Ζειν επικινδύνως στο Δημάρι

Βλέπω τη σταδιακή διάλυση της ΔημΑρ και θέλω κάτι να γράψω επ’ αυτού αλλά όλο και το αποφεύγω καθώς πολλοί φίλοι μου ποντάρισαν στη ΔημΑρ από το 2011 και έχουν βρεθεί τώρα όλοι σε δύσκολη θέση. Ήδη από το 2011-12 που έγραφα για το Δημάρι, το χωριό των Δημαριτών με τον καθαρό αέρα και το βουκολικό περιβάλλον, τα είχα ακούσει για τα καλά. Τώρα, που μια σειρά καταστροφές έπεσαν στο χωριό, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί, και το άφησαν σχεδόν έρημο από κατοίκους, θέλω κάτι να πω. 

Από τους παλιούς δημαρίτες (ή δημαροχωρίτες) άλλοι βρίσκονται ακόμη στο κόμμα κι άλλοι βγήκαν έξω από αυτό, αλλά όλο εκεί τριγύρω και όλο από δίπλα βρίσκονται όλοι τους, στενοχωρημένοι και προβληματισμένοι από τις εξελίξεις και την εκλογική δυσπραγία του χώρου συνολικά. Μη θέλοντας να τους στενοχωρήσω περισσότερο, διάλεγα τη σιωπή, αλλά είναι φανερό πως κι αυτή η στάση έχει τα όριά της.

Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι "ΔημΑρ" σημαίνει δημοκρατική αριστερά και πως όσοι την ακολούθησαν αυτοπροσδιορίζονται σαν δημοκράτες και αριστεροί. Και μπαίνει το ερώτημα:

Ποιος δημοκράτης μπορεί να συναγελάζεται με τον Σαμαρά και να τον στηρίζει;

Ποιος αριστερός μπορεί να συναγελάζεται με τον Σαμαρά και να τον υπηρετεί;

Ποιος δημοκράτης και αριστερός μπορεί να δέχεται για “συντρόφους” του υπουργούς τους Βορίδη, Γεωργιάδη αλλά, κυρίως, για πρωθυπουργό του τον ίδιο τον Σαμαρά;

Τα ερωτήματα είναι θεμελιακά για την ίδια την ύπαρξη της ΔημΑρ και για την στήριξή της από τους ψηφοφόρους αυτού του χώρου.

Το ΠαΣοΚ ταυτίστηκε με τα μέτρα της Μέρκελ και συνεργάστηκε με την Δεξιά του Σαμαρά (κυρίως στην κυβέρνηση Παπαδήμου) με αποτέλεσμα να καταρρεύσει.

Η ΔημΑρ εφάρμοσε τα (ψηφισμένα) μέτρα της Μέρκελ και συνεργάστηκε με τον Σαμαρά πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει κι αυτή.

Απλοϊκή η εξήγηση; Όχι, δεν είναι απλοϊκή, απλά, είναι … απλή!

Ναι, απλή η εξήγηση αλλά μόνο απλές μπορεί να είναι οι εξηγήσεις γιατί σαν εξηγήσεις πρέπει να είναι κατανοητές, άρα απλές!

Η ΔημΑρ αυτοπροσδιορίστηκε σαν κάτι και έπραξε σαν κάτι άλλο. Αυτό πλήρωσε.

Το ίδιο όπως και το ΠαΣοΚ είχε αυτοπροσδιοριστεί ως “σοσιαλιστικό” και κυρίως “αντιδεξιό” κόμμα και όταν έπραξε κάτι άλλο το πλήρωσε με τον ίδιο τρόπο.

Υπάρχουν δύο κυρίως τάσεις στον χώρο της δημοκρατικής αριστεράς, όχι πλέον μέσα στο κόμμα της ΔημΑρ αλλά στον ευρύτερο δημοκρατικό και αριστερό χώρο που είχε καταλάβει το κόμμα.

Η μια τάση ζητά συνεργασία με τον Σύριζα, με τον οποίο εξ άλλου η ΔημΑρ είναι ομογάλακτη ή ομόσταυλη, όπως θέλετε πείτε το. Είναι σε δύσκολη θέση μετά το πείραμα της τρικομματικής όμως νιώθουν πιο άνετα στη σκέψη της συμβίωσης με αριστερούς ως χτες συντρόφους τους στον ενιαίο Συνασπισμό.

Η άλλη τάση ζητά συνεργασία με την Δεξιά και πάλι καθώς θεωρεί την αποχώρηση από την κυβέρνηση ως λάθος. Όσοι ακολουθούν αυτή την τάση εμφανώς αναπολούν την εποχή που συνεργάζονταν με τους Σαμαρά-Βενιζέλο για τις “μεταρρυθμίσεις” και θέλουν να βρουν τρόπο να τις συνεχίσουν. Αν και είναι πια δύσκολο να συνεργαστούν απ’ ευθείας, μπορούν να το επιδιώξουν μέσω της Ελιάς ή του Ποταμιού που μπορούν να αποτελέσουν το όχημα μιας τέτοιας νέας συνεργασίας.

Όλα του γάμου δύσκολα εκεί στο Δημαροχώρι, όπου μια εποχή κυκλοφορούσε κανείς άφοβα, με γαλήνη στην ψυχή και με φυσικά προϊόντα που εξασφάλιζαν υγιεινή ζωή. Μετά την τρέλα της εξουσίας που ενέσκηψε στο Δημάρι, το ζειν επικινδύνως (πολιτικά) τους έγινε δεύτερη φύση.

Εύχομαι τα καλύτερα. Δηλαδή εύχομαι να βρουν έναν αριστερό δρόμο, να συνεργαστούν με τον Σύριζα ο οποίος χρειάζεται κι αυτός μια προσγείωση και να αποτινάξουν από πάνω τους οριστικά τον Σατανά.

Οι υπόλοιποι δεν θα χαθούν. Μερικοί θα πάνε χωρίς φόβο και πάθος στην Ελιά του Βενιζέλου και οι λοιποί θα βρουν νερό να ξεδιψάσουν στο Ποτάμι του Θεοδωράκη. Ίσως μάλιστα γίνουν (άθελά τους; συνειδητά;) ο καταλύτης που θα φέρει το Ποτάμι αριστερότερα (αντιδεξιότερα θα το έλεγα) και βρει ο Σύριζα κάποιους αναγκαίους καινούργιους πιθανούς συνεργάτες για την εξουσία.