Η απόφαση για την ανάδειξη και προστασία του ταφικού μνημείου του Θεμιστοκλή, δηλαδή η απόφαση για την δημιουργία παραλιακού δρόμου πρόσβασης στον χώρο, και για την ανασκαφή του μνημείου και υποβολή σχετικής πρότασης στο ΚΑΣ (κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο) για χαρακτηρισμό του ως αρχαιολογικού χώρου είναι του 1998!
Τότε, δεκατέσσερα χρόνια πριν από σήμερα, με δική μου εισήγηση, το δημοτικό συμβούλιο της Δραπετσώνας πήρε απόφαση (αρ. 80 της 14ης συνεδρίασης της 25ης Μαΐου 1998) “για την ανάδειξη και προστασία του Μνημείου Θεμιστοκλή στον χώρο του εργοστασίου¨.
Παράλληλα ψηφίστηκε την ίδια μέρα και η απόφαση 80α/14-25/5/98 που προέβλεπε την επιβολή τέλους ύψους 6 εκ. δρχ. στο Εργοστάσιο [Ν.1828] για την χρηματοδότηση της Μελέτης ή της Έρευνας που θα χρειάζονταν για την υλοποίηση της παραπάνω πρότασης.
Έτσι το Δημοτικό μας Συμβούλιο είχε προκαθορίσει από τότε ένα ποσό 6.000.000 δρχ. για ανάδειξη στοιχείων της ιστορικής μνήμης στον χώρο των Λιπασμάτων. Το ποσό αυτό χρεώθηκε στα εργοσστάσια, εισπράχθηκε και αποδόθηκε στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) που ανέλαβε τελικά να καταγράψει τους βιομηχανικούς χώρους και τα ιστορικά μνημεία βιομηχανικής αρχιτεκτονικής μια και η λειτουργία του εργοστασίου εμπόδιζε την άμεση υλοποίηση της πρότασης και την πρόσβαση στον χώρο.
Αυτό λοιπόν το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΗΜΑ που έγινε στις μέρες μας με την ΑΝΑΚΤΗΣΗ της παραλίας από τους κατοίκους (μέρους βέβαια της παραλίας αλλά η αρχή είναι το ήμισυ του παντός), έχει τις ρίζες του στην απόφαση που ελήφθη το 1998 και που ήταν κι αυτή τότε μια ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Κι επειδή εισηγητής και εμπνευστής και συγγραφέας της ήμουν εγώ, είπα να την αναφέρω για να ευλογήσω λίγο και τα δικά μου γένια. Για όλους τους άλλους που συνετέλεσαν στο σημερινό επίτευγμα είπα, ας μου επιτρέψετε να αναφέρω και τον εαυτό μου σε αυτό εδώ το σημείωμα. Υπενθυμίζοντας ότι τα τελευταία 5 χρόνια (2007, 2008, 2009, 2010, 2011) επανέφερα κάθε φορά το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο χωρίς ανταπόκριση, εκτός από τώρα, το 2012, που δημιουργήθηκε η Επιτροπή Ανάπλασης και βρέθηκε ένας δήμαρχος με τσαμπουκά και το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Και λυπάμαι που ο δήμαρχος που υλοποίησε το όνειρο των Δραπετσωνιτών είναι Κερατσινιώτης. Κρίμα για εμάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου