ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ...

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει και η αντιπολίτευση μεμψιμοιρεί. Αυτό μας λένε τα κανάλια και δεν τους δίνεις και πολύ άδικο όταν βλέπεις τις εκατέρωθεν ανακοινώσεις ή τα πλατιά χαμόγελα των κυβερνητικών στα παράθυρα και τον σκεπτικισμό των αντιμνημονιακών ομιλητών. Ας ρίξουμε όμως μια καλύτερη ματιά στα πράγματα:

Είναι αληθινό το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση εμφανίστηκε αξιόπιστη στις Βρυξέλλες μετά την ψήφιση του Μνημόνιου 3 και έτσι είχε την ευκαιρία να απολαύσει των μέτρων (μείωση επιτοκίων, επιστροφή κερδών των ξένων από τους τόκους των δανείων, επιμήκυνση κλπ) στα οποία ισορρόπησαν Μέρκελ και Λαγκάρντ έτσι ώστε και πρόσχημα να υπάρξει για να εκταμιευτεί η δόση και τα πράγματα να μείνουν ως έχουν ώστε να μην υποστεί ζημιά η Μέρκελ στις προσεχείς γερμανικές εκλογές. 

Επίσης αληθινό είναι ότι στο ζήτημα του χρέους δεν έγινε κανένα βήμα εμπρός αλλά αντίθετα έγιναν δύο βήματα πίσω. Το ένα βήμα πίσω είναι η ολοφάνερα ψεύτικη παραδοχή για εξάλειψη της ύφεσης και ανάπτυξη που θα φέρει 50 δισ. στο ΑΕΠ ως το 2020. Ήταν αναγκαία η παραδοχή για να πέσει η πρόβλεψη για χρέος στο 124% το 2020 και να κρατήσει τα προσχήματα η Λαγκάρντ ότι δήθεν το χρέος είναι (ή μπορεί να γίνει) βιώσιμο. Το άλλο βήμα πίσω είναι ότι για να βρεθούν κάποια ελλείποντα δισεκατομμύρια ευρώ για τη μείωση αυτού του χρέους (αφού το ψέμα του πρώτου βήματος δεν ήταν αρκετό) επιφορτίστηκε η ελληνική κυβέρνηση να κουρέψει τα ελληνικά (φυσικά μόνο τα ελληνικά) κουτσουρεμένα ομόλογα των Ταμείων κι άλλο. Με σαφή αποτελέσματα πάνω στις συντάξεις που έχουν συνδεθεί με την ικανότητα των ταμείων να πληρώνουν. Η κυβέρνηση βάζει ένα ποσοστό αλλά σε ταμεία που μπορούν να βάλουν τον δικό τους οβολό, αν δεν το μπορούν τότε μειώνονται οι συντάξεις.

Τι γίνεται τώρα;
Η κυβέρνηση, το ΔΝΤ και η Γερμανία κέρδισαν ο καθένας χρόνο για τον εαυτό του με μόνα υποζύγια τους Έλληνες που δέχτηκαν το πλέον δυσβάσταχτο πακέτο μέτρων στην ιστορία τους και θύματα της τελευταίας στιγμής και τους συνταξιούχους αλλά και τις ελληνικές τράπεζες των οποίων τα κουρεμένα ομόλογα θα ξανακουρευτούν, πράγμα υποχρεωτικό γι αυτές αν θέλουν να επανακεφαλαιοποιηθούν με χρήματα (χαρτιά) της Ευρώπης.

Τι άλλο μπορούσε να έχει γίνει;

Αν το μνημόνιο 3 δεν ψηφιζόταν πως θα εμφανιζόταν η Ελλάδα στο Γιούρογκρουπ και στις Βρυξέλλες; Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα χρειαζόταν καθόλου να εμφανιστεί όπως και τώρα δεν εμφανίστηκε όταν γινόταν η πραγματική διαπραγμάτευση και παίρνονταν οι αποφάσεις. Έτσι και τότε, στην υποθετική περίπτωση της άρνησης των όρων των δανειστών, και πάλι οι αποφάσεις θα παίρνονταν "ερήμην" της Ελλάδας αλλά με συζητητές (Λαγκάρντ και Μέρκελ) που θα έπρεπε πλέον να κερδίσουν χρόνο όχι σε βάρος της πλάτης των Ελλήνων, όπως και έγινε, αλλά "βάζοντας το χέρι στην τσέπη", δηλαδή παίρνοντας αποφάσεις που θα πονούσαν αυτές και όχι εμάς!

Η υπόθεση ότι η Ευρώπη (Γερμανία) δεν αντέχει (έστω κι αν πούμε ¨αυτή τη στιγμή") την σταδιακή διάλυση της Ευρωζώνης που θα προκαλέσει η μη ανταπόκριση της Ελλάδας στις δανειακές της υποχρεώσεις, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ από το γεγονός ότι δίνουν τη δόση και "οριστικοποιούν" (στα λόγια βεβαίως) την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. 
Αυτό  αποδεικνύεται από το γεγονός ότι προχώρησαν στην εκταμίευση και τις λεκτικές εγγυήσεις ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ και όχι πραγματικά μέτρα, όπως θα ήταν το OSI, το κούρεμα δηλαδή του κρατικού χρέους, που θα έριχνε το χρέος στο 70% άρα θα το έκανε πραγματικά βιώσιμο και θα κατοχύρωνε την θέση της Ελλάδας στο ευρώ και στις "αγορές".

Τώρα όμως θα πορευτούμε με αυτά που έγιναν και όχι με τα "αν". Γι αυτό καλό είναι να κοιτάξουμε την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και να μειώσουμε όσο είναι δυνατόν τις επιπτώσεις των μέτρων του μνημονίου 3 που θα διαλύσουν την κοινωνία αν εφαρμοστούν. Τα πιο πολλά μέτρα δεν χρειάζονταν. Ήταν τα προσχήματα των Μέρκελ-Λαγκάρντ και οι παράπλευρες επιδιώξεις για φτωχοποίηση και εξαθλίωση της Ελλάδας ώστε να πουληθεί σε τιμή ευκαιρίας και ο δημόσιος αλλά και ο ιδιωτικός πλούτος. Αυτά τουλάχιστον ας τα αποτρέψουμε όσο μπορούμε.

.