Η διεθνής συγκυρία και πως την χειριζόμαστε

Μετά από τέσσερα χρόνια η Ελλάδα "ξαναβγαίνει στις αγορές" με κάποια ομόλογα που θα τα πάρουν ... ποιοι λέτε; ... η Ντόϊτσα Μπανκ και η Τζέϊ Πι Μόργκαν, όπως άκουσα πριν λίγο από το ραδιόφωνο!

Δηλαδή εκείνοι που μας βούλιαξαν θεωρώντας μας "αναξιόπιστους" το 2010, ψυχρά και προγραμματισμένα (με την αγαστή βοήθεια των δικών μας πολιτικών των πιασμένων στη φάκα) ξεκινώντας το πείραμα "Ελλάς", τώρα κάνουν ένα προεκλογικό δώρο στον Σαμαρά εκμεταλλευόμενοι βεβαίως μια διεθνή συγκυρία που συνίσταται από δύο, κυρίως, οικονομικά γεγονότα:

α.- Την απόφαση της Αμερικής να σταματήσει να τυπώνει ανεξέλεγκτα χρήμα. Οι ΗΠΑ αναγκάζονται να σταματήσουν να τυπώνουν δολάρια για να καλύπτουν τα δικά τους κενά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα γιατί έτσι διοχετεύουν τη δική τους πτώχευση σε όλες τις χώρες του κόσμου που διατηρούν ντα αποθεματικά τους σε δολάρια και τα βλέπουν να μειώνονται καθώς το αμερικανικό χρήμα χάνει την αξία του. Οι "επενδυτές", δηλαδή όσοι έχουν πλεονάσματα (Κινέζοι, Γερμανοί, Ινδοί κλπ) θα φροντίσουν να αγοράσουν ομόλογα ευρωπαϊκά (ευρώ) ή γιαπωνέζικα (πιο δύσκολα) και τα ελληνικά είναι πολύ καλή αγορά αφού έχουν πολύ υψηλό επιτόκιο.

β.- Η επιμονή της Μέρκελ ότι δεν θα γίνει άλλο κούρεμα, και η βεβαιότητα ότι κι αν ακόμη γίνει θα είναι κρατικό άρα θα αφήσει ανέγγιχτα τα ελληνικά ομόλογα του ιδιωτικού τομέα, κάνει την αγορά που περιέγραψα στο (α) να είναι αρκετά σίγουρη, δηλαδή να έχει μικρό ρίσκο.

Η ανάγκη για καταφυγή σε μη αμερικανικά ομόλογα, δηλαδή σε ευρωπαϊκά και κυρίως νότια και ελληνικά με επιτόκιο 6,2% και το μικρό ρίσκο που αυτά περιέχουν (το οποίο αφαιρείται από την απόδοση) κάνουν τα ελληνικά ομόλογα ελκυστικά, με αποτέλεσμα να βγαίνουμε στις αγορές.

Αυτή η εξέλιξη όμως είναι συγκυριακή. Δεν στηρίζεται ούτε στην μείωση του χρέους ή την επιβεβαίωση της βιωσιμότητάς του, ούτε στην επίτευξη ανάπτυξης που πρέπει να ξεπεράσει το 6% για να κάνει την ελληνική οικονομία χωρίς κούρεμα αξιόπιστη, ούτε στη μείωση της ανεργίας που θα επιβεβαίωνε πως η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας είναι στέρεη. Με λίγα λόγια δεν στηρίζεται σε κανένα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ παρά μόνο στη συγκυρία (οικονομική και πολιτική). Δεν τα λέει αυτά ούτε η κυβέρνηση γιατί δεν την συμφέρει, ούτε όμως και η αντιπολίτευση που το βρίσκει κουραστικό να εξηγεί τόσα πράγματα και αρκείται να λέει την έξοδο "απάτη". Είναι απάτη εν μέρει, είναι όμως και μια πραγματικότητα που αν δεν την εξηγείς φαίνεται σαν να την φοβάσαι ή να μην την επιθυμείς.

Να δούμε τώρα τι λένε και οι διεθνείς σχολιαστές, ένας θετικός για την κυβέρνηση κι ένας σκεπτικιστής.

Θα παραθέσω δυο κομμάτια από άρθρα σημερινά πρωινά του διεθνούς τύπου για το θέμα. Είναι του Ρώϋτερς και του Σπήγκελ. 

Γράφει ο κ. Γιώργος Καραχάλης σήμερα το πρωί: Reuters: Εκπληκτική η ανάκαμψη της Ελλάδας

Τετάρτη, 09 Απριλίου 2014 07:45

UPD:09:20   REUTERS/YORGOS KARAHALIS

Για εκπληκτική ανάκαμψη της Ελλάδας κάνει λόγο σε άρθρο του ο σχολιαστής του πρακτορείου Reuters Ούγκο Ντίξον. «Πριν από δύο χρόνια, η χώρα φαινόταν να οδηγείται σε άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ. Τώρα, είναι πολύ κοντά στην επιστροφή της στην αγορά ομολόγων με την έκδοση 5ετών ομολόγων ύψους 2 δισ. ευρώ», αναφέρει ο αρθρογράφος.

Αν και προειδοποιεί ότι «υπάρχουν ακόμη πολιτικοί κίνδυνοι και η πραγματική οικονομία αρχίζει μόλις τώρα να ανακάμπτει», υπογραμμίζει ότι «η χρηματοοικονομική ανάκαμψη είναι εντυπωσιακή. Η απόδοση των 10ετών ομολόγων, η οποία είχε φθάσει στο 30% μετά την αναδιάρθρωση του χρέους πριν από δύο έτη, διαμορφώνεται τώρα στο 6,2%».

Αποδίδει ακόμη εύσημα στην κυβέρνηση Σαμαρά, τονίζοντας ότι «έχει εκπλήξει τους παρατηρητές στην Ελλάδα και το εξωτερικό με την ικανότητά της να συνεχίσει τις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί της».

«Οι πιο σημαντικές επιτυχίες», όπως εκτιμά «ήταν η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, η οποία αποκατέστησε την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας και η επίτευξη πέρυσι πρωτογενούς πλεονάσματος».

Το άνοιγμα και πάλι των αγορών για την Ελλάδα σημαίνει, επίσης, ότι η χώρα πιθανόν δεν θα αντιμετωπίζει πλέον χρηματοδοτικό κενό, το οποίο υπολογιζόταν με βάση τις τελευταίες επίσημες προβλέψεις των πιστωτών της σε 15 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, επισημαίνει ο Ούγκο Ντίξον.

Με πηγή τη Ντόϊτσε Βέλλε και από τη Ναυτεμπορική μαθαίνουμε ότι το Σπήξγκελ βλέπει τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Σήμερα το πρωί επίσης γράφει ο αρθρογράφος του μεταξύ άλλων τα εξής
Spiegel: Η αμφίβολη θαυματουργή θεραπεία της Ελλάδας

Τετάρτη, 09 Απριλίου 2014 09:03 UPD:09:08  

«Ενόψει αυτής της ζοφερής κατάστασης αναφορικά με τα στοιχεία, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη το γεγονός ότι ιδιώτες επενδυτές θέλουν να αγοράσουν πάλι ελληνικά ομόλογα. Τυφλώθηκαν και πάλι οι αγορές με αυτόν τον παράλογο ενθουσιασμό τους;», διερωτάται το περιοδικό, δίνοντας το ίδιο την απάντηση: «Σε καμία περίπτωση. Μπορεί να είναι ορθολογικό οι ιδιώτες επενδυτές να ορμάνε στα ελληνικά ομόλογα. Σε αντίθεση με τα γερμανικά ομόλογα, τα ελληνικά έχουν πολύ καλά επιτόκια, ενώ παράλληλα απολαμβάνουν και ένα είδος γερμανικής κρατικής εγγύησης. Κι αυτό γιατί η καγκελάριος Μέρκελ υποσχέθηκε, μετά το κούρεμα του 2012, ότι οι ιδιώτες επενδυτές δεν πρόκειται να ξαναπληρώσουν για την Ελλάδα».

Τι μας λένε οι κύριοι αυτοί των διεθνών πρακτορείων;

Επιβεβαιώνουν το συγκυριακό της ιστορίας, είτε αποδίδοντάς την σε θεϊκή επέμβαση (εκπληκτική ανάκαμψη) είτε στην εγγύηση που δίνει το γερμανικό δημόσιο.

Επιβεβαιώνουν ότι ένα ποτήρι που έχει νερό μέχρι τη μέση μπορεί κανείς να το πει μισοάδειο ή μισογεμάτο και θα έχει και στις δυο περιπτώσεις δίκιο.

Επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα δεν συζητάμε ποτέ την ουσία των πραγμάτων αλλά μόνο ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την κάθε εξέλιξη.

Να σημειώσουμε επίσης το εξής:

Δεν είναι κακό να λέγονται θετικά πράγματα για την ελληνική οικονομία. Ένα μπαράζ καλών ειδήσεων (τουρισμός, έξοδος στις αγορές, θετικές εκτιμήσεις έστω και για πολιτικές σκοπιμότητες) θα είναι θετικά για την οικονομία άρα και για όλους μας, αρκεί να υπάρχει μια κυβέρνηση που να νοιάζεται για τα ελληνικά συμφέροντα και όχι για εκείνα των ξένων εντολέων της. 

Ένα σαξές στόρι που θα επιτρέψει χαλάρωση της λιτότητας, αύξηση της κατανάλωσης και μείωση της ανεργίας είναι ευπρόσδεκτο.
Ένα σαξές στόρι με στόχο την ακόμη πιο άνετη καταλήστευση της οικονομίας και την επιβράβευση της καταστροφής που έχει ήδη συντελεστεί, με στόχο την εμβάθυνση της κρίσης ώσπου να φτάσουμε στον πάτο, είναι όχι μόνο επικίνδυνο αλλά και εθνικά προδοτικό. 
Και το δυστύχημα είναι ότι η κυβέρνηση των ανδρεικέλων που έχει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα όχι μόνο δεν θα εκμεταλλευτεί την ευνοϊκή διεθνή συγκυρία προς όφελος των Ελλήνων αλλά θα βρει την ευκαιρία για να καρφώσει ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι στην ψυχή του ελληνικού λαού.