Αφιερωμένο σε όλους εμάς, τους αγωνιστές του καναπέ

Έρημα κορμιά του χρόνου παιχνιδάκια

στον ύπνο σταυραετοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια

έρημα κορμιά αποταμιευτήρες

γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες

Έρημια κορμιά καμμένες εκκλησίες

καφτάνια της ψυχής αρχαίες αμαρτίες

έρημα κορμιά μελτέμια και θρακιάδες

άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες

Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες

αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες

έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα

κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα

Στίχοι Μουσική Θανάσης Παπακωνσταντίνου
τραγουδά η Ματούλα Ζαμάνη

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη, 
όλη της γης η σκόνη...
Ωωωω...

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις, 
το ψέμα δεν το βλέπεις...
Ωωωω...

Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος
τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω, 
άλλο αδερφό δεν έχω...
Ωωωω...

Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά
η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, 
χωρίς τη θέλησή μας, 
χωρίς τη θέλησή μας...
Ωωωω....

Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα
βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ’ αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια, 
τα πόδια του τα ίδια...
Ωωωω...

Στίχοι Μουσική Θανάσης Παπακωνσταντίνου

τραγουδά ο Σωκράτης Μάλαμας

(ο καίσαρας Βαλιάχο είναι ποιητής μεγάλος κορυφαίος για την ισπανόφωνη γλώσσα, πέθανε 46 χρονών, μετά από μια ζωή πολύ δύσκολη, ισάξιος τουλάχιστον του Πάμπλο Νερούντα)