Ξανά λοιπόν στα ίδια
Η Κρήτη πανέμορφη
Το Ρέθυμνο θαυμάσια πόλη, από τις πιο ωραίες τουριστικές πόλεις της Ελλάδας
Πολύ ωραία μαγαζιά μέσα σε μια μεσαιωνική πόλη που η τουρκοκρατία δεν μπόρεσε να την καταστρέψει και έτσι μας έμεινε κάτι για τουριστική ατραξιόν.
Τα Μάταλα τα είχα πρωτο-επισκεφτεί το 1973!
Σήμερα αγνώριστα αλλά ακόμη διαφορετικά από τα πολλά άλλα τουριστικά θέρετρα. Εκεί κοντά το χωριό του φίλου και συναδέλφου Κώστα Σαρουλάκη, η Σίβα. Όταν ήταν μικρός, έτρεχαν όλοι μαζί στα Μάταλα να δουν τα γυρίσματα της ταινίας η θεία μου η χίπισσα με την αείμνηστη Ρένα Βλαχοπούλου
Η Σίβα, ανάμεσα στη Φαιστού και στα Μάταλα (3χιλιόμετρα το ένα ανατολικά και 3 χιλιόμετρα το άλλο δυτικά) είναι Κόμβος! Και η μητέρα Σαρουλάκαινα χαρακτηριστικός τύπος του Κρητικού, του Έλληνα! Μας κεράσανε ξυλάγκουρα και αμύγδαλα και όλα τα καλά. Δίπλα στις κότες, στα μελίσια, στα σταφύλια, στις αγριοπιπεριές. Ωραία η Κρήτη αλλά η Σίβα μου έμεινε περισσότερο από όλα στη μνήμη.
Και παρακάτω μερικές φωτογραφίες:

Στα Μάταλα, μπροστά από τις σπηλιές ομπρέλες, φιλές για μπιτς βόλεϊ
Παραμένει όμως το τοπίο κυρίαρχο. Όταν φεύγουν οι λουόμενοι, μένει το φυσικό τοπίο και οι σκιές των χίππιδων της εποχής που έφεραν εδώ ένα πνεύμα που φυλακίστηκε στα βράχια και στις σπηλιές.
Το Φραγκοκάστελο στα Σφακιά, φυλάει τα νώτα της Κρήτης. Εδώ οι Δροσουλίτες όπου υπάρχει και ομώνυμο σουβλατζίδικο.
Κάτω από το Κάστρο μια φανταστική παραλία. Λίγο δυτικότερα η Χώρα Σφακίων

Το ηλιοβασίλεμα από το δωμάτιο που έμενα, λίγο έξω από το Ρέθυμνο