκείνον τον υπουργό με τα γατίσια μάτια (η αλήθεια είναι πως φαίνονται και μάλλον είναι έξυπνα) που έβγαινε από τις εξεταστικές για Βατοπέδιο κλπ. και έλεγε “ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ….ΚΥΡΙΟΙ” περιχαρής ότι και καλά έκανε το κομματικό του καθήκον, φανταστείτε τον λοιπόν να ακούει την “καινούρια” ιδέα ενός δημάρχου που θα μας φέρει λεφτά πολλά και επενδυτές και που λέγεται Φόρμουλα 1 και που είναι και μοντέρνα ιδέα! Φανταστείτε τον να παίζει με το θαυμαστό υπουργείο που του δώσανε που έχει μέσα σε όλα τα άλλα καλούδια και τέτοια ωραία παιχνίδια όπως αυτό που λέγεται … πως λέγεται να δεις … γκόου καρτ… όχι, όχι, κάπως αλλιώς λέγεται … πίστα … ναι, ναι ΠΙΣΤΑ λέγεται όχι Πίτσα, ρε παιδί μου, Πίστα, Πίστα Φόρμουλα 1! Ε, λοιπόν κύριοι, εμείς εδώ στο υπουργείο είμαστε περήφανοι που στηρίζουμε τις μοντέρνες ιδέες με τις πολλές επενδύσεις, εμείς είμαστε μοντέρνοι, μη μας βλέπεις έτσι, είμαστε υπέρ της ΠΙΣΤΑΣ! Πάει τέλος!
ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ.-

Επανέρχομαι στο θέμα μας:
Ποιος είναι ο πόλεμος και ποια η μάχη;
Πόλεμος είναι η προσπάθεια να γίνει η Ανάπλαση
Μάχες είναι πολλές. Μάχη δίνει η Επιτροπή Ανάπλασης. Μάχη δίνει η διοίκηση με τις μελέτες που προωθεί και τις επαφές που κάνει. Μάχες δίνονται σε πολλά επίπεδα. Μια από αυτές ήταν (και ίσως είναι ακόμα) η Φόρμουλα 1. Η F1 ήταν δυνατό χαρτί. Παρά τις επιβαρύνσεις στην πόλη και στο περιβάλλον, αν καθόταν ΘΑ ΑΝΕΤΡΕΠΕ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ στην οποία είχε περιπέσει η πόλη τα τελευταία χρόνια και θα έκανε ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΕΞΠΡΕΣ και ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ! Ήταν ένα κτύπημα sans voir που τελειώνεις τον αντίπαλο πριν αρχίσει το παιχνίδι αλλά πρέπει να σου κάτσει η μπλόφα. Τέτοιο ήταν τότε. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Ενάμισι χρόνο μετά, το κτύπημα F1 έχει μπαγιατέψει. Δεν αιφνιδιάζει πλέον κανένα και κανένας δεν εντυπωσιάζεται από αυτό. Πέρσι τον Φεβρουάριο (στην αρχή της νέας θητείας) θα ήταν γκανιάν. Φέτος τον Φεβρουάριο, ένα χρόνο μετά, ήταν ήδη μπαγιάτικο αλλά κρατούσε ακόμα την δυναμική του. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της θητείας της δημοτικής αρχής έχει πια σαπίσει.
Ο δήμαρχος, που είναι και ο μόνος που το συντηρεί, πρέπει να το αφήσει έξω από το πλαίσιο που δημιουργεί ο Δήμος για την Ανάπλαση και με βάση αυτό το πλαίσιο πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα το θέμα της ανασύνθεσης του χώρου με πράσινο (στόχος τα 400 στρέμματα), ελεύθερες ακτές (και πιθανώς μια μαρίνα), πολιτισμό, αναψυχή, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Αυτά και φόρμουλα μαζί δεν πάνε. Η φόρμουλα 1 χρειάζεται οπωσδήποτε ένα σύστημα μαρίνων που αντιστρατεύεται το αίτημα για ελεύθερες ακτές. Χρειάζεται επίσης χώρους που μειώνουν την έκταση του πρασίνου. Θα μπορούσε να περπατήσει έστω και συρρικνώνοντας τις επιθυμίες του δήμου αν ερχόταν σαν κεραυνός εν αιθρία. Με παρακαλετά, με υπομονή και με καθυστέρηση μέχρι να δούμε τι θα γίνει, θα χαθεί όχι μόνο η μάχη αλλά μαζί της και ο πόλεμος. Και ο πόλεμος είναι αλλού, δεν είναι η Φόρμουλα 1 αλλά η ίδια η συνολική ανάπλαση της περιοχής και της πόλης και του ευρύτερου Πειραιά.
Η Φόρμουλα 1 ήταν μία εναλλακτική λύση και μάλιστα υπό τις ιδιαίτερες συνθήκες στις αρχές του 2011 (μετά δηλαδή από ένα πλήρες πάγωμα της υπόθεσης). Καλώς –ίσως- μπήκε αλλά αρκετά μας καθυστέρησε. Ας μείνει από εδώ και πέρα στον πάγο και, αν από μόνη της καταφέρει να αναβιώσει, ας την ξαναδούμε τότε και στις νέες συνθήκες που θα έχουν διαμορφωθεί. Εκείνο που δεν πρέπει επ’ ουδενί να συμβεί, είναι να θυσιάσουμε την δυνατότητα να προχωρήσουμε τον σχεδιασμό και την προώθηση των λύσεων που κυκλοφορούν στον Δήμο περιμένοντας απλά την Φόρμουλα 1 και τους διάφορους Έκκλεστον. Ναι, αν έπεφτε στο κενό (όπως ήταν κενό το πεδίο στις αρχές του 2011) θα είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει αποδεκτή, ενώ αν συγκρουστεί με άλλες αναπτυξιακές προτάσεις θα συναντήσει δυσκολίες, όμως αυτός δεν είναι λόγος για να υπονομεύουμε τον ίδιο τον εαυτό μας με την επιμονή μας σε μια από τις εναλλακτικές που υπάρχουν.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

ΕΠΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ!


Στην Ελλάδα υπάρχουν επτά κοινοβουλευτικά (εκπροσωπούμενα) κόμματα, ΝΔ, Συριζα, ΠαΣοΚ, ΑνεξΕλλ, ΧρυσΑυγή, ΔημΑρ, ΚΚΕ και επομένως επτά εκπροσωπούμενες στη Βουλή απόψεις για το πως πρέπει να προχωρήσει η Ελλάδα στον σημερινό κόσμο, στα θέματα οικονομίας, γεωπολιτικής στρατηγικής, παιδείας κλπ. Σε ό,τι αφορά στο θέμα της Κρίσης Χρέους (και της αντιμετώπισής της) οι απόψεις δεν είναι επτά αλλά τρεις. Αυτές οι τρεις απόψεις διαπερνούν τους χώρους Αριστεράς και Δεξιάς γιατί δεν είναι δύσκολο να λάβει κανείς θέση έναντι της Μέρκελ ή της ΕΕ με βάση όχι στην αριστεροσύνη αλλά την συγκυρία. Κι αφού η συγκυρία ερμηνεύεται διαφορετικά και ΕΝΤΟΣ των ιδεολογικών τειχών, είναι επόμενο να διαπερνούν οι τρεις αυτές θέσεις τους ιδεολογικούς χώρους και να τους διχάζουν.
Στο θέμα λοιπόν της Κρίσης Χρέους και της αντιμετώπισής της οι τρεις απόψεις είναι:


1η: Η άποψη που εκφράζουν το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία και η οποία λέει ότι χρειάζεται διόρθωση των ημαρτημένων των τελευταίων 30-40 ετών με την προσαρμογή της Ελλάδας στο μοντέλο που προτείνει η Τρόϊκα (ως εκφραστής της Μέρκελ, των Τραπεζών και της νεοφιλελεύθερης ευρωδεξιάς). Η άποψη αυτή λέει ότι το παιχνίδι το καθορίζει αυτός που έχει το χρήμα (Γερμανία, Τράπεζες) επομένως τον εξευμενίζουμε, στεκόμαστε στα πόδια μας και αλλάζουμε την Ελλάδα με τρόπο που να μπορεί να γίνει ανταγωνιστική στον καινούριο κόσμο της παγκοσμιοποίησης.
Είναι μια άποψη σεβαστή, που για να εφαρμοστεί, όμως, θέλει να την στηρίξει ο λαός με την υπομονή του και την συνειδητή εθελούσια κατάπτωσή του μέχρι στο επίπεδο εκείνο όπου θα μπορεί η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της (το επίπεδο αυτό, ο πάτος του βαρελιού, δεν έχει γίνει ακόμα ευδιάκριτο)


2η: Η άποψη που εκφράζουν το ΚΚΕ και η ΧρυσΑυγή και η οποία λέει ότι για να βγούμε από αυτή την κρίση πρέπει πρώτον να διώξουμε κλωτσηδόν αυτούς που την δημιούργησαν και δεύτερον να αποκτήσουμε εθνική πολιτική με όποιο κόστος. Αυτό σημαίνει αποδέσμευση από τη ΕΕ μέσα στην οποία δεν μπορείς να έχεις εθνική πολιτική. Η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει μέσα από εθνικοποιήσεις και δημιουργία εντόπιας βιομηχανίας και γενικά οικονομίας (γεωργικής, υπηρεσιών κλπ). Τα αναγκαία εργαλεία είναι τα εξής δύο πράγματα: Α) το δικό μας νόμισμα που θα επιτρέπει να έχουμε και καθαρά δικές μας ελληνικές επιλογές στην οικονομική πολιτική (θέματα ανταγωνιστικότητας, δίκαιου καταμερισμού του πλούτου κλπ.) και Β) η κυριαρχία πάνω στα δικά μας αποθέματα πρώτων υλών στην ενέργεια και στα άλλα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και άσκηση εθνικής εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Για να έχεις τα Α και Β (εθνική οικονομική πολιτική και εθνική κυριαρχία) πρέπει να βγεις εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης (και ευρωζώνης φυσικά).


3η: Η άποψη που εκφράζουν ο Τσίπρας και ο Καμένος (Σύριζα και ΑνεξΕλλ) και η οποία τοποθετεί την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο συμμαχιών και οικονομίας (εντός ΕΕ και Ευρωζώνης) αλλά πιστεύει ότι η τακτική του κατευνασμού οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερες υποχωρήσεις με αποτέλεσμα αυτό που πας να αποφύγεις να το συναντήσεις μια ώρα αρχύτερα και με χειρότερες συνθήκες. Και οι δυο προτείνουν την “καταγγελία” αυτού του μνημονίου και την διαγραφή των χρεών γιατί αλλιώς η Ελλάδα θα μπει σε ένα φαύλο κύκλο που και μετά από 10 χρόνια θα έχει ακόμη χρέος κοντά στο 200% δηλαδή απολύτως μη βιώσιμο. Με την “καταγγελία” μπορεί να υποχρεώσεις την Ευρώπη (την Μέρκελ και την Γερμανία) να αλλάξουν πολιτική και είτε να διαλύσουν το Ευρώ από μόνοι τους είτε να το στηρίξουν αναλαμβάνοντας το χρέος της Ελλάδας. Ακόμα κι αν αυτό δεν κάτσει και η διαγραφή των χρεών σε βγάλει εκτός αγορών (και δανεισμού) και πάλι αυτή είναι η μόνη διέξοδος για να ορθοποδήσεις κάποτε. Στην περίπτωση αυτή βέβαια θα χρειαστεί να προχωρήσεις με τις πολιτικές που προτείνει η 2η άποψη.


Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, η καθαρότερη άποψη είναι η 2η (συνεπής και συνεκτική) αλλά περνάει μέσα από ένα διάστημα πραγματικής φτώχειας που δεν ξέρω αν μπορεί να το αντέξει ένας λαός συνηθισμένος (δυο γενιές τουλάχιστον) στα εύκολα. Επί πλέον στηρίζεται από δυο πολιτικούς φορείς που ιδεολογικά βρίσκονται ο ένας στον αντίποδα του άλλου και όχι μόνο να συνεργαστούν δεν θα μπορέσουν στην προοπτική επιβολής της κοινής άποψής τους αλλά και σε εμφύλιο είναι ικανοί να μας πάνε αν βρεθούν στα πράγματα ως συμπολίτευση και αξιωματική αντιπολίτευση.


Καθαρή είναι και η 1η άποψη που λέει μεν να σκύψουμε το κεφάλι και να περιμένουμε αλλά μας κρατά κοντά σε μια συμμαχία που έχει ένα γερό υπόβαθρο έστω κι αν συγκυριακά κλονίζεται και μοιάζει με πύργο της Βαβέλ. Δεν έχει όμως καμιά νομιμοποίηση στον λαό. Ψηφίστηκε μεν στις εκλογές αλλά με κολακείες και εκφοβισμούς που θα γίνουν σκόνη μόλις πάρει τα πρώτα σκληρά μέτρα. Πολύ εύκολα θα διαλύσει ο τριμερής συνασπισμός (η ΔημΑρ πόσο θα αντέξει με τους άλλους δυο;) και πολύ εύκολα θα αρχίσουν οι βουλευτές να λακίζουν. Έχουν δοθεί αφορμές πολλές με τις προεκλογικές “εξαγγελίες” για γκρίνια. Δείτε αυτόν τον Νικολόπουλο, ακούστε μια φορά τον Λομβέρδο ή τον Προκόπη Παυλόπουλο και θα καταλάβετε σε ποια ισορροπία τρόμου στηρίζεται αυτή η κυβέρνηση. Μη έχοντας λαϊκή στήριξη η 1η άποψη δεν μπορεί να προχωρήσει. Αν είχε (… αν είχε… λέω) τότε ίσως ήταν ένα πικρό ποτήρι που θα έφερνε μια κάποια γιατρειά. Τώρα δεν είναι παρά ένα δηλητήριο που δεν καταπίνεται.


Η 3η άποψη, που την υποστηρίζω τον τελευταίο καιρό, είναι φωτιά και λαύρα! Αν πετύχει (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο), τότε κάτι καλό μπορεί να βγει για μας και την Ευρώπη. Αν αποτύχει (πράγμα καθόλου απίθανο) θα μπούμε σε ένα δρόμο γεμάτο αγκάθια. Σε κάθε περίπτωση η 3η πρόταση έχει ένα ρίσκο το οποίο όμως πρέπει να αναλάβουμε σαν χώρα καθώς δεν μας έχει μείνει τίποτε άλλο. Ίσως ο Τσίπρας μας πάει στον γκρεμό, όμως κανείς άλλος δεν μπορεί να οδηγήσει αυτή την χώρα.
Ο Σαμαράς είναι λίγος, οι σύμμαχοί του έχουν ήδη αναχωρήσει από την τριμερή και δεν τον κάνουνε παρέα (πρώτος αυτός τους την έφερε με την προγραμματισμένη αρρώστια που ακύρωνε για λόγους τεχνικούς κάθε έννοια αναδιαπραγμάτευσης) και ο λαός είναι πυρ και μανία με ό,τι έχει συμβεί (Τσοχατζόπουλος, Ζήμενς, Ομόλογα δομημένα, Εξοπλιστικά, Βατοπαίδιο κλπ.), επομένως οι διάδοχοι των ενόχων (που πιθανότατα είναι κι οι ίδιοι συνένοχοι) δεν μπορούν να οδηγήσουν την χώρα σε οποιαδήποτε έξοδο.
Η Παπαρήγα και ο Μιχαλολιάκος είναι δέσμιοι του παρελθόντος από το οποίο προέρχονται και δεν μπορούν να δώσουν λύση. Αν βρεθούν ποτέ στο προσκήνιο θα δείτε να αναβιώνουν οι συζητήσεις για το Άουσβιτς, τα Γκουλάγκ κλπ, και η ελληνική πολιτική σκηνή θα γυρίσει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εξ άλλου η καθαρότητα των πολιτικών τους έχει ένα τίμημα, την απομόνωση από συμμάχους πολιτικούς φορείς αλλά και από τον λαό.
Ο Τσίπρας είναι μικρότερος από σαράντα, έχει όλα τα χαρίσματα ενός μεγάλου πολιτικού και σιγά-σιγά ξεμπλέκει και από τα βαρίδια που έχει (ιδεολογικά και οργανωτικά). Στην ουσία η Ελλάδα θα κάνει και θα ξανακάνει εκλογές μέχρι να ηγηθεί ο Τσίπρας. Μετά όλα θα είναι δυνατά, μέχρι τότε όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.


Το γεγονός ότι σχεδόν νομοτελειακά θα έρθει η σειρά του Τσίπρα να κυβερνήσει, δεν σημαίνει, όπως σημείωσα και πιο πάνω, ότι ο Συριζα δεν μπορεί ωραιότατα να μας πάει κατ’ ευθείαν στον γκρεμό. Αν οι Σαμαροβενιζέλοι χορεύουν τον χορό της κοιλιάς, τον Τσίπρα τον βλέπω μια χαρά παλικάρι για ένα χορό του Ζαλόγγου. Μην ξεχνάμε ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων. Η διεθνής πολιτική έχει πολλούς τρόπους για να εξοντώσει έναν ηγέτη που δεν τον γουστάρει αν της μπει στη μύτη και η Ελλάδα έχει μέτωπα ανοιχτά από παντού. Μπορεί να θελήσουν να μας συνετίσουν (υπονομεύσουν) ακόμα με μια εθνική τραγωδία. Αλλά και οικονομικά η συνταγή Τσίπρα μπάζει από παντού. Θα τα βρει λέει από τους πλούσιους. Καλά τώρα, αν το καταφέρει θα τον πάρουν και στο ΔΝΤ σαν μεγάλη μάρκα και στην Ντισνεϋλαντ για μάγο! Όσο για την απειλή του ότι αν δεν αλλάξουν το μνημόνιο με μιαν άλλη πολιτική θα κηρύξει στάση πληρωμών (τοκοχρεωλυσίων) δεν ξέρω αν θα πιάσει. Εντάξει, δεν θέλουν διάλυση του ευρώ και θα φοβηθούν την απειλή μας για στάση πληρωμών, αν όμως υποχωρήσουν σε ένα εκβιασμό μας, μήπως θελήσουν να μας εκδικηθούν αλλιώς; Οι κίνδυνοι υπάρχουν και δεν υποτιμάω κανέναν που τους αναφέρει ή κανέναν που τους συνυπολογίζει και προτιμά το κλουβί από την ελευθερία. Απλά, εδώ που φτάσαμε, προτιμώ το “ελευθερία ή θάνατος” από τον αργό θάνατο που εξασφαλίζει η “προνοητικότητα” και ο συντηρητισμός.


Με αυτά κι αυτά ξεχάσαμε και τον Καρατζαφέρη! Ανακατεύτηκε με τα πίτουρα και τον έφαγαν οι κότες!

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΤΑ ΕΦΤΥΣΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ. Να δούμε πόσο θα αντέξει να στηρίζει Σαμαρά. Παπανδρέου στήριξε περίπου 6 μήνες (Νοέμβρη '11- Απρίλη '12)


Στο «άϊ σιχτίρ» του Βενιζέλου και το «που μπλέξαμε» του Κουβέλη μόλις βγήκαν σήμερα το απόγευμα από του Μαξίμου ακούστηκαν μέχρι το Βερολίνο.
Ο Σαμαράς απάντησε με … προγραμματισμό αεροπορικού ταξιδιού στις 25 Αυγούστου για να πετύχει μια … παράταση σε τι; Αν τα 11,5 έχουν αποφασιστεί για 2013-2014 τότε η παράταση ποια πράγματα θα αφορά;
Τουλάχιστον μ’ αυτά και τούτα δεν θα θυμώσει η Τρόϊκα!


Μόλις είδα τον Βενιζέλο, είπα, νάτος, εξαγγέλλει το τέλος της συγκυβέρνησης. Τελικά την στηρίζει για να μην μείνουμε χωρίς καμία κυβέρνηση. Το ίδιο κάνει και ο Κουβέλης! Μπλέξανε κι οι δυο και να δούμε πως θα ξεμπλέξουν. Από το τέλος Αυγούστου που θα εμφανίσει ο Στουρνάρας τα μέτρα προβλέπω να γίνει τέξας το Σύνταγμα.


Δηλαδή ο κόσμος υποφέρει με τις φορολογίες και τις περικοπές και την ακρίβεια κλπ. και επειδή θα "προστατευτούν οι μικροσυνταξιούχοι" θα πούμε "ε, εντάξει, ας μας πηδήσει εμάς η τριμερής Μέρκελ-Τρόϊκα-Σαμαράς, αφού προστατεύονται οι μικροσυνταξιούχοι άρα αυτή η κυβέρνηση έχει ευαισθησίες, είναι κοινωνικά δίκαιη, εντάξει λοιπόν"
Δυστυχώς έχουμε ηγέτες της πλάκας!


Ας το δούμε λίγο σοβαρά το πράγμα:

Η Γερμανία έχει αποφασίσει μια πορεία που εμάς μας αποκλείει. Μας έπαιξε παιχνίδι χάρη στον ανεγκέφαλο ή προδότη Γιωργάκη, μας έβαλε στο ΔΝΤ και στο Μνημόνιο, και μας έδεσε καλύτερα με το δεύτερο μνημόνιο. Μετά από αυτά, αν είχε την πρόθεση που δηλώνει ότι έχει, να στηρίξει το ευρώ και την Ελλάδα εντός ευρώ, θα επέτρεπε στην Ελλάδα να ξεφύγει από την ύφεση που είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ! Δεν έχει ξανασυμβεί πουθενά και ποτέ στον κόσμο τέτοια ύφεση χωρίς δυνατότητα υποτίμησης σαν κι αυτή που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Και η Μέρκελ, μετά από το δεύτερο μνημόνιο και την νέα βουτιά σε όλα τα μεγέθη της οικονομίας (ανάπτυξη αρνητική και ανεργία τα κυριότερα) επιμένει σε μέτρα που θα μας βουλιάξουν εντελώς και θα οδηγήσουν σε ξεπούλημα κάθε περιουσιακού μας στοιχείου. Δεν αφήνει δηλαδή κανένα περιθώριο παρερμηνείας ούτε καν σε τύπους σαν εμένα που και στον Γιωργάκη και στην Μέρκελ και στον Βενιζέλο έδωσαν όλα τα περιθώρια να αποδείξουν τις καλές τους προθέσεις, αν τις είχαν. Φοβάμαι πως δυστυχώς δεν τις είχαν. Η Μέρκελ μας έχει στοχοποιήσει κανονικά. Είναι ένας εχθρός μας συνειδητός και ύπουλος. Ο Γιωργάκης ήταν πιθανότατα προδότης κανονικός, (πολλά πλέον συνηγορούν στο ότι δεν ήταν ανεγκέφαλος αλλά βαλτός) και ο Βενιζέλος ... αυτός ήταν που έδινε κάποιες ελπίδες ότι είχε την ευφυΐα να τα καταφέρει. Από ό,τι φαίνεται πάντως ο Μπένι δυσκολεύεται να πει όχι στην Μέρκελ και σε όλους αυτούς που μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Κι επειδή είναι φανερές οι δυσκολίες του και τις βλέπει και ο κάθε ανίδεος πλέον, καλά θα έκανε να άφηνε και το ΠαΣοΚ και την πολιτική και να ξαναγύριζε στην επιστήμη του. Έτσι θα τον άφηναν -υποθέτω- ήσυχο και όσοι σήμερα τον πιέζουν να "σώζει" την Ελλάδα.


Μέσα σε αυτή την παρέα, τι δουλειά είχαν να μπλέξουν ο Κουβέλης και η ΔημΑρ; Εντάξει, είχαν πει ότι θα είναι η σοβαρή αριστερά, η αριστερά που δεν θα φοβόταν να κυβερνήσει και να ματώσει προκειμένου να φτιάξει ένα άλλο πολιτικό κλίμα στην Ελλάδα, αλλά εδώ το πράγμα έχει παραγίνει. Βρήκαν να εφαρμόσουν μια ρηξικέλευθη πολιτική (στρατηγική) σε συνθήκες εντελώς ανώμαλες. Ελπίζω πολύ γρήγορα να ξεμπλέξουν από αυτή την θηλιά που τους βάζουν στο λαιμό οι υπεύθυνοι για όλο το παρελθόν. Γιατί η ΔημΑρ δεν συγκατάλέγεται στους υπεύθυνους αλλά θα την τσουβαλιάσουν (το κάνουν ήδη) για να της μαδήσουν τους ψηφοφόρους.
Αν κάτι στράβωσε στην Ελλάδα, το στράβωσαν ΝΔ και ΠαΣοΚ. Αν οι λύσεις που προτάθηκαν από το 2010 και μετά ήταν αδιέξοδες, αυτές τις πρότειναν και τις ακολούθησαν ΝΔ και ΠαΣοΚ. Εγώ μάλιστα ήμουν στο ΠαΣοΚ και το στήριξα μέχρι και στις εκλογές του Μαΐου. Ο Κουβέλης τι θέλει και ανακατεύεται με αυτούς; Ας τους άφηνε μόνους, έτσι κι αλλιώς έχουν 151 βουλευτές (και πολύ παραπάνω) μόνοι τους. Εντάξει, είπε προεκλογικά ότι θα έχει κυβέρνηση η Ελλάδα, ε, ας την άφηνε να κάνει κυβέρνηση των δυο κομμάτων. Καθόλου δεν μου αρέσει όλη αυτή η ειρωνεία του Σύριζα και της Χρυσής Αυγή και του ΚΚΕ για την ΔημΑρ. Και είναι και χωρίς λόγο, χωρίς νόημα. Κυριολεκτικά χωρίς κέρδος κέρατα!
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ: Μια από τα ίδια!

Παρακολούθησα σήμερα άλλο ένα δελτίο ειδήσεων. Η κατάσταση παραμένει η ίδια. Από ό,τι κατάλαβα ΠαΣοΚ και ΔημΑρ θα συνεχίσουν και μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου να στηρίζουν τον Σαμαρά ο οποίος θα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να φτάσει ο Σεπτέμβρης για να μπορεί να κάνει αεροπορικά ταξίδια ώστε να καταφέρει να θέσει το θέμα της ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗΣ χωρίς την οποία η εξίσωση “μέτρα=11,5 δισ.” θα μοιάζει άλυτη ή θα έχει ως λύση περικοπές μισθών και συντάξεων, πράγμα που θα καθιστά την συμβίωση των τριών μια τραγωδία.

ΕΥΡΩΠΗ: Ο Σόϊμπλε είναι φοβερός!

Αφού ξέρει ότι η συγκυβέρνηση στην Ελλάδα στηρίζεται στα ψυχία έστω επαναδιαπραγμάτευσης που θα της χαρίσει, και πάλι ο ΨΥΧΡΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ δηλώνει ότι ούτε μια εβδομάδα παράταση δεν θα δώσει! Δηλαδή στο πιο εύκολο αίτημα, που το προβλέπει ακόμα και το ίδιο το μνημόνιο (την παράταση ενός έτους) ο αδίστακτος λέει προκαταβολικά ΟΧΙ. Εντάξει δεν χωνεύει ούτε τον Σαμαρά, ούτε τον Βενιζέλο ούτε φυσικά τον Κουβέλη, δεν μπορεί όμως να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτοί είναι οι εκ των Ελλήνων πολιτικών ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΙ μαζί του. Και φυσικά ξέρει καλά ότι αυτή η συνεργασία τους μαζί του τους καίει εκλογικά εδώ στην Ελλάδα και ότι χρειάζονται έστω και σαν σωσίβιο μια επαναδιαπραγμάτευση, έστω μια κάποια παράταση. Κι όμως ο Γερμαναράς λέει ΟΧΙ. Παρ’ όλο που ξέρει πως θα το δεχτεί το αίτημα (αν δεν το έχει ήδη αποδεχτεί στα υπόγεια) ωστόσο απολαμβάνει να τους βασανίζει λέγοντας ότι δεν θα δοθεί στην Ελλάδα παράταση καμιά. Φαντάζομαι ότι μικρός θα έπαιζε ανάλογα παιχνίδια, π.χ. θα καρφίτσωνε μυρμήγκια στα ξύλινα πόδια του τραπεζιού ή θα έκοβε τα φτερά από τις μύγες κλπ.

ΔΙΑΚΟΠΕΣ: Τώρα … Κέρκυρα!

Τη Δευτέρα που μας έρχεται πάω Κέρκυρα για το β’ μέρος των διακοπών. Όσο ακόμα έχουμε ευρώ …