Με τοκογλυφικά επιτόκια του ύψους των 56% (ή μήπως 560%;) για δυο χρόνια εισπράττει η Ευρώπη από την Ελλάδα τις "δήθεν" οφειλές της!

Μεταφράζω να μέρος χτεσινού άρθρου του  Γιάννη Βαρουφάκη που έχει τη σημασία του. Απαντά σε όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει "αξιόπιστη" απέναντι στους "δανειστές" της ακούγοντας τα κελεύσματά τους -ακόμα κι όταν είναι παράλογα- προκειμένου να μην βγει από τον χάρτη των αξιόπιστων κρατών που πληρώνουν τα χρέη τους. Η συμπεριφορά της ΕΚΤ (ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα) απέναντί μας είναι χαρακτηριστική. Δείτε πως χρησιμοποιήθηκε ο "δόση" των 4,2 δις που πήραμε πρόσφατα.

 Το άρθρο λέει:

"Την περασμένη εβδομάδα μια άλλη σκηνή του σκληρού θεάτρου του παραλόγου, που είναι επίσης γνωστό ως η «διάσωση της ελληνικής οικονομίας» (και πιο πρόσφατα επανακυκλοφόρησε ως «επιτυχία του προγράμματος στην Ελλάδα»), παίχτηκε:

Για μια ακόμη φορά, το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δανείστηκε από το ένα σκέλος της Ευρωζώνης να δώσει στο άλλο, πληρώνοντας ένα μεγάλο επιτόκιο για αυτή την μετακίνηση.

Για να είμαστε ακριβείς, η ελληνική κυβέρνηση δανείστηκε 4,2 δισεκατομμύρια ευρώ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), προκειμένου να τα επιστρέψει την ... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) € 5.600.000.000, αφήνοντας την ΕΚΤ με κέρδη ύψους 2 δισ. € πλέον από αυτή τη φρικτή πράξη. Τι ακριβώς αποπλήρωσε; 

Θα θυμάστε ίσως ότι μεταξύ της πρώτης διάσωσης της ελληνικής οικονομίας στην Ελλάδα (τον Μάιο του 2010) και της κατάρρευσης της Πορτογαλίας σχεδόν ένα χρόνο αργότερα (τον Ιούνιο του 2011), η ΕΚΤ προσπάθησε, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, να σταματήσει τη μετάδοση της κρίσης, αγοράζοντας ελληνικά, ιρλανδικά, πορτογαλικά, ισπανικά και ιταλικά ομόλογα στις δευτερογενείς αγορές. 

Όπως ήταν αναμενόμενο, το «πρόγραμμα» αυτό (γνωστό και ως SMP) απέτυχε για τον απλό λόγο ότι ο τότε Πρόεδρος της ΕΚΤ, ο άτυχος κ. Trichet, είχε προλάβει να ανακοινώσει ότι η ΕΚΤ δεν θα δαπανήσει περισσότερα από € 200 δισεκατομμύρια σε αυτή την προσπάθεια: ήταν μια ανοιχτή πρόσκληση στους κερδοσκόπους να πάρουν αυτά τα ομόλογα μέχρι εξάντλησης του ύψους των 200 δις  που εγγυάτο η ΕΚΤ η οποία μετά την μαζική εξαργύρωση θα μάζευε την ουρά στα σκέλια της (και αυτό ακριβώς έγινε).

Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια αυτής της ανόητης περιόδου, η ΕΚΤ συσσώρευσε ένα μεγάλο αριθμό περιφερειακών ομολόγων, τα οποία αγόρασε σε χαμηλές τιμές, δηλαδή με μια μεγάλη έκπτωση. Στην περίπτωση των ελληνικών ομολόγων που αγοράστηκαν έτσι (και τα οποία έληγαν την περασμένη εβδομάδα), ακόμη και αν η ΕΚΤ δεν μας λέει πόσο ακριβώς κατέβαλε γι 'αυτά, οι πληροφορίες μου είναι ότι πλήρωσε λιγότερο από 64 σεντς στο ευρώ (δηλαδή με έκπτωση 36%). Με άλλα λόγια, τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που ωρίμασαν την περασμένη εβδομάδα, και τα οποία ανήκουν πλέον στην ΕΚΤ, είχαν ονομαστική αξία € 5,6 δισεκατομμύρια, αλλά το κόστος τους για την ΕΚΤ ήταν μόνο € 3,6 δις περίπου. Πράγμα που σημαίνει ότι, την περασμένη εβδομάδα, η ελληνική κυβέρνηση πλήρωσε στην ΕΚΤ για τόκους 2 δις ευρώ ήτοι επιτόκιο 55,6% για δύο χρόνια πέρα, έδωσε 2 δις περισσότερα από τα χρήματα με τα οποία αγόρασε η ΕΚΤ αυτά τα ομόλογα. Αν αυτό δεν είναι τοκογλυφία, τότε δεν ξέρω τι είναι η τοκογλυφία."

Το άρθρο συνεχίζει και απαντά σε κάποιους υποστηρικτές της ΕΚΤ που θα μπορεί να ισχυριστούν ότι αυτά τα "κέρδη" αργότερα η ΕΚΤ θα τα χαρίσει στην Ελλάδα, δείχνει όμως ότι στην πραγματικότητα με το αναγκαίο OSI το χρέος δεν είναι περισσότερο από 1 δισ δρχ. και ότι ούτως ή άλλως ένα θέατρο του παραλόγου θα συνεχίζει να παίζεται σε βάρος της Ελλάδας.

Ακολουθεί και ένας διάλογος μετά το άρθρο που έχει ενδιαφέρον για όποιον διαβάζει αγγλικά. Από το άρθρο όμως ήθελα να πάρω την είδηση που ανέφερα πιο πάνω και που είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Η Ελλάδα πόνεσε γι αυτά τα 4,2 δισ, ευρώ που συμπληρώθηκαν από νέο δάνειο και δικούς μας πόρους για να γίνουν 5,6 δισ και να καταλήξουν στην ΕΚΤ όταν η τιμή αγοράς της ΕΚΤ ήταν 3,6 δισ, και η πραγματική τους τιμή σήμερα 1 δισ. Πρόκειται για ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ "νόμιμη" που ξεκινάει από το 56% (αν δεχτούμε το 3,6 δισ για τιμή) και φτάνει στο 560% αν δεχτούμε σαν τιμή την πραγματική σημερινή τιμή αυτών των ομολόγων (ναι, καλά διαβάσατε, πεντακόσια εξήντα τοις εκατό!). 

Αυτά για όσους συνεχίζουν να εμπιστεύονται αυτόν τον δρόμο. Και για εκείνους που λένε ότι επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει να λέμε αφήστε μας τον ΦΠΑ στο 13% στον τουρισμό και να μας λένε όχι και σε αυτό ακόμη το ελάχιστο. 

Διαπραγμάτευση σημαίνει να διεκδικείς να πληρώσεις το χρέος σε πραγματικές τιμές και επομένως να το μειώσεις αποφασιστικά με ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ, πράγμα που λέει η αντιπολίτευση ότι θα κάνει και που η κυβέρνηση το κοροϊδεύει. Δεν εξηγεί βέβαια η κυβέρνηση ΤΙΠΟΤΕ από τα παραπάνω (που τα ξέρει!) γιατί τότε το παραμύθι θα πάρει τέλος, και μάλιστα θα είναι ένα τέλος άσχημο για τους κυβερνώντες που ξεπουλάνε την Ελλάδα σε κάθε τους βήμα. Το κακό είναι ότι και η αντιπολίτευση αποφεύγει αυτά τα μονοπάτια, ίσως γιατί φοβάται ότι μια τεχνικού χαρακτήρα συζήτηση θα μπορούσε εύκολα να παρεξηγηθεί και να γίνει μπούμεραγκ.