Στουρναροευρώ ή Συριζοπλανμπι;

Από το protagon.gr αντιγράφω τμήματα του άρθρου του Γιάννη Βαρουφάκη με τον τίτλο ¨Η ομολογία του Στουρνάρα". Πρόκειται για εκείνο το "Ο Σόϊμπλε μου είπε "Γιάννη, ξέχνα το" και επομένως τι να κάνω, το βούλωσα". Η φράση του Στουρνάρα σχολιάστηκε από αρκετούς και ο Σύριζα, μάλιστα, ζήτησε την παραίτηση του Στουρνάρα μετά από αυτή την ομολογία, θέλω όμως να δώσω και τη δική μου εκδοχή και παίρνω αφορμή από το άρθρο του Βαρουφάκη ο οποίος λέει μεταξύ άλλων:

“Στις 16 Νοεμβρίου 2012, σε άρθρο στο protagon με τον προκλητικό τίτλο “ΕΛΛΑΣ-ΔΝΤ-Συμμαχία”, είχα μεταφέρει το ενδιαφέρον του ΔΝΤ για μια στρατηγική συμμαχία με την ελληνική κυβέρνηση με στόχο το γενναίο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επρόκειτο για πληροφορίες που μου μετέφεραν άνθρωποι του ΔΝΤ σε συνάντηση στην Ουάσινγκτον. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με διέψευσε ζωντανά στον «τηλεοπτικό αέρα» και προσέθεσε ότι «αυτά είναι ζητήματα μεταξύ των δανειστών μας». Κι όμως: Το ΔΝΤ, για έναν χρόνο τουλάχιστον, έτεινε χείρα βοήθειας προς την ελληνική κυβέρνηση, ουσιαστικά δίνοντάς της την ευκαιρία για να συμμαχήσει με το ΔΝΤ ώστε από κοινού να απαιτηθεί από το Βερολίνο, στο πλαίσιο του Eurogroup, ουσιαστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους και ουσιαστική παρέμβαση στο νεκροζώντανο τραπεζικό σύστημα (σημ. το ΔΝΤ κατανοούσε και κατανοεί πλήρως την παρωδία της δήθεν ανακεφαλαιοποίησης).

...

Χτες, στους Financial Times, ο κ. Στουρνάρας επιβεβαίωσε τα λεγόμενά μου. Διαβάστε τη μετάφραση του σχετικού εδαφίου και των λεγόμενων του κ. Στουρνάρα όπως τα δημοσίευσε η Ναυτεμπορική:

«... για ένα «κούρεμα» του χρέους ο κ. Στουρνάρας είπε ότι αντιστάθηκε σε πιέσεις που δέχθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Πολ Τόμσεν για να ζητήσει από άλλους ηγέτες της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένου και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, να αποδεχθούν απώλειες από ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους.

«Ο Πολ Τόμσεν και η Κριστίν Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να σταθώ στο πλευρό τους… Είπα: εντάξει, αν έρθω με την πλευρά σας, είναι κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα, αλλά είναι και κάτι που δεν γίνεται. Ο Σόιμπλε μου είπε, «Γιάννη ξέχνα το». Οπότε δεν μπορεί να γίνει, εγώ λοιπόν τι μπορώ να κάνω;».

....

Αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα θα ήταν τελικά τα οφέλη της χώρας από μια συμμαχία ΔΝΤ-Ελλάδας, σίγουρα θα υπήρχαν. Οπότε, ερχόμαστε στο ερώτημα: Δεδομένου ότι δεν είχε να χάσει τίποτα η χώρα από μια θετική ανταπόκριση στην πρόσκληση του ΔΝΤ (που τώρα ο κ. Στουρνάρας επιβεβαιώνει), ενώ είχε να κερδίσει πολλά, με ποιο δικαίωμα απέρριψε την πρόσκληση αυτή ο κ. Στουρνάρας; Το έκανε εν γνώσει του κ. Σαμαρά;”

Φυσικά και ο Βαρουφάκης και ο Σύριζα έχουν κάθε δίκιο να θέτουν τέτοια ερωτήματα που δεν θα εγείροντο αν για παράδειγμα ήταν υπουργός ο Βενιζέλος αυτός που θα άκουγε το “Βαγγέλη δεν γίνεται” γιατί απλούστατα ο Βαγγέλης δεν θα το έλεγε στη συνέντευξή του. Ο Στουρνάρας όμως το είπε.

Πρώτη εύλογη ερώτηση: Είναι αφελής;

Λογική απάντηση:! Φυσικά, ναι! δεν τον έχετε δει ποτέ πως μιλάει και πως απαντάει; Έχει την αφέλεια του μη πολιτικού που γίνεται μπούμεραγκ όταν είναι κανείς πολιτικός!

Δεύτερη εύλογη ερώτηση: Θα τον αλλάξει ο Σαμαράς;

Λογική απάντηση: Φυσικά όχι! αυτό δα έλειπε να κάνουν “τζα” στον Σαμαρά και να τρομάζει … ο πρωθυπουργός δεν μασάει κύριοι!

Τρίτη εύλογη ερώτηση: και τι κάνουμε με αυτούς τους τύπους που μπλέξαμε, τον Στουρνάρα που ακούει Σόϊμπλε και τρέμει και τον Σαμαρά που είναι τσαμπουκάς και θα μας σώσει πάση θυσία ακόμη κι αν δεν το θέλουμε

Λογική απάντηση: Τίποτε! Αυτοί μας αξίζουν!

Δυστυχώς μας την έχουν φέρει ανεπανόρθωτα.

Ό,τι κι αν κάνουμε την έχουμε πατήσει. Οι μισθοί θα κατέβουν στα 400 περίπου ευρώ είτε με τα μνημόνια είτε με τη δραχμή. Οι συντάξεις το ίδιο. Η ανεργία θα συνεχίσει να συμπιέζει το εργατικό κόστος και όταν αυτό κατέλθει στα όρια που θα θεωρούνται αποδεκτά, τότε θα αρχίσει κι εκείνη να μειώνεται. Όλοι στα 400 ευρώ κι όποιος ζήσει …

Επομένως; Ευρώ ή Δραχμή το επόμενο εύλογο ερώτημα, όπου το δίλημμα “Ευρώ ή Δραχμή” ισοδυναμεί με το δίλημμα “Σαμαροστουρνάρας ή Συριζοπλανμπί”;

Λογική απάντηση δεν είναι εδώ μόνο μία. Θα επιχειρήσω όμως να δώσω την δική μου (ήδη την είχα γράψει στον φίλο μου Χ.Κ.):

Μπορεί ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ και ΜΝΗΜΟΝΙΟ να μας οδηγούν και τα δυο στον ίδιο πάτο εισοδημάτων (μισθών και συντάξεων), όμως υπάρχει ανάμεσα στους δυο δρόμους μια ουσιώδης διαφορά.

Σήμερα δεν παράγει κανείς τίποτε, ούτε καν υπηρεσίες (με εξαίρεση τον τουρισμό) γιατί έχει πεθάνει η εσωτερική αγορά.

Το πρώτο που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα είναι η δημιουργία εσωτερικής αγοράς (και ιδιωτικής κατανάλωσης) και η παραγωγή προϊόντων που θα απευθύνονται σε αυτήν. Ο προσανατολισμός της Γερμανίας είναι να γίνουμε ανταγωνιστικοί διεθνώς με χαμηλά μεροκάματα (των περίπου 300 ευρώ) για να εξάγουμε (!!) στην ουσία να συμπληρώνουμε τις δικές της εξαγωγές. Είναι μια συμπληρωματική οικονομία εξωστρεφής που θα δείχνει καλή στους αριθμούς (ισοζύγιο πληρωμών και εμπορικό) αλλά δεν θα μένει τίποτε για τους Έλληνες πλην των πενιχρών μισθών και των ανύπαρκτων συντάξεων. Στην ουσία δεν θα έχουμε οικονομία αλλά θα είμαστε αποικία όπως ακριβώς οι αποικιοκρατούμενες χώρες είχαν πολλές εξαγωγές αλλά ανύπαρκτη χώρα και πολίτες κατεστραμμένους.

Χωρίς δικό μας εθνικό νόμισμα δεν  μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Όχι πως θα τα λύσει όλα αυτό, χρειάζεται πολλή δουλειά για να φτιαχτεί οικονομία βασισμένη στην εγχώρια κατανάλωση (και βεβαίως και τις εξαγωγές ή τον τουρισμό) αλλά ο μοναδικός δρόμος είναι αυτός. Ο φόβος μου δεν είναι εκεί, αυτό που φοβάμαι είναι πως ίσως δεν μας αφήσουν γιατί θα αν τα καταφέρουμε θα γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση και για τις υπόλοιπες αποικίες χρέους και εμείς δεν έχουμε όπλα ούτε στρατό, δεν έχουμε πολιτικό σύστημα, δεν έχουμε αυτοπειθαρχία κι έχουμε πολλά ανοιχτά εθνικά μέτωπα. Αυτά είναι κυρίως το πρόβλημα κι όχι η δραχμή.