Τζανής όπως Καραϊσκάκης!

Αν αληθεύει αυτό που έμαθα, τότε πραγματικά είναι η δεύτερη φορά στην  ιστορία της νεώτερης Ελλάδας που από το Κερατσίνι ξεκινάει η απελευθέρωση της Αθήνας, απλά αυτή τη φορά δεν θα ελευθερωθεί από τους Τούρκους αλλά από τους βουλευτές που την έχουν καταλάβει κι έχουν οχυρωθεί στο Κοινοβούλιο.

Η πληροφορία είναι ότι ο Δήμος Κερατσινίου Δραπετσώνας, κατ’ εντολή δημάρχου φυσικά αφού το δημοτικό συμβούλιο δεν έχει ιδέα, έβαλε λεωφορεία για να μεταφέρει κόσμο στο Σύνταγμα στην αυριανή επιχείρηση περικύκλωσης και κατάληψης της Βουλής από τον κόσμο που διαφωνεί με την δανειακή σύμβαση και θέλει εδώ και τώρα επανάσταση. Έτσι είχε ξεκινήσει και ο Καραϊσκάκης το 1826 για να καταλάβει από το Κερατσίνι την Αθήνα. Κι εκείνος τότε διαφωνούσε με τη δανειακή σύμβαση που είχε συνάψει ο Μαυροκορδάτος και μάλιστα αυτή η διαφωνία του λέγεται πως τον έφαγε τελικά αφού χτυπήθηκε από βόλι ημετέρου. Λέτε να πυροβολήσουν και τον Τζανή; Λουκά, πρόσεχε για καλό και για κακό!

Πιστεύω πως πραγματικά έχει βάλει λεωφορεία για το Σύνταγμα. Αυτός ο δήμαρχος παίζει τόσο πολύ με τα μήντια που είναι ικανός ακόμα και για κάτι τέτοιο. Δεν είμαι σίγουρος 100% ότι το έκανε αλλά άκουσα κι εγώ μια ντουντούκα να φωνάζει και ελπίζω να μην έκανα λάθος και είναι καμιά ντουντούκα του ΚΚΕ.

Ο Τζανής βρίσκεται μακριά. Μακράν όλων ή επί το ελληνικότερον «very far away». Η επικοινωνία είναι το παν και μέχρι στιγμής “του βγαίνει”. Και το ΟΧΙ ανάρτησε μπροστά του με πανό την 28η Οκτωβρίου και στο Σύνταγμα θα πάει με τον λαό για να κάνει επανάσταση και θα βρει πολύ σύντομα και άλλο επικοινωνιακό κόλπο για να μας εκπλήξει. Τουλάχιστον δεν μας αφήνει να βαρεθούμε!

Ανεξάρτητα πάντως από τον Τζανή, να σημειώσουμε ότι η πολιτική σκηνή, ο δημόσιος διάλογος έχει γίνει κάτι σαν ειδώλιο ποινικού δικαστηρίου. Εκεί όπου πάντα απλώνονται δυο κόσμοι. “Κύριοι δικαστές, αυτός με μαχαίρωσε, εγώ απλά, περνούσα αδιάφορος….” λέει ο ένας και ο άλλος αντιλέγει “μα κύριοι δικαστές, εγώ καθόμουν αμέριμνος και αυτός με μαχαίρωσε”. Δυο κόσμοι ασύμβατοι και ο δικαστής πρέπει να ψηλαφήσει την αλήθεια για να καταλάβει με την πείρα του ποιος πραγματικά σφύριζε αδιάφορος και ποιος μαχαίρωνε. Έτσι κι εδώ. Αν ακούσεις τη μια πλευρά, καταλαβαίνει ότι αν δεν συναινέσεις στην ψήφιση του μνημονίου τότε ευθύνεσαι για τις ανείπωτες καταστροφές που θα έρθουν, ενώ σύμφωνα με την άλλη πλευρά αν συναινέσεις τότε ευθύνεσαι για τις επίσης ανείπωτες καταστροφές που θα έρθουν. Δυο κόσμοι που δεν εφάπτονται, δεν επικοινωνούν. Με απόλυτη ειλικρίνεια οι μεν πιστεύουν ότι οι δε είναι προδότες, ξεπουλημένοι και χασάπηδες ψυχών και ονείρων και οι άλλοι πιστεύουν ότι οι μεν είναι συνειδητοί ψεύτες, καταστροφείς της χώρας και των πολιτών και ξεδιάντροποι πωλητές ελπίδων. Προφανώς ηλίθιοι ή βαλτοί όσοι αντιδρούν στο μνημόνιο και προφανώς κορόιδα ή συμφεροντολόγοι όσοι το στηρίζουν. Και η αλήθεια δεν μπορεί να βρεθεί κάπου στη μέση γιατί μέση δεν υπάρχει αφού δεν υπάρχει και καμιά ευθεία που να συνδέει τους δυο συλλογισμούς. Δεν συζητάμε πια, δεν αντιπαρατάσσουμε επιχειρήματα, μόνο το μένος βγάζουμε, μόνο βρίζουμε, μόνο φτύνουμε την άποψη ή τον φόβο ή την ελπίδα του άλλου.

Την λογική στις μεταξύ μας σχέσεις, την ανάγκη να είναι ελεύθερος ο διάλογος και να μην κατηγορείται η μία ή η άλλη άποψη για προδοσία ή ηλιθιότητα, την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό, θα τα χρειαστούμε όπως κι αν εξελιχτούν τα πράγματα. Είτε μπούμε σε ένα βαθύ τούνελ που θα μας καταντήσει περιφέρεια της Γερμανίας με φτηνό εργατικό δυναμικό, είτε μπούμε σε μια περιπέτεια όπου θα πρέπει να ζήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις –που ακόμα δεν έχουμε αλλά θα πρέπει εκ του μηδενός σχεδόν να τις δημιουργήσουμε- ούτως ή άλλως, εκείνο που πιο πολύ από όλα χρειαζόμαστε είναι η συνεννόηση, το ανοιχτό μυαλό, η αλληλεγγύη και η αίσθηση κοινότητας.  

Αύριο που θα κορυφωθεί η μάχη στη Βουλή, θα δούμε κατά πόσον η ανεκτικότητα και η λογική υπάρχουν ακόμη σε αυτόν τον τόπο ή αν εξέλιπαν οριστικά μαζί με τους φόβους μας και τα όνειρά μας!