Αύριο έχει Επιτροπή Ανάπλασης. Επί τέλους στα δικά μας!
Το ντου στα Λιπάσματα πρέπει να αλλάξει συνειδήσεις, και σε ό,τι αφορά στη δυνατότητά μας να παρεμβαίνουμε δυναμικά για ώριμα αιτήματα της κοινωνίας αλλά και σε ό,τι αφορά στα πράγματα που θεωρώντας τα δύσκολα ή ακατόρθωτα τα κάνουμε να γίνονται τέτοια.
Όταν ήμουν μικρότερος ονειρευόμουνα μια ΑΡΙΣΤΕΡΆ σπασμένη σε τρία κομμάτια, ένα Ριζοσπαστικό, ένα Παραδοσιακό κι ένα πιο Δημοκρατικό. Πρότυπά μου η Ριζοσπάστες της Ιταλίας, το παραδοσιακό ΚΚΕ και μια ΕΔΑ. Τελικά ονειρευόμουνα έναν Σύριζα, ένα ΚΚΕ και μια Δημαρ. Σε όλα μαζί έδινα ένα 25-30% γιατί την ήθελα την αριστερά ΔΥΝΑΤΗ. Φυσικά η πραγματικότητα με ξεπέρασε. Έφερε αυτή την τρισυπόστατη αριστερά των εφηβικών ονείρων μου να ξεπερνά το 37%. Παγιδευμένος στην πολιτική ορθότητα της συμμετοχής δια της ψήφου, δεν ψήφισα αυτή την αριστερά στις 6 Μαΐου, ψήφισα το ΠαΣοΚ. Απαλλαγμένος από το βάρος της επιλογής πορείας (η οποία αποφασίστηκε ερήμην μου στις 6 Μαΐου) μπόρεσα και ψήφισα τον Σύριζα μετέχοντας έτσι στην πραγματοποίηση του εφηβικού μου ονείρου.
Άλλοι είχαν σαν εφηβικό όνειρο την πρωθυπουργία Σαμαρά. Θα δουν κι αυτοί το όνειρό τους να πραγματοποιείται καθώς φαίνεται. Δεν πίστευα ότι το ΠαΣοΚ θα κάνει αυτό που ετοιμάζεται να κάνει, να γίνει ουρά της δεξιάς. Αφού βύθισε την Ελλάδα στο πένθος (και είπαμε ότι έσκασε χειροβομβίδα στα χέρια του), αφού παρέμεινε στα ίδια και έχασε την ευκαιρία που του δόθηκε να ανασάνει με την αλλαγή Βενιζέλου στη θέση του ΓΑΠ, τώρα ολοκληρώνει μια εγκληματική πολιτικά πορεία προς το πουθενά, την πλήρη απαξίωσή του. Το Δημάρι, πάντα καλόβολο και ανεκτικό σε όλες τις συμπεριφορές, βλέπει και δεν φρίττει, συζητά και “θα αποφασίσει”. Άραγε τι θα αποφασίσει; Πάνω σε ποιο αντικείμενο; Της διακυβέρνησης ή του πόθου; Καλά, το ΠαΣοΚ το βούτηξε η μοίρα του στα ακαθάριστα ύδατα, η Δημάρ τι έπαθε και θέλει σώνει και καλά να χωθεί κι αυτή στο μαγγανοπήγαδο;
Αύριο στην Επιτροπή Ανάπλασης θα προτείνω την ιδέα της ΝΧ για λειτουργία σινεμά όλο το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν είναι πρακτικά δυνατό, εγώ θα το προτείνω. Και θέλω να συζητήσουμε και το πως θα υλοποιηθεί το έργο της πρόσβασης στο Θεμιστόκλειο και ακόμη πως θα ενεργήσουμε για να προχωρήσει η ανάπλαση της περιοχής. Είναι από τα λίγα πράγματα που μας έχουν μείνει για να κάνουμε. Τα υπόλοιπα είναι μια διαχείριση που γίνεται όλο και πιο στριμόκωλη και αναποτελεσματική. Που θα βρεθούν λεφτά για να πληρώνονται οι εργαζόμενοι…. Αυτό είναι το σταθερό μοτίβο στην τοπική αυτοδιοίκηση στις μέρες μας.
Το ντου στα Λιπάσματα πρέπει να αλλάξει συνειδήσεις, και σε ό,τι αφορά στη δυνατότητά μας να παρεμβαίνουμε δυναμικά για ώριμα αιτήματα της κοινωνίας αλλά και σε ό,τι αφορά στα πράγματα που θεωρώντας τα δύσκολα ή ακατόρθωτα τα κάνουμε να γίνονται τέτοια.
Όταν ήμουν μικρότερος ονειρευόμουνα μια ΑΡΙΣΤΕΡΆ σπασμένη σε τρία κομμάτια, ένα Ριζοσπαστικό, ένα Παραδοσιακό κι ένα πιο Δημοκρατικό. Πρότυπά μου η Ριζοσπάστες της Ιταλίας, το παραδοσιακό ΚΚΕ και μια ΕΔΑ. Τελικά ονειρευόμουνα έναν Σύριζα, ένα ΚΚΕ και μια Δημαρ. Σε όλα μαζί έδινα ένα 25-30% γιατί την ήθελα την αριστερά ΔΥΝΑΤΗ. Φυσικά η πραγματικότητα με ξεπέρασε. Έφερε αυτή την τρισυπόστατη αριστερά των εφηβικών ονείρων μου να ξεπερνά το 37%. Παγιδευμένος στην πολιτική ορθότητα της συμμετοχής δια της ψήφου, δεν ψήφισα αυτή την αριστερά στις 6 Μαΐου, ψήφισα το ΠαΣοΚ. Απαλλαγμένος από το βάρος της επιλογής πορείας (η οποία αποφασίστηκε ερήμην μου στις 6 Μαΐου) μπόρεσα και ψήφισα τον Σύριζα μετέχοντας έτσι στην πραγματοποίηση του εφηβικού μου ονείρου.
Άλλοι είχαν σαν εφηβικό όνειρο την πρωθυπουργία Σαμαρά. Θα δουν κι αυτοί το όνειρό τους να πραγματοποιείται καθώς φαίνεται. Δεν πίστευα ότι το ΠαΣοΚ θα κάνει αυτό που ετοιμάζεται να κάνει, να γίνει ουρά της δεξιάς. Αφού βύθισε την Ελλάδα στο πένθος (και είπαμε ότι έσκασε χειροβομβίδα στα χέρια του), αφού παρέμεινε στα ίδια και έχασε την ευκαιρία που του δόθηκε να ανασάνει με την αλλαγή Βενιζέλου στη θέση του ΓΑΠ, τώρα ολοκληρώνει μια εγκληματική πολιτικά πορεία προς το πουθενά, την πλήρη απαξίωσή του. Το Δημάρι, πάντα καλόβολο και ανεκτικό σε όλες τις συμπεριφορές, βλέπει και δεν φρίττει, συζητά και “θα αποφασίσει”. Άραγε τι θα αποφασίσει; Πάνω σε ποιο αντικείμενο; Της διακυβέρνησης ή του πόθου; Καλά, το ΠαΣοΚ το βούτηξε η μοίρα του στα ακαθάριστα ύδατα, η Δημάρ τι έπαθε και θέλει σώνει και καλά να χωθεί κι αυτή στο μαγγανοπήγαδο;
Αύριο στην Επιτροπή Ανάπλασης θα προτείνω την ιδέα της ΝΧ για λειτουργία σινεμά όλο το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν είναι πρακτικά δυνατό, εγώ θα το προτείνω. Και θέλω να συζητήσουμε και το πως θα υλοποιηθεί το έργο της πρόσβασης στο Θεμιστόκλειο και ακόμη πως θα ενεργήσουμε για να προχωρήσει η ανάπλαση της περιοχής. Είναι από τα λίγα πράγματα που μας έχουν μείνει για να κάνουμε. Τα υπόλοιπα είναι μια διαχείριση που γίνεται όλο και πιο στριμόκωλη και αναποτελεσματική. Που θα βρεθούν λεφτά για να πληρώνονται οι εργαζόμενοι…. Αυτό είναι το σταθερό μοτίβο στην τοπική αυτοδιοίκηση στις μέρες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου