ΔΕΝΤΡΑ και ΘΕΟΙ

Να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα σχετικά με φαινόμενα που υπάρχουν και δεν τα καταλαβαίνουμε και τις δεισιδαιμονίες.

Το 1990, είχα πολύ έντονη την αίσθηση ότι εκείνες οι δημοτικές εκλογές θα ήταν οι τελευταίες και ότι ο Χρονόπουλος που θα έβγαινε νικητής (για την τετραετία 1991-94) θα ήταν ο τελευταίος δήμαρχος στον κόσμο. Δεν προαισθανόμουν κανένα Καλλικράτη, προαισθανόμουνα το τέλος του κόσμου. Θα ήταν τελευταίος κι αυτός όπως και όλοι όσοι θα έβγαιναν στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, παντού. Ένιωθα ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Και αυτό το ένιωθα και το 1991 και το 1992.

Το 1993 έπαθα μια εγκεφαλίτιδα (κώμα στο νοσοκομείο) που έχει 35% περίπου θνησιμότητα. Δεν πέθανα. Και το αίσθημα ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει έφυγε. Χάθηκε ξαφνικά όπως ξαφνικά είχε έρθει.

Αυτό είναι μια εμπειρία που την έζησα και δεν δέχομαι κανείς να μου την “εξηγήσει” επιστημονικά ή κομπογιαννίτικα. Το έζησα και το ξέρω. Ήταν αληθινό. Τελειώνοντας με την εγκεφαλίτιδα, τελείωσα και με το αίσθημα του τέλους.

Κάποιος μπορούσε να βγάλει το συμπέρασμα ότι υπάρχει θεός. Άλλος ότι υπάρχει μαύρη μαγεία. Ο καθείς με τον τρόπο του…

Εγώ ξέρω ότι υπάρχουν πράγματα που δεν τα καταλαβαίνουμε και μοιάζουν μαγικά. Πριν τον ηλεκτρισμό, μια λάμπα που φωτίζει θα ήταν μαγεία, θεϊκή ή διαβολική επενέργεια. Πριν τις μηχανές εσωτερικής καύσης η αυτοκίνηση ήταν ίδιον των θεών. Πριν το τηλέφωνο και την τηλεόραση και μόνο η σκέψη της μεταφοράς του ήχου και της εικόνας από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη βρισκόταν πολύ πέρα από κάθε φαντασία.

Ξέρουμε ότι υπάρχουν φαινόμενα τηλεπάθειας, τηλεμεταφοράς και άλλα ανεξήγητα, που κάποτε θα τα μάθουμε. Όπως μάθαμε ότι πληροφορίες ίσες με ό,τι περιεχόταν στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας χωρούν πια σε ένα στικάκι. Κάποια δεν θα τα μάθουμε και ποτέ. Δεν μπορούμε όμως μόλις διαπιστώνουμε με τη δική μας εμπειρία ότι πραγματικά συμβαίνει κάτι που μας ξεπερνάει να το πιστώνουμε σε ένα μαγικό όν που συνήθως ονομάζεται θεός αλλά έχει κι άλλες ονομασίες.

Ας πούμε ότι ένας άνθρωπος της παλιάς εποχής των σπηλαίων βρίσκεται στο σκοτάδι μόνος και ακούει τον βρυχηθμό ενός θηρίου, ας πούμε ενός λιονταριού. Τότε ξαφνικά, πίσω από ένα δέντρο ακούγεται μια τρομερή βροντή και μια λάμψη κάνει τη νύχτα μέρα. Το λιοντάρι τρομάζει και φεύγει. Ο άνθρωπός μας σώθηκε. Συνέβη κάτι που τον ξεπερνάει, δεν το γνωρίζει αλλά έζησε μια εμπειρία μοναδική και σωτήρια. 

Αν μείνει εκεί και προσπαθήσει από απλή περιέργεια να μάθει τι ήταν αυτή η λάμψη και η βροντή, ίσως καταλάβει τι θα πει κεραυνός και αστραπή, πως σχετίζονται με τα σύννεφα και με την βροχή. Αν όμως νομίσει ότι κατάλαβε κάτι που οι άλλοι δεν το ξέρουν και το αποδώσει σε μια μαγική δύναμη, ας πούμε στο δέντρο που πίσω του είδε την λάμψη, τότε θα ποτίζει το δέντρο και θα το περιποιείται πιστεύοντας ότι κάθε φορά θα τον γλιτώνει από το λιοντάρι, μέχρι που θα φαγωθεί από αυτό μιαν άλλη νύχτα σαν κι εκείνη της αξέχαστης εμπειρίας του όταν όμως το δέντρο δεν θα γεννήσει και πάλι κεραυνό!

Πολλοί πιστεύουν στα δέντρα και τους δίνουν διάφορα ανθρωπόμορφα ονόματα καταλήγοντας μάλιστα να κάνουν πολέμους για αυτά. 
Ανθρώπινες ιστορίες!