Ο Σαμαράς ήθελε την απόφαση (των 153) για να πάει στην Ευρώπη και να φέρει όχι μόνο 31 αλλά 45 δισ. ευρώ. Δεν κρατιόταν... όπως προεκλογικά που ήθελε να τρέξει για να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο και ... προτίμησε να πάει για ένα μήνα νοσοκομείο και σπίτι για τα μάτια του. Το ήξερε ότι θα τρέχει για τα μάτια του αλλά έλεγε πως θα τρέχει στην Ευρώπη, όπως και τώρα το ήξερε πως δεν θα του δώσουν ούτε τα 31 αν δεν του ψήσουν το ψάρι στα χείλη αλλά έλεγε πως θέλει στήριξη για να φέρει περισσότερα.
Το θέμα δεν είναι η αναξιοπιστία του Σαμαρά, ούτε η αναξιοπιστία της Ελλάδας, ούτε η υπομονή των "Ευρωπαίων" που στερεύει, ούτε οι "δεσμεύσεις" μας που πρέπει υποτίθεται να τηρηθούν. Όλα αυτά είναι η κουρτίνα πίσω από την οποία παίζονται τα παιχνίδια που -δυστυχώς- είναι όλα παιχνίδια σε βάρος μας, σε βάρος της Ελλάδας.
Μας έβαλαν να χτυπιόμαστε και να αυτομαστιγωνόμαστε ότι δήθεν ζούσαμε με τα δανεικά και τρώγαμε από τα έτοιμα ... οπότε καλά παθαίνουμε τώρα και πληρώνουμε αναδρομικά για τις αμαρτίες μας. Κλασική περίπτωση του βασανιστή, του κυρίαρχου που δημιουργεί στο θύμα του, τον κυριαρχούμενο, το αίσθημα της αυτοταπείνωσης και της ενοχής ότι για το βασανιστήριό του φταίει αυτός και όχι ο καημένος ο βασανιστής, ο οποίος -τι να κάνει κι αυτός;- ρίχει τις βουρδουλιές για το καλό του βασανιζόμενου. Έτσι μας έλεγε η εκκλησία να αποδεχτούμε την Οθωμανική κυριαρχία γιατί θα ενδυναμώσει την πίστη μας και γιατί οι αμαρτίες μας είναι που έφεραν τον Μωάμεθ προ των πυλών... Με οχτώ χιλιάδες πολεμιστές υπεράσπιζε ο Παλαιολόγος την Πόλη όταν εκατό χιλιάδες νέοι είχαν κατακλύσει τα μοναστήρια προσευχόμενοι για τη σωτηρία της βασιλεύουσας.
Μην παρακαλάτε συνέλληνες κανέναν, και μην πιστεύετε κανέναν που σας λέει ότι για όλα φταίμε εμείς. Υπήρχε ρουσφέτι, λαμογιά, μίζα και αναξιοκρατία αλλά δεν ήταν αυτά η Ελλάδα. Αν είχαμε φτάσει στο πολύ υψηλό σημείο ανάπτυξης και αυτοεκτίμησης του 2004 [σημειώστε: με έλλειμμα μικρότερο του 3%, ανάπτυξη πάνω από 4%, μισθούς σχεδόν ισοδύναμους με τους ευρωπαϊκούς, χρέος κάτω του 100%], αν απολαμβάναμε μια χώρα με αυτοπεποίθηση και απαράμιλλη ομορφιά, δεν θα απολογούμαστε τώρα γι αυτό. Δεν την κάναμε τη χώρα αυτή με δανεικά. Δουλέψαμε κι εμείς και οι πατεράδες μας σκληρά, πιο σκληρά από κάθε άλλο ευρωπαϊκό λαό. Δουλέψαμε στις φάμπρικες της Γερμανίας (μεταναστευτικό συνάλλαγμα), δουλέψαμε στα καράβια (ναυτιλιακό συνάλλαγμα) ξεχερσώσαμε τα χωράφια για την κοινή αγροτική πολιτική (και είχαμε τις κοινοτικές εισροές σαν το πιο μεγάλο ποσοστό άδηλων πόρων), δώσαμε τα σπίτια μας στα νησιά και στις παραλίες για ενοικιαζόμενα (τουριστικό συνάλλαγμα) και υποφέραμε πολέμους και κατοχές (χωρίς πολεμικές επανορθώσεις), χούντες και κρίσεις με λιτότητα, υπομονή και απίστευτο κουράγιο. Έτσι ανεβήκαμε και όχι με δανεικά. Γιατί και η Αμερική χρωστάει (πολύ περισσότερα) και το Βέλγιο χρωστάει τα ίδια με μας και η Ισπανία (μαζί με το ιδιωτικό χρέος αυτή πολύ περισσότερα), ακόμα και η Γερμανία χρωστά αν συνυπολογίσουμε τα χρέη των κρατιδίων της. Μόνο η Κίνα δεν χρωστά αλλά της χρωστάνε όλοι.
Δεν θα αρνηθούμε και δεν θα εθελοτυφλούμε απέναντι στα λάθη και τις βλακείες μας. Όμως, το υπαρκτό γεγονός ότι ήμασταν μπροστάρηδες στο ρουσφέτι, τη μίζα ή την αναξιοκρατία, δεν ήταν αυτό που προκάλεσε την οικονομική κρίση, απλά ήταν η αιτία που βρεθήκαμε απροστάτευτοι όταν ξέσπασε η κρίση, με εξωνημένους και εκβιαζόμενους πολιτικούς και λαό συγχυσμένο και απληροφόρητο. Δεν είχαμε θεσμούς (κόμματα, διοίκηση κλπ) ικανούς να αντιμετωπίσουν τον πόλεμο που μας κήρυξε η διεθνής νεοφιλελεύθερη δεξιά και το κεφάλαιο (χρηματιστικό βασικά). Και έτσι καταρρεύσαμε. Από το 2005 μας υπονομεύουν, με υποκλοπές τηλεφωνημάτων ακόμα και του πρωθυπουργού, με μοίρασμα μιζών που καταγράφονταν σε λίστες είτε δικαστών είτε κρατικών υπηρεσιών. Και το 2010 βάλανε τον κατάλληλο πρωθυπουργό για να ξετυλίξουν την επίθεσή τους. Που μας έπιασε εξ απήνης και απροετοίμαστους! Ανέτιμους μεν αλλά και αιφνιδιασμένους γιατί όλοι λίγο ως πολύ πιστέψαμε ότι ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΓΑΜΕ για το χάλι μας το μαύρο. Όχι πως δεν φταίγαμε σε τίποτα. Είχαμε χιλιάδες πράγματα να αλλάξουμε και κυρίως το μιζαδόρικο και ρουσφετολογικό κράτος. Αλλά αυτό δεν είχε σχέση με τα "μέτρα" που μας επέβαλαν. Δεν λύνουν το πρόβλημά μας αυτά τα μέτρα, αντίθετα το επιδεινώνουν. Και χρησιμοποιήθηκε το "πρόβλημά μας" για να τα νομιμοποιήσει στη συνείδηση μας ως συνέπεια δήθεν των δικών μας λαθών. Τίποτα πιο μαύρο δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε αυτόν τον πόλεμο εναντίον μας από αυτό το ψέμα!
Αλλά μπορούμε να σηκωθούμε. Και πρώτα από όλα να τους πετάξουμε στα μούτρα τη μαύρη προπαγάνδα με την οποία πάνε να μας σπάσουν τα νεύρα για να υποταχτούμε ευκολότερα. Γιατί ο ενοχικός δούλος είναι ο καλύτερος δούλος, αυτός που πιστεύει πως αξίζει να σκύβει το κεφάλι δεν θα μπορέσει ποτέ να το σηκώσει ψηλά για να δει τη γύμνια του καταπιεστή του.
Αλλά μπορούμε να σηκωθούμε. Και πρώτα από όλα να τους πετάξουμε στα μούτρα τη μαύρη προπαγάνδα με την οποία πάνε να μας σπάσουν τα νεύρα για να υποταχτούμε ευκολότερα. Γιατί ο ενοχικός δούλος είναι ο καλύτερος δούλος, αυτός που πιστεύει πως αξίζει να σκύβει το κεφάλι δεν θα μπορέσει ποτέ να το σηκώσει ψηλά για να δει τη γύμνια του καταπιεστή του.
Ψηλά το κεφάλι λοιπόν. Δεν μας αξίζει αυτό που ζούμε και για να το ανατρέψουμε πρέπει πρώτα από όλα να αντισταθούμε στην μαύρη προπαγάνδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου