Σήμερα και πάλι δεν έγινε δημοτικό συμβούλιο, λόγω έλλειψης απαρτίας!
Χτες στη διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ ήμασταν τρεις κι ο κούκος
Ας διαβάσουμε καλύτερα μια σελίδα από ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Πείνα στα Βόρεια Προάστια"
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο "ήρωας", ο Νικήτας, έχει χρεοκοπήσει, μένει ακόμα στην Πολιτεία σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό, νερό (σαν σε σπηλιά) και τρέφεται στα συσσίτια της εκκλησίας
Το πρωινό εκείνης της Κυριακής του Απριλίου ήταν ζεστό και όμορφο. Η φύση ήταν οργιαστική στην Πολιτεία όπως και στην Κηφισιά, το Μαρούσι την Εκάλη, τη Δροσιά, την Πεντέλη και σε όλα, γενικά, τα βόρεια προάστια, τα γεμάτα με δέντρα, κήπους και πράσινο. Ο Νικήτας βγήκε από το σπίτι του και μύρισε την ατμόσφαιρα γεμίζοντας τα πνευμόνια του με οξυγόνο. Χιλιάδες αόρατα μόρια ανθέων, αόρατα γιατί ήταν πολύ μικρά και σχεδόν απειροελάχιστα, έσπαζαν τη μύτη και γέμιζαν την αναπνοή με άρωμα που κανένα παρασκευαστήριο δεν θα μπορούσε ποτέ του να συναγωνιστεί.
Ένιωθε ευτυχής. Δεν είχε τίποτε άλλο να σκεφτεί εκτός από την πείνα του και τη μοναξιά του. Κι όμως λάτρευε ακόμα και την πείνα του, ακόμα και την μοναξιά του, αφού τα θεωρούσε αναγκαία πληρωμή για να έχει βρει ξανά τον εαυτό του. Δεν θυμόταν να έχει ξαναμυρίσει αυτές τις μυρωδιές παρά μόνο όταν ήταν παιδί. Δεν θυμόταν να έχει τόσο χρόνο δικό του, όχι για να κάνει κάτι αλλά για να μην κάνει τίποτα, από τότε που ήταν παιδί. Ξανάβρισκε μια αθωότητα που νόμιζε πως ήταν για πάντα χαμένη.
Αλήθεια, ποια στιγμή ήταν εκείνη που τα είχε χαλάσει όλα; Δεν ήταν μια στιγμή δυστυχίας, ένα ατύχημα, μια αποτυχία, ένα κακό, μια λάθος μέρα. Αν ήταν έτσι θα το θυμόταν. Όχι. Η απαλή και βουβή μετατόπισή του από την παιδικότητα και την αθωότητα στην σοβαρότητα και την πονηριά είχε συντελεστεί μέσα από επιτυχίες. Όταν πέρασε στο Πανεπιστήμιο, τότε που έκανε όνειρα ότι θα γίνει επιστήμων και θα αλλάξει τον κόσμο, τότε πρέπει να δέχτηκε το πρώτο αποφασιστικό χτύπημα. Η πρώτη του επαγγελματική επιτυχία πρέπει να τον βύθισε οριστικά στον βούρκο της απώλειας κάθε αληθινής χαράς. Όταν έριξε εύκολα την πρώτη του γκόμενα, τότε πρέπει να έχασε για πάντα την ικανότητά του να ερωτεύεται. Όταν έβγαλε τα πρώτα του καλά λεφτά, πρέπει να πήρε οριστικό διαζύγιο με το μέτρο.
Αντίθετα με ό,τι νόμιζαν οι πολλοί, μια σειρά από μεγάλες αποτυχίες ήταν οι σταθμοί για την επάνοδό του στην παιδικότητα και την αθωότητα αυτής εδώ της στιγμής. Όταν τον έδιωξε η γυναίκα του, όταν καταστράφηκε οικονομικά, όταν βρέθηκε άφραγκος και πεινασμένος, σε όλα αυτά τα στάδια, κι αφού κατάφερνε να γλιτώσει από την αυτοκτονία, έβλεπε τη ζωή διαφορετικά. Σιγά-σιγά, άρχισε να γεύεται τους καρπούς της αθωότητας και να μυρίζει ξανά τον αέρα, να εμπιστεύεται ξανά τους ανθρώπους, να ξαναγίνεται ένα με τον εαυτό του, χωρίς να χρειάζεται προσωπείο για να επικοινωνεί και χωρίς να έχει ανάγκη από την πίστη σε ένα σκοπό για να ζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου