ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Τα πράγματα με την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας είναι ΠΛΕΟΝ απλά και μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι σε ένα Σχέδιο για να διαχειριστούμε την κρίση που περνάμε.
Πρώτα να δούμε αν συμφωνούμε στα εξής:

ΠΡΩΤΟΝ : Τα μνημόνια έχουν αποτύχει. Δεν έχουν καταφέρει κανένα θετικό στόχο τους ενώ η ελληνική οικονομία μπήκε σε μαύρο δρόμο που επί πλέον είναι και αδιέξοδος.

Το λένε αυτοί που τα αντιπολιτεύονται, το λένε όμως και οι υποστηρικτές τους. Η φοβερή ομολογία Ρουμελιώτη ότι το μνημόνιο ήταν εξ αρχής ανεφάρμοστο και οδηγούσε με βεβαιότητα στην καταστροφή πρέπει να εκληφθεί σαν μια φωνή που λέει “ως εδώ και μη παρέκει”.
Και μόνο το γεγονός ότι το μνημόνιο προβλέπει μείωση του χρέους στο 120%!!! το 2020 με την παραδοχή ότι το 2012 θα έχουμε ανάπτυξη έστω και 0,5% αλλά πάντως από το 2013 ανάπτυξη με ρυθμούς πάνω από 2% και εμείς βλέπουμε φέτος, το 2012 να κινείται η ανάπτυξη στο -7% !!! [ναι, καλά διαβάσατε ΜΕΙΟΝ 7%], σημαίνει ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟΧΟΣ του μνημονίου ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΑΙ από την εφαρμογή του!
Το μνημόνιο ΑΠΕΤΥΧΕ όχι γιατί δεν το εφαρμόσαμε αλλά γιατί από μόνο του οδηγούσε στην κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς και επομένως στο κλείσιμο καταστημάτων, εργοστασίων κλπ, και στην τρομακτική αύξηση της ανεργίας. Πόσο γελοίο είναι πλέον να λέμε ότι φταίει που δεν κάναμε τις μεταρρυθμίσεις!!! Εντάξει, το φάγαμε το χάπι για ένα διάστημα αλλά ως πότε θα καταπίνουμε κουτόχορτο. Δηλαδή φταίει που δεν έχουμε κι άλλα ταξί στην Αθήνα ή που δεν πουλήθηκε μπιρ παρά η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ για το γεγονός ότι οι Έλληνες ΔΕΝ ΞΟΔΕΥΟΥΝ πλέον ΔΕΚΑΡΑ για ο,τιδήποτε έξω από τα απολύτως αναγκαία;

Η οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας και το μνημόνιο οδήγησε την ψυχολογία της αγοράς στο μηδέν. Οι περικοπές και οι καταστροφολογίες παίξανε τον ρόλο τους (και όχι οι δήθεν μη μεταρρυθμίσεις) για να φύγουν όλα τα λεφτά από τις τράπεζες και για να μην αγοράζει κανείς παπούτσια παρά μόνο όταν του λιώσει το παλιό ζευγάρι.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η λύση της προσφυγής στη δραχμή και στην έξοδο από την Ευρωζώνη σήμερα είναι καταστροφική

Αν βγούμε έξω από την Ευρωζώνη, θα βγούμε αναγκαστικά και απ’ την ΕΕ για να προστατεύσουμε την όποια δική μας παραγωγή και για να μπορούμε να έχουμε εθνική οικονομική πολιτική που με την δραχμή θα είναι αναγκαία. Σε μια νύχτα θα γίνουμε χειρότερα και από Βουλγαρία και Ρουμανία που τουλάχιστον είναι μέσα στην ΕΕ. Σαν την Φυρομακεδονία που ψάχνει να μπει στα διάφορα Σύμφωνα κι εμείς της λέμε όχι (και καλά κάνουμε).
Με τη δραχμή για τους μισθωτούς, συνταξιούχους και νομοταγείς, θα γίνουν μάγκες οι λαθρέμποροι, οι μαυραγορίτες και οι κάθε λογής οικονομικοί ή πολιτικοί κλέφτες που έχουν ήδη βγάλει τα ΕΥΡΩ τους έξω ή τα φυλάνε σε σεντούκια.
Επομένως πρέπει οι ενέργειές μας να μην μας πετάνε έξω από την Ευρωζώνη. Και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο! Πότε βγαίνουμε από Ευρωζώνη και ΕΕ;
Προεκλογικά ειπώθηκαν άπειρες μαλακίες (συγνώμη για την έκφραση αλλά αυτό ακριβώς ήταν) ότι:
Βγαίνουμε αν βγει ο Σύριζα,
Βγαίνουμε αν κάνουμε κόξες στην Τρόικα,
Βγαίνουμε αν θυμώσει μαζί μας η Μέρκελ,
Βγαίνουμε αν κηρύξουμε στάση πληρωμών (πράγμα που ταυτοποιήθηκε με την χρεοκοπία)
Αυτά όλα ήταν ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ και τώρα είμαστε ΜΕΤΑ τις εκλογές. Καλό είναι να μπουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Να δούμε τις αντοχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και τις δικές μας και να κάνουμε την δική μας στρατηγική επιλογή. Να σταματήσουμε να λέμε ότι παίζουμε στα ζάρια την παραμονή μας στο Ευρώ με την τακτική Τσίπρα-Καμένου, όπως έλεγαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος προεκλογικά, και να δούμε τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, του Σύριζα και του Καμένου συμπεριλαμβανομένων. Να κάνουμε πράγματα που πρότειναν οι Σύριζα-Καμένος, που είναι μέσα στις αντοχές του συστήματος και που θα τα κάνουν οι Σαμαράς Βενιζέλος που είναι τα “καλά παιδιά” της Μέρκελ (η οποία σημειωτέον είναι βέβαιο ότι δεν τους χωνεύει γιατί κατά καιρούς της έχουν ψήσει το ψάρι στα χείλη αλλά με αυτούς μόνο μπορεί να κάνει τώρα τη δουλειά της). Να βγούμε και εμείς μια φορά σαν πραγματικοί “έξυπνοι” και όχι “εξυπνάκηδες” και να ξεγελάσουμε πραγματικά (και όχι με κοροϊδιλίκι και με ζητιανιά) τους κουτόφραγκους.

ΤΡΙΤΟΝ: Αν συνεχίσουμε έτσι βουλιάζουμε, ξεπουλάμε αντί πινακίου φακής την Ελλάδα και ΠΤΩΧΕΥΟΥΜΕ ακόμα κι αν μείνουμε με κάτι λίγα ευρώ στην τσέπη του ο καθείς.

Ας γίνει λοιπόν μια επαναδιαπραγμάτευση, από τους “έγκυρους” κατά Μέρκελ και ΔΝΤ Σαμαρά-Βενιζέλο στη βάση εκείνων που είναι η ουσία των επιχειρημάτων Σύριζα-Καμένου. Δηλαδή με την καταγγελία της ΤΡΟΪΚΑΣ ότι μας φόρτωσε με μια ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ συνταγή, που μας διαλύει σαν έθνος και κοινωνία και που δεν μας βγάζει από την κρίση χρέους επομένως δεν ωφελεί ούτε τους δανειστές. Με 200% χρέος αντί 120% δεν πρόκειται ποτέ να εξοφληθεί κανείς. Αντί να χάσει λίγα τώρα θα τα χάσει όλα στο μέλλον, στο μεταξύ όμως η Ελλάδα θα έχει γίνει κουρέλι.
Δεν μειώνουμε την εσωτερική κατανάλωση ΟΥΤΕ κατά μία δραχμή (αυτό ήταν αστείο, εννοούσα ούτε ένα ευρώ) και καταργούμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια για επενδύσεις ώστε να μην υπάρχει αυτή η δικαιολογία για την έλλειψη επενδυτικού κλίματος. Επικαλούμενοι και τις ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ που προβλέπονται από την ΕΕ (η ευρωζώνη είναι υποσύνολο της ΕΕ) παίρνουμε μέτρα προστασίας της εγχώριας παραγωγής.

ΜΕΝΟΥΜΕ στο ευρώ, έστω κι αν η Τρόϊκα μας κάνει κακές εκθέσεις και το ΔΝΤ πει ότι δεν χρηματοδοτεί άλλο την χώρα. Και ο EFSF να πάψει να χρηματοδοτεί, εμείς μπορούμε να βγάλουμε ένα χρόνο ή ένα εξάμηνο με τα δικά μας έσοδα (έστω κι αν γίνουν περικοπές τότε αναγκαστικές για να ισοσκελιστεί ΑΜΕΣΑ ο προϋπολογισμός) και φυσικά κάνουμε αναγκαστική στάση πληρωμών όχι γιατί το αποφασίσαμε εμείς αλλά γιατί εκείνοι αποφάσισαν την μη χρηματοδότησή μας ώστε να εκπληρώνουμε υποχρεώσεις σε τοκοχρεωλύσια. Μια τέτοια λύση θα οδηγήσει σε ένα από τα παρακάτω:
Α) Να έχουμε πέσει έξω και να την πατήσουμε. Τότε απλά θα έχουμε προχωρήσει στην αναδιάρθρωση γρηγορότερα από ό,τι μας πάνε αυτοί και θα γλιτώσουμε και το μαρτύριο της σταγόνας.
Β) Να έχουμε πέσει μέσα και να την πατήσουνε αυτοί. Τότε:

• Β1.- Ή θα περάσουμε δύσκολα ένα εξάμηνο ίσως αλλά στο τέλος θα έχουμε και δική μας οικονομική πολιτική με αισιόδοξο αύριο και όχι μαύρες προοπτικές καθώς θα είμαστε εκτός αγορών (και τώρα είμαστε εκτός αγορών) αλλά δεν θα έχουμε και σχεδόν καθόλου χρέος (αφού θα έχει διαγραφεί εντελώς)


• Β2.- Ή θα αναγκαστεί η Γερμανία να προχωρήσει σε μία δραστική πλέον λύση:
  Β2α. Διάλυση της Ευρωζώνης και ο καθένας στο νόμισμά του. Τότε δεν θα έχουμε χάσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα περισσότερο από ό,τι ήταν ψεύτικο τόσο καιρό (τα εορτοδάνεια και οι φούσκες των ακινήτων). Μάλιστα θα είμαστε και ένα βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους στην νέα εκκίνηση των οικονομιών της ΕΕ και έχουμε πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα σαν χώρα να αξιοποιήσουμε.
  Β2β. Στήριξη της Ευρωζώνης κανονική και όχι με ημίμετρα. Αναλαμβάνει ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΧΡΕΗ η Ευρωζώνη και εφαρμόζει ΕΝΙΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ σε όλα τα κράτη. Και τότε να δούμε ποιος είναι πιο παραγωγικός και δουλευταράς, ο Έλληνας Βέγγος ή ο Γερμανός;

ΤΕΤΑΡΤΟΝ : Να συμφωνήσουμε όλοι ότι οι εκλογές πέρασαν και τα ψέματα τελείωσαν.

Αντί να βγαίνει ανακόλουθος ο Σαμαράς ανακοινώνοντας μέτρα που έχει υποσχεθεί ότι δεν θα λάβει, αφού ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ θα τον κάνουν ανακόλουθο οι νεοφιλελεύθεροι της Μέρκελ και του Σόϊμπλε και του ανεκδιήγητου Βεστρεβέλε, ας γίνει συνειδητά ανακόλουθος στην πολιτική του στρατηγική (ναι σε όλα και “επαναδιαπραγμάτευση”) και ας ακολουθήσει μερικά από τα βασικά επιχειρήματα των αντιμνημονιακών Σύριζα-Καμένου επ ωφελεία της Ελλάδας. Έτσι θα έχει την ανοχή στήριξη και των πολιτικών του “αντιπάλων” Σύριζα-Καμένου αλλά και την σιωπή των ΚΚΕ-Χρυσής Αυγής που λένε να βγούμε εκτός ΕΕ αλλά αν δουν μιαν αντίσταση στις βασικές επιλογές των νεοφιλελεύθερων θα κρατήσουν μια σιωπηρή στάση ανοχής.

Σε όλα τα παραπάνω ο ρόλος του Κουβέλη και της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι κομβικός. Ελπίζω ότι οι φίλοι μου της ΔΗΜΑΡ θα πιάσουν την ευκαιρία να μπολιάσουν τον κυβερνητικό συνασπισμό στον οποίο συμμετέχουν με τα θετικά στοιχεία της αντιπολιτευτικής πρότασης ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει δική της στρατηγική, δική της ΔΥΝΑΤΗ φωνή και ενδεχομένως αποτελεσματικότητα.