Την Τετάρτη στις 7 μμ θα συνεδριάσει η Επιτροπή Ανάπλασης.
Το θέμα είναι οι οδηγίες που πρέπει να δοθούν σχετικά με τον προσανατολισμό της μελέτης του γραφείου Μητρόπουλου
Η σχετική εισήγησή μου που εξηγεί και το θέμα είναι η παρακάτω, για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει και να δει τις τελευταίες εξελίξεις.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Για
συζήτηση στην Επιτροπή Ανάπλασης
Όπως είναι γνωστό, η
επιτροπή ανάπλασης συνεδρίασε το καλοκαίρι του 2012 και κατέληξε σε ένα σχέδιο
Πλαίσιο το οποίο θα γίνει απόφαση δημοτικού συμβουλίου όταν εισαχθεί εκεί για
ψήφιση. Η συζήτηση αυτή έχει καθυστερήσει αλλά δεν την έχει αρνηθεί κανείς,
απλά όλο βρίσκονται κάποια άλλα “επείγοντα” θέματα που την μεταθέτουν χρονικά.
Πέρα από την απόφαση
αυτή που –υποθέτω ότι σύντομα θα εισαχθεί για ψήφιση- υπάρχει ένα σημαντικό
ζήτημα που πρέπει η επιτροπή ανάπλασης να δει και να εισηγηθεί στην δημοτική
αρχή και στο δημοτικό συμβούλιο (αν χρειαστεί).
Είναι
το θέμα των οδηγιών που πρέπει να δοθούν σχετικά με τον προσανατολισμό της
μελέτης του γραφείου Μητρόπουλου
(μελέτης που του έχει
ήδη ανατεθεί και βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη).
Παρακάτω εξηγώ
καλύτερα τι εννοώ με τις λέξεις “οδηγίες” και “προσανατολισμός”.
Μέχρι σήμερα έχουν
γίνει διαχρονικά μελέτες για τον χώρο της τέως βιομηχανικής ζώνης που αφορούσαν
στα εξής:
Α.-
Μέχρι και τις αρχές του ’90 γίνονταν μελέτες που αφορούσαν στην βιωσιμότητα των
Λιπασμάτων, την μετεγκατάσταση της ΑΓΕΤ, την επέκταση του εργοστασίου κλπ.,
δηλαδή ήταν προσανατολισμένες στη
βιομηχανική χρήση της περιοχής.
Β.-
Από το 1992 μέχρι και πρόσφατα γίνονταν μελέτες που αφορούσαν στην κτηματική (Real estate) αξιοποίηση της περιοχής, με
προβλέψεις για συντελεστές δόμησης που προέβλεπαν δομημένου χώρους που να
ικανοποιούσαν τους ιδιοκτήτες γης για να ελευθερωθεί το μεγαλύτερο μέρος της
έκτασης (από 65 έως 90%) για πράσινο και κοινόχρηστους χώρους. Μέσα από τους
δομημένου χώρους προέκυπτε οικονομική ανασυγκρότηση της περιοχής και μέσα από
τους χώρους πρασίνου η περιβαλλοντική αναβάθμιση και η ανάκτηση των ακτών.
Τέτοιες ήταν οι μελέτες της ΑΝΔΗΠ, του ΟΡΣΑ, του Δήμου Δραπετσώνας
(Κλουτσινιώτη), της Νομαρχίας (του Μίχα), η δική μου (η διπλωματική μου στο
ΠαΠει), της Εθνικής Τράπεζας κλπ.
Γ.-
Τελευταία είδαν το φως της δημοσιότητας μελέτες που έβλεπαν την αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου για
μαρίνες, που θα επέτρεπε άλλες χρήσεις στην περιοχή (λιμενικές χρήσεις στις
μελέτες του ΟΛΠ, πίστα Φόρμουλα 1 στην μελέτη γνωστού αρχιτέκτονα κλπ.). Οι
προτάσεις αυτές αξιοποιούσαν τα κέρδη από τις μαρίνες για την οικονομική
ανασυγκρότηση και την δημιουργία χώρων πρασίνου και αναψυχής. Οι προτάσεις
αυτού του είδους έχουν το μειονέκτημα ότι δεν αφήνουν “ελεύθερες” ακτές αλλά
φτιάχνουν νέες προβλήτες μετατοπίζοντας την ακτογραμμή τεχνητά.
Εννοείται ότι όλες οι
παραπάνω μελέτες είχαν στοιχεία κοινά, όπως τους χώρους αναψυχής, αθλητισμού,
πολιτισμού, ιστορικής μνήμης κλπ αλλά εκείνο που τις κατηγοριοποιεί όπως
παραπάνω είναι η βασική ιδέα που τις διαπερνούσε: Βιομηχανία παλιότερα, Real
Estate ως πρόσφατα, Μαρίνες τελευταία.
Σε όλη αυτή την
περίοδο πάντοτε υπήρχε ως πρόταση και η
απαλλοτρίωση της γης υπέρ του δημοσίου και η δημιουργία χώρων κοινοχρήστων,
μητροπολιτικού πάρκου, ελεύθερων ακτών κλπ. με την άνεση που όλα αυτά θα
μπορούσαν να γίνουν αν ο χώρος ήταν δημόσιος. Η πρόταση αυτή συνήθως απορριπτόταν
εκ προοιμίου λόγω του μεγάλου κόστους της γης και της απροθυμίας των ιδιοκτητών
να πουλήσουν.
Στις μελέτες που κατά
καιρούς έγιναν, υπολογιζόταν ότι γύρω στο 2010 το κόστος κτήσης της γης των
Λιπασμάτων μόνο (213,5 στρέμματα) ήταν περίπου 85.400.000 ευρώ. Σε περίπτωση
απαλλοτρίωσης πρέπει να υπολογιστεί όχι μόνο το κόστος κτήσης αλλά και το
κόστος συντήρησης του πρασίνου που θα προκύψει.
Σήμερα που η αγορά
ακινήτων έχει καταρρεύσει, η τιμή κτήσης μπορεί να είναι πολύ μικρότερη. Αν
προστεθεί μάλιστα και η βούληση του δημοσίου (δήμου) να την μετατρέψει σε χώρο
πρασίνου και αναψυχής, τότε η τιμή πέφτει ακόμα περισσότερο καθώς δεν έχει
κανένα συντελεστή δόμησης ή μόνο έναν ελάχιστο για κτήρια διατηρητέα και
καταστήματα αναψυχής ή χώρους πολιτισμού. Με την τιμή να πέφτει κάτω από το
μισό εκείνης του 2010 η αγορά από το δημόσιο δεν είναι πλέον απαγορευτική. Επί
πλέον έχουμε το δεδομένο ότι και η Εθνική Τράπεζα, μετά την πτώχευσή της το
2008 και τις κρατικές ανακεφαλαιοποιήσεις είναι πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου
κρατική.
Η προοπτική της
απαλλοτρίωσης δεν είναι πλέον απαγορευτική. Είναι όμως
μέχρι σήμερα ένα απλό πολιτικό σύνθημα, μια ευχή, μια διεκδίκηση. Χρειάζεται
πλέον να μελετηθεί επισταμένα και να γνωρίζουμε κατά πόσον στέκεται η πρόταση και
τι κοστίζει ή τι κέρδη αφήνει για την πόλη, τους κατοίκους, τη χώρα. Πρέπει το
θέμα να μελετηθεί με τρόπο επιστημονικό. Να εκτιμηθεί αντικειμενικά το κόστος
(και όχι μόνο για τα Λιπάσματα πλέον), να εξεταστούν τα πολεοδομικά και
νομοθετικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι εναλλακτικές λύσεις,
να εκτιμηθεί το κόστος διατήρησης, να καταγραφούν σενάρια ανάπτυξης κέντρων
πολιτισμού, αναψυχής κλπ. και τα έσοδα που μπορούν να αποφέρουν, να μελετηθεί
το πλεόνασμα καταναλωτή που αφήνουν αυτές οι δράσεις, να μελετηθεί το είδος της
χλωρίδας που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το “πράσινο”, να εξεταστεί αν
υπάρχει μέρος της παραλίας που μπορεί να δοθεί για μαρίνα, να εξεταστεί η
συνάφεια των δράσεων στον χώρο αυτόν με τον Πειραιά γενικώς και την
περιβάλλουσα περιοχή της πόλης μας κλπ. Μας
χρειάζεται μια μελέτη που να έχει για άξονά της την ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ (ή αγορά) των
χώρων και την αξιοποίηση της τέως βιομηχανικής ζώνης με βάση αυτή την ιδέα.
Σήμερα στον Δήμο έχει
ανατεθεί μια μελέτη για την ανάπλαση στο γραφείο του κ. Μητρόπουλου (απόφαση
της οικονομικής επιτροπής) κόστους περίπου 74.000 ευρώ. Θα μπορούσε το γραφείο
αυτό να ερευνήσει τα παραπάνω
ικανοποιώντας σχετικό αίτημα της Επιτροπής Ανάπλασης εφ’ όσον βέβαια το υιοθετήσει η δημοτική αρχή που δεν έχει λόγο να
μην το δει θετικά. Προτείνω να συνέλθουμε ως Επιτροπή και να συζητήσουμε αυτό
το θέμα. Φυσικά μπορούν να τεθούν και άλλα ζητήματα της επικαιρότητας.
19 Απριλίου 2013
Γ. Τσιρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου