Για άλλη μια φορά παραβρέθηκα σε αυτό που ονομάζεται δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας και για άλλη μια φορά απογοητεύτηκα απολύτως κι έφυγα νωρίς νιώθοντας ότι εκεί μέσα δεν μπορείς πλέον ούτε καν να προσφέρεις την ελάχιστη συνεισφορά σου με κάποια τοποθέτηση, μια επισήμανση ή κάτι τέλος πάντων που εκφέρεται σαν λόγος και μπορεί να παράσχει δυναμικό δράσης σε έναν οργανισμό όπως ο Δήμος.
Ο Δήμος έχει παγιδευτεί σε μια κατάσταση απόλυτα αδιέξοδη. Άλλοτε έχει τους εργαζόμενους της ΔΗΚΕΠΑ, άλλοτε γονείς και εργαζόμενους των βρεφικών σταθμών, άλλοτε την εκπαιδευτική κοινότητα, γενικώς πάντα κάποιοι υπάρχουν που θέλουν τόσο έντονα να διαμαρτυρηθούν που δεν μπορούν παρά μόνο στις συνεδριάσεις του ΔΣ να το κάνουν. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι η προ ημερησίας διάταξης συζήτηση (έθιμο που υπάρχει επειδή δεν διεξάγεται ποτέ δημοτικός έλεγχος) κρατά μια ώρα τυπικά και μιάμιση έως δύο ουσιαστικά και με δεδομένο ότι το συμβούλιο δεν ξεκινά ΠΟΤΕ αν δεν περάσει μία ώρα τουλάχιστον από την τυπική ώρα έναρξης που αναγράφεται στην πρόσκληση, φτάνουμε να μπούμε στα θέματα της συνεδρίασης τουλάχιστον τρεις ώρες μετά την κανονική ώρα!!! Ναι, φαίνεται απίστευτο και όμως είναι αληθινό! Και έτσι βέβαια ακυρώνεται οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση επί των θεμάτων του δήμου. Γίνεται μόνο μια παράσταση ΙΔΙΑ και ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΗ με τις χειρότερες συζητήσεις των ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ όπου από τα παράθυρα φωνάζουν όλοι και κανείς δεν καταλαβαίνει ΤΙΠΟΤΑ.
Ποιος φταίει; Να πω τα κοινότυπα, ότι δηλαδή την βασική ευθύνη έχει η δημοτική αρχή αλλά και η αντιπολίτευση έχει τις ευθύνες της κλπ. κλπ.; Δεν θέλω να μείνω σε αυτό. Πιστεύω ότι
1) Η συμπαθής κατά τα άλλα Πρόεδρος κ. Μαθιουδάκη δεν την ξέρει τη δουλειά. Προσωπικά εμένα με έχει εκνευρίσει πολλές φορές και συνήθως δεν μου δίνει και τον λόγο αυθαίρετα. Το χειρότερο είναι ότι είτε δεν αντιλαμβάνεται πότε η συζήτηση ξεφεύγει ώστε να την επαναφέρει στα παραδεκτά πλαίσια είτε το αντιλαμβάνεται αλλά δεν μπορεί γιατί δεν θέλει να δυσαρεστήσει τον δήμαρχο ή συναδέλφους της συμβούλους
2) Ο Δήμαρχος μιλά πολύ, και κυρίως όταν αρχίσει δεν σταματά. Έτσι, θέματα που δεν θα έπρεπε να συζητούνται γίνονται κεντρικά ζητήματα (εδώ και η ευθύνη του προεδρείου που δεν διανοείται να πει στον δήμαρχο "κύριε δήμαρχε, είστε εκτός") και θέματα που θα λύνονταν με μια μικρή αναφορά σε αυτά τραβάνε σε μάκρος καθώς από αυτά συζητιέται κάθε φορά η συνολική πολιτική του δήμου σε κάθε επιστητό. Ο Δήμαρχος γενικεύει όλα τα ζητήματα με αποτέλεσμα να προκαλεί γενικευμένες συζητήσεις και παρελθοντολογίες και η Πρόεδρος δεν είναι σε θέση να βάλει ένα φρένο ακόμα κι όταν καταλαβαίνει ότι το πράγμα επεκτείνεται απροσδιόριστα.
3) Η αντιπολίτευση πέφτει εύκολα στην παγίδα της ανταπάντησης ή και του λαϊκισμού καθώς η διαμαρτυρία των κατοίκων είναι κατά 95% ενάντια στη δημοτική αρχή και επειδή πιστεύει ότι τις συνεδριάσεις της βλέπει και τις ακούει όλο το Κερατσίνι και όλη η Δραπετσώνα και οι καταγγελίες εκεί μέσα διαμορφώνουν συνειδήσεις. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι τα πράγματα. Ο λαός στην πλειοψηφία του αγνοεί το δημοτικό συμβούλιο και τις συνεδριάσεις του και δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς σε ένα δήμο τεράστιο (90.000 κατοίκων) με 20-30 θέσεις το πολύ για το κοινό που θα θελήσει να παρακολουθήσει μια συνεδρίαση.
4) Οι προσωπικές αντεγκλήσεις ολοκληρώνουν ένα απίθανο μπάχαλο που δεν τιμά κανέναν από όλους όσοι συμμετέχουμε εκεί μέσα. Μηνύσεις μεταξύ συμβούλων και αλληλοκατηγορίες που φτάνουν σε βρισιές (εξ ου και οι μηνύσεις) δημιουργούν ένα κλίμα το λιγότερο απεχθές.
Όλα αυτά βέβαια είναι το ΠΕΡΙΒΛΗΜΑ των δημοτικών συνεδριάσεων και πραγματικά είναι ΚΑΚΙΣΤΟ. Πέρα όμως από αυτό υπάρχει και η ΟΥΣΙΑ, το κατά πόσον τα θέματα έρχονται σωστά, αν μέσω αυτών υπάρχει η δυνατότητα πολιτικής τοποθέτησης, το γεγονός ότι έρχονται πάντα ως επείγοντα και συνοδεύονται από διλήμματα, η έλλειψη αναλυτικής σκέψης, η απουσία κριτικού και αυτοκριτικού πνεύματος κλπ. που βέβαια αποτελούν θέμα μιας ξεχωριστής μελέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου