Τρεις Προτάσεις μου για το δημοτικό Συβούλιο

Η αποστροφή μου για πολλά πράγματα που γίνονται ή δεν γίνονται στο δημοτικό συμβούλιο με έκανε να μην αναρτώ τελευταία τα νέα που είναι σχετικά με αυτό. Το κενό ενημέρωσης καλύπτουν βέβαια άλλα μπλογκ που είναι ενημερωτικά και ασχολούνται με τα θέματα αυτά όπως το Δραπετσίνι του Νίκου Χάνου, η Σταγόνα του Λάκη Ιγνατιάδη και άλλων και το μπλογκ του Μάνου. Ωστόσο παρατηρήθηκε ένα κενό όταν δεν ενημέρωσα για τρεις προτάσεις που υπέβαλα στο δημοτικό συμβούλιο και τις οποίες αναφέρω τώρα εδώ.

Έστειλα λοιπόν την 1η Οκτωβρίου 2013 στο Προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου τρεις προτάσεις μου με εισηγήσεις δικές μου για να συζητηθούν σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Επισκέφτηκα την επομένη 2-10-2013 την Πρόεδρο κ. Τσοτσάνη να της εξηγήσω προσωπικά αυτές τις προτάσεις και να της ζητήσω να τις εισαγάγει στο ΔΣ.

Πραγματικά, δύο εξ αυτών (το δεύτερο και τρίτο) μπήκαν στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο. Το πρώτο θέμα δεν μπήκε χωρίς να μου πουν το γιατί. Θα κάνω σχετική ερώτηση στο συμβούλιο για να μάθω. Το διαβιβαστικό με το οποίο έστειλα το αίτημα στο προεδρείο έλεγε τα εξής:

ΠΡΟΣ

Την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σ.Τσοτσάνη

ΘΕΜΑ: “Εισαγωγή θεμάτων στο δημοτικό συμβούλιο”

Σας παρακαλώ να θέσετε στην ημερήσια διάταξη του δημοτικού συμβουλίου τα παρακάτω θέματα για να συζητηθούν και να ψηφιστούν ή όχι από τους συμβούλους.

1.-

Κατάργηση του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και επαναδημιουργία του δήμου Κερατσινίου και του δήμου Δραπετσώνας ως ανεξάρτητων πρωτοβάθμιων αυτοδιοικήσεων.

2.-

Έγκριση απόφασης Επιτροπής Ανάπλασης του Δήμου σχετικά με την τέως βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου

3.-

Ανάθεση έρευνας για την κοστολόγηση και τη διερεύνηση των δυνατοτήτων βιωσιμότητας σε ενδεχόμενη απαλλοτρίωση του χώρου της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου.

Για τα θέματα αυτά σας επισυνάπτω και τις σχετικές εισηγήσεις

Γιώργος Τσιρίδης

Δραπετσώνα  1 Οκτωβρίου 2013

Για τα τρία παραπάνω θέματα έστειλα και τις σχετικές εισηγήσεις.

Τις παραθέτω για όποιον ενδιαφέρεται

ΘΕΜΑ:

Κατάργηση του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και επαναδημιουργία του δήμου Κερατσινίου και του δήμου Δραπετσώνας ως ανεξάρτητων πρωτοβάθμιων αυτοδιοικήσεων.

Η μέχρι τώρα λειτουργία του ενιαίου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας κατέδειξε ότι η ανιστόρητη επέμβαση του νόμου 3852/2010 (με την ονομασία “Καλλικράτης”) ήταν αρνητική για τον λαό της περιοχής μας.

Στέρησε τους κατοίκους της Δραπετσώνας, που ήταν και το μικρότερο σε πληθυσμό και έκταση μέρος της ένωσης, από την αυτοδιοικητική της αυτονομία

Στέρησε και τους δύο δήμους από την ιστορικότητά τους και την αίσθηση της κοινότητας που είχε δημιουργηθεί εδώ και αρκετές γενεές

Δεν έλυσε κανένα διαχειριστικό πρόβλημα κι ούτε έκανε οικονομίες κλίμακας πέραν όσων οικονομιών έγιναν από μισθολογικές περικοπές και απολύσεις που συνέβησαν σε ολόκληρη την Τοπική αυτοδιοίκηση και δεν οφείλονται στην αναγκαστική συνένωση αλλά στις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Στις σημερινές συνθήκες, όπου η κοινωνία έχει ανάγκη την αλληλεγγύη και υποφέρει από την έλλειψη ή την κατάρρευση των κοινωνικών δομών, ο διαχωρισμός των δύο δήμων είναι επιτακτική ανάγκη.

Ζητάμε την κατάργηση του ενιαίου δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας και την δημιουργία δύο πρωτοβάθμιων αυτοδιοικήσεων, του δήμου Κερατσινίου και του δήμου Δραπετσώνας.

Ο διαχωρισμός θα γίνει με βάση την αναλογία πληθυσμού και έκτασης των δύο δήμων και με εθελοντικές κατατάξεις του προσωπικού.

ΘΕΜΑ:

Έγκριση απόφασης Επιτροπής Ανάπλασης του Δήμου σχετικά με την τέως βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Καρεταινίου

Η Επιτροπή Ανάπλασης του δήμου έχει καταλήξει ομόφωνα σε μια απόφαση σχετικά με το πως βλέπουμε το μέλλον της βιομηχανικής ζώνης και του παραλιακού μετώπου της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου. Η απόφαση αυτή για να δεσμεύει τον δήμο πρέπει να έχει ισχύ απόφασης δημοτικού συμβουλίου. Ζητείται λοιπόν η έγκριση αυτής της απόφασης της Επιτροπής Ανάπλασης.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΙΝΕΙΤΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΩΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ

1.- Θέλουμε ελεύθερες ακτές για τους κατοίκους

2.- Θέλουμε υψηλό και άφθονο πράσινο για την βελτίωση του περιβάλλοντος

3.- Θέλουμε να μην χαθεί η τελευταία αναπτυξιακή ευκαιρία για όλον τον Πειραιά

ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Α.- Ο δήμος συζητά πολεοδόμηση με συντελεστή δόμησης το 0,4 ανά ιδιοκτησία θεωρώντας την περιοχή ολόκληρη ως εντασσόμενη στο Σχέδιο Πόλης

Β.- Ο δήμος θέλει ελεύθερες τις ακτές και ενδιαφέρεται για τον καθορισμό αιγιαλού και παραλίας σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βάθος στη στεριά.

Γ.- Ο δήμος θέλει να δημιουργηθεί ενιαίο μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου έκτασης 400 περίπου στρεμμάτων

Δ.- Ο δήμος ενδιαφέρεται για την ανάδειξη της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς (αρχαίας και σύγχρονης) του χώρου και της πόλης

Ε.- Ο δήμος θέλει συνολικό σχεδιασμό και σταδιακή εφαρμογή αυτού του σχεδιασμού που να αξιοποιεί το στρατηγικό πλεονέκτημα της περιοχής και να εξασφαλίζει ανάπτυξη με επενδύσεις κοινωνικής ωφέλειας.

ΣΤ.- Ο δήμος ενδιαφέρεται να γίνει μια ανάπλαση επ’ ωφελεία των δημοτών και όχι για αόριστα οικονομικά οφέλη του μεγάλου κεφαλαίου.

Ζ.- Στην ανάπλαση θα πληρούνται όλοι οι περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί όροι που θα εξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωής και βιώσιμη ανάπτυξη.

ΘΕΜΑ:

Ανάθεση έρευνας για την κοστολόγηση και τη διερεύνηση των δυνατοτήτων βιωσιμότητας σε ενδεχόμενη απαλλοτρίωση του χώρου της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου.

Την περίοδο 2011-2013 σε επίπεδο πράξης ο Δήμος μας έκανε κάποιες σημαντικές παρεμβάσεις (κατάκτηση ακτής, Θεμιστόκλειο κλπ.) αλλά σε επίπεδο στρατηγικής δεν προχωρήσαμε ούτε ένα βήμα καθώς η ανάπλαση δεν προχώρησε ούτε μέσα από τους σχεδιασμούς της επιτροπής ανάπλασης (αστική ανάπτυξη και πράσινο) ούτε από τους σχεδιασμούς της διοίκησης (φόρμουλα 1).

Μπροστά μας έχουμε τις δράσεις και τους σχεδιασμούς του ΟΛΠ, της κυβέρνησης και ιδιωτών που απέναντί τους πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει να ανατεθεί μια Μελέτη-Έρευνα που να εξετάζει το ενδεχόμενο της Απαλλοτρίωσης με τρόπο επιστημονικό. Για να γίνει αυτό κατανοητό πρέπει να γίνει μια ανασκόπηση της ιστορίας των μελετών που έχουν γίνει στον χώρο αυτό.

Μέχρι σήμερα έχουν γίνει διαχρονικά διάφορες μελέτες για τον χώρο της τέως βιομηχανικής ζώνης που αφορούσαν στα εξής:

Α.- Μέχρι και τις αρχές του ’90 γίνονταν μελέτες που αφορούσαν στην βιωσιμότητα των Λιπασμάτων, την μετεγκατάσταση της ΑΓΕΤ, την επέκταση του εργοστασίου κλπ., δηλαδή ήταν προσανατολισμένες στη βιομηχανική χρήση της περιοχής.

Β.- Από το 1992 μέχρι και πρόσφατα γίνονταν μελέτες που αφορούσαν στην κτηματική (Real estate) αξιοποίηση της περιοχής, με προβλέψεις για συντελεστές δόμησης που προέβλεπαν δομημένους χώρους που θα ικανοποιούσαν τους ιδιοκτήτες γης για να ελευθερωθεί το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης (από 65 έως 90%) για πράσινο και κοινόχρηστους χώρους. Μέσα από τους δομημένους χώρους προέκυπτε οικονομική ανασυγκρότηση της περιοχής και μέσα από τους χώρους πρασίνου η περιβαλλοντική αναβάθμιση και η ανάκτηση των ακτών. Τέτοιες ήταν οι μελέτες της ΑΝΔΗΠ, του ΟΡΣΑ, του Δήμου Δραπετσώνας, της Νομαρχίας, της Εθνικής Τράπεζας κλπ.

Γ.- Τελευταία είδαν το φως της δημοσιότητας μελέτες που έβλεπαν την αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου για μαρίνες, που θα επέτρεπε άλλες χρήσεις στην περιοχή (λιμενικές χρήσεις στις μελέτες του ΟΛΠ, πίστα Φόρμουλα 1 στην μελέτη γνωστού αρχιτέκτονα κλπ.). Οι προτάσεις αυτές αξιοποιούσαν τα κέρδη από τις μαρίνες για την οικονομική ανασυγκρότηση και την δημιουργία χώρων πρασίνου και αναψυχής. Οι προτάσεις αυτού του είδους έχουν το μειονέκτημα ότι δεν αφήνουν “ελεύθερες” ακτές αλλά φτιάχνουν νέες προβλήτες μετατοπίζοντας την ακτογραμμή τεχνητά.

Εννοείται ότι όλες οι παραπάνω μελέτες είχαν στοιχεία κοινά, όπως τους χώρους αναψυχής, αθλητισμού, πολιτισμού, ιστορικής μνήμης κλπ αλλά εκείνο που τις κατηγοριοποιεί όπως παραπάνω είναι η βασική ιδέα που τις διαπερνούσε: Βιομηχανία παλιότερα, Real Estate ως πρόσφατα, Μαρίνες τελευταία.

Σε όλη αυτή την περίοδο πάντοτε υπήρχε ως πρόταση και η απαλλοτρίωση της γης υπέρ του δημοσίου και η δημιουργία χώρων κοινοχρήστων, μητροπολιτικού πάρκου, ελεύθερων ακτών κλπ. με την άνεση που όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν αν ο χώρος ήταν δημόσιος. Η πρόταση αυτή συνήθως απορριπτόταν εκ προοιμίου λόγω του μεγάλου κόστους της γης και της απροθυμίας των ιδιοκτητών να πουλήσουν.

Σήμερα που η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει, η τιμή κτήσης μπορεί να είναι πολύ μικρότερη. Αν προστεθεί μάλιστα και η βούληση του δημοσίου (δήμου) να την μετατρέψει σε χώρο πρασίνου και αναψυχής, τότε η τιμή πέφτει ακόμα περισσότερο καθώς δεν έχει κανένα συντελεστή δόμησης ή μόνο έναν ελάχιστο για κτήρια διατηρητέα και καταστήματα αναψυχής ή χώρους πολιτισμού. Με την τιμή να πέφτει κάτω από το μισό εκείνης του 2010 η αγορά από το δημόσιο δεν είναι πλέον απαγορευτική. Επί πλέον έχουμε το δεδομένο ότι και η Εθνική Τράπεζα, μετά την πτώχευσή της το 2008 και τις κρατικές ανακεφαλαιοποιήσεις είναι πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου κρατική.

Η προοπτική της απαλλοτρίωσης δεν είναι πλέον απαγορευτική. Είναι όμως μέχρι σήμερα ένα απλό πολιτικό σύνθημα, μια ευχή, μια διεκδίκηση. Χρειάζεται πλέον να μελετηθεί επισταμένα και να γνωρίζουμε κατά πόσον στέκεται η πρόταση και τι κοστίζει ή τι κέρδη αφήνει για την πόλη, τους κατοίκους, τη χώρα. Πρέπει το θέμα να μελετηθεί με τρόπο επιστημονικό. Να εκτιμηθεί αντικειμενικά το κόστος (και όχι μόνο για τα Λιπάσματα πλέον), να εξεταστούν τα πολεοδομικά και νομοθετικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι εναλλακτικές λύσεις, να εκτιμηθεί το κόστος διατήρησης, να καταγραφούν σενάρια ανάπτυξης κέντρων πολιτισμού, αναψυχής κλπ. και τα έσοδα που μπορούν να αποφέρουν, να μελετηθεί το πλεόνασμα καταναλωτή που αφήνουν αυτές οι δράσεις, να μελετηθεί το είδος της χλωρίδας που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το “πράσινο”, να εξεταστεί αν υπάρχει μέρος της παραλίας που μπορεί να δοθεί για μαρίνα, να εξεταστεί η συνάφεια των δράσεων στον χώρο αυτόν με τον Πειραιά γενικώς και την περιβάλλουσα περιοχή της πόλης μας κλπ. 

Μας χρειάζεται μια μελέτη που να έχει για άξονά της την ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ (ή αγορά) των χώρων και την αξιοποίηση της τέως βιομηχανικής ζώνης με βάση αυτή την ιδέα.