Αφελληνισμός των Τραπεζών, η μόνη λύση εφ' όσον παραμένουμε στο ευρώ

Είναι γνωστή η εκτίμηση που τρέφω στον Γιάννη Βαρουφάκη και στις απόψεις του. Είναι αλήθεια ότι το παίδεψα και δυσκολεύτηκα να τις αποδεχτώ αλλά στη συνέχεια διαπίστωσα ότι πρόκειται για πολύ καλά στηριγμένες και απολύτως εφαρμόσιμες απόψεις ενός κορυφαίου, παγκοσμίως, οικονομολόγου και κυρίως ενός καίριου αναλυτή της πολιτικής οικονομίας.

Σήμερα στο TVXS δημοσιεύεται (εδώ) μια συνέντευξη του Βαρουφάκη με την οποία απαντά σε θέματα που μας ενδιαφέρουν για την έξοδο στις αγορές, για το χρέος για το δίλλημα ευρώ-δραχμή κλπ. και μεταξύ αυτών αναφέρεται στο θέμα των Τραπεζών. Προτείνει την “ξενοποίησή” τους με τον συλλογισμό ότι αν είμασταν έτοιμοι ή διατεθειμένοι να πάμε στη δραχμή, τότε θα έπρεπε να τις εθνικοποιήσουμε, να τις γεμίσουμε με δραχμές και αργότερα να τις πουλήσουμε αν θέλουμε εφ’ όσον θα έχουμε ανατάξει την οικονομία αλλά και τις ίδιες τις τράπεζες. Αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ κι επειδή δεν υπάρχει τρόπος να βρεθούν τα χρήματα που χρειάζονται για την σωτηρία τους, ο μόνος τρόπος που έχουμε για να προχωρήσουμε είναι να τις δώσουμε εκεί που ανήκουν (στην ΕΚΤ και στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) μαζί με τα χρέη των 41 δισ. ευρώ που φορτωθήκαμε για χάρη τους (συν 40 δισ. ρευστότητα που χρωστούν στην ΕΚΤ) και να απαλλαγούμε από αυτές και από τα βάρη με τα οποία μας φορτώνουν.

Την άποχη αυτή την έχει εκφράσει και στο παρελθόν ο Βαρουφάκης και την έχω υποστηρίξει κι εγώ πολλές φορές τα τελευταία χρόνια από αυτό εδώ το μπλογκ. Χρειάζεται όμως να γίνει επ' αυτού ξανά και ξανά μια συζήτηση για να απαλλαγούμε και από ορισμένες ιδεοληψίες σχετικά με την ελληνικότητα ή μη του διεθνούς κεφαλαίου. Τα έθνη τα χρησιμοποιούν μόνο για να ξεχωρίσουν τους λαούς και για να μπορούν καλύτερα να τους χειρίζονται διαιρεμένους. Το κεφάλαιο δεν έχει τέτοιες ψειδαισθήσεις.
Επειδή, λοιπόν, συμφωνώ απόλυτα μαζί του (αν πάμε στη δραχμή να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και να τις μεταχειριστούμε σαν εργαλεία ανάπτυξης αλλιώς, κι εφ' όσον μένουμε στο ευρώ, να απαλλαγούμε από το βάρος τους δίνοντάς τις στους “δανειστές”) θέτω επί πλέον το ερώτημα:

Τι μας νοιάζει αν την Γιούρομπανκ την διοικεί ένας Έλληνας Κοντομηνάς ή ένας Ολλανδός Φαν Ντεν Φούχτεν; Ο Έλληνας μας αγαπάει περισσότερο και “επενδύει” σε εμάς, στο ρωμαίικο γένος; Ή μήπως ο Έλληνας διαπλέκεται με τους Έλληνες πολιτικούς και κάνει διπλά και τριπλά παιχνίδια σε βάρος μας; ξεχνάμε αυτά που έγιναν στην Γιούρομπανκ, στην Εθνική, στην ΑΤΕ και παντού; Λαμογιές και φωτογραφικές διατάξεις στη Βουλή υπέρ των τραπεζιτών και εναντίον του λαού που χρεώνεται με τις διάφορες “σωτηρίες”. Καλύτερα να τις έχουν ξένοι με τα λεφτά των οποίων εξ άλλου ζουν (τα δανεικά).

Μπορούμε να αντέξουμε χρέος πάνω από 10.000 ευρώ ανά ελληνική οικογένεια για να συνεχίσουν να ΔΙΟΙΚΟΥΝ τις ελληνικές τράπεζες κάποιοι Έλληνες πρώην τραπεζίτες που, αν και πτώχευσαν, ωστόσο μένουν εκεί στα διοικητικά συμβούλια ώστε να φαίνονται αυτές οι τράπεζες σαν δήθεν "ελληνικές"; Δεν είναι πολύ ακριβό το τίμημα για τον καθένα μας;

Μόνο αν πρόκειται να φτιάξουμε εθνική ελληνική οικονομία, όχι βέβαια αποκλεισμένη από τον διεθνή καταμερισμό αλλά στηριγμένη σε εθνική οικονομική πολιτική που σημαίνει και σε εθνικό νόμισμα, μόνο τότε θα έπρεπε να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και να τις γεμίσουμε με ελληνικό χρήμα (έστω κι αν αυτό προκαλέσει υποτίμηση) ώστε να τις εξυγιάνουμε και να προχωρήσουμε σε επενδύσεις και στήριξη της παραγωγής και της εσωτερικής αγοράς με αυτές. Αυτός είναι ο ένας δρόμος. Ο άλλος, αυτός που περνάει μέσα από την παραμονή στο ευρώ, έχει σαν υποχρεωτικό βήμα την απαλλαγή μας από τα βάρη των Τραπεζών και από το χρέος που έχουμε φορτωθεί για χάρη τους. Όχι μόνο θα μειωθεί το χρέος κατά 41 δισ. ευρώ άμεσα αλλά θα μπορούν και επενδύσεις πλέον να γίνουν έστω κι αν αυτές θα αποφασίζονται στο εξωτερικό. Με το ευρώ για νόμισμα δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς περίπτωση οι επενδύσεις να αποφασίζονται οπουδήποτε αλλού.

Το μέρος της συνέντευξης του Βαρουφάκη που ασχολείται με τις τράπεζες είναι το εξής:

Και με τις τράπεζες; (ρωτάει ο Ν. Μίχος για το TVXS)

Ξεκινάω από το γεγονός ότι οι τράπεζες είχαν πτωχεύσει σε τέτοιο βαθμό, που οι μαύρες τρύπες τους, που επιχείρησαν να καλυφθούν από το υστέρημα του ελληνικού λαού, παρέμειναν τεράστιες. Εδώ και δυο χρόνια έχουμε μια φαρσοκωμωδία ότι οι τράπεζες έχουν σταθεί στα πόδια τους και είναι έτοιμες να αρχίσουν να δανείζουν πάλι στον ιδιωτικό τομέα, όταν αυτό δεν ισχύει. Δείτε τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Είναι γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες αυτή την στιγμή που μιλάμε χρωστάνε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περί τα 40 δις για ρευστότητα που έχουν πάρει. Αυτό το ποσό είναι πέρα των 41 δις που τους δώσαμε πέρυσι ως κεφαλαιακή ένεση. Παρά τις θυσίες, λοιπόν, παραμένουν βαθιά πτωχευμένες. Η μόνη λύση, λοιπόν, για τις τράπεζες είναι ο αφελληνισμός τους. Να αναλάβει την διαχείρισή τους η ΕΚΤ και ο ESM, να αλλάξουν τα διοικητικά συμβούλια με τον διορισμό μη Ελλήνων σε αυτά - είναι λίγο παρακινδυνευμένο αλλά το πιστεύω ακράδαντα, να ανακεφαλαιοποηθούν από τον ESM και να ελέγχονται από την ΕΚΤ. Αφού εκκαθαριστούν ύστερα από έξι μήνες να ιδιωτικοποιηθούν παγκοσμίως. Όποιος θέλει ας τις αγοράσει. Δεν γίνεται ο πτωχευμένος Έλληνας φορολογούμενος να διατηρεί αυτές τις τράπεζες. Είναι σαν να ρίχνει μερικές σταγόνες σε έναν άδειο κουβά και να προσπαθεί να τον γεμίσει. Σημειώνεται ότι σε όλη αυτή την διαδικασία δεν θα πρέπει να υπάρχει συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου. Η διαπλοκή μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών, που είναι οι ελεγκτές, με τον ιδιωτικό τομέα του τραπεζικού συστήματος είναι τέτοια που κρίνεται απαραίτητος ο αφελληνισμός του συστήματος αυτού. Αυτή είναι η μοναδική οδός;Να το πω απλά: Αν κάποιος ήθελε να βγούμε από το ευρώ, θα μπορούσε να πει ότι τις εθνικοποιούμε, εκδίδουμε δραχμές, τις ανακεφαλαιοποιούμε με δραχμές και πορευόμαστε μέχρι τα πράγματα να γίνουν καλύτερα και να τις πουλήσουμε ξανά εφόσον το θέλουμε. Αν όμως παραμείνουμε στο ευρώ, όπου δεν μπορούμε να κόψουμε χρήμα μόνοι μας, ο μόνος τρόπος να τις ανακεφαλαιοποιήσουμε είναι μέσω του δανεισμού. Όμως ούτε αυτό μπορούμε να κάνουμε γιατί είμαστε πτωχευμένοι. Όσοι λοιπόν επιμένουμε - και εγώ είμαι ένας από αυτούς - ότι η θέση μας είναι στο ευρώ, δεν μπορούμε να απαιτούμε ότι θα έχουμε ελληνικές τράπεζες.