Σενάρια τρόμου!

Σύμφωνα με μια έκθεση του ΔΝΤ (πρέπει να έγινε κάπου ανάμεσα στο 2012-13) που μια περίληψή της διάβασα στο μπλογκ του Κατσανέβα είναι προτιμότερο για την Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή παρά να επιδιώξει να επανέλθει στα συγκαλά της μέσα από το ευρώ. Βέβαια η ασάφεια γύρω από το πότε ακριβώς έγινε και ποιος ακριβώς την έκανε (πολλές εκθέσεις γίνονται από διάφορους τύπους) με κάνει να είμαι επιφυλακτικός απέναντί της, όμως μερικά συμπεράσματά της θα τα καταγράψω γιατί προδιαγράφουν μια πορεία της χώρας αν αποφασίσουμε να πάμε σε εθνικό νόμισμα. Τονίζω πως η έκθεση είναι του ΔΝΤ που μας έχει επιβάλει την φοβερή λιτότητα, την ύφεση και την καταστροφή της οικονομίας μας επομένως δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος για να δούμε τι θα κάνουμε. Το σενάριο είναι κάπως τρομακτικό αλλά ακόμα πιο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι αυτό το βλέπει καλύτερο από την παραμονή στο ευρώ που θα επιφέρει ακόμα χειρότερα δεινά ... δηλαδή είναι να απορεί κανείς τι μας περιμένει αν μείνουμε στον δρόμο των ΓΑΠ-Σαμαρά-Βενιζέλου.

Λέει λοιπόν το σενάριο του ΔΝΤ

Φεύγοντας από την δραχμή μπορεί να ελπίζουμε ότι θα γίνουμε Αργεντινή αν και αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο δεδομένου ότι είμαστε σε χειρότερο σημείο εκκίνησης από εκείνην.

Το ΑΕΠ που έχει πέσει στα επίπεδα του 2001, θα υποστεί άμεσα κάμψη κατά 12% και θα επέλθει σε ρυθμό ανάκαμψης αργότερα με ποσοστά γύρω στο 6%.

Ο πληθωρισμός θα ανέλθει στο 35% άμεσα και σιγά-σιγά θα υποχωρεί μέχρι που το 2020 θα πέσει κάπου κοντά στο 4% όπως είναι περίπου σήμερα

Η πραγματική ισοτιμία του νομίσματος θα φτάσει στο 50% υποτίμησής του σε σχέση με την αρχική του ως προς τα ανταγωνιστικά κράτη

Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας θα βελτιωθεί άμεσα

Τρομακτικό; 

Το είπαμε, ναι! 

Το τρομακτικότερο; 

Ο,τιδήποτε άλλο θα είναι πολύ χειρότερο κι από αυτό!

Εδώ μας έφτασαν οι προδότες πολιτικοί που το 2010-2013 υπέγραψαν την καταδίκη της Ελλάδας βυθίζοντάς την στην ύφεση, καταστρέφοντας την οικονομία της και αφήνοντάς μας στο έλεος του διεθνούς τραπεζοκρατούμενου πτωχευμένου και καταρρέοντος –επομένως αρπακτικού και αδηφάγου- καπιταλισμού.