ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου είναι Πορτογάλος νομπελίστας συγγραφέας του οποίου δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο αλλά που αποσπάσματα βιβλίων του συναντώ συνεχώς σε πολλά άρθρα άλλων και είναι σχεδόν πάντα εύστοχα. Πρέπει να είναι πολύ σπουδαίος συγγραφέας δεδομένου ότι οι εκδόσεις Καστανιώτη εκδίδουν συνέχεια τα βιβλία του και είναι γνωστή η ποιότητα αυτών των εκδόσεων. 

Τα λέω όλα αυτά γιατί συνάντησα και πάλι ένα κομμάτι του που αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις και μου φάνηκε ωραίο σαν μια οφειλόμενη απάντηση στους νεοφιλελεύθερους. Λέει το απόσπασμα:

“Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε.”

Δεν είναι ακριβώς πολιτική αυτός ο μονόλογος, εκφράζει όμως μια αγανάκτηση για το γκρέμισμα του ΔΗΜΟΣΙΟΥ που συντελείται στις μέρες μας με τις ευλογίες μάλιστα κάποιων "αριστερών" που εκφράζουν την ενδεχόμενη απογοήτευσή τους από την "αριστερά των ονείρων τους" με το προσκύνημα των πιο μαύρων δεξιών αντιλήψεων.

Δημόσιος χώρος, δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία, δημόσιος λόγος, δημόσια περιουσία, δημόσιοι υπάλληλοι, δημόσια ζωή, σημαίνει στην ουσία σοσιαλισμός. Το ότι κάποιοι επωφελούνται από τον κρατισμό ή σοσιαλισμό (πείτε το όπως θέλετε) δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον απορρίψουμε και μάλιστα με τόσο καταστροφικό τρόπο όπως γίνεται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Χτες ο Σαμαράς προκάλεσε ενθουσιασμό εξαγγέλλοντας ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Λίγο νωρίτερα ο Άδωνις υπεραμυνόταν της ιδιωτικής παροχής υγείας. Και κονδυλοφόροι της δεξιάς γράφουν ακατάπαυστα για να δικαιολογήσουν την καταστροφή του δημόσιου τομέα σαν "αντιπαραγωγικού". Στην εποχή μας που η δεξιά ιδεολογία σηκώνει κεφάλι (πατρίς θρησκεία οικογένεια και ζήτω οι πλούσιοι μόνο να μας πάρουνε κι εμάς σαν προσωπικό τους) η υπεράσπιση του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΓΑΘΟΥ αποκτάει στρατηγικό χαρακτήρα. Και αποσπάσματα όπως αυτό του Σαραμάγκου βάζουν τα πράγματα στη θέση τους έστω και μέσα από την οργή και την αγανάχτηση που γεμίζει τον λόγο του.