Στον Πειραιά ο
Βασίλης Μιχαλολιάκος έχει την εντύπωση πως παίζει μόνος του. Μια -καλή προφανώς-
εταιρεία διαμόρφωσης της εικόνας του ηγέτη έχει καταφέρει να εξαφανίσει το
παρελθόν του και από άνθρωπο που καθάριζε τους λογαριασμούς του δυναμικά, να
τον εμφανίζει τώρα οικογενειάρχη και ήπιων τόνων, από ακραίο δεξιό βουλευτή του
σκληρού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας να τον δείχνει τώρα υπερκομματικό και από
λούζερ να τον περιφέρει ως νικητή.
Βλέποντάς τα όλα
αυτά, νιώθοντας στο πετσί του την αλλαγή, πιστεύει πως θα κερδίσει περπατητά
από τον πρώτο κι όλας γύρο των εκλογών. Δεν μπορεί να φανταστεί πως ένας
Δρίτσας Θοδωρής θα μπορέσει να νικήσει τον αήττητο, θα μπορέσει να προσπεράσει
τον γίγαντα της αυτοδιοίκησης που θυμήθηκε πως αγαπάει την πόλη του Πειραιά και
αποφάσισε να την σώσει το 2010 και τώρα το ξανασκέφτηκε και αποφάσισε πως θέλει
να επαναλάβει το σώσιμο.
Ο Θοδωρής Δρίτσας τον
πολεμάει με απαρχαιωμένα όπλα, με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσε πάντα
στο Λιμάνι της Αγωνίας ακόμα και όταν συγκέντρωνε μικρά ποσοστά. Είναι το ίδιο
ειλικρινής όπως τότε, το ίδιο ήπιος όπως τότε, το ίδιο μετριόφρων, συλλογικός,
μετρημένος, το ίδιο απροσάρμοστος στην εποχή της εικόνας και του λάϊφ στάϊλ.
Χωρίς τους ίματζ μέϊκερς, χωρίς τις μεγάλες καμπάνιες, με εθελοντές και φίλους,
με τον απλό λαό που είναι γεμάτος καλή διάθεση και δεν προσβλέπει σε τίποτε
αύριο, όπως δεν πρόσβλεπε ποτέ μέχρι τώρα γιατί δεν είχε ποτέ ο Θοδωρής Δρίτσας
καρέκλες και αξιώματα για να μοιράσει.
Επομένως παίζει
πραγματικά μόνος του ο Μιχαλολιάκος, θα μπορούσε να πει κανείς.
Επομένως ας προσέξει
πολύ ο Μιχαλολιάκος να μην πέσει από τα σύννεφα, θα έλεγα εγώ.
Γιατί ο Θοδωρής
Δρίτσας όλα αυτά τα “μείον” τα μετατρέπει σε μεγάλα πλεονεκτήματα χάρη στην
αύρα του αέρα της μεγάλης αλλαγής που προσδοκά ο κόσμος και με την οποία είναι
αρμονικά δεμένος, ενώ ο Μιχαλολιάκος, βουτηγμένος στη μαυρίλα της πολιτικής που
η παράταξή του έχει βυθίσει την Ελλάδα, μουτζουρώνει όλα εκείνα τα “συν” που σε
άλλες εποχές μετέτρεπαν τα φύκια σε μεταξωτές κορδέλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου