ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ, ΠΡΟΕΟΡΤΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ 2008 ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Σε όλες τις χώρες που εκδηλώθηκε καπιταλιστική κρίση τα τελευταία χρόνια (μετά την μετατρεψιμότητα του δολαρίου και το τέλος του Μπρέτον Γουντς το 1971) είχαμε παντού το ίδιο σενάριο

Πρώτα τη σύνδεση του εθνικού νομίσματος με ένα σταθερό διεθνές νόμισμα (δολάριο)

Κατόπιν την άνοδο των επιτοκίων που έφερνε ρευστότητα (αγορές ομολόγων τραπεζών αλλά και κράτους)

Στη συνέχεια τα κρατικά ομόλογα γίνονταν αγοραστική δύναμη (και δυνατότητα δανεισμού από τις τράπεζες) και τα τραπεζικά γίνονταν ενυπόθηκα δάνεια στην αγορά ακινήτων

Ακολουθούσε η φούσκα των ακινήτων μέχρι που κάποιο πιστωτικό γεγονός έσπαγε την φούσκα, οπότε οι τιμές των ακινήτων έπεφταν ραγδαία

Τα ενυπόθηκα δάνεια γίνονταν τοξικά λόγω αδυναμίας αποπληρωμής και κόκκινα από πτώση της αξίας της υποθήκης

Όλη η οικονομία κατέρρεε από την κατάρρευση των τραπεζών αφού εξανεμίζονταν οι καταθέσεις και χανόταν η ρευστότητα που επέτρεπε στους μισθούς και συντάξεις να μένουν σε κάποιο επίπεδο.

Τότε ερχόταν το ΔΝΤ για να δώσει δάνεια ώστε να αποπληρώνονται τα κρατικά και τραπεζικά ομόλογα, επιβάλλοντας όρους σκληρής λιτότητας με μειώσεις μισθών και αύξηση των φόρων ταυτόχρονα με την υποτίμηση του νομίσματος.

Η ύφεση που προκαλούσαν τα μέτρα τελείωνε την οικονομία βυθίζοντας στη φτώχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Όλα αυτά συνέβησαν με την σειρά που τα έγραψα πιο πάνω:

Στο Μεξικό το 1994

Στην Κορέα το 1998

Στην Ταϋλάνδη το 1998

Στη Ρωσία το 1998

Στην Αργεντινή το 2001

Όλες αυτές οι τοπικές κρίσεις (όπως και η Ιαπωνική 1990-92) τροφοδότησαν τις ανισότητες και την υπερσυγκέντρωση τοξικών ομολόγων και ιδιωτικού χρήματος στη Γουόλ  Στρητ όπου έσκασε επίσης το 2008 η αντίστοιχη φούσκα των ακινήτων, μετατρέποντας σε τοξικά το 75% των ομολόγων που κυκλοφορούσαν στις δυτικές τράπεζες (ΗΠΑ και ΕΕ). Η κρίση αυτή τη φορά ήταν παγκόσμια.

Το ΔΝΤ έπαιξε και πάλι τον ρόλο του με πρώτο θύμα αυτή τη φορά την Ελλάδα!