Η κυβέρνηση θέλει να μπουκάρει στην ΕΡΤ αφού οι εργαζόμενοι απέρριψαν το σχέδιό της και συνεχίζουν την κατάληψη του ραδιοτηλεοπτικού μεγάρου.
Είναι λογικό ή παράλογο αυτό που κάνουν; Για την απάντηση που θα δώσει ο καθένας πρέπει να προσμετρήσει ασφαλώς τις βάρβαρες συνθήκες που επικρατούν στον χώρο της εργασίας στην Ελλάδα σήμερα αλλά και να σκεφτεί ότι η κατάργηση της ΕΡΤ στέλνει στην ανεργία πάνω από 2,5 χιλιάδες εργαζομένων με πενιχρή αποζημίωση (ενός μήνα). Η επαναπρόσληψη για την οποία μιλάει η κυβέρνηση αφορά σε 2 χιλιάδες ή κάτι λιγότερο αλλά είναι με νέο μισθό 500 ευρώ (αντί των 1.000 περίπου που παίρνει σήμερα ένας εργαζόμενος με κάποιες δεκαετίες στην ΕΡΤ) και είναι μόνο για 3 μήνες. Στην ουσία είναι μια επαναπρόσληψη για να διαλυθεί η αντίσταση έναντι ολίγων χρημάτων και να ακολουθήσει η οριστική ανεργία. Αυτό έχουν καταλάβει και γι αυτό αντιδρούν οι εργαζόμενοι.
Ο Στουρνάρας είπε να αδειάσουν τον χώρο. Η κυβέρνηση θέλει να μπει μέσα με τα ΜΑΤ. Κάποια στιγμή, όχι πολύ μακρινή, θα το επιχειρήσει αλλά ο κόσμος που είναι μέσα θα αντισταθεί. Τι ακριβώς θα συμβεί τότε;
Θυμίζω ότι και στο Πολυτεχνείο μέσα είχαν μείνει περίπου 4.000 φοιτητές. Τόσοι πάνω-κάτω εργαζόμενοι και υποστηρικτές ξημεροβραδιάζονται και στο ραδιομέγαρο. Τα επιτελεία της κυβέρνησης θα σχεδιάζουν και πάλι την πολιορκία. Πως να μπουν, ποια ώρα, τι αντιπερισπασμό να έχουν κάνει, με ποια μηχανοκίνητα μέσα, τι είδους χημικά θα ρίξουν κλπ. Όπως πολιορκούσαν οι Άβαροι, οι Φράγκοι και μετά οι Τούρκοι την Κωνσταντινούπολη. Λέγαμε πολιτισμός ή βαρβαρότητα για την αντίθεση σοσιαλισμού-καπιταλισμού αλλά εδώ έχουμε πολύ παραστατικά πλέον την κυβερνητική βαρβαρότητα να πολιορκεί τον αντιστεκόμενο πολιτισμό.
Χτες βράδυ στη 1 η ώρα περίπου κι αφού είχε κορυφωθεί η συναυλία του Βασίλη Παπακωνστατίνου όλος ο κόσμος, 5 ή 10 χιλιάδες άτομα, δεν ξέρω πόσοι ακριβώς ήταν εκεί μέσα εκείνη την ώρα (πάντως ήταν πολλοί!) τραγουδούσαν όλοι, με τον Βασίλη να διευθύνει την τεράστια χορωδία, το "μικρά κι ανήλιαγα στενά .... αχ ψεύτη κι άδικε ντουνιά που άναψες τον καημό μου, είσαι μικρός και δεν χωράς στον αναστεναγμό μου" και μετά όλοι μαζί και πάλι το "της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ ... μη τη λησμονάτε τη χώρα μου ... τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και με αίματα!". Ήταν πολύ καλός ο Παπακωνσταντίνου, πολύ δυνατός, αλλιώτικος από τον ροκά των συναυλιών, ήταν ένας Τσε που ξεσήκωνε τα πλήθη. Ωστόσο η καλύτερη του στιγμή ήταν όταν απέσυρε τη φωνή του και έκανε τις χιλιάδες του κόσμου να τραγουδούν με μια φωνή. Τότε ήταν συγκλονιστικός γιατί έκανε την συναυλία διαδήλωση.
Να πηγαίνετε στο ραδιομέγαρο. Χρειάζονται την συμπαράστασή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου