Ελληνική κοινωνία: Δεξιά στροφή με αριστερό επίχρισμα!

Ο Σύριζα μπορεί να κερδίσει τις προσεχείς εκλογές, όπως όλα δείχνουν όλα, και η Δημαρ, το ΚΚΕ, η Ανταρσύα και λοιποί αριστεροί να πάρουν όλοι μαζί από 10 ως 15% με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται η ευρύτερη Αριστερά με ποσοστά πρωτοφανή για την Ελλάδα και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να κατακτήσει (μέρος της) για πρώτη φορά από τα χρόνια του ΕΑΜ την κυβέρνηση. Όμως η πραγματικότητα στην ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου αντίστοιχη με αυτή την εικόνα.

Παρατηρώντας το πως αντιμετωπίζονται και πως σχολιάζονται τα δημόσια πράγματα στη χώρα μας, βλέπει κανείς πως υπάρχει μια σοβαρή μετατόπιση της κοινωνίας και πως η ιδεολογία της δεξιάς αρχίζει να κυριαρχεί.
Η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής που είναι η περηφάνια του ταγματασφαλίτη και του χουντικού, η εμφάνιση συντηρητικών τάσεων στη νεολαία (στυλιζαρισμένη ζωή, απολίτικη συμπεριφορά, ατομικισμός κλπ.), η επανάκαμψη της θρησκείας έναντι του ορθολογισμού, ο εθνικισμός και ο εκφασισμός μεγάλου μέρους της μαθητικής νεολαίας, η λατρεία της στολής αλλά και η συνεχιζόμενη πλειοψηφία των δεξιών παρατάξεων στα πανεπιστήμια, δείχνουν ότι η κοινωνία βαδίζει προς τα δεξιά, άσχετα από τις εντελώς πρόσκαιρες πολιτικές εξελίξεις.

Η απόφαση του ΣτΕ για τους μισθούς των ενστόλων επιβραβεύει και επιβεβαιώνει αυτή την τάση πανηγυρικά. Ανεξάρτητα από το αν είναι δίκαιη απόφαση (και είναι), σημασία έχει το σκεπτικό της. Θεωρεί ομόφωνα το ΣτΕ ότι ο στρατός και η αστυνομία είναι το βαθύ κράτος και ότι τα στελέχη αυτού του βαθέως κράτους ξεχωρίζουν από τους λοιπούς δημόσιους υπαλλήλους με αποτέλεσμα να δικαιούνται διαφορετικής και πολύ πιο ευνοϊκής αντιμετώπισης. Τα στελέχη της δικαιοσύνης είχαν θεωρηθεί από την δικαιοσύνη κι αυτά ξεχωριστά με προηγούμενες αποφάσεις της.

Οι αστυφύλακες, τα ΜΑΤ, οι ανθυπολοχαγοί και οι δεκανείς πενταετούς θητείας θεωρούνται ανώτεροι από τους καθηγητές, τους αρχαιολόγους, τους γιατρούς και τις καθαρίστριες. Παιδεία, Πολιτισμός, Υγεία και Καθαριότητα πρέπει να στοιχηθούν πίσω από την δημόσια ασφάλεια.

Το να έχει αυτή την ιεράρχηση η Νέα Δημοκρατία ή η Χρυσή Αυγή δεν είναι πρόβλημα, αυτή είναι η ιδεολογία τους αυτή θα είναι και η στάση τους. Το να την έχει αυτή την άποψη το ανώτατο δικαστήριο της χώρας σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο, σημαίνει ότι αυτή είναι πλέον η ιδεολογία της κοινωνίας.

Ας μην χαίρονται λοιπόν και τόσο οι Αριστεροί για την εκλογική άνοδο της Αριστεράς καθώς η ιδεολογική τους κυριαρχία τείνει να αποτελέσει παρελθόν, αν δεν έχει κι όλας συμβεί αυτό. Την εικοσαετία 1975-1995 μπορεί να κυριαρχούσαν εκλογικά οι κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί του ΠαΣοΚ και της ΝΔ, όμως η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς ήταν απόλυτη. Τα εργατικά δικαιώματα, η δύναμη των συνδικάτων, το χτίσιμο του κοινωνικού κράτους, η φιλεργατική δικαιοσύνη, η ευαισθησία σε θέματα μειονοτήτων, μεταναστών κλπ., η επικράτηση πνεύματος δημοκρατικού σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας ήταν μεταπολιτευτικά επιτεύγματα της Αριστεράς. Όχι πως δεν αποτέλεσαν και θύλακες αυθαιρεσίας, διαφθοράς και αδικιών όλα τα παραπάνω, όμως αυτό δεν μπορεί να σβήσει το γεγονός ότι αποτελούσαν και πυλώνες μιας δημοκρατικής χώρας που η έλλειψή τους σήμερα παράγει την αυταρχική Ελλάδα της κοινωνικής αδικίας και της αναλγησίας.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, και από μέρα σε μέρα αλλάζουν όλο και προς το χειρότερο. Πολύ σύντομα θα ζούμε σε μια Ελλάδα ακραία συντηρητική και φοβική και ο φασισμός δεν θα περνά από την Χρυσή Αυγή αλλά από την καθημερινότητα της γραφειοκρατικής, δικαστικής, αστυνομικής και γενικά κρατικής πρακτικής. Αλλάζουν οι κανόνες του παιχνιδιού και επομένως αλλάζει το πιο σημαντικό μέρος του εποικοδομήματος, συμπληρώνοντας έτσι την ήδη πολύ σημαντική προς το χειρότερο αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, δηλαδή των σχέσεων παραγωγής, των συνθηκών εργασίας, της ποιότητας ζωής κλπ. που έχει ήδη συντελεστεί.