Χτες βράδυ ο διάλογος Βενιζέλου-Τσίπρα είχε ειδικό ενδιαφέρον

Ο Βαγγέλης είναι καλός ποινικολόγος και όταν έχει να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι ακόμη καλύτερος. Ήταν λοιπόν πολύ καλός στην υπεράσπισή του σε σχέση με το πιθανό ποινικό αδίκημα της αλλοίωσης και χρήσης της λίστας Λαγκάρντ ενώ στο αν την εκμεταλλεύτηκε δεόντως για να εισπράξει ποσά υπέρ του δημοσίου δεν απάντησε ή εν πάση περιπτώσει το χαρακτήρισε πολιτικό ζήτημα που ταλανίζει την Ελλάδα προαιωνίως.

Όμως ο Βαγγέλης κάποια στιγμή βγήκε από τα ρούχα του, κι έγινε κακός και πάλι φωνάζοντας και χάνοντας τις εντυπώσεις που είχε κερδίσει στην αρχή. Ήταν όταν έδωσε στον Τσίπρα αφορμή για να του τη βγει. Πάνω στον οίστρο του από την αγόρευσή του ο Βενιζέλος είπε στο τέλος ότι θα ζητηθεί από τον Τσίπρα υπογραφή για την εκταμίευση της επόμενης δόσης και ότι τότε θα αναγκαστεί να την βάλει ("να δούμε τι θα κάνετε τότε", του είπε). Και φυσικά ο Τσίπρας του είπε το αυτονόητο, ότι υπογραφές ζητάνε από αυτούς που ξέρουν ότι θα τις βάλουν και ότι αυτός δεν μπορεί να πιεστεί να βάλει τη δική του υπογραφή γιατί δεν είναι σε καμιά λίστα Χριστοφοράκου, Λαγκάρντ, Φεροστάλ κλπ. Ο Βενιζέλος πετάχτηκε πάνω και φώναζε ότι ο Τσίπρας τους κατηγορεί για προδότες της πατρίδας αφού λέει ότι υπέγραψαν εκβιαζόμενοι από την εγγραφή τους σε λίστες με μίζες και το παραμύθι έληξε εκεί. Συ είπας, ήταν η μόνη και σωστή και αρκετή απάντηση σε αυτή την έκρηξη.

Θεωρητικά, δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει γίνει. Ήταν ηλίθιοι και διέλυσαν τη χώρα ή πιασμένοι σε λίστες; Εγώ μέσα μου πιστεύω ότι ήταν πιασμένοι, άλλος λέει ότι έκαναν λάθη, άλλος τους δικαιολογεί και λέει ότι πιάστηκαν στα δίχτυα της Μέρκελ. Όλες οι τοποθετήσεις αυτές γίνονται εκ των υστέρων. Εγώ πίστευα αρχικά ότι το μνημόνιο μπορεί να είναι και ευκαιρία για την Ελλάδα να φτιάξει μερικά στραβά της. Μετά κατάλαβα ότι την πατήσαμε κανονικά. Και μετά, είδα την επιμονή στην στραβή πορεία και την μετατροπή του ΠαΣοΚ σε παράρτημα της δεξιάς και πείσθηκα από μέσα μου ότι οι άνθρωποι δεν μπορεί να τα κάνουν όλα αυτά αυτοβούλως αλλά μόνο εκβιαζόμενοι. Άλλος πάλι, από ενάντιος του μνημονίου μπορεί να μετατράπηκε σε υποστηρικτής επειδή το κόμμα του άλλαξε στάση (π.χ. Σαμαράς) αλλά αυτός από αδράνεια δεν θέλησε να κάνει αλλάξει κομματικό φορέα (ισχύει για πολλούς δεξιούς και για όλους σχεδόν τους Δημαρίτες που παραμένουν στη Δημαρ). Αυτά τα συμπεράσματα όμως έπονται ενός πολιτικού σκεπτικού και σπανίως προηγούνται. Πρώτα κρίνει κανείς πολιτικά τον χώρο του και την κατάσταση και μετά βγάζει συμπεράσματα για το τι προηγήθηκε ώστε να φτάσει η κατάσταση εδώ που έφτασε.

Όμως και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας, που δεν κάθεται να προτάξει ένα πολιτικό σκεπτικό, δεν μπορεί να αντέξει το παραμύθι ότι οι Σαμαροβενιζέλος (με τους προκατόχους ΚαραμανλοΠαπανδρέου) κατέστρεψαν την οικονομία μας, διέλυσαν την παραγωγική μας δομή, γκρέμισαν το κοινωνικό κράτος και διέλυσαν την χώρα υπέρ των ξένων και όλα αυτά τα έκαναν για να σώσουν τη χώρα!!! Όχι, για τον πολύ κόσμο είναι προφανές ότι το έκαναν για να σώσουν τα τομάρια τους, για να μην βρεθούν όλοι να έχουν τη μοίρα του Τσοχατζόπουλου.

Αυτό πιστεύει ο κόσμος και αυτό εξέφρασε χτες καθαρά ο Τσίπρας και σε αυτό έγινε τούρκος ο Βενιζέλος.