Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τις αγορές ήταν συνειδητή επιλογή της Γερμανίας για να πληρώσουν την κρίση του καπιταλισμού οι πολίτες και όχι οι τράπεζες, δηλαδή στο παραγόμενο προϊόν (και την τιμή του) να μειωθεί η συμμετοχή του τμήματος "Εργασία" και να αυξηθεί η συμμετοχή του τμήματος "Κεφάλαιο". Επομένως όποιος εμπιστεύεται την Γερμανία στην υπόθεση αυτή (του χρέους και των ελλειμμάτων) ονειρεύεται εν μέσω "θερινής νυκτός"

Η κρίση του 2008 ήταν μια γιγαντιαία καπιταλιστική κρίση, από αυτές που συμβαίνουν περιοδικά με τρόπο ανέκκλητο όπως απέδειξε ο Μαρξ και δεν αμφισβήτησε στη συνέχεια κανένας πολιτικός ή οικονομολόγος. Προσπάθησαν να απαλύνουν τις κρίσεις (κυρίως ο Κέϊνς) αλλά δεν τις αμφισβήτησαν. Και οι μικρότερες κρίσεις (του 1973, του 1979, του 1990 κλπ.) ή οι τοπικές κρίσεις (της άπω ανατολής, της νότιας Αμερικής, της ανατολικής ευρώπης κλπ.) έχουν αντιμετωπιστεί με κάποιες απώλειες για τους λαούς ή το χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά τα αποτελέσματά τους δεν είχαν παγκόσμιες επιπτώσεις, Αυτή η κρίση, του 2008, ισοδύναμη σχεδόν με εκείνη του 1929 που συντάραξε τον κόσμο, έχει απλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Πάνω από το 75% των παγκόσμιων αποθεμάτων χρήματος βγήκαν άχρηστα από τα τοξικά ομόλογα που ήταν στηριγμένα το ένα πάνω στο άλλο με τα πρώτα εξ αυτών να είναι στηριγμένα σε ενυπόθηκα δάνεια που δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν. Επρόκειτο για το αντίστοιχο της καταστροφής της παραγωγής που δεν μπορούσε να απορροφηθεί καθώς η κρίση ξεπέρασε το κρίσιμο όριο ισορροπίας που κρατούσε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα ζωντανό.

Η Αμερική αντιμετώπισε την κρίση ενισχύοντας το χρηματοπιστωτικό της σύστημα με άπειρο χρήμα (λέγεται για 13 τρισ δολάρια) έστω κι αν αυτό θα έπληττε το βιοτικό επίπεδο των Αμερικανών (και το έπληξε σφοδρά). Η Γερμανία (δηλαδή η Ευρώπη) αντιμετώπισε το ζήτημα ενισχύοντας επίσης το χρηματοπιστωτικό σύστημα και φορτώνοντας το βάρος στους λαούς των "ελειμματικών" χωρών του νότου. Για να το πετύχει ξεκίνησε με μια παραδειγματική τιμωρία της Ελλάδας, αυτήν που υφιστάμεθα εδώ και 3 χρόνια. Οι κλάψες των κυβερνώντων προς τους Γερμανούς δεν έχουν αποδώσει παρά ελάχιστα ενώ κανένα από τα όπλα που είχε η Ελλάδα δεν χρησιμοποιήθηκε. Και ποιος να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα (κυρίως την απειλή εξόδου μας από το ευρώ) αφού οι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι εκείνοι που η Γερμανία διάλεξε να μας κυβερνήσουν. Το κατάφερε με απειλές, με τον τρόμο και με πολύ χρήμα στα ΜΜΕ για μαύρη προπαγάνδα. Και οι πολιτικοί που μας έδωσε είναι είτε προδότες και δεμένοι χειροπόδαρα με τις υπογραφές που έβαλαν προεκλογικά για να τύχουν της ανάλογης υποστήριξης και να εκλεγούν ή ... κάποιοι άλλοι που θέλουν να κυβερνήσει και η αριστερά κάποτε αυτόν τον τόπο και βρήκαν την ώρα ...

Όποιος ονειρεύεται ότι οι Γερμανοί θα μας λυπηθούν είναι γελασμένος. Μας έχουν γραμμένους και θέλουν να μας τιμωρήσουν παραδειγματικά για να περάσουν πιο εύκολα στους άλλους λαούς του νότου τα μέτρα που θα φορτώνουν το κόστος της κρίσης στους πολίτες. Σε κάθε αντίδραση που θα συναντούν θα δείχνουν (και δείχνουν) την Ελλάδα. Όμως το παιχνίδι το κατάλαβαν οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και αντιδρούν. Οι Ιταλοί τους είπαν το ΝΟ κι αν δεν θέλετε ξαναπάμε στην λιρέτα και οι Ισπανοί που θα διώξουν σύντομα τον Ραχόϊ με τις κλωτσιές λέγοντας κάτι αντίστοιχο μας δείχνον τον δρόμο. Μόνο μια κυβέρνηση που δεν θα είναι ΔΕΜΕΝΗ ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ με υπογραφές που δόθηκαν προεκλογικά και που έχει ευχέρεια χειρισμών μπορεί να σώσει ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί σε αυτή τη χώρα. Δεν έχει σημασία το χρώμα της, σημασία έχει η ανεξαρτησία της, γιατί αυτό παίζεται σήμερα εδώ, η εθνική μας ανεξαρτησία συνδεδεμένη με την οικονομική μας τύχη.