Στο Stagona4u η Στεφανία Λυγερού έγραψε ένα κείμενο που όταν ξεκίνησα να το διαβάζω άρχισα να το κακολογώ (από μέσα μου) και στο τέλος το βρήκα τόσο ενδιαφέρον που το αναδημοσιεύω. Είναι κείμενο χτεσινό (της 25-1-13) και ο τίτλος του τα λέει όλα!
Όποιος δεν έπαθε ορυμαγδό δεν προήχθει - Λιποτάχτης όποιος φεύγει από τη χώρα του σε κρίσιμες περιόδους
Μας έμαθαν ότι αυτός που την γλιτώνει στη ζωή (γλιτώνει πόνο, κόπο) είναι ο πιο τυχερός. Κάτι που όμως είναι τελείως λάθος!!!!!
Όποιος αυτή την μεγαλειώδη εποχή, που αλλάζει η ιστορία, δεν έπαθε ορυμαγδό (πρόσεξε όχι είδε, διάβασε, άκουσε, όποιος δεν ΕΠΑΘΕ), δεν προήχθη!!!
Άρα, άτυχος είναι αυτός που έφυγε από την χώρα ενώ έχουμε χούντα, για να ευημερήσει στο εξωτερικό (και καταδικαστέος αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, άλλο κείμενο). Άτυχος είναι αυτός που έχει δουλειά (κι όχι επειδή το οικονομικό είναι κάνα μέγα πρόβλημα, είναι άτυχος γιατί δεν αναγκάστηκε να αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του). Τέλος, άτυχος είναι ο πωρωμένος -όποιας πώρωσης (διότι αυτός ό,τι και να πάθει δεν μαθαίνει, κλειστός εγκέφαλος, απροσπέλαστος).
Αυτός που από όποιον λόγο (οικονομικό, θάνατο, αρρώστια) γκρεμοτσακίστηκε, ξέχασε μέχρι και τʼ όνομά του, και μετά, μέσα από τα αποκαΐδια, σερνάμενος, φτύνοντας αίμα, αναδομήθηκε, αυτός έφερε εις πέρας την αποστολή. Αυτό ήταν το ζητούμενο της εποχής. Η αναγέννηση.
Αυτός θα αλλάξει και την ιστορία.
(Και κάπως έτσι οι ύστατοι γίνηκαν πρώτοι.)
Από τούδε και στο εξής, όποιος φεύγει από την χώρα του σε κρίσιμες περιόδους (χούντας, πολέμου) θα νοείται λιποτάκτης, με ανάλογες (βαρύτατες) συνέπειες.
Γιατί αυτό είναι το ηθικό!
Έφυγες επειδή εδώ είναι δύσκολα να πας στα πιο εύκολα, και/για να όοοοοταν ανακάμψει η χώρα να επαναπατριστείς. Η απόφασή σου έχει δύο σημεία μεμπτά (= όχι ηθικά). 1ον Φεύγοντας δεν είσαι σίγουρος ότι θα ανακάμψει, άρα δεν σε νοιάζει αν θα ανακάμψει!!! Χέστηκες, εσύ να είσαι καλά. 2ον Από την στιγμή που εσύ έφυγες για να γλιτώσεις, περιμένεις να διορθώσει την κατάσταση στην χώρα σου ποιος; Να διορθώσουν την κατάσταση οι άλλοι για να έρθεις μετά να καρπωθείς τους κόπους των;
Δεν πονάς για την χώρα σου όταν την βλέπεις να βεβηλώνεται γιʼ αυτό δεν μένεις να την ελευθερώσεις. Αν δεν πονάς για την χώρα σου είσαι Άπατρις.
Κλείνοντας. Σήμερα που αξιώθηκα να αγωνιστώ και να βιώσω την χούντα/κατοχή, περισσότερο απʼ όλες τις περιπτώσεις μεταναστών δεν βρίσκω ούτε μία δικαιολογία για τους πολιτικούς πρόσφυγες. Φαντάσου εμένα, ένθερμη αγωνίστρια, να προκαλώ με θράσος τους προδότες, να κάνω «παράνομες» ενέργειες, κι όταν έρθει η ώρα να με συλλάβουν ή να με φάνε, να τρέξω να κρυφτώ σε άλλη χώρα, ζητώντας άσυλο!!!!!!!!!!! Αν δεν μπορείς να επωμιστείς το αποτέλεσμα του αγώνα σου, γιατί τον άρχισες; Κάτσε σπίτι σου, δεν σʼ αναγκάζει κανείς να ριψοκινδυνεύεις την ζωή σου.
Όποιος αγωνίζεται πρέπει να μπορεί να αντέξει και το τίμημα, όποιο κι αν είναι αυτό, αλλιώς είναι τσάμπα μάγκας.
(Και κάπως έτσι λύνεται και το μεταναστευτικό, σε παγκόσμιο επίπεδο.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου