Δεν ξέρω τι ιδεολογία κουβαλάει κανείς και δεν με νοιάζει
Δεν ξέρω αν θα χρεοκοπήσουμε ή αν θα συνεχίσουμε σε αυτή την ζουγκλοζώνη
Δεν ξέρω πως βλέπει τη ζωή του κανείς και αν πιστεύει η όχι σε κάποιον παράδεισο
Δεν ξέρω ποιο ακριβώς DNA κουβαλάει ο καθένας μας στα κύτταρά του
Εκείνο που ξέρω είναι ότι κουβαλάμε το όνομα "Έλληνας" εμείς μόνοι στον κόσμο
Το όνομα μιας γενιάς ανθρώπων που μέσα σε όλα τα αρνητικά τους μπόρεσαν να φτάσουν σχεδόν στο τέλειο σε ό,τι άγγιξαν
Το όνομα μιας φυλής που ανέβασε πολύ ψηλά τον ανθρώπινο πολιτισμό, βρήκε αξιοπρεπείς τρόπους να αντιμετωπίσει τον μεγάλο καημό που λέγεται γνώση του θανάτου, στερέωσε την επιστήμη, τον λόγο, την φιλοσοφία, την τέχνη και όλα όσα μπορούν να κάνουν την μοίρα του ανθρώπου πιο απλή και υποφερτή
Το όνομα μιας εθνότητας που ανέδειξε και λάτρεψε την ομορφιά, την τελειότητα, το μέτρο, την χαρά και το θάρρος
Αφού λοιπόν μας έτυχε να είμαστε εμείς οι Έλληνες, μας έτυχε να κατοικούμε στον τόπο αυτό που ωραιότερο δεν έχει ο κόσμος ολόκληρος, να μιλάμε τη γλώσσα των Ελλήνων, μόνοι εμείς πάνω στη Γη
αφού οφείλουμε την ταυτότητά μας, την ύπαρξή μας και την επιβίωσή μας σαν έθνος σε εκείνους τους Έλληνες (τους αρχαίους)
ας το πιστέψουμε. ας το δεχτούμε, ας μην αρνηθούμε έστω, ότι έχουμε ένα χρέος απέναντί τους
Την Ελλάδα, σαν έθνος Ελλήνων κάποτε να ξαναφτιάξουμε
Να ολοκληρώσουμε ένα Σχέδιο που έρχεται από μακριά, τουλάχιστον από τον 18ο αιώνα, και πάει επίσης πολύ μακριά, ίσως κάποιους αιώνες στο μέλλον: Ένα σχέδιο που λέει πως η Ελλάδα των Ελλήνων θα υπάρξει ξανά, σαν φυλή, θρησκεία, γλώσσα, συνείδηση.
Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και οι Άγγλοι και οι άλλοι φιλέλληνες δυτικοί από τους Έλληνες εμπνεύστηκαν την δική τους αναγέννηση και τον διαφωτισμό και γι αυτό ξέθαψαν την αρχαία Ελλάδα και την ανάστησαν σε επίπεδο γνώσης, βιβλίων κλπ.Η Ελλάδα τους έβγαλε από το σκοτάδι του Μεσαίωνα κι εκείνοι σε αντιστάθμισμα την έβγαλαν από τον τάφο και χάρισαν στον τόπο αυτό όπου ήταν και η πατρογονική της εστία μια κρατική υπόσταση με το όνομά της.
Η κρατική υπόσταση έμεινε εξαρτημένη από ιδεολογικές δεισιδαιμονίες και πολιτικές "προστασίες", φορτωμένη με χρέη, αμορφωσιά, βαλκανική-οθωμανική κληρονομιά και ρωμαίικη, δηλαδή δουλική ταυτότητα. Ωστόσο εμείς που είμαστε τα μέλη αυτής της κρατικής οντότητας που λέγεται Ελλάς, μπορούμε να γίνουμε ΕΛΛΗΝΕΣ. Και αν γίνουμε Έλληνες, τότε θα κάνουμε κάτι που ίσως δεν το ήθελαν καθόλου αυτοί που μας έδωσαν τα εφόδια για να ξυπνήσουμε. Ίσως ξυπνήσουμε πραγματικά!
Ανάστησαν την Ελλάδα που την είχε θάψει το σκοτάδι του μεσαίωνα, αλλά μέσα στα δικά τους όρια. Ανάστησαν μια Ελλάδα που θα μπορούσαν να αρμέγουν από τους θησαυρούς της ό,τι ήθελαν αλλά που η ίδια θα παρέμενε ΠΕΘΑΜΕΝΗ. Γι αυτό και το κρατικό μόρφωμα έπρεπε να είναι δουλικό-ρωμέϊκο και προτεκτοράτο. Πολιτικά και ιδεολογικά ανύπαρκτο. Γιατί αυτοί είναι συνεχιστές του μεσαίωνα, είτε καθολικοί, είτε προτεστάντες, είτε και ορθόδοξοι, δεν είναι παρά συνεχιστές της εποχής που έθαψε ό,τι ελληνικό υπήρχε για να μπορέσει να υπάρξει. Στην ουσία μεσαίωνας θα έπρεπε να ονομάζεται η εποχή στην οποία νικήθηκε με τα όπλα, με αίμα και φωτιά και τσεκούρι το ελληνικό πνεύμα. Νεότερη εποχή ονομάζεται όχι η επάνοδος στο ελληνικό φως αλλά η απαλλαγή του μεσαίωνα από τις παρωπίδες με τη βοήθεια μιας σπίθας ελληνισμού. Γιατί στο ελληνικό φως ο κόσμος δεν έχει επανέλθει. Στην βαρβαρότητα συνεχίζει να ζει.
Όμως κάτι ξέφυγε από την συνταγή. Το ελληνικό κράτος ονομάστηκε Ελλάδα, άρα έστω και σαν έννοια η Ελλάδα άρχισε να υπάρχει. Μέσα από την δουλικότητα και το σκοτάδι, κάποιοι Έλληνες σιγά-σιγά είδαν, βλέπουν και θα δουν πολύ περισσότεροι στο μέλλον, τι ήταν πραγματικά η Ελλάδα. και βλέποντάς το αυτό, δεν θα μείνουν στον απλό θαυμασμό του Σέλλεϋ, του Νίτσε, του Βολταίρου και των άλλων μεγάλων της δύσης. Γιατί αυτοί δεν αυτοχαρακτηρίζονταν έλληνες. Μπορούσαν να βλέπουν, να θαυμάζουν και να αποχωρούν. Εμείς όμως εδώ, κι ας μην είμαστε "μεγάλοι" είμαστε όμως "Έλληνες” και μόλις βλέπουμε τι σημαίνει ελληνικό πνεύμα, δεν θαυμάζουμε απλά και μετά σφυρίζουμε αδιάφορα αλλά είναι πιθανό (και συμβαίνει συχνά) να νιώθουμε το χρέος, την ανάγκη, να επιβεβαιώσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό και να δικαιώσουμε την Ελλάδα που κατακρεουργήθηκε από τον σκοταδισμό του μεσαίωνα. Γι αυτό βλέπετε και αυξάνονται ραγδαία οι δωδεκαθεϊστές και οι εθνικιστές και οι ελληνολάτρες. Άσχετα από τις πολιτικές συγκυρίες που ανεβοκατεβάζουν τα κομματικά ποσοστά, η τάση είναι εμφανής.
Η επιθυμία των Ελλήνων να ξαναγίνουν Έλληνες από Ρωμιοί και Ραγιάδες είναι έντονη και εκδηλώνεται με πολλές μορφές. Δεν έχει σημασία αν κάποιον τον οδηγεί στο δωδεκάθεο, άλλον στην χρυσή αυγή άλλον στην αρχαιολογία, άλλον στη μελέτη των αρχαίων, άλλον στον ευρωσκεπτικισμό και στον Σύριζα και άλλον στον Λιαντίνη ή στον Ράμφο και κάποιον άλλον ακόμη και στον Λιακόπουλο. Δεν συζητάω τώρα για τους σωστούς και τους λάθος δρόμους προς την επάνοδο στην ελληνικότητα. Με νοιάζει η πορεία και βλέπω πως σε αυτήν όλο και μεγαλύτερα πλήθη Ελλήνων συντάσσονται.
Δεν ξέρω αν θα χρεοκοπήσουμε ή αν θα συνεχίσουμε σε αυτή την ζουγκλοζώνη
Δεν ξέρω πως βλέπει τη ζωή του κανείς και αν πιστεύει η όχι σε κάποιον παράδεισο
Δεν ξέρω ποιο ακριβώς DNA κουβαλάει ο καθένας μας στα κύτταρά του
Εκείνο που ξέρω είναι ότι κουβαλάμε το όνομα "Έλληνας" εμείς μόνοι στον κόσμο
Το όνομα μιας γενιάς ανθρώπων που μέσα σε όλα τα αρνητικά τους μπόρεσαν να φτάσουν σχεδόν στο τέλειο σε ό,τι άγγιξαν
Το όνομα μιας φυλής που ανέβασε πολύ ψηλά τον ανθρώπινο πολιτισμό, βρήκε αξιοπρεπείς τρόπους να αντιμετωπίσει τον μεγάλο καημό που λέγεται γνώση του θανάτου, στερέωσε την επιστήμη, τον λόγο, την φιλοσοφία, την τέχνη και όλα όσα μπορούν να κάνουν την μοίρα του ανθρώπου πιο απλή και υποφερτή
Το όνομα μιας εθνότητας που ανέδειξε και λάτρεψε την ομορφιά, την τελειότητα, το μέτρο, την χαρά και το θάρρος
Αφού λοιπόν μας έτυχε να είμαστε εμείς οι Έλληνες, μας έτυχε να κατοικούμε στον τόπο αυτό που ωραιότερο δεν έχει ο κόσμος ολόκληρος, να μιλάμε τη γλώσσα των Ελλήνων, μόνοι εμείς πάνω στη Γη
αφού οφείλουμε την ταυτότητά μας, την ύπαρξή μας και την επιβίωσή μας σαν έθνος σε εκείνους τους Έλληνες (τους αρχαίους)
ας το πιστέψουμε. ας το δεχτούμε, ας μην αρνηθούμε έστω, ότι έχουμε ένα χρέος απέναντί τους
Την Ελλάδα, σαν έθνος Ελλήνων κάποτε να ξαναφτιάξουμε
Να ολοκληρώσουμε ένα Σχέδιο που έρχεται από μακριά, τουλάχιστον από τον 18ο αιώνα, και πάει επίσης πολύ μακριά, ίσως κάποιους αιώνες στο μέλλον: Ένα σχέδιο που λέει πως η Ελλάδα των Ελλήνων θα υπάρξει ξανά, σαν φυλή, θρησκεία, γλώσσα, συνείδηση.
Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και οι Άγγλοι και οι άλλοι φιλέλληνες δυτικοί από τους Έλληνες εμπνεύστηκαν την δική τους αναγέννηση και τον διαφωτισμό και γι αυτό ξέθαψαν την αρχαία Ελλάδα και την ανάστησαν σε επίπεδο γνώσης, βιβλίων κλπ.Η Ελλάδα τους έβγαλε από το σκοτάδι του Μεσαίωνα κι εκείνοι σε αντιστάθμισμα την έβγαλαν από τον τάφο και χάρισαν στον τόπο αυτό όπου ήταν και η πατρογονική της εστία μια κρατική υπόσταση με το όνομά της.
Η κρατική υπόσταση έμεινε εξαρτημένη από ιδεολογικές δεισιδαιμονίες και πολιτικές "προστασίες", φορτωμένη με χρέη, αμορφωσιά, βαλκανική-οθωμανική κληρονομιά και ρωμαίικη, δηλαδή δουλική ταυτότητα. Ωστόσο εμείς που είμαστε τα μέλη αυτής της κρατικής οντότητας που λέγεται Ελλάς, μπορούμε να γίνουμε ΕΛΛΗΝΕΣ. Και αν γίνουμε Έλληνες, τότε θα κάνουμε κάτι που ίσως δεν το ήθελαν καθόλου αυτοί που μας έδωσαν τα εφόδια για να ξυπνήσουμε. Ίσως ξυπνήσουμε πραγματικά!
Ανάστησαν την Ελλάδα που την είχε θάψει το σκοτάδι του μεσαίωνα, αλλά μέσα στα δικά τους όρια. Ανάστησαν μια Ελλάδα που θα μπορούσαν να αρμέγουν από τους θησαυρούς της ό,τι ήθελαν αλλά που η ίδια θα παρέμενε ΠΕΘΑΜΕΝΗ. Γι αυτό και το κρατικό μόρφωμα έπρεπε να είναι δουλικό-ρωμέϊκο και προτεκτοράτο. Πολιτικά και ιδεολογικά ανύπαρκτο. Γιατί αυτοί είναι συνεχιστές του μεσαίωνα, είτε καθολικοί, είτε προτεστάντες, είτε και ορθόδοξοι, δεν είναι παρά συνεχιστές της εποχής που έθαψε ό,τι ελληνικό υπήρχε για να μπορέσει να υπάρξει. Στην ουσία μεσαίωνας θα έπρεπε να ονομάζεται η εποχή στην οποία νικήθηκε με τα όπλα, με αίμα και φωτιά και τσεκούρι το ελληνικό πνεύμα. Νεότερη εποχή ονομάζεται όχι η επάνοδος στο ελληνικό φως αλλά η απαλλαγή του μεσαίωνα από τις παρωπίδες με τη βοήθεια μιας σπίθας ελληνισμού. Γιατί στο ελληνικό φως ο κόσμος δεν έχει επανέλθει. Στην βαρβαρότητα συνεχίζει να ζει.
Όμως κάτι ξέφυγε από την συνταγή. Το ελληνικό κράτος ονομάστηκε Ελλάδα, άρα έστω και σαν έννοια η Ελλάδα άρχισε να υπάρχει. Μέσα από την δουλικότητα και το σκοτάδι, κάποιοι Έλληνες σιγά-σιγά είδαν, βλέπουν και θα δουν πολύ περισσότεροι στο μέλλον, τι ήταν πραγματικά η Ελλάδα. και βλέποντάς το αυτό, δεν θα μείνουν στον απλό θαυμασμό του Σέλλεϋ, του Νίτσε, του Βολταίρου και των άλλων μεγάλων της δύσης. Γιατί αυτοί δεν αυτοχαρακτηρίζονταν έλληνες. Μπορούσαν να βλέπουν, να θαυμάζουν και να αποχωρούν. Εμείς όμως εδώ, κι ας μην είμαστε "μεγάλοι" είμαστε όμως "Έλληνες” και μόλις βλέπουμε τι σημαίνει ελληνικό πνεύμα, δεν θαυμάζουμε απλά και μετά σφυρίζουμε αδιάφορα αλλά είναι πιθανό (και συμβαίνει συχνά) να νιώθουμε το χρέος, την ανάγκη, να επιβεβαιώσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό και να δικαιώσουμε την Ελλάδα που κατακρεουργήθηκε από τον σκοταδισμό του μεσαίωνα. Γι αυτό βλέπετε και αυξάνονται ραγδαία οι δωδεκαθεϊστές και οι εθνικιστές και οι ελληνολάτρες. Άσχετα από τις πολιτικές συγκυρίες που ανεβοκατεβάζουν τα κομματικά ποσοστά, η τάση είναι εμφανής.
Η επιθυμία των Ελλήνων να ξαναγίνουν Έλληνες από Ρωμιοί και Ραγιάδες είναι έντονη και εκδηλώνεται με πολλές μορφές. Δεν έχει σημασία αν κάποιον τον οδηγεί στο δωδεκάθεο, άλλον στην χρυσή αυγή άλλον στην αρχαιολογία, άλλον στη μελέτη των αρχαίων, άλλον στον ευρωσκεπτικισμό και στον Σύριζα και άλλον στον Λιαντίνη ή στον Ράμφο και κάποιον άλλον ακόμη και στον Λιακόπουλο. Δεν συζητάω τώρα για τους σωστούς και τους λάθος δρόμους προς την επάνοδο στην ελληνικότητα. Με νοιάζει η πορεία και βλέπω πως σε αυτήν όλο και μεγαλύτερα πλήθη Ελλήνων συντάσσονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου