Μας ζητούν τόσα πολλά που ... όποιος ονειρεύεται Σαξες Στόρια ζει σε άλλη χώρα!

Το παρακάτω κείμενο είναι σημερινό άρθρο ενός δημοσιογράφου (Χιούγκο Ντίξον) του Ρώυτερς στην Αθήνα που μιλά για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα.

Ο αρθρογράφος είναι τοποθετημένος εμφανώς και εξ ορισμού με το μέρος των δανειστών, δηλαδή η σκοπιά του είναι η ευρωπαϊκή σκοπιά που θέλει την Ελλάδα σε πρώτη φάση ξεζουμισμένη και σε δεύτερη φάση υπό ελεγχόμενη ανάπτυξη με φτηνό εργατικό δυναμικό, ξεπουλημένη περιουσία και φτηνά προϊόντα. Πιστεύει και στη ΛΙΤΟΤΗΤΑ (την ληστρική εππίθεση στο εισόδημα των Ελλήνων) και στη ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ (την αναδόμηση της οικονομίας ώστε να λειτουργεί με μηδαμινό κόστος εργασίας και να βγάζει προϊόντα σε ανταγωνιστικές προς Κίνα κλπ. τιμές).

Ωστόσο βλέπει ορισμένα προβλήματα που κάνουν το σενάριο αυτό πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί μέχρι τέλους και με τον “σωστό” τρόπο και, έτσι, προτείνει κάποιες λύσεις από την σκοπιά του (τρόπους δηλαδή για να αποκλειστεί ο Σύριζα και να συνεχίσει η αφαίμαξη)  

Παραθέτω ολόκληρο το κείμενο που έχει ενδιαφέρον κυρίως για όσοι βλέπουν τον δρόμο που ακολουθούμε ως μονόδρομο. Θα διαβάσετε ότι τον "μονόδρομο" τον στηρίζει όχι στις πραγματικές δυσκολίες αλλά, κυρίως, στον εκβιασμό που θα γίνει από την Γερμανία με τον έλεγχο κεφαλαίων και έξοδο από το ευρώ.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΤΙΞΟΝ:

ΤΙΤΛΟΣ:

Η μεταρρύθμιση της Ελλάδας 

δεν έχει φτάσει ούτε στα μισά!

Ο Χιούγκο Ντίξον βασίζει την άποψή του στο ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει αρκετά για να ξεριζώσει τα κατεστημένα συμφέροντα που στραγγαλίζουν την οικονομία, ούτε έχει πατάξει τη φοροδιαφυγή, ούτε έχει πραγματοποιήσει τις πολυσυζητημένες ιδιωτικοποιήσεις.

Από την άλλη πλευρά, η συγκυβέρνηση της οποίας ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς είναι τόσο εύθραυστη που θα μπορούσε εύκολα να καταρρεύσει αν η Τρόικα την αναγκάσει να επιβάλει κι άλλη λιτότητα. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μια νέα φάση την ελληνική κρίση. Το καλύτερο στοίχημα της κυβέρνησης θα ήταν να κάνει μια σαφή διάκριση ανάμεσα στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τη λιτότητα -και να πείσει τους δανειστές ότι στέκεται τόσο σοβαρά απέναντι στα μέτρα και τις περικοπές που έχει ήδη θεσπίσει ώστε δεν χρειάζονται νέα.

Η ατμόσφαιρα στην Αθήνα, την οποία επισκέφτηκα πρόσφατα -δηλώνει ο αρθρογράφος- είναι πολύ έντονη. Ένας λόγος είναι ότι δύο μέλη του ακροδεξιού κόμματος Χρυσή Αυγή είχαν ήδη δολοφονηθεί από επαγγελματίες. Η ατμόσφαιρα στην Αθήνα, την οποία επισκέφτηκα πρόσφατα -δηλώνει ο αρθρογράφος- είναι πολύ έντονη. Ένας λόγος είναι ότι δύο μέλη του ακροδεξιού κόμματος Χρυσή Αυγή είχαν ήδη δολοφονηθεί από επαγγελματίες.Από την άλλη πλευρά, η συγκυβέρνηση της οποίας ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς είναι τόσο εύθραυστη που θα μπορούσε εύκολα να καταρρεύσει αν η Τρόικα την αναγκάσει να επιβάλει κι άλλη λιτότητα. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μια νέα φάση την ελληνική κρίση.
Το καλύτερο στοίχημα της κυβέρνησης θα ήταν να κάνει μια σαφή διάκριση ανάμεσα στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τη λιτότητα -και να πείσει τους δανειστές ότι στέκεται τόσο σοβαρά απέναντι στα μέτρα και τις περικοπές που έχει ήδη θεσπίσει ώστε δεν χρειάζονται νέα. Αυτή δε η πράξη ήρθε μετά τη δολοφονία ενός αριστερού ράπερ από μέλος της Χρυσής Αυγής και που πυροδότησε με τη σειρά της τη σύλληψη μελλών αλλά και του αρχηγού του κόμματος.Κανείς δεν είναι σίγουρος αν αυτό είναι η αρχή ενός κύκλου βίας που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, να διώξει τους τουρίστες (που αποτελούν και την κύρια πηγή εσόδων της χώρας) αλλά και να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στην αγορά.
να μικρό κομμάτι υποστηρικτών αποχώρησε από την συγκυβέρνηση του Σαμαρά το καλοκαίρι όταν εκείνοςέκλεισε τη δημόσια τηλεόραση εν μία νυκτί.Ένας άλλος λόγος για την ένταση ήταν ότι η τρόικα βρισκόταν στη χώρα για ακόμη μια σειρά διαπραγματεύσεων με τη χώρα για την επόμενη δόση, και τα ποσά που ανέφεραν εκείνοι διέφεραν κατά πολλοί με αυτά της ελληνικής κυβέρνησης. Ως αποτέλεσμα, η πλειοψηφία της κυβέρνησης είναι πολύεύθραυστη πια με τον φόβο να επαναστατήσουν και άλλοι βουλευτές αν τους ζητηθεί να εγκρίνουν κι άλλα αντιλαϊκά μέτρα.

Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα συμβεί εάν η κυβέρνηση έπεφτε. Αλλά κανένα από τα κύρια σενάρια -μία αδύναμη τεχνοκρατική κυβέρνηση, νέες εκλογές οδηγούν σε ένα μεικτό κοινοβούλιο ή μια νίκη για την αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ κόμμα- δεν φαίνεται ελκυστικό. Παρά το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, έχει χαμηλώσει του φλογερούς αριστερούς αντι-τροϊκανούς τόνους, θα δυσκολευτεί να ελέγξει το κόμμα του, αν προχωρούσε σε πάρα πολλούς συμβιβασμούς με τους δανειστές στην Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά, αν ο ίδιος έσκιζε τη συμφωνία της Αθήνας με την τρόικα, η Ελλάδα θα μπορούσε να τεθεί ένα νέο φαύλο κύκλο που θα κατέληγε στην επιβολή των ελέγχων κεφαλαίου και την έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Εν τω μεταξύ, η γενική άποψη είναι ότι η οικονομία, η οποία έχει συρρικνωθεί κατά το ένα τέταρτο κατά τη διάρκεια της ύφεσης, θα αναπτυχθεί έστω και ως προς ένα μικροσκοπικό κομμάτι το επόμενο έτος. Όλα αυτά θα ήταν μια τραγωδία, οι θυσίες του ελληνικού λαού έχουν ήδη γίνει και είναι γεγονός ότι μερικά αποτελέσματα έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται. Η χώρα είναι σε καλό δρόμο προς ένα πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού - προ τόκων - φέτος και έχει σχεδόν επιτύχει μια ισορροπία στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της. Η απόδοση των 10ετών κρατικών ομολόγων έχει πέσει στο 8,2 % από 30 % κατά τα μέσα του περασμένου έτους. Κατά την ίδια περίοδο, το χρηματιστήριο Αθηνών έχει υπερδιπλασιαστεί. Τα hedge funds έχουν συσσωρευτεί σε ελληνικές τράπεζες και οι διεθνείς επενδυτές καραδοκούν για ευκαιρίες. Η κυβέρνηση φαίνεται διχασμένη ως προς τον καλύτερο τρόπο για να χειριστεί τις συζητήσεις της με την τρόικα. Ως αρχική απόφαση φάνηκε να είναι να χτυπήσει τα τακούνια της,να αρνηθεί να λάβει άλλα μέτρα και να χρησιμοποιήσει την απειλή μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να εκβιάσει τους δανειστές της να ακολουθήσουν μια πιο ήπια γραμμή. Με δεδομένη την εχθρότητα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως στη Γερμανία, για την διάσωση της Ελλάδας, αυτό δεν θα ήταν σοφό. Για παράδειγμα, διύλιση και διανομή βενζίνης έχουν γίνει καρτέλ, ενώ επαγγέλματα όπως οι συμβολαιογράφοι συνεχίζουν να έχουν κεντρικά δομημένες οικονομικές αμοιβές.Μια καλύτερη επιλογή είναι να υποστηρίζουν ότι η ελληνική οικονομία δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα, αλλά δέχονται ότι κραυγάζει για τη μεταρρύθμιση. Εκτός από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, η κύρια προτεραιότητα είναι να ελευθερώσει τα τεράστια κομμάτια της οικονομίας που είναι φραγμένα με περιοριστικές πρακτικές.
Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης μόλις απηύθυνε στην Ελλάδα μια ολοκληρωμένη έκθεση με λεπτομερείς ιδέες για το πώς μπορεί να βελτιωθεί το επιχειρηματικό περιβάλλον και έτσι να δημιουργηθεί ανάπτυξη.Ο Σαμαράς δεν μπορεί να είναι ένας ενστικτώδης μεταρρυθμιστής. Και δεν θα είναι εύκολο για αυτόν να αντιμετωπίσει κατεστημένα συμφέροντα. Αλλά το να "αγκαλιάζει" μεταρρυθμίσεις είναι η καλύτερη ευκαιρία του, όχι μόνο για να κρατηθεί στην εξουσία, αλλά και να θεωρηθεί τελικά επιτυχημένος πρωθυπουργός. Αν ο Σαμαράς μπορεί να βγάλει εις πέρας ένα πρόγραμμα "βαριά μεταρρύθμιση και ελαφριά λιτότητα" με το οποίο θα συμφωνούσε η Τρόικα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν ενάρετο κύκλο με περισσότερες επενδύσεις να εισρεύουν στη χώρα.
Ο Σαμαράς ο ίδιος θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους, όταν η Ελλάδα θα βρίσκεται στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να προωθήσει την αποκατάσταση της χώρ. Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ΕΕ ώστε να ελαφρύνει το φορτίο του χρέους της Αθήνας αργότερα μέσα στο έτος.Αλλά για να εξασφαλίσει όλα αυτά ο Σαμαράς θα πρέπει να πείσει την τρόικα ότι είναι πραγματικά ειλικρινής όσον αφορά στη μεταρρύθμιση. Και εκείνοι έχουν δει πολλούς Δαναούς δώρα φέροντες για να ξεγελαστούν εύκολα. 

ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ:

Όπως θα διαβάσατε ο δημοσιογράφος δεν θεωρεί σωστό το "χτύπημα των τακουνιών στο πάτωμα" γιατί αυτό θα εκνεύριζε την Γερμανία ενω οι μεταρρυθμίσεις που αναζητούνται εξαντλούνται στα βενζινάδικα και τους συμβολαιογράφους!!! δηλαδή το παραμύθι συνεχίζεται. Τα κατεστημένα συμφέροντα που πρέπει ο Σαμαράς να αντιμετωπίσει είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που πρέπει να απολυθούν, οι μικροϊδιοκτήτες γης που πρέπει να δεχτούν να φορολογηθεί και ο αγρός τους ή να χάσουν το σπίτι τους κι ας είναι πρώτη κατοικία, ή να συνεχίσουν μικρομαγαζάτορες ή ακόμα και επιχειρηματίες να πληρώνουν αγόγγυστα φόρους που τους οδηγούν σε κλείσιμο ή και φυλακή ακόμα κλπ. Όλοι αυτοί που αντιδρούν σε μια ανθρωποκτόνα οικονομική πολιτική είναι οι κατεστημένοι που αντιδρούν. Είναι οι άνεργοι που δεν καταλαβαίνουν την ύψιστη σημασία της ανεργίας για την ανάκαμψη της οικονομίας, οι συνταξιούχοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι η εξυγίανση των ταμείων περνά από την δική τους εξαθλίωση κλπ.

Έλληνες,

πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι ο στόχος της τρόικας δεν είναι η επανένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια γενικώς. Ο στόχος είναι καθαρός και έχει ήδη περιγραφτεί στα μνημόνια.

Οι προβλέψεις των μνημονίων είναι το μέλλον μας αν συνεχίσουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου! και αυτές οι προβλέψεις λένε ότι οι Έλληνες έχουν απαράδεκτο ποσοστό ιδιοκτησίας άρα πρέπει να χάσουν πολλοί τα σπίτια τους, λένε ότι οι μισθοί και οι συντάξεις πρέπει να φτάσουν εκεί που είναι των γειτονικών μας κρατών (Ρουμανία, Βουλγαρία) δηλαδή στα 300 ευρώ περίπου και λένε ότι οι εργασιακές συνθήκες είναι απαράδεκτες και μεταρρυθμιστέες, δηλαδή θέλουν πραγματικό εργασιακό μεσαίωνα. Λένε επίσης οι στόχοι του μνημονίου ότι πρέπει να πουληθεί όλος ο δημόσιος πλούτος της χώρας. 

Εκεί μας πάει η κυβέρνηση του μνημονίου και εκεί μας πάνε όσοι την ψηφίζουν!

Τα επιχειρήματα ότι είμαστε σε μονόδρομο από τον οποίο σύντομα θα εξέλθουμε είναι απλά ΚΟΡΟΪΔΙΕΣ για να συνεχίσουμε στην κατηφόρα. 

Δυστυχώς, ό,τι ήταν να το χάσουμε το χάσαμε ήδη από το 2010 όταν ο ΓΑΠ τα έδωσε όλα στη Γερμανία. Τα επικύρωσαν και οι Σαμαράς-Βενιζέλος το 2011 και 2012 και τώρα είμαστε σε κλοιό από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. 

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην χαρίσουμε κι άλλα στους ξένους. Ό,τι χάσαμε ως τώρα έφυγε έξω δια του Ταϊπεδ και των τόκων των δανείων. Θα χάσουμε από τα εισοδήματά μας και τις περιουσίες μας κι άλλα τόσα αλλά αυτά τουλάχιστον ας μείνουν εδώ, να γίνουν δουλειές (αύξηση απασχόλησης), να γίνουν επενδύσεις σε επιχειρήσεις (χρηματοδότηση από μια κρατική τράπεζα), να γίνουν πραγματική ανάπτυξη κι όχι φτηνές εξαγωγές ξένων εταιρειών που θα έρθουν εδώ, στις ειδικές ζώνες, και που δεν θα αποφέρουν κανένα όφελος πέρα από κάποια πενιχρά μεροκάματα.

Πως θα μείνουν εδώ και δεν θα πάνε έξω; Διώχνοντας την κυβέρνηση των ξένων και εφαρμόζοντας ένα δικό μας ΕΘΝΙΚΟ σχέδιο για την οικονομία, είτε αυτό μπορεί να γίνει με το ευρώ είτε έξω από αυτό, είτε μπορεί να γίνει στην ΕΕ είτε έξω από αυτήν!

Χρειαζόμαστε εθνικό σχέδιο για την οικονομία και για να ελπίσουμε ότι κάποτε θα ξεκινήσουμε πρέπει πρώτα από όλα να απαλλαγούμε από τους εφιάλτες και τους δοσίλογους!

Όχι μόνο σαν ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ αναγκαιότητα αλλά και για λόγους ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ. Όταν είπαμε “ΟΧΙ” (δια του Μεταξά βεβαίως) στην ιταλική επιβουλή ξέραμε ότι μπορεί και να πεινάσουμε, και όταν έμπαιναν στην ελληνική επανάσταση πλούσιοι και φτωχοί οι Έλληνες ήξεραν ότι θα χάσουν περιουσίες και ζωές. Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να πρέπει να πούμε και πάλι ΟΧΙ. Αλλά ο Σαμαράς ούτε του Μεταξά αντάξιος δεν μπορεί να φανεί!