ΕΝΤΟΣ ή ΕΚΤΟΣ ευρώ;

Αληθεύει ο ισχυρισμός ότι χωρίς το μνημόνιο και τη στήριξη της Γερμανίας τώρα θα ήμασταν εκτός ευρώ; 

Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά σε κανένα υποθετικό ερώτημα γιατί κάθε ενέργεια που γίνεται έχει συνέπειες που μερικές φορές είναι πολλαπλασιαστικές με αποτέλεσμα η "νέα" (φανταστική) πραγματικότητα να μπορεί να έχει πολύ σοβαρές αποκλίσεις από την αρχική γραμμή των γεγονότων. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει να εξετάζουμε φανταστικά σενάρια και να τα μελετάμε σαν να ήταν πραγματικά προσπαθώντας να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε κάποιους ισχυρισμούς.

Στον ισχυρισμό ότι χωρίς το μνημόνιο θα ήμασταν εκτός ευρώ έχει απαντήσει η ιστορία μόνο για το πρώτο χρονικά κομμάτι του. Αν ο ΓΑΠ δεν μας έβαζε στο πρώτο μνημόνιο, η χρεοκοπία δεν θα οδηγούσε στην έξοδο από το ευρώ όχι μόνο γιατί δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο για κάτι τέτοιο (ούτε και τώρα υπάρχει) αλλά γιατί η χρεοκοπία μας θα παρέσυρε σε χρεοκοπία όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ιδιαίτερα μάλιστα ΟΛΕΣ τις Γαλλικές και την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανικών που ήταν οι πλέον εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα. Όπως μας έδωσαν άρον-άρον τα 110 δισ πριν ακόμα δημιουργηθεί ο Μηχανισμός Στήριξης, έτσι θα μας τα έδιναν και στην περίπτωση της χρεοκοπίας αν ήθελαν να σωθούν (και το ήθελαν πολύ). Ανάγκη για να μπούμε στο μνημόνιο και στην αγκαλιά του ΔΝΤ δεν υπήρχε καμία. Τότε, το 2010 δεν υπήρχε κανείς λόγος να τρέξουμε να σωθούμε, αυτό φαίνεται τώρα καθαρά και γι αυτό ο ΓΑΠ (και ο Παπακωνσταντίνου μαζί του) ενήργησε με δόλο σαν καθαρός πράκτορας ενός εχθρού (Μέρκελ, Σόϊμπλε οι απόλυτοι εκφραστές του) που ήθελε να φορτώσει στον ελληνικό λαό το κόστος της διάσωσης και όχι στις τράπεζες και τους ξένους "δανειστές" μας.

Μετά το PSI που έγινε επί Παπαδήμου-Βενιζέλου η μέγγενη γύρω μας έσφιξε κατά πολύ. Το χρέος των ιδιωτών κουρεύτηκε και το φορτώθηκε η ΕΚΤ η οποία έχει τεράστιο όγκο και μπορεί ανά πάσα στιγμή (αν υπάρξει κρίση) να κόψει ακόμα και χρήμα οπότε η τυχόν δική μας χρεοκοπία δεν την διαλύει. Επί πλέον η Ελλάδα δέθηκε και με όρους δύσκολους (αγγλικό δίκαιο, εταιρεία αποκρατικοποιήσεων κλπ) με αποτέλεσμα μια χρεοκοπία της να μην ενοχλεί πλέον την ΕΕ και την ευρωζώνη. Τώρα μια χρεοκοπία θα μπορούσε πλέον να οδηγήσει σε (εθελούσια) έξοδο από το ευρώ. Η Μέρκελ κατάφερε να βγάλει στην Ελλάδα κυβέρνηση δική της και πλέον με το μνημόνιο τρία (ή δεύτερο μεσοπρόθεσμο) χρεώνει όλο το κόστος της κρίσης στον ελληνικό λαό.

Κινδυνεύουμε ακόμα να φύγουμε από το ευρώ;

Κατ' αρχήν να δηλώσω ότι όταν θα φτάσουμε στον πάτο (που είναι ακόμα πολύ χαμηλά) δεν θα έχει σημασία αν είμαστε στη δραχμή ή στο ευρώ, ή μάλλον τότε πια θα είναι καλύτερα να βρεθούμε εκτός ευρώ για να δούμε και μια γκρίζα μέρα μέσα από την απόλυτη καταχνιά στην οποία θα έχουμε βυθιστεί. Η ανεργία, το μεγάλο δομικό πλέον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, δύσκολα θα καταπολεμηθεί με ευρώ. Μόνο με μισθούς πείνας σε ειδικές οικονομικές ζώνες (κατοχής) θα μπορεί να υπάρξει απασχόληση επομένως η όποια μείωση της ανεργίας (από το 2016 και μετά)δεν θα ωφελήσει σημαντικά την βελτίωση της ζωής των Ελλήνων. Ακόμα κι αν πιάσουμε τους στόχους των μνημονίων, θα έχουμε μια Ελλάδα της φτώχειας, χωρίς κοινωνικές παροχές και με υποθηκευμένους πλουτοπαραγωγικούς πόρους,δηλαδή με υποθηκευμένο και το μέλλον μας. Αυτή η Ελλάδα θα αναγκαστεί φύγει από το ευρώ αφού αυτή η έξοδος θα είναι πλέον ευλογία.

Το μεγάλο κρίμα είναι ότι οι δυνάμεις που εγγυώνται την παραμονή μας στο ευρώ προετοιμάζουν την έξοδό μας (έστω και χωρίς να το θέλουν...!) ενώ οι δυνάμεις που δεν αρνούνται τη δραχμή είναι οι μόνες που μπορούν να προσπαθήσουν αξιόπιστα για την παραμονή μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Αυτό το τελευταίο όμως θέλει ξεχωριστή ανάλυση ...