Τι από τα δυο θα συμβεί; μα και τα δυο!

Φεύγουν όλοι! Έφυγε ο Θεοχάρης από το Υπουργείο Οικονομικών, χτες, η Μίκα Ιατρίδου από τους ΑνΕλ προχτές και ο Δημήτρης Οικονόμου από τη ΔημΑρ σήμερα το πρωί.

Μικρές μετατοπίσεις που δείχνουν τη φούρια που υπάρχει παντού για μια αλλαγή, έστω κι αν κάποιοι το μόνο που θα κάνουν θα είναι να μετακινηθούν λίγο από τη θέση τους για να ξεμουδιάσουν και να ξανακάτσουν κατόπιν στο κάθισμά τους.

Πολλοί κόσμοι παράλληλοι, οι κόσμοι του καθενός από εμάς, προχωρούν στο διηνεκές καθώς το βέλος του χρόνου στον τρισδιάστατο κόσμο μας έχει φορά μόνο προς το μέλλον. Αν μπορούσαμε να "δούμε" το σύνολο, κάνοντας ας πούμε μια βουτιά στην 4η διάσταση, θα ξέραμε ότι όλα έχουν κι όλας συμβεί έστω κι αν για εμάς τους παγιδευμένους στο δικό μας σύμπαν όλα μοιάζουν θολά σαν απλές πιθανότητες και τυχαίες κατανομές.

Αν συμβεί ένας πυρηνικός πόλεμος παγκόσμιας εμβέλειας, όπως αυτός που προβλέπει ο Κίσινγκερ, και νικήσει η Αμερική την Κίνα και τη Ρωσία, όπως και πάλι προβλέπει ο Κίσινγκερ, στο νέο τοπίο της παγκόσμιας αυτοκρατορίας θα κοιτάμε το παρελθόν, που για μας είναι παρόν ακόμη και μέλλον, και θα λέμε πως όσοι το έζησαν ήταν τυχεροί που γλίτωσαν από τον τρόμο της παγκοσμιότητας.

Αν συμβεί μια παγκόσμια ειρηνική επανάσταση των λαών και επέλθει ισονομία μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και μεταξύ ανθρώπων και ζώων και φύσης, θα κοιτάμε το παρελθόν, που είναι το παρόν και το μέλλον μας, και θα λέμε πως όσοι έζησαν εκεί (εδώ δηλαδή) ήταν άτυχοι που δεν μπόρεσαν να απολαύσουν το θρίαμβο των ιδεών και των αρχών της παγκοσμιότητας.

Τι από τα δύο θα συμβεί; Μα και τα δύο! ... το έχει λύσει το θέμα ο Σρέντιγκερ εδώ και εκατό χρόνια σχεδόν. Και τα δυο με κάποια πιθανότητα το καθένα. 

Εμείς όμως ζούμε στο παρόν μας, στο στιγμιαίο παρόν που μέχρι να το εκστομίσεις γίνεται παρελθόν. Και προσβλέπουμε σε ένα άγνωστο μέλλον γεμάτο πιθανότητες γεγονότων και κατανομές τέτοιων πιθανοτήτων. Σε όποιον αρέσει! Όποιος δεν γουστάρει αυτόν τον κόσμο αυτοκτονεί... αν έχει βέβαια το θάρρος ...!

Μας περιβάλει μια πολιτική τάξη που εργάζεται για να ελέγχει τους ανθρώπους και να τους καθοδηγεί εκεί που θέλει η κυρίαρχη ολιγάριθμη τάξη των ΜΕΓΑΛΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ του πλανήτη. Δήθεν κυβερνήσεις, δήθεν υπερεθνικά όργανα δουλεύουν όλα στην εντέλεια είτε με τη βία είτε με την πειθώ (ΜΜΕ κυρίως και life style). Στον κόσμο μας ονομάζουμε δημοκρατία ένα σύστημα ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ στο οποίο εκλέγονται αντιπρόσωποι με μεθόδους που αποκλείουν τον λαό, τους πολίτες. Οι "αντιπρόσωποι" υπηρετούν κόμματα και ομάδες που βρίσκονται μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια δυνατοτήτων. Ακόμα και όταν επιτρέπονται κάποιες εκλογές δήθεν "ανεξέλεγκτες", σε μικρούς φορείς, στον συνδικαλισμό, σε σωματεία, δήμους κλπ. και πάλι υπάρχουν κανονισμοί που μετατρέπουν τις νησίδες αντίστασης σε μακριά χέρια της ίδιας κυρίαρχης τάξης μαζί με το επιπρόσθετο κέρδος για τους Ολιγάρχες ότι συσκοτίζουν την πραγματικότητα και μεταδίδουν μια ψευδαίσθηση συμμετοχής του πολίτη. 

Ένα στρατοκρατικό σύστημα (αστυνομία, στρατός, δημόσιοι υπάλληλοι σε εφορίες, ταμεία κλπ., πληροφορικά συστήματα και καταγραφείς υπερσύγχρονοι) γίνεται το μακρύ χέρι του κράτους που εργάζεται για τις ολιγαρχίες. Όσο πληρώνεις λογαριασμούς και για να πληρώσεις σκύβεις όλο και πιο χαμηλά και για να σκύψεις αναγκάζεσαι να σταματήσεις να σκέφτεσαι, το σύστημα σε θεωρεί πολίτη και σου στέλνει απλά λογαριασμούς (ΔΕΗ, εφορία, δάνεια κλπ.). Μόλις αυτή η τάξη αρχίσει να ανατρέπεται (συνήθως από αδυναμία του πολίτη να πληρώνει σκύβοντας και φιλώντας το χώμα) τότε έρχεται ο στρατοκρατικός μηχανισμός, αρχικά σαν δημόσιος υπάλληλος, μετά σαν όργανο από το αστυνομικό τμήμα και στο τέλος σαν αστυνομία ή ακόμα και στρατός. Ό,τι χρειαστεί για τον καθένα, όχι για την προσωπικότητα του καθενός αλλά για την "περίπτωση" του καθενός.

Ένα νομικό σύστημα που νομιμοποιεί όλα τα παραπάνω, φροντίζει για την ανεξέλεγκτη δράση ενός αόρατου ιστού της αράχνης πάνω από τους πολίτες μέσω του φόβου και του παραλογισμού με τον οποίο απονέμεται, της ανισομέρειας, της προκλητικής αγνόησης της κοινής γνώμης την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί κλπ. Το νομικό σύστημα, το ανώτατο όργανο επιβολής των ολιγαρχών πάνω στους πολίτες αλλά και πάνω στα όργανα που πρέπει να επιβλέπουν τους πολίτες. Σχεδόν στεγανό, το νομικό αυτό σύστημα ρίχνει βαριά τη σκιά του σε όλες τις εκφάνσεις του "δημόσιου βίου" όπως αποκαλούμε την τηλεοπτική μας ζωή, χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμότητα που θα ήταν η εκλογή (έστω και για τα μάτια του κόσμου) ή η κλήρωση, όπως γινόταν στην αρχαία Ελλάδα που σε αυτό βάσισε την δημοκρατία της.

Αυτό είναι το παρόν μας και το μέλλον μας όλων εμάς που ζούμε τον 21ο αιώνα, αν οι εξελίξεις σαν κι αυτές που βλέπει ο Κίσσιγκερ ή ονειρεύονται οι ονειροπόλοι Τζον Λένον δεν μας προλάβουν.

Τι συστήνω; Ψυχραιμία και όχι λογική!

Διαβάστε βιβλία, ακόμα καλύτερα τα βιβλία μου ... σκεφτείτε ότι όλοι περαστικοί είμαστε και το "εγώ" μας, αυτό το δημιούργημα της διάνοιάς μας θα καταστραφεί μαζί με τα κύτταρά μας αλλά ακόμη σκεφτείτε πως όπως ΟΛΑ όσα γίνονται καταγράφονται στο σύμπαν με τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που βρίσκονται παντού και τα χαράγματά τους πάνω σε όλα τα υλικά που κι αυτά βρίσκονται παντού, δεν θα χαθεί ποτέ ούτε το "εγώ" σας έστω κι αν λιώσουν οι νευρώνες που το δημιούργησαν και ο φλοιός που το συντηρεί.

Κατά κάποιο τρόπο τα τραγούδια τα έχουν πει μέσα στους στίχους τους όλα:

"Από περιέργεια υπάρχω" λέει ο Ρασούλης

"Δεν μ' αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό" απαντάει ο Θανάσης