Ευτυχώς που έφτασε το καλοκαίρι!

Το κλίμα στην πολιτική ζωή έχει γίνει αφόρητο. Για μένα που παρακολουθώ τα τεκταινόμενα και τα σχολιάζω κι όλας, είναι σχεδόν ένα μαρτύριο να πρέπει κάθε μέρα να επισημαίνεις τα ίδια πάνω-κάτω πράγματα, να κάνεις τις ίδιες πάνω-κάτω διαπιστώσεις και να οδηγείσαι στα ίδια πάνω-κάτω συμπεράσματα. Τέτοια ομοιομορφία δεν φαίνεται να είναι φυσιολογική, κι όμως αυτό συμβαίνει σε αυτό που αποκαλείται “δημόσιος βίος”.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να αποφασίζει εκτρώματα, που δεν τα ονομάζει με το όνομά τους αλλά με λέξεις όπως “μεταρρυθμίσεις”, “διαρθρωτικές αλλαγές”, “κινητικότητα”, “μείωση του ρυθμού ανεργίας” κλπ. που κρύβουν αντιστοίχως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις ιδιωτικοποιήσεις τομέων κοινωνικής πολιτικής, τις απολύσεις, την στασιμότητα κλπ.. Για κάθε αρνητικό μέτρο εμφανίζεται και ένα κατάλληλο ψέμα. Τόσο πολλά γίνανε τα ψέματα που δεν έχει πια κανένα νόημα να τα αποκαλύπτεις. Εξ άλλου το δέχεται και η ίδια η κυβέρνηση.

Οι ίδιοι άνθρωποι που λένε ότι “δικές μας είναι οι αποφάσεις για τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου βίου”, “διορθώνουμε τα κακώς κείμενα των Ταμείων”, “φτιάχνουμε την Υγεία και τον τομέα των φαρμάκων”, “προσελκύουμε επενδύσεις στη χώρα” κλπ. αμέσως μετά, εν είδη απολογισμού, και πάλι οι ίδιοι δέχονται ότι “πήραμε σκληρά μέτρα” (ποια ήταν αυτά, αφού όλα εμφανίστηκαν σαν αναγκαία και θετικά;), παραδέχονται ότι “πλήττονται οι συνταξιούχοι” (τότε τι φτιάξανε στα Ταμεία;), ομολογούν ότι “οι κοινωνικές παροχές έχουν μειωθεί σοβαρά” (τότε προς τι όλα αυτά στην Υγεία και στο φάρμακο;), κλαίγονται ότι “οι Έλληνες υπέστησαν θυσίες” (και οι επενδύσεις;) και γενικά ομολογούν την αποτυχία τους στους τομείς ακριβώς εκείνους που διατείνονταν ότι πέτυχαν τις αναγκαίες αλλαγές.

Λένε πως όλα αυτά είναι σχεδιασμένα και καταγεγραμμένα στο σύστημα του ΣΟΚ όπου λαμβάνονται μέτρα σκληρά, λέγονται ψέματα χοντρά και τερατώδη, επιβάλλεται η εξουσία με φοβερό αυταρχισμό στους διαμαρτυρόμενους πολίτες και διαστρέφεται η πραγματικότητα προκλητικά και χωρίς αιδώ. Επιστρατεύονται και πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, στατιστικολόγοι πληρωμένοι και δημοσιογράφοι εξαρτημένοι από τους εκδότες και διάφορα εξυπνοπούλια σε κάθε γειτονιά ώστε το ψέμα να καλλιεργηθεί σωστά και να περάσει σαν προσπάθεια εκσυγχρονισμού μιας κοινωνίας που φταίει αυτή για ό,τι της συμβαίνει. Το σύστημα αποδίδει καθώς με τον τρόπο αυτό κάμπτεται το ηθικό των πολιτών που δέχονται επίθεση, απογοητεύονται και οι πιο μαχητικές ομάδες ανάμεσα στον πληθυσμό και το εκλογικό σώμα καταρρέει ηθικά και οικονομικά με αποτέλεσμα να ξαναψηφίζει του δυνάστες του. Το εφάρμοσαν σε πολλά μέρη στον κόσμο και τους βγήκε, επομένως πιστεύουν ότι και εδώ η εφαρμογή του θα έχει τα ίδια, αίσια γι αυτούς, αποτελέσματα.

Το να παρακολουθεί κανείς και να καταγράφει αυτή τη διαδικασία δεν είναι καθόλου ευχάριστο και ευτυχώς που έφτασε το καλοκαίρι.