ΕΛΛΑΔΑ (με τη ματιά του Χένρυ Μίλλερ)

(ΑΠΌ ΤΟΝ ΚΟΛΟΣΣΟ ΤΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ}

Στην Ελλάδα αποκτάς την πεποίθηση ότι ο κανόνας είναι η ιδιοφυΐα, όχι η μετριότητα. Καμιά χώρα δεν έχει βγάλει αναλογικά με τους αριθμούς της, τόσους ιδιοφυείς όσους η Ελλάδα. Μέσα σε ένα μόνο αιώνα αυτή η μικρή χώρα έδωσε στον κόσμο σχεδόν πεντακόσιους ιδιοφυείς ανθρώπους. Η τέχνη της, που έχει παρελθόν πενήντα αιώνων, είναι αιώνια και ασύγκριτη. Το τοπίο παραμένει το πιο ικανοποιητικό, το πιο θαυμαστό που έχει να προσφέρει η γη μας. Οι κάτοικοι αυτού του μικρού κόσμου έζησαν σε αρμονία με το φυσικό τους περιβάλλον, εμπλουτίζοντάς το με θεούς που ήταν αληθινοί και με τους οποίους ζούσαν σε στενή σχέση. Ο ελληνικός κόσμος είναι η πιο εύγλωττη εικόνα συνάφειας σκέψης και πράξης. Επιμένει ακόμα και σήμερα, παρ’ όλο που τα στοιχεία του έχουν από τότε διασκορπιστεί. Η εικόνα της Ελλάδας, έστω και ξεθωριασμένη, αντέχει ως αρχέτυπο του θαύματος που σφυρηλατήθηκε από το ανθρώπινο πνεύμα. Ένας ολόκληρος λαός, όπως μαρτυρούν τα απομεινάρια των επιτευγμάτων του, ανυψώθηκε σε τέτοιο σημείο που ποτέ, ούτε πριν ούτε μετά, δεν ξανάφτασε. Ήταν κάτι το θαυμαστό. Εξακολουθεί να είναι.