Πολλοί φίλοι και γνωστοί μου εξακολουθούν να πιστεύουν πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ελλάδα παρά μόνο αυτός τον οποίο ακολουθεί μέσες-άκρες το παλιό πολιτικό σύστημα (ΠαΣοΚ-ΝΔ) και πως όλοι οι άλλοι δρόμοι οδηγούν στην καταστροφή.
Απόδειξη ότι έχουν άδικο δεν υπάρχει. Ζούμε σε ένα κόσμο με μια μόνο χρονική κατεύθυνση, από το παρελθόν στο μέλλον, και κανείς δεν μπορεί να πει τι θα γινόταν αν τον Απρίλιο του 2010 ο ΓΑΠ δεν είχε κάνει αυτό που έκανε, να μας βάλει στο ΔΝΤ και στην περιπέτεια που ζούμε τώρα. Εξ άλλου κανείς δεν παραγνωρίζει ότι σε κάποια περιπέτεια, έστω και άλλου είδους, θα μπαίναμε ούτως ή άλλως αφού είχαμε γίνει στόχος δυνάμεων που μας ξεπερνούν πολύ σε δύναμη. Απλά, ο πόλεμος στον οποίο μπήκαμε θα είχε άλλη έκβαση, πιο αίσια κατά τη δική μου γνώμη και χειρότερη κατά τη γνώμη αυτών που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Μέχρις εδώ ο καθένας μπορεί να λέει την άποψή του και να τοποθετείται, αναλόγως με αυτήν, στο εφήμερο παρόν. Το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που αυτή η άποψη εμπλέκεται στον τρόπο που μπορούμε να διαχειριστούμε το παρόν μας και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.
Δυστυχώς, η άποψη ότι τα γεγονότα ήταν σχεδόν αναπόφευκτα, οδηγεί σε μια αδράνεια και μια υποταγή στο κισμέτ με αποτέλεσμα η κρίση να βαθαίνει αντί να ξεπερνιέται. Είναι ένα νέο είδος μοιρολατρίας στο οποίο επιδίδονται όσοι αποδέχονται άκριτα τα μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριών ετών ελπίζοντας ότι οι "αγορές" θα μας επιβραβεύσουν. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη νοοτροπία του "σφάξε με αγά μου να αγιάσω"!
Λέγαμε ότι δεν χρειάζεται κούρεμα και κάναμε PSI. Λέγαμε ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε αλλά χρεοκοπήσαμε. Λέμε ότι δεν θα βγούμε από το ευρώ και πολύ φοβάμαι ότι έχουμε πάρει δρόμο με φόρα να χτυπήσουμε την πόρτα της εξόδου για να βγούμε έξω αμέσως μετά από τις εκλογές της Μέρκελ.
Δυστυχώς ο δρόμος της υποταγής είναι πάντα ταυτισμένος με τον δρόμο της "λογικής". Η "λογική" έλεγε πως μια Κωνσταντινούπολη πολιορκημένη από τον Μωάμεθ δεν θα αντέξει, άρα έπρεπε να παραδοθεί. Έτσι κάποιοι έσκαψαν τον λάκκο των υπερασπιστών της είτε αφήνοντάς τους χωρίς πολεμιστές, είτε ανοίγοντας κερκόπορτες. Με την "λογική" δεν θα υπήρχε το '21 ούτε ο ιερός λόχος του Υψηλάντη. Η "λογική" έλεγε πως οι Θερμοπύλες ήταν μια άσκοπη θυσία.
Ας μου επιτραπεί να επικαλεστώ τον Σεφέρη, με ένα απόσπασμα
Είδα και μια παλιά εικόνα σε κάποια χαμηλοτάβανη
αίθουσα· τη θαύμαζε πολύς λαός. Παράσταινε
την ανάσταση του Λαζάρου. Δε θυμάμαι ούτε το Χριστό
ούτε το Λάζαρο. Μόνο, σε μια γωνιά, την αηδία ζωγραφισμένη
σ' ένα πρόσωπο που κοίταζε το θαύμα σα να
το μύριζε. Αγωνιζότανε να προστατέψει την ανάσα του
μ' ένα πελώριο πανί που του κρεμότανε από το κεφάλι.
Αυτός ο κύριος της "Αναγέννησης" μ' έμαθε να μην περιμένω
πολλά πράματα από τη δευτέρα παρουσία ...
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη ...
Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή
Μόνο αν δούμε το θαύμα που μας υπόσχονται με την ίδια αηδία που έβλεπε εκείνο το πρόσωπο την ανάσταση του Λαζάρου, μόνο τότε ίσως μπορέσουμε να ψηλαφίσουμε τον δρόμο που θα μας ξαναδώσει πίσω τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου