Ελλάδα -Αργεντινή 4-10

Δείχνουν σήμερα τα κανάλια την Αργεντινή, προφανώς αυτό θα είναι το κείμενο και το βίντεο που τους δόθηκε να παίξουν. Το νόμισμα της Αργεντινής υποτιμήθηκε 11% σε μια μέρα και 5% την προηγούμενη και η κυβέρνηση συνεχίζει να παίρνει μέτρα επί μέτρων για να συγκρατήσει το νόμισμα και να λειτουργήσει την οικονομία αλλά όλο βρίσκει μπροστά της ανυπέρβλητα εμπόδια, λέει το ρεπορτάζ που επαναλαμβάνουν τα κανάλια και δεν το λένε, αλλά αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτά θα πάθουμε κι εμείς αν βγάλουμε τον Σύριζα.

Δείχνουν μάλιστα μια συνεδρίαση της Βουλής όπου ανακοινώνεται η στάση πληρωμής του χρέους που αντιμετωπίζεται με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές και μπόλικη εθνική περηφάνια. Έτσι, μας λένε, θα χαίρεστε και με τον Τσίπρα όταν θα κάνει τα δικά του αλλά μετά θα φεύγει από την Ελλάδα με ελικόπτερο κι αυτός, κι εκείνη την ώρα που υπονοούν αυτό (δεν το λένε) δείχνει η κάμερα ένα λευκό ελικόπτερο να σηκώνεται πάνω από τους δρόμους του Μπουένος Άϊρες.

Ωραία μαύρη προπαγάνδα!

Θα καθαρίσουμε όμως τόσο εύκολα με αυτήν; με έναν αφορισμό; χωρίς να την εξηγήσουμε;

Να αναφέρουμε πρώτα μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε εμάς και την Αργεντινή. Εμείς είμαστε στο ευρώ. Η Αργεντινή δεν βρισκόταν σε ένα νομισματικό σκληρό σύστημα με το νόμισμά της να είναι ελεγχόμενο από ξένες οικονομίες. Μπορούσε εξ αρχής να κάνει υποτίμηση, πράγμα που δεν μπορούσαμε εμείς. Στην Αργεντινή κανείς δεν χρωστάει, σε εμάς χρωστάει η Γερμανία και χρωστάει πολλά. Η Αργεντινή είχε σε πλήρη ανάπτυξη τους φυσικούς της πόρους (τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα) από τις αρχές του 20^ου αι. όταν ήταν μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, εμείς μόλις τώρα βρίσκουμε πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε μια Ευρώπη που έχει καθολική σχεδόν έλλειψη αυτών των αγαθών. Επί πλέον η Αργεντινή δεν ανήκει σε έναν υπερεθνικό οργανισμό που σου δημιουργεί δεσμεύσεις αλλά σου δίνει και δυνατότητες (από τα ΕΣΠΑ μέχρι τον εκβιασμό).

Κυρίως όμως η διαφορά μας με την Αργεντινή είναι ότι εμείς ζούμε τα ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ του δράματος της Αργεντινής δηλαδή είμαστε ένα στάδιο ΠΡΙΝ από την εκδήλωση της Αργεντίνικης κρίσης. Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που λέω εδώ, θα σας δώσω ένα ρεπορτάζ του ΕΞΑΝΤΑσε ντοκιμαντέρ του για την Αργεντινή που έχει έναν περιληπτικό πρόλογο πολύ διαφωτιστικό που δίνει με λίγα λόγια το περίγραμμα των γεγονότων.

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ΕΞΑΝΤΑ: 
Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.

Όπως βλέπουμε από τα παραπάνω, η Αργεντινή έζησε 10 ολόκληρα χρόνια (δεκαετία 1990 ως 2000) με μια κυβέρνηση σαν κι αυτή που έχουμε τώρα εμείς, με πολιτικές λιτότητας και περιορισμού και στο τέλος χρεοκόπησε. Όλα όσα συνέβησαν στην Αργεντινή και συμβαίνουν ακόμα είναι αυτά που έγιναν μετά την αποτυχία των περιοριστικών προγραμμάτων και την χρεοκοπία που τα ακολούθησε. Σαν να λέμε ότι η Ελλάδα συνεχίζει στον επιτυχημένο δρόμο του Σαμαρά, κάποια στιγμή γίνεται το μπαμ της χρεοκοπίας, και τότε γίνεται εδώ της Αργεντινής!

Ο τύπος που έφυγε με το ελικόπτερο είναι ο Σαμαράς της Αργεντινής!

Το θέμα μας λοιπόν είναι να μην φτάσουμε κι εμείς στο σημείο που έφτασαν οι Αργεντινοί που άντεξαν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για δέκα χρόνια και κλατάρισαν.  Εμείς το ζούμε τέσσερα χρόνια κι έχουμε λιγότερες ακόμα αυτοκτονίες και νεκρούς από εκείνους. Πριν τους φτάσουμε και πριν φτάσουμε στην χρεοκοπία της περιοριστικής πολιτικής, πρέπει να αλλάξουμε!