Σε αυτές τις ολιγοήμερες διακοπές των εορτών κατά βάση είμαι σπίτι και γράφω δικά μου πράγματα ή διαβάζω. Μόλις όμως πάω να γράψω κάτι για τα κοινά, με πιάνει μια απελπισία έως απέχθεια γι αυτό που αποκαλούμε δημόσιο βίο.
Στα δημοτικά, τα τοπικά θέματα, μια στασιμότητα άνευ προηγουμένου με την κεντρική κυβέρνηση να βάζει επιτρόπους, να απολύει, να μεταθέτει, να κόβει τις επιχορηγήσεις, να καταργεί και ό,τι ελάχιστο είχε απομείνει από το σάρωμα της αυτοδιοίκησης επί Ραγκούση. Τι να πεις για την τοπική αυτοδιοίκηση; Δεν μπορεί πλέον ούτε να σχεδιάσει, ούτε να ονειρευτεί, ούτε καν να διαχειριστεί τα του οίκου της. Μόνο κάποια σκάνδαλα αποκαλύπτονται από τις αντιπολιτεύσεις κάθε τόσο και κάτι ανούσιες διαφημίσεις ενός ανύπαρκτου δημοτικού έργου προωθούνται από τις διοικήσεις που έτσι νομίζουν (και οι δυο) ότι δήθεν κάτι κάνουν. Τίποτα. Μαυρίλα παντού!
Στα εθνικού επιπέδου ζητήματά μας άλλη μαυρίλα! Οι μισοί είναι πεπεισμένοι ότι δεν έχουμε και πολλές ελπίδες με τη σημερινή πορεία, ωστόσο δεν βλέπουν εναλλακτική λύση και περιμένουν την αργή πτώση ελπίζοντας σχεδόν μεταφυσικά ότι όλο αυτό κάπου θα σταματήσει. Οι άλλοι μισοί πεπεισμένοι ότι οδηγούμαστε στον γκρεμό (την φτώχεια) επείγονται να αλλάξει η κατάσταση και βρίζουν τους "υπομονετικούς" αλλά κι αυτοί δεν έχουν σχεδόν τίποτε να προτείνουν για το αύριο δικαιώνοντας εν μέρει τους συντηρητικούς του παλαιοκομματισμού (συν Κουβέλη βέβαια, αυτό πάλι γιατί;;).
Οι Σαμαράς Βενιζέλος έχουν αποφασίσει (ή τους έχει επιβληθεί) να λύσουν το θέμα εντός των πλαισίων, δηλαδή πηγαίνοντας με τα νερά της Μέρκελ και της κυρίαρχης κάστας της ΕΕ που δεν επιθυμεί την άμεση έξοδο από την κρίση γιατί αυτό θα αποβεί σε βάρος συγκεκριμένων χωρών (των εμπορικώς πλεονασματικών) και συγκεκριμένων τάξεων (της αστικής τάξης και του χρηματοπιστωτικού τομέα της). Ο Τσίπρας, ίσως και λόγω μιας απόστασης από την καθημερινή βάσανο να βρίσκει λύσεις, βλέπει τα πράγματα κάπως πιο καθαρά και πιο σφαιρικά. Βλέπει ότι το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό (και παγκόσμιο) και θέλει να θέσει το ζήτημα ακριβώς στο πεδίο που μπορούμε να ελπίζουμε όλοι (Ευρωπαίοι νότιοι και βόρειοι). Να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τις τράπεζες της ΕΕ που έχουν χρεοκοπήσει (όλες δηλαδή) και όχι όπως τώρα που τις αναλαμβάνουν τα κράτη μέλη μέσω του χρέους τους, και να επενδυθεί το πλεόνασμα των εμπορικά πλεονασματικών στις εμπορικά ελλειμματικές χώρες δια μέσου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (πες με και ευρωομόλογο).
Ίσως να το βλέπουν και οι Σαμαράς Βενιζέλος ότι αυτές είναι οι μόνες λύσεις αλλά δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε την ιστορία να το επιβάλουν.Έχουν υπογράψει εξ άλλου όχι μόνο τα μνημόνια αλλά και εκείνες τις επιστολές ότι θα συμμορφωθούν με ό,τι κι αν τους πουν οι πιστωτές, δηλαδή η Μέρκελ, ενώ υπάρχουν πάντα και οι λίστες Ζήμενς, Υποκλοπών κλπ. που οπωσδήποτε δεν τους επιτρέπουν να εκβιάσουν αποτελεσματικά. Ο Τσίπρας μπορεί. Κι αν είμαστε ΟΛΟΙ μαζί, δηλαδή και ο Τσίπρας και ο Σαμαροβενιζέλος, τότε μπορούμε ακόμα καλύτερα. Θα ήταν ευχής έργο λοιπόν, να συμφωνούσαμε οι πολιτικοί και οι οι οικονομολόγοι στο τι ζητάμε (τα παραπάνω δύο βασικά συν ό,τι άλλο υπάρχει και δεν το ξέρω ή δεν μου έρχεται) και να τα ζητούσαν οι Σαμαράς Βενιζέλος με την ισχυρή στήριξη του Σύριζα (και πιθανότατα και Ανεξάρτητων Ελλήνων). Να έκαναν βέβαια και τις αναγκαίες κινήσεις για μια κάθαρση που γίνεται όλο και πιο αναγκαία ηθικά για να αποκτούσαμε έτσι ένα ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ.
Ξέρω ότι όλα αυτά για την Ελλάδα είναι όνειρα χειμερινής νυκτός που είναι μεγαλύτερη από την θερινή συνεπώς και τα όνειρά της ακόμα πιο μακρινά και εξωπραγματικά. Ελπίζω όμως μέσα στο 2013, είτε βίαια (με εκλογές) είτε ειρηνικά (με την φώτιση της θείας χάρης, δηλαδή τρέχα γύρευε) να συγκροτηθεί ένα μέτωπο ευθύνης που να αντιμετωπίσει την σημερινή μαυρίλα.
Ο Καπιταλισμός έδειξε για μια ακόμα φορά τα όριά του. Έχει όμως στα χέρια του τα όπλα και τις οργανώσεις (αστυνομία, στρατός, ΜΜΕ κλπ.) δηλαδή τους διαμορφωτές των συνειδήσεων με τη βία ή τη συναίνεση, έτσι δεν θα έρθει το τέλος του τόσο σύντομα όσο θα ήθελαν οι απλοί άνθρωποι. Μέσα σε αυτό το σάπιο λοιπόν σύστημα, ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει το 2013 μια αχτίδα φωτός για να αντισταθούμε στο σύννεφο που έχει μαυρίσει την ψυχή μας από το 2010..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου