Αναμένονται πολιτικές εξελίξεις. Το ΠαΣοΚ σε λίγο δεν θα υπάρχει, όχι μόνο γιατί πρέπει να αλλάξει ολοκληρωτικά την φυσιογνωμία του αλλά και λόγω της πτώχευσης που πρέπει να κηρύξει γιατί έχει χρέη που δεν μπορεί να πληρώσει. Η ΔημΑρ θα μπορέσει να μαζέψει άνετα τα κομμάτια του ΠαΣοΚ που θα θεωρήσει ότι δεν θα καταστρέφουν τη δική της εικόνα.
Αν η κυβέρνηση κάνει κάποια στραβοτιμονιά, που θα υποχρεωθεί να κάνει γιατί οι Μέρκελ-Σόϊμπλε δεν αστειεύονται και το έχουν πάρει πολύ στα ζεστά να μην αφήσουν τίποτε όρθιο εδώ στον νότο, τι θα κάνει η Δημαρ; Κι αν φύγει η Δημαρ τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΠαΣοΚ (η πλειοψηφία τους) που βλέπουν τη Δημαρ σαν σωσίβιο; Φυσικά θα φύγουν κι αυτοί μαζί της! Στην πραγματικότητα η Δημαρ δεν έχει μόνο 17 βουλευτές (στο ζήτημα της ενδεχόμενης αποχώρησης από την κυβέρνηση) αλλά πολύ περισσότερους.
Αν δεν σταματήσει η μετενέργεια και δεν γίνουν απολύσεις στο δημόσιο, το πρόγραμμα Μέρκελ-Σαρκοζί-Σόϊμπλε για μείωση του εργατικού κόστους αποτυγχάνει. Θα αυξηθούν βέβαια οι άνεργοι αλλά αυτό δεν καλύπτει την ανάγκη για φτηνή εργατική δύναμη που θα στηρίξει ένα εξαγωγικό ευρωπαϊκό (γερμανικό) πρόγραμμα. Επομένως εδώ θα παιχτεί πολύ σκληρά το παιχνίδι. Η κυβέρνηση είπε “πάγωμα” της μετενέργειας και όχι απολύσεις. Αυτό σημαίνει ότι από τη μια ο νόμος που καταργεί την μετενέργεια συνεχίζει να ισχύει και παρακαλάμε (εναποθέτουμε την ευθύνη στους εργοδότες) να μην τον εφαρμόσουν για το διάστημα του πάγου ενώ, από την άλλη, εμπιστευόμαστε την μείωση του δημοσίου στον χάροντα και το ιατροφαρμακευτικό σύστημα. Καλές λύσεις ως διατυπώσεις σε ένα κείμενο προκειμένου να ξεκολλήσει η διαπραγμάτευση στο τραπέζι των τριών διαπραγματευτών της νέας συγκυβέρνησης αλλά καθόλου αποτελεσματικές στην εφαρμογή τους.
Στο Δημάρι τώρα όλοι είναι ευχαριστημένοι με τις εξελίξεις και λίγο ανήσυχοι. Πίνουν καφέ στη πλατεία και χτυπούν τα κομπολόγια ζητώντας να τους πούμε ότι “ήταν όντως μια υπεύθυνη στάσις αυτή η θέσις σας”. Έχουν έτοιμο και το μοτίβο, φεύγοντας από την κυβέρνηση θα πουν “εμείς πάντως προσπαθήσαμε, έπρεπε η Αριστερά να αναλάβει κάποτε τις ευθύνες της” ξεχνώντας ότι αυτό που αναλάμβαναν οι άλλοι όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν “ευθύνες” (οι οποίες εξ άλλου παραγράφονταν τάχιστα) αλλά "υπουργεία", δηλαδή καθαρή και ατόφια οικονομική εξουσία!
Πάντως εγώ δεν διστάζω να τους το πω. Παρ’ όλο που θα προτιμούσα ένα χαστούκι αριστερό, πασπαλισμένο με λίγο από Τσάβες και λίγο από Φιντέλ Κάστρο και πολύ από Τσε Γκεβάρα, στο μάγουλο της Μέρκελ και των ευρωδεξιών κιτρινομάλληδων και ασπρουλόδερμων βορείων, ωστόσο εκτιμώ την γενναιότητα των Δημαριωτών να κάνουν το μεγάλο βήμα. Το ότι θα αποτύχει το θεωρώ βέβαιο αλλά εδώ πρέπει να γίνουν δυο επισημάνσεις: Πρώτον, συχνά πέφτω έξω και, δεύτερον, ας γίνει και ένα λάθος αν πρόκειται κάποτε να ξεκουνήσουμε από την μούχλα της πολιτικής “ορθότητας”. Μόνο που αυτό το “Εμπιστοσύνη σε κυβέρνηση Σαμαρά” που θα αναγκαστούν να πουν το πτωχευμένο ΠαΣοΚ και το συμπαθές Δημάρι είναι ένα ποτήρι δυσκολοχώνευτο, ένα πικρό δημαροπότηρο!
Αν η κυβέρνηση κάνει κάποια στραβοτιμονιά, που θα υποχρεωθεί να κάνει γιατί οι Μέρκελ-Σόϊμπλε δεν αστειεύονται και το έχουν πάρει πολύ στα ζεστά να μην αφήσουν τίποτε όρθιο εδώ στον νότο, τι θα κάνει η Δημαρ; Κι αν φύγει η Δημαρ τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΠαΣοΚ (η πλειοψηφία τους) που βλέπουν τη Δημαρ σαν σωσίβιο; Φυσικά θα φύγουν κι αυτοί μαζί της! Στην πραγματικότητα η Δημαρ δεν έχει μόνο 17 βουλευτές (στο ζήτημα της ενδεχόμενης αποχώρησης από την κυβέρνηση) αλλά πολύ περισσότερους.
Αν δεν σταματήσει η μετενέργεια και δεν γίνουν απολύσεις στο δημόσιο, το πρόγραμμα Μέρκελ-Σαρκοζί-Σόϊμπλε για μείωση του εργατικού κόστους αποτυγχάνει. Θα αυξηθούν βέβαια οι άνεργοι αλλά αυτό δεν καλύπτει την ανάγκη για φτηνή εργατική δύναμη που θα στηρίξει ένα εξαγωγικό ευρωπαϊκό (γερμανικό) πρόγραμμα. Επομένως εδώ θα παιχτεί πολύ σκληρά το παιχνίδι. Η κυβέρνηση είπε “πάγωμα” της μετενέργειας και όχι απολύσεις. Αυτό σημαίνει ότι από τη μια ο νόμος που καταργεί την μετενέργεια συνεχίζει να ισχύει και παρακαλάμε (εναποθέτουμε την ευθύνη στους εργοδότες) να μην τον εφαρμόσουν για το διάστημα του πάγου ενώ, από την άλλη, εμπιστευόμαστε την μείωση του δημοσίου στον χάροντα και το ιατροφαρμακευτικό σύστημα. Καλές λύσεις ως διατυπώσεις σε ένα κείμενο προκειμένου να ξεκολλήσει η διαπραγμάτευση στο τραπέζι των τριών διαπραγματευτών της νέας συγκυβέρνησης αλλά καθόλου αποτελεσματικές στην εφαρμογή τους.
Στο Δημάρι τώρα όλοι είναι ευχαριστημένοι με τις εξελίξεις και λίγο ανήσυχοι. Πίνουν καφέ στη πλατεία και χτυπούν τα κομπολόγια ζητώντας να τους πούμε ότι “ήταν όντως μια υπεύθυνη στάσις αυτή η θέσις σας”. Έχουν έτοιμο και το μοτίβο, φεύγοντας από την κυβέρνηση θα πουν “εμείς πάντως προσπαθήσαμε, έπρεπε η Αριστερά να αναλάβει κάποτε τις ευθύνες της” ξεχνώντας ότι αυτό που αναλάμβαναν οι άλλοι όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν “ευθύνες” (οι οποίες εξ άλλου παραγράφονταν τάχιστα) αλλά "υπουργεία", δηλαδή καθαρή και ατόφια οικονομική εξουσία!
Πάντως εγώ δεν διστάζω να τους το πω. Παρ’ όλο που θα προτιμούσα ένα χαστούκι αριστερό, πασπαλισμένο με λίγο από Τσάβες και λίγο από Φιντέλ Κάστρο και πολύ από Τσε Γκεβάρα, στο μάγουλο της Μέρκελ και των ευρωδεξιών κιτρινομάλληδων και ασπρουλόδερμων βορείων, ωστόσο εκτιμώ την γενναιότητα των Δημαριωτών να κάνουν το μεγάλο βήμα. Το ότι θα αποτύχει το θεωρώ βέβαιο αλλά εδώ πρέπει να γίνουν δυο επισημάνσεις: Πρώτον, συχνά πέφτω έξω και, δεύτερον, ας γίνει και ένα λάθος αν πρόκειται κάποτε να ξεκουνήσουμε από την μούχλα της πολιτικής “ορθότητας”. Μόνο που αυτό το “Εμπιστοσύνη σε κυβέρνηση Σαμαρά” που θα αναγκαστούν να πουν το πτωχευμένο ΠαΣοΚ και το συμπαθές Δημάρι είναι ένα ποτήρι δυσκολοχώνευτο, ένα πικρό δημαροπότηρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου