Ας θυσιαστούν οι Σαμαροβενιζέλοι για να ανοίξουμε πανιά! Την Κυριακή μπορούμε να ψηφίσουμε άφοβα για αλλαγή πορείας!

Σε μερικές μέρες ψηφίζουμε για την Ευρωβουλή σε μια αναμέτρηση που έχει προσλάβει δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Είναι ο πρώτος κρίσιμος κρίκος στην αλυσίδα των δύο αναμετρήσεων (μία τώρα και μία τον Φεβρουάριο του 2015) που θα κρίνουν εν πολλοίς την πορεία της χώρας από εδώ και πέρα. Το σημειώνω αυτό το “από εδώ και πέρα” γιατί μέχρι στιγμής έχουν ήδη επισυμβεί σχεδόν τα περισσότερα μη αντιστρεπτά γεγονότα που θα καθορίσουν αυτή την πορεία.

Οι εκλογές διεξάγονται σε μια φάση όπου ο δημόσιος λόγος στρέφεται όλο και πιο δεξιά και όπου η επικράτηση της αριστερόφρονης ιδεολογίας της μεταπολίτευσης μοιάζει να περνάει πια στο παρελθόν. Από εκεί που ήταν αυτονόητα πράγματα η υπεράσπιση της δημοκρατίας, η καταδίκη της χούντας, ο εξοβελισμός του φασισμού και της Μεταξικής δικτατορίας, το παρωχημένο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια”, ο νεοφιλελευθερισμός, η θρησκειολαγνεία, η πατριδοκαπηλία κλπ. τώρα όλα αυτά ανασύρονται από το υπόγειο της ιστορίας και προβάλουν με περηφάνια στα μπλογκ, στα φέισμπουκ, στις εφημερίδες, στον δημόσιο χώρο. Ένας βαθύς συντηρητισμός διαπερνά τη νεολαία και δίνει πόντους στην ΔΑΠ στα πανεπιστήμια και στη Χρυσή Αυγή στις λαϊκές γειτονιές.

Ο δημοκρατικός κόσμος της Ελλάδας, ο ήπιος ψηφοφόρος που συμπαθεί την αριστερά και θέλει ειρηνικές εξελίξεις στη χώρα, αιφνιδιάστηκε το 2010 και ένιωσε πως προδόθηκε. Εθισμένος να αναθέτει την εκπροσώπησή του στο ΠαΣοΚ με σχετικά καλά οικονομικά αποτελέσματα (σταθερή ανάπτυξη, κατακόρυφη άνοδος του ΑΕΠ, προοδευτικές ρυθμίσεις στην κοινωνία, κράτος κοινωνικό κλπ.) έστω κι αν αυτές πήγαιναν παρέα βέβαια με την ευνοιοκρατία και τη διαφθορά που έμοιαζε σαν το αναγκαίο “κακό”, έδωσε 43% στον Γιωργάκη το 2009 μήπως και σταματήσει τα σκάνδαλα και την μπαχαλοδιαχείριση του Κωστάκη. Σχεδόν δεν το πίστεψε πως κάτι ανεπανόρθωτο θα συμβεί όταν άκουσε τον Γιώργο Παπανδρέου να αναγγέλλει τον θάνατο της κοινωνικής πολιτικής και την είσοδό μας στο ΔΝΤ και την οικονομική μας καταστροφή. Ώσπου να το χωνέψει και να μπορέσει να αντιδράσει πέρασε ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα όπου η καταστροφή δέθηκε καλά με νόμους και διατάγματα. Κι όταν το σύστημα φάνηκε να τρίζει γιατί αυτός ο “προοδευτικός” κόσμος πήρε χαμπάρι τι είχε συμβεί κι άρχισε να εγκαταλείπει σωρηδόν το ΠαΣοΚ, τότε εφευρέθηκε ο Σαμαράς. Δυο χρόνια μετά το σοκ του Καστελόριζου, το καλοκαίρι του 2012, ο κόσμος αυτός, κατά πλειοψηφία, βρήκε στον Σύριζα ένα στήριγμα που του ήταν αναγκαίο μόνο που, όπως φάνηκε, ο Σύριζα δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένος να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη. Με ανακούφιση σχεδόν ανέλαβε ο Σαμαράς την διακυβέρνηση με την στήριξη ΝΔ και ΠαΣοΚ, και με την παράδοξη κομπλεξική και αυτοκαταστροφική συμμετοχή της ΔημΑρ σε αυτό το σχήμα που ανέλαβε την οριστική ισοπέδωση της χώρας.

Τι μπορεί να γίνει τώρα;

Λίγα πράγματα. Ο Σύριζα δεν είναι σε θέση να μας καθοδηγήσει σε μια πορεία έξω από το ευρώ και έξω από την ΕΕ όπως θα ήθελε το ΚΚΕ και όπως θα ήταν αναγκαίο προκειμένου να αποκτήσουμε πλήρως την ανεξαρτησία μας και την αξιοπρέπειά μας. Δεν είναι σε θέση όχι γιατί δεν γνωρίζει ή γιατί τον εμποδίζουν κάποιοι μηχανισμοί αντίστοιχοι με εκείνους που κρατούν σιδηροδέσμιους τους Σαμαροβενιζέλους. Τέτοιες αμαρτίες δεν έχουν στην αριστερά και επομένως κανείς δεν τους κρατάει στο χέρι. Δεν μπορούν όμως να προχωρήσουν σπάζοντας τόσα αυγά όσα απαιτούν οι περιστάσεις. Να το εξηγήσουμε αυτό:

Δεν θα μείνουν άπραγοι οι κυρίαρχοι του κόσμου σε ό,τι πάει να κάνει ο Σύριζα αν πάρει την κυβέρνηση. Αν χρειαστεί να τον κάνουν πέρα τότε, απλά, δεν θα τον χρηματοδοτήσουν και θα σφίξουν τα λουριά μέχρι να πάθει ασφυξία ο λαός που τον ψήφισε για να το μετανιώσει. Έχουν ακόμα και άλλα όπλα όπως την τουρκική απειλή και ακόμα μικρότερα ή αποτελεσματικότερα μέσα (μακεδονικό, πετρέλαια, κυπριακό κλπ) για να τον εκβιάσουν. Δεν θα αφήσουν ένα κωλόπαιδο, ένα τσογλάνι της αριστεράς που λέγεται Τσίπρας, να αναστατώσει την Ευρώπη και να διαταράξει γεωπολιτικές συμφωνίες πολύ μεγάλων παικτών. Δεν θα τον αφήσουν να κηρύξει επανάσταση.

Επομένως; 

Επομένως ο Σύριζα θα αναγκαστεί να κινηθεί εντός των τειχών. Θα αλλάξει τον κατώτατο μισθό, θα επαναπροσλάβει αδικηθέντες, θα σταματήσει τις τυφλές απολύσεις, θα κόψει μαχαίρι το κυνηγητό των φτωχών ανθρώπων, θα φτιάξει συσσίτια για όλους, θα επαναφέρει ένα στοιχειώδες σύστημα υγείας για όλους, δεν θα χαμηλώσει κι άλλο τις συντάξεις, θα χαμηλώσει τις αβάστακτες φορολογίες των χαμηλόμισθων και θα ανεβάσει τις φορολογίες των εχόντων αλλά όλα αυτά θα τα κάνει με την προϋπόθεση να διατηρεί ένα ισοζύγιο πληρωμών με θετικό πρόσημο και ένα πρωτογενές “πλεόνασμα” έστω και ψεύτικο όπως αυτό του Σαμαρά σε συνεννόηση με την Γιούροστατ και με τις ευλογίες και υποδείξεις του Γιούρογκρουπ.

Αν η Μέρκελ και οι σύντροφοί της έχουν διαπιστώσει ότι η πίεση εξάντλησε τα όριά της και αποφασίσουν να χαλαρώσουν λίγο τα λουριά, τότε ο Σύριζα μπορεί να πετύχει. Εξ άλλου έτσι θα έχουν πετύχει και αυτοί τον στόχο τους. Θα έχουν εφαρμόσει μια θεραπεία που θα έχει κάνει "καλά" τον ασθενή κι ας χρειαστεί εφ' όρου ζωής να ζει με μεταγγίσεις αίματος και με χαπάκια χορηγούμενα σε δόσεις. Θα είναι γι αυτούς μια επιτυχία που θα μπορούν να την εφαρμόσουν και αλλού. Αν όμως φοβηθούν να επιτρέψουν έστω και αυτά τα ολίγα, τότε η σύγκρουση θα γίνει αναπόφευκτη με απρόβλεπτες συνέπειες και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.

Δεν νομίζω ότι θέλουν στην Ευρώπη τα απρόβλεπτα και ούτε νομίζω πως χρειάζεται να επιμένουν κι άλλο στην τιμωρία των Ελλήνων. Γι αυτό τον λόγο αν στοιχημάτιζα υπέρ ή κατά, θα το έκανα υπέρ της επιτυχίας του Σύριζα, κινούμενου πάντα στα στενά παραπάνω πλαίσια που μπορεί να είναι ανακούφιση για τους Έλληνες και σταμάτημα του κατήφορου αλλά θα είναι ταυτόχρονα και επισφράγιση της ορθότητας της πολιτικής που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα από τους Ευρωπαίους.

Επομένως μην φοβού τον Σύριζα! Ψήφισέ τον άφοβα την Κυριακή και μετά τον Φεβρουάριο του '15 για να απαλλαγούμε όλοι από το βάρος της αναξιοπρέπειας και να αντέξουμε καλύτερα τη φτώχεια μας.

Οι Σαμαροβενιζέλοι θα δεχτούν όλο το ανάθεμα και αυτή η ιστορία θα τελειώσει κάπου εκεί, ίσως και με κάποια ειδικά δικαστήρια. Έτσι κι αλλιώς, αν προχωρήσει αυτό το σενάριο, οι “σωτήρες” της χώρας θα έχουν χρησιμοποιηθεί και θα είναι πια άχρηστοι και πιθανώς βαρίδια για τους πάτρωνές τους, οπότε θα μπορούν άνετα να τους πετάξουν στα σκουπίδια της ιστορίας.